Sekret czarownicy (okładka  miękka, wyd. 08.2021)

Czarownice są tajemnicze. Czy Anna Klejzerowicz zna ich sekrety? Na to wskazywałby tytuł jednej z jej książek („Sekret czarownicy”). Ci co poznali cykl o „Czarownicy” wiedzą, że słowo to zostało użyte przekornie. Jednak nazwa miejscowości, gdzie owe wiedzmy mieszkają jest podejrzana. Słowo uroki jasno kojarzy się z mocami nadprzyrodzonymi. Trudno uwierzyć, że przylgnęło do wioski na Kaszubach przypadkowo. „Sekret czarownicy” to powieść z dwoma wątkami. Pierwszy skupia się na postaci dobrze znanej czytelnikom cyklu, czyli Małgosi. Dziewczyna jest ambitna i ma wielkie plany, jednak ich realizacja, z powodu wielu problemów, jest odkładana w czasie. Małżeństwo wchodzi w tryb stagnacji, a rodzice i teściowa nie ustają w pytaniach, kiedy potomek. Dziewczynę coraz bardziej przytłacza proza życia. Chce działać, a nie tylko wegetować od dyżuru do dyżuru w klinice weterynaryjnej. Wtedy nadchodzi sensacja. Archeolodzy znajdują w okolicznym kościele kryptę. Prasa rozpisuje się o odkryciu, a Małgosia – zainteresowana lokalną historią – próbuje dowiedzieć się o nim jak najwięcej. W jej żuciu pojawia się nowy cel oraz atrakcyjny kierownik wykopalisk. Tutaj przechodzimy do drugiego wątku. Kim jest tajemniczy nieboszczyk? Bohaterka odczuwa z nim dziwna więź. Zaczynają nawiedzać ją sny, w których występuje rycerz. Dziewczyna szuka regionalnych legend, aby poznać jego losy. To już trzecia część cyklu o „Czarownicy” autorstwa Anny Klejzerowicz. Za każdym razem, gdy po niego sięgam zaskakuje mnie, jak inny charakter maja kolejne książki. Pierwsza („Czarownica”) to typowa powieść obyczajowa. Druga („Córka czarownicy”) została wzbogacona o wątek kryminalny. Teraz autorka dodała elementy historii regionu – swoja drogą, dopiero zorientowałam się, że akcja ma miejsce na Kaszubach. Czy wyszło to powieści na plus? Dla mnie ciekawszy był wątek obyczajowy. To jak proza życia niszczy młodą dziewczynę. Byłam bardzo ciekawa, czy Małgosia wybierze nudną stabilizację, czy da się porwać fascynacji. Zazwyczaj w takich powieściach autorzy dają wypowiedzieć się wszystkim stronom – tutaj Małgosia, jej maż i przystojny znajomy – jednak mam wrażenie, że to nie jest w stylu Anny Klejzerowicz. Wydaje mi się, że ona w swoich książkach przemyca rzeczy, które ją samą fascynują. Dlatego stworzyła bohaterkę, która pasjonuje się historią. W tym miejscu wkracza drugi wątek, związany z odkryciem archeologicznym. Nie powiem, żeby mnie szczególnie porwał – chyba wolałabym go w formie odrębnej powieści – jednak płynnie wkomponowuje się on w treść książki. Rozmowy o postępach w pracach badawczych, szukanie wskazówek w lokalnej legendzie, dyskusje z pasjonatami i ekspertami, sny Małgosi – to wszystko jest elementem tej opowieści i łączy się z wątkiem obyczajowym. Zauważyłam, że za każdym razem kiedy piszę o tym cyklu mam jakieś „ale”, jednak chętnie do niego wracam. Anna Klejzerowicz wplotła między litery jakąś magię, która sprawia, że napełnia mnie on spokojem i gwarantuje relaks przy książce. Do tego za jej pośrednictwem do domu wkrada się zapach lasu, łąki i sielska atmosfera. Czyżby autorka sama była czarownicą?

„Nikt nie jest gorszy ani lepszy z powodu celu, jaki sobie wyznaczył.” Małgosia ułożyła sobie życie z Damianem, skończyła studia, pracuje jako weterynarz. Marzy o otwarciu własnej leczniczy dla zwierząt. Nie potrafi przejść obojętnie obok cierpiącego zwierzaka. Damian kończy studia dziennikarskie, pracuje w gazecie. Kochają się, jednak często dochodzi między nimi do spięć. Proza życia i problemy finansowe oddalają ich od siebie. Czy będą w stanie się dogadać? Do tego teściowa Małgosi, kobieta, która ma swoją wizję ich małżeństwa, krytykuje, obgaduje, bywa bardzo nieprzyjemna. W pobliskiej miejscowości archeolodzy odkryli zamurowane szczątki rycerza z czasów krzyżackich. Szczegółowe badania ujawniają, że ten został zamordowany. Badacze trafiają na ślad średniowiecznej czarownicy. W to wszystko bardzo angażuje się Małgosia, czy będą w stanie dociec prawdy? Kierownik ekipy pracującej nad odkryciem – Robert, zwraca uwagę Małgosi. Ogromna energia jaką nosi w sobie Małgosia nie pozwala jej osiąść na laurach, dziewczyna szuka prawdy o sobie, swoich korzeniach. Dokąd ją to zaprowadzi? Stopniowo odkrywane tajemnice z przeszłości idealnie współgrają z teraźniejszością, wzbudzają dreszczyk niepokoju. Autorka pisze lekko, płynnie, czuć szczerość i realizm przedstawionej historii. Polubiłam Małgosię, to inteligentna, szczera, serdeczna, zadziorna młoda kobieta. Ma swoje plany, marzenia, nie chce nijakiego życia, pragnie brać z niego pełnymi garściami. Damianowi nie podoba się zaangażowanie Małgosi w prace archeologiczne, jest po prostu zazdrosny. Czy słusznie? Co łączy przeszłość z teraźniejszością? Poszukiwanie swojego miejsca na ziemi, własnych korzeni. Stereotypy, które głęboko tkwią w ludziach, narzucanie innym własnej woli czy wizji życia. Każdy z nas ma prawo do życia po swojemu. Miłość, wsparcie i zrozumienie od najbliższych, bez zbędnego oceniania czy pouczania. Ogromna bijąca na każdym kroku miłość i poszanowanie do zwierząt. Ciekawie przedstawiona legenda o templariuszach i zakonie krzyżackim. Wciągająca, klimatyczna powieść obyczajowa ze szczyptą magii i tajemnicą sprzed wieków. Otulona ciepłem i pięknym wiejskim klimatem. Ukazuje poplątane, trudne życiowe ścieżki, próbę odkrycia własnych korzeni. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Sięgając po cykl "Czarownica" spodziewałam się powieści z nutką fantasy, a co dostałam? Dostałam powieść z gatunku literatury pięknej w naprawdę pięknym wydaniu. Po nieudanym małżeństwie Michał porzuca swoje życie, przenosi się na wieś i buduję malowniczy dom. Spotyka tajemniczą, wyobcowaną kobietę, Ada bo tak ma na imię kobieta, wkrótce staje się jego partnerką. W jego życie wkrada się jeszcze jedna osoba: sześcioletnia, zamknięta w sobie dziewczynka - Małgosia. Druga część serii dzieje się 15 lat po wydarzeniach w "Czarownicy". Małgosia jest już dorosła, studiuje weterynarię. Na okres wakacji wraca do rodziców. Jednak zazwyczaj pogodna dziewczyna zamknęła się w sobie. Nie chce z nikim rozmawiać. Potrzebuję czasu, by coś zrozumieć. Ale co? Czy ma to związek z wydarzeniem z jej dzieciństwa? Trzecia część serii zaczyna się nad wyraz interesujaco, poznajemy lokalną legendą sprzed 700 lat o rannym i ukrywającym się rycerzu. Małgosia jest weterynarzem i pracuje w lecznicy. Jest też żoną Damiana, przyjaciela z dziecinstwa. Jednak aby zabić rutynę i nudę pragnie rozwikłać zagadkę z przed 700 lat. W finałowej części serii podążałam śladami Małgosi, jej córki Maryni, Damiana i komisarza Kowalskiego. Okazało się również, że przeszłość nigdy nie pozwoli o sobie zapomnieć. Najlepsza część serii. Cykl „Czarownica” to cudowna opowieść o miłości w bardzo szerokim tego znaczeniu. Miłości do drugiej osoby, która pojawia się bez zapowiedzi, wyjątkowej miłości do dziecka, czasami bolesnej, miłości do czworonożnych przyjaciól. I w końcu miłośći do życia w zgodzie z naturą. Autorka w pięknym stylu, posługując się lekkim i przyjemnym językiem opowiedziała mi historie skrzywdzonego dziecka, a później historie kobiety, która w życiu nie miała lekko. Te książki były dopracowane w każdym szczególe, wszystko ze sobą idealnie współgrało. Sam tytuł i motyw czarownicy był tu symboliczny i jakże trafny. Nie potrzebne były czary mary aby być oczarowanym całą serią. Mimo braku pędzącej akcji nie sposób się nudzić podczas czytania. Polecam!