Zadziwiające życie owoców. Od ananasa do truskawki (okładka  miękka, wyd. 01.2018)

Czy do kuszenia biblijnej Ewy posłużyło jabłko, czy może jednak figa? Dlaczego truskawki to „sutki mamki”, a co gasi granat i leczą wiśnie? Czy ananas to afrodyzjak, a arbuzy jadają aniołowie? Na te i inne ciekawe pytania odpowiada książka Jarosława Molendy. Każdy z dziesięciu rozdziałów autor poświęcił jednemu owocowi, zawierając wiele interesujących historii związanych z nim. Poszukuje źródeł pochodzenia, barwnie opowiada o oryginalnych, a czasem dziwnych cechach lub właściwościach prezentowanych owoców. Zamieścił też sporo ilustracji ukazujących te dary natury, miejsca bądź okoliczności ich pojawiania się w życiu ludzi na różnych kontynentach. Autor sięgnął do opracowań historycznych, archeologicznych i dzieł plastycznych ukazujących dzieje i „zakorzenienie” wybranych przez niego owoców w wielu kulturach świata. Książka jest pełna szczegółów, wzmianek i ciekawostek, dzięki czemu nie zanudza odbiorcy, a niejeden czytelnik zostanie zaintrygowany przez „Zadziwiające życie owoców”. ZJ źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Po co nam historia owoców? A choćby po to, aby w końcu na myśl o pieczonych kasztanach z Francji, nie myśleć o tych, z których robiliśmy ludziki jako dzieci. Zawsze wydawało mi się to dziwne, że oni chcą jeść takie rzeczy. Nie dość, że w skorupce, to jeszcze twarde jak rycerz w lśniącej zbroi! To naprawdę wyzwalające uczucie dowiedzieć się, że to wcale nie te same kasztany. Jabłko to nie tylko jabłko. Jego znaczenie w języku polskim jest dla nas oczywiste. Natomiast jego łacińska nazwa malum jest znacznie szersza znaczeniowo. Może oznaczać każdy większy owoc o kulistym kształcie (a więc gruszka już niekoniecznie się tu plasuje). Confetti. Kojarzy nam się ze ścinkami papieru, które rzuca się z wyjątkowych okazji. A prawdziwe znaczenie tego słowa to migdały w cukrze. Te cuda można było rzucać w Rzymie, aby oznaczyć mężczyznę, który podobał się kobiecie. Nie jestem pewna, czy chciałabym dostać garścią słodkich migdałów, ale zwyczaj ten brzmi ciekawiej niż wycinanki z papieru. Całość recenzji na zukoteka.pl