Wiedma. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 06.2021)

Świetna książka. Już dawno nic mnie tak nie wciągnęło

Książka rewelacja!!!! Czytałam jednym tchem 😉

Wspaniała książka i cały cykl, polecam.

Magiczna, ciut mroczna opowieść polecam

Ciekawa, wciągająca i inspirująca

Czyta się z zapartym tchem.

Super, bardzo ciekawa.

Świetny slavicbook!!!

Ta książka to nie tylko fabularyzowana historia sprzed wielu wieków, ukwiecona starosłowiańskimi dialogami, ale też uniwersalna prawda o życiu i sile kobiet, które zawsze mogą na siebie liczyć. O tym, jak wiele musi przejść człowiek by zrozumieć pewne rzeczy i dojrzeć do pewnych faktów. Jest to też cudowna opowieść o trudnej miłości i niełatwych życiowych wyborach, nie do końca takich, jakie sobie wymarzyliśmy.

Gdy Biwia osiąga odpowiedni wiek, udaje się na tajemniczą wyspę nad jeziorem Lędo. Tam zaczyna nowe życie i pod okiem starszej kobiety uczy się jak zostać wiedmą. Poznaje tajniki magii, odkrywa moc rytuałów i zaklęć. Uczy się w jaki sposób wykorzystywać lecznicze zioła, a także poznaje magiczne stworzenia, takie jak domowniki, rusałki, czy kikimory. Wkrótce jednak dziewczyna wyruszy w trudną i niebezpieczną podróż. . Uwielbiam książki ze słowiańskimi klimatami, więc gdy tylko zobaczyłam „Wiedmę” Moniki Maciewicz, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Nie ukrywam, że bardzo przyciągnęła mnie do niej również kolorowa i bogato zdobiona okładka. W ogóle wydanie tej pozycji jest piękne i widać, że zadbano o każdy, nawet najdrobniejszy szczegół. Główna bohaterka to młodziutka dziewczyna o imieniu Biwia, która będąc jeszcze dzieckiem zapragnęła uczyć się fachu wiedźmy. Rodzice nie byli zadowoleni z tego pomysłu, ale nie mieli innego wyjścia. Bowiem za uratowanie jej brata bliźniaka Bartusa, starsza kobieta zażyczyła sobie, aby to właśnie ją oddali bogom. Gdy nadszedł odpowiedni dzień dziewczyna wyruszyła w podróż na wyspę, gdzie rozpoczęła naukę. Radziła sobie całkiem nieźle i bardzo podobała mi się jej determinacja i upór. Wiedziała czego chce i wielokrotnie to pokazała. Autorka zastosowała tu narrację trzecioosobową i mimo, że nie jest to mój ulubiony sposób poznawania historii, to tutaj kompletnie mi to nie przeszkadzało. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, a biegnie raczej niespiesznie. W żadnym jednak wypadku nie jest nudno, bo naprawdę sporo się dzieje. Jest bardzo klimatycznie i słowiańsko. Czuć ten specyficzny magiczny klimat, który Autorka świetnie buduje, chociażby przez używanie specyficznego języka. Monika Maciewicz cudownie gra słowem i naprawdę miło mi się czytało tą książkę. Podczas lektury mogliśmy dowiedzieć się jak wyglądają różne słowiańskie obrzędy, chociażby wieńcowe, czy zapleciny. Nie zabrakło również wątków miłosnych i to nawet więcej niż jednego. Podczas podróży wielokrotnie spotykamy też magiczne stworzenia, takie jak np. kikimory, rusałki oraz polewika. Jeśli lubicie powieści, w których pojawiają się słowiańskie wierzenia, a także liczycie na odrobinę przygody i romansu, to myślę, że „Wiedma” będzie dla Was idealną lekturą. Ja żałuję jedynie, że Autorka nie rozwinęła bardziej właśnie wątków miłosnych. Tego mi tu trochę zabrakło. Poza tym jestem naprawdę zadowolona z lektury i gorąco polecam po nią sięgnąć.