Zapomnij, jak sie nazywam (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

Nie jest to zwykły thriller. Jego akcja jest tak absorbująca, że wymaga od nas skupienia i angażuje w rozwiązanie licznych zagadek. Wydarzenia w książce dzieją się zaledwie w ciągu kilku dni, a ich intensywność rozkłada nas na łopatki. Pamięć jest zawodna, a co jeśli główna bohaterka ma amnezję? Zostaje okradziona, nie pamięta jak się nazywa. Jedyne co pamięta to adres swojego domu. Swojego? Osoby w nim mieszkające twierdzą, że nigdy jej nie widzieli. Kto kłamie? Kto mówi prawdę? Mieszkańcy domu postanawiają jej pomóc, nadają jej imię. Imię dziewczyny, która zaginęła po pobycie w szpitalu psychiatrycznym. Żeby było ciekawiej zabiła swoją przyjaciółkę. Tu zaczyna się niezły kołowrotek. To co autor stworzył jest niezłą bombą psychologiczną. Pamięć, amnezja, obłęd. Można by dużo napisać, ale nie chce psuć Wam zabawy. Kiedy miałam już wizję zakończenia autor postanowił mnie wywieźć w pole. Takiego zakończenia to się nie spodziewałam.

książka była strasznie pogmatwana, szybko się czytało ale to nie moje klimaty.

Świetna, nietypowa:)

Genialna!

Pamięć ludzka wydaje się dość precyzyjnym mechanizmem, nieograniczonym w swojej pojemności, gdzie znajdzie się miejsce na to, co ważne i całkowicie zbędne. Bywa ona największym sprzymierzeńcem człowieka, ale również i najgorszym wrogiem. Co gorsze: pamiętać wszystko, nawet najgorsze chwile czy zapomnieć, nawet o tym, co było dobre i na nowo budować swoje wspomnienia, bez obciążającego bagażu? Jak można nie wiedzieć jak się nazywasz, gdzie mieszkasz, gdzie było się wczoraj, a jedyne co utkwiło w pamięci to budynek, nie jakiś, ale w konkretnej miejscowości i przy określonej ulicy? Laurze i Tony`iemu też nie tak łatwo w to uwierzyć gdy otwierają drzwi obca kobieta twierdzi, że to jej dom. Oni ją nie znają, za to ona zdaje się poznawać budynek, no i świetnie pamięta adres, poza tym nic więcej. Skradziona torebka też nie ułatwia sprawy, bo były w niej dokumenty. Dlaczego więc właśnie to miejsce utkwiło w głowie nieznajomej? Małżeństwo nigdy jej nie widziało, nie kojarzy ją z jakichkolwiek wspólnych wydarzeń. Po prostu kompletnie obca osoba, lecz jednocześnie zna ich dom jak oni sami. O co w tym chodzi? To samo pytanie nurtuje najbardziej zainteresowaną, co ją ściągnęło właśnie tutaj? Nikt tego nie wie, lecz wielu chce pomóc kobiecie, ale co faktycznie kieruje nią i nimi? Nic podejrzanego nie dzieje się, ale ta sytuacja wydaje się mieć drugie dno, chociaż czy tak jest w rzeczywistości? Komuś twarz kobiety z amnezją kogoś przypomina, ale kogo? Może to jedynie zbieg okoliczności? W tej historii są same znaki zapytania, co jest prawdą, a co jest ewentualnym oszustwem? Kiedy wróci pamięć nieznajomej? Coś nie daje spokoju Laurze, ich niespodziewany gość także chce odzyskać swoje wspomnienia, a Tony jest bardzo pomocny. Pozostaje jeszcze sprawa najważniejsza czyli odzyskania tego, co zostało z jakiegoś powodu utracone, ale czy wtedy na pewno wszystko wróci do tego stanu sprzed pojawienia się tajemniczej kobiety? Wstrząsający finał. Te dwa ostatnie słowa z opisu okładki książki „Zapomnij jak się nazywam” wydają się mówić wszystko, ale nim on nastąpi przed czytelnikami czterysta stron doskonałego thrillera. Narastający niepokój daje się odczuć od samego początku powieści i jego obecności nie da się zignorować, wzmaga go kluczowy znak zapytania i to, co zaczyna się rozgrywać na naszych oczach. J.S. Monroe zręcznie podsyca zaintrygowanie, wskazuje prawdopodobne wyjaśnienia tego, co ma miejsce, z drugiej strony przedstawia nadzwyczaj spokojną okolicę, gdzie każdy każdego zna i wszyscy wiedzą o sobie wszystko. No właśnie czy tak faktycznie jest? Na ile znamy siebie samych, naszych bliskich, sąsiadów, znajomych? Czy chwila pojawienia się głównej bohaterki, chodzącej zagadki, jest przypadkowa, co w ogóle jest zbiegiem okoliczności, a co nie? Kolejne pytania bez szybkiej odpowiedzi, za to będące źródłem nowych, następne warstwy w historii, która nie jest prosta i w jakiej wiadomo od samego początku, że kryje w sobie coś mrocznego, tylko co to jest? Nikt i nic nie wydaje się podejrzane, oprócz tego, co widzimy na samym początku, lecz wciąż jest obecne jest wrażenie, że czegoś nie dostrzegamy, coś nam umyka, a czy to, co jest powiedziane prawie wprost jest potencjalną odpowiedzią? J.S. Monroe prowadzi z czytającymi rozgrywkę, ale nie przygotowuje ich na to, co ma nastąpić. Niewinne wątki rozwijają się w więcej niż zaskakującym kierunku, ale pisarz przygotował o wiele więcej niż przypuszczamy. Człowiek nie zawsze jest aż tak skomplikowany jak się nam wydaje, lecz czasem doskonale ukrywa przed otoczeniem tym kim jest w rzeczywistości. W „Zapomnij jak się nazywam” pokazane jest to z kilku punktów widzenia, tak samo jak i potęgę pamięci oraz wspomnień.

"Kiedy w umyśle panuje spokój, stare wspomnienia wypływają na powierzchnię. Ale kiedy dusza jest wzburzona, zapominamy różne rzeczy" . J.P. Delaney napisał o tej książce, że jest upiorna. Ja bym dodała jeszcze, że jest upiornie UPIORNA. Podczas czytania kapcie powoli zsuwają się z nóg, a w końcu spadają z wielkim hukiem, a człowiek nawet tego nie słyszy- bo jest zaaferowany tym, co dzieje się w książce. . Kiedy pewnego razu staje pod drzwiami jego domu- czuje się pogubiona i odcięta, wytrącona z równowagi, a jej umysł jest jak ptak, który rozgląda się po otwartym morzu i od czasu do czasu przysiada na maleńkiej wysepce wspomnień. Odizolowana, oderwana, przerażona...Tylko, że... za chwilę zaczynają się wątpliwości. I odnośnie tego, kim jest naprawdę. I tego, kim jest mężczyzna, którego raczyła zaszczycić swoją obecnością. I o co chodzi z tymi konikami morskimi ? Czy jest to tylko taki żart autora, czy jednak kryje się za tym jakiś głębszy sens... Warto się przekonać. Okazuje się, że: 1. Mózg to przerażający organ, który jak jakieś autonomiczne neuronowe państwo przyzywa koszmary zza swoich murów, z pustkowi amnezji; 2. Nie można wyobrazić sobie przyszłości, jeśli nie zdoła się przypomnieć sobie przeszłości; 3. Wspomnienia potrafią powracać, jak gwałtowna fala powodziowa, która zalewa jałową górę jej przeszłości i przywrócić ją do życia. . Świetny thriller psychologiczny. Głównie ze względu na tematykę- pamięć, amnezja, mózg, wspomnienia oraz kwestie medyczne z tym związane. Tempo akcji - początek intrygujący, środek trochę zwalnia, ale końcówka- ogromne zaskoczenie. W pewnym momencie ciężko się oderwać. Książka przeraża, intryguje, zaciekawia. Mimo, że temat (z zapominaniem) może się wydawać już trochę oklepany - tak nie jest. Autor zdołał wymyślić coś, czego jeszcze nie było. Maksymalnie dałam się wciągnąć w psychologiczną grę i rozważania o zapominaniu. A to, jak autor żongluje wątkami, żeby zmylić czytelnika - szacunek. Dałam się wkręcić chyba trzy razy, zanim ogarnęłam tą książkową rzeczywistość. Polecam. Dobre i ciekawe- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

Czy potrafisz wyobrazić sobie sytuację, w której nagle tracisz pamięć? Nie wiesz o sobie nic, jak się nazywasz, kim jesteś, czy masz rodzinę. Jedyna informacja, którą potrafisz sobie przypomnieć, to adres zamieszkania. Co zrobisz, gdyby wyczekiwany moment, kiedy stajesz przed drzwiami swojego domu z nadzieją, że po przekroczeniu jego progu odzyskasz utracone wspomnienia nie przynosi oczekiwanego rezultatu, bo okazuje się, że mieszkają tam inni ludzie? A jak zachowasz się, gdyby pewnego dnia, zadzwoni do Twoich drzwi obca Ci osoba twierdząc, że chociaż nic nie pamięta, to jednej rzeczy jest w stu procentach pewna, że Twój dom należy do niej?  Z taką właśnie sytuacją musieli zmierzyć się małżonkowie, Lary i Tony, i tajemnicza kobieta, która dostała od nich tymczasowe imię Jemma. I choć owo zdarzenie, absurdalne dla każdej ze stron, wydaje się być nierealne to wspólnie muszą stawić mu czoła. Jemma zna dokładnie rozkład domu, w którym mieszkają Lara i Tony, ale nic nie wskazuje na to, że w ostatnim czasie tu mieszkała. Udaje się co prawda odnaleźć dokumenty potwierdzające, że kobieta o tym imieniu przed laty była właścicielką domu, ale przecież nikt tak naprawdę nie wie, kim jest nieznajoma, która nagle pojawiła się na jego progu. I dlaczego Tony, choć twierdzi, że nie zna i nigdy nie spotkał tej kobiety, to uważa, że imię Jemma idealnie do niej pasuje. *** J. S. Monroe pisząc książkę „Zapomnij jak się nazywam” zaserwował swoim czytelnikom niezłą łamigłówkę. Im więcej dowiadujemy się o przeszłości bohaterów, tym bardziej mroczna staje się tajemnica ich spotkania. Jeden dom, trójka mieszkańców i dobrze zaplanowana intryga okazały się być dobrym przepisem na ciekawy thriller. Pewnej pikanterii tej historii nadaje obsesja jednego z bohaterów na punkcie konika morskiego, którego łacińska nazwa, hipokamp, brzmi tak samo jak część naszego mózgu, odpowiedzialna za pamięć i orientację w przestrzeni. „Zapomnij jak się nazywam” to z pewnością trzymający w napięciu thriller. Na mnie ta książka zrobiła dobre wrażenie i z przyjemnością Wam ją polecam.

⭐RECENZJA⭐ Pewna kobieta zostaje okradziona. Ginie jej paszport, portfel, klucze do domu.Lecz to nie wszystko... Kobieta nie wie kim jest. Jedynie co pamięta to adres. Gdy staje przed domem okazuje się, że ktoś w nim mieszka, ale kobieta twierdzi, że to jej dom. Kto kłamie? Osoby mieszkające w tym domu, czy kobieta która twierdzi, że to jest jej mieszkanie? ⁉️ Czy "Zapomnij jak się nazywam" to thriller psychologiczny, który powalił mnie na kolana? Niekoniecznie 🤷🏻‍♀️ Ale pociesza mnie fakt, że czytałam gorsze książki. Książki które powodowały, że przewracałam oczami i żałowałam, że w ogóle po nie sięgnęłam. Tutaj na szczęście tak nie było, co bardzo mnie cieszy. Pisarz @jsthrillers stworzył dość intrygującą, a zarazem pełną niewiadomych historię, za co ogromny plus. Od samego początku zostałam "wchłonięta" w fabułę, bohaterów, całą akcję. Lecz po pewnym czasie czar pryska i robi się troszkę wolno, odrobinkę nudno, a szkoda. Wartka akcja jest, aż tu nagle koniec, stop. To tak jak dać dziecku zabawkę o której marzy i zaraz mu ją zabrać 😕 No nie podobało mi się to 😒 Uważam, że jak już autor zaczął lekturę z takim przytupem, to powinien utrzymać to tempo do końca, jednak tak się nie stało 😒😕 Ale cóż zrobić? 🤷🏻‍♀️ Bohaterowie byli dość dobrze wykreowani, ale nie poczułam do nich "mięty" 😅 Jakoś niespecjalnie przypadli mi do gustu. A główna postać irytowała mnie, ale do teraz nie wiem dlaczego. Motyw amnezji i całej tej otoczki medycznej na ogromny plus, lubię powieści z takim klimatem! 😃 Zakończenie chyba powinno wywołać we mnie reakcję "wow" 😮, ale tak się nie stało 😂🤣 Do końca nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, ale nie byłam zaskoczona takim obrotem sprawy 😅 Zastanawiam się czy wszystko ze mną w porządku 🙊🙈 Niemniej jednak polecam Wam tę lekturę. Warto sięgnąć po nią i wyrobić sobie o niej własne zdanie! 😃 Miłego! 😘 ⁉️ Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwowab 🖤 ⁉️

"Kiedy oboje budzą się co rano, tylko on nosi w sobie ich wspólne doświadczenia z poprzedniego dnia i poprzedniej nocy. Jej życie należy do niego." Co byście zrobili, gdyby pewnego dnia zapukała do was nieznajoma osoba i powiedziała, że nie wie jak się nazywa, ale kiedyś mieszkała w tym domu. Na domiar wszystkiego zna dom i wie gdzie co się znajduje... Tak było w przypadku bohaterów książki pt. "Zapomnij, jak się nazywam" J.S.Monroe. Dziewczyna, która znalazła się na dworcu zauważa, że jej torebka została skradziona, a razem z torbą zniknęło jej życie: dokument tożsamości, portfel i klucze z mieszkania... Przestępstwa nie zgłosi bo jak? Skoro ona nie wie jak się nazywa? Jedyne co zna to adres mieszkania... Dziwne prawda? Stanęła na progu domu właścicieli i jest przekonana, że właśnie w tym domu mieszkała. Tony i Laura twierdzą, że nigdy wcześniej jej nie widzieli... Kłamstwo. Kto kłamie? Dziewczyna? Tom? czy może Laura? Wiecie czytałam już kilka książek o utracie pamięci przez bohaterów, ale to co działo się tutaj to był prawdziwy rollercoaster! Z początku myślałam, że ta historia inaczej się potoczy. Dziewczyna, którą Tom nazwał "Jemma" zaintrygowała mnie od samego początku co nie oznacza, że rozgryzłam zagadkę! Absolutnie! Wtedy zaczęła się gra! Dzięki tej historii (fikcyjnej) można sobie uświadomić do jakiego stopnia może posunąć się człowiek, żeby dokonać zemsty i dowieść prawdy. Podobał mi się wątek z konikami morskimi (bardzo lubię te stworzenia:D)! Aczkolwiek nie mogę nic więcej niestety o nich napisać, bo bym zdradziła za dużo z fabuły...🙈 Ogólnie przez książkę płynie się dosyć szybko dzięki krótkim rozdziałom. Czyta się jeden po drugim i nie można skończyć. Jeżeli lubicie mocne thrillery psychologiczne to obok tego nie możecie przejść obojętnie! Koniecznie przeczytajcie! A zagadka zostanie rozwiązana... Bo ktoś z nich kłamie... tylko kto? Ja już wiem, a Ty?

Czy wyobrażacie sobie, że nagle tracicie pamięć? Nie pamiętacie co wydarzyło się w przeszłości i co gorsza nie macie pojęcia kim w ogóle jesteście… Jak w takim razie odnaleźć się w takiej rzeczywistości. Główna bohaterka została postawiona w takiej sytuacji. Nagle ląduje na lotnisku i nie ma pojęcia co powinna zrobić… w jej głowie panuje kompletna pustka. W kieszeni znajduje bilet i czując, że to jakiś znak postanawia wyruszyć do wskazanego na nim miejsca. Tam staje przed drzwiami domu myśląc, że trafiła do siebie… jednak mieszkają tu zupełnie inni ludzie, którzy postanawiają jej pomóc. Sytuacja zmienia się tutaj z minuty na minutę, chociaż pamięć nie wraca i w zasadzie powoduje coraz większe problemy. Dochodzi do tego, że nasza bohaterka musi uciekać, ale nie powiem Wam dlaczego 😛 nie chcę Wam wszystkiego zdradzić, a gwarantuje, że akcja jest bardzo dynamiczna 😉 a finał zaskakuje kompletnie!!!! Sposób w jaki autor wszystko poprowadził - genialny, emocje i uczucie napięcia gwarantowane. Kolejny raz dostrzegłam, jak ważna jest nasza świadomość, dobre funkcjonowanie naszego mózgu... inaczej błądzimy jak dziecko we mgle. Nie wiemy komu można zaufać, nie wiemy, jak powinniśmy postąpić, nie wiedząc kim jesteśmy nie znamy swoich zwyczajów, nie wiemy do kogo zwrócić się o pomoc… totalnie PRZERAŻAJĄCE, a czasem pozostanie przy zdrowych zmysłach i dobrej pamięci może prowadzić do totalnego opętania, szaleństwa i braku racjonalizmu, delikatnie mówiąc. To nie jest tylko historia o tym jak odnaleźć się na nowo, poznać znowu swoją tożsamość, wrócić na swoje tory, to również historia o problemach, o miłości, o tym, że należy dbać o sprawiedliwość, choć niestety czasami w bardzo brutalny sposób. Duży plus za krótkie rozdziały, takie lubię najbardziej 😊 Myślę, że fani thrillerów będą zachwyceni 😉