Tajemne rysunki (okładka  miękka, wyd. 05.2023)

Wspaniałą historia, pełna tajemnic i duchów wywołujacych dreszczyk emocji ale to też opowieść o miłości i przyźaźni, która wciągnęła mnie jak żadna inna od dawna. Serdecznie polecam.

Mallory Quinn, jedna z głównych bohaterek była kiedyś uzależniona od narkotyków. W wyjściu na prostą pomógł jej Russel, obecnie pastor. Podtrzymuje ją na duchu i wspiera aby znów nie wpadła w nałóg. Mallory regularnie biega, jest to jej odskocznia od spraw codziennych. W New Jersey podejmuje się pracy niani a jej podopiecznym zostaje 5-letni Teddy. Chłopiec i Mallory szybko przywiązują się do siebie i spędzają ze sobą mnóstwo czasu. W jego oczach jest ona nianią idealną. Teddy uwielbia rysować, jak na swój wiek robi to doskonałe. Zwierza się niani, że ma przyjaciółkę Arie, lecz ona w rzeczywistości nie istnieje... Pewnego dnia Mallory znajduje rysunki Teddiego, które ukazują jakąś przerażającą zbrodnie. Uważa, że te rysunki pokazują pewne wydarzenie z przed lat. W New Jersey mówią, że kiedyś popełniono tutaj straszną zbrodnię, lecz do dziś nie znaleziono ani ciała ani zabójcy... * Kim jest Arie? * Dlaczego Arie odwiedza Teddiego? * Czy Teddy posiada nadprzyrodzone moce? Książka z elementami horroru i thrillera. Wciągająca już od pierwszych stron. Obrazy ukazane w książce dodają jej mrocznego klimatu, gęsia skórka i ciary na plecach gwarantowane. Zakończenie to totalne zaskoczenie, nigdy bym nie pomyślała, że taki może być koniec tej powieści, w skrócie, wyrwało mnie z butów... Jak Stephen King poleca to musi być dobre 😁 Mi bardzo się podobała, polecam z całego serca.❤️

Bardzo dobra książka.. Pełna napięcia, oczekiwania co się wydarzy i z dobrym zakończeniem. Wydaje mi się że widziałem podobny film kiedyś ale... falja lekka i przyjemnie się czytało

Mocne

ODDECH Z ZAŚWIATÓW „Tajemne rysunki” Jasona Rekulaka wydane nakładem wydawnictwa Zysk i Spółka, to książka, która intryguje jeszcze na półce w księgarni : tajemnicza, zachęcająca okładka, wzbudzający ciekawość opis i wnętrze, które poza treścią zawiera również bardzo dużo ilustracji. Czegóż więcej potrzeba, by rozbudzić ciekawość miłośników thrillerów? Mallory jest młodą kobietą po przejściach. Po wyjściu z nałogu nadal korzysta z pomocy ośrodków terapeutycznych i chadza na mityngi. Kiedy od swojego mentora otrzymuje propozycję pracy uważa, że to dla niej bardzo duża szansa. Ma zostać opiekunką małego chłopca. Teddy to rezolutny pięciolatek, a jego rodzice to sympatyczne, zamożne małżeństwo. Mallory zamieszkuje w uroczej chatce na terenie ich posesji. Szybko między nią, a chłopcem rozwija się silna więź. Tymczasem rysunki Teddy'ego stają się coraz bardziej niepokojące. Nie wyglądają już jak dzieła małego dziecka. Czy rysuje je ręka zmarłej kilkadziesiąt lat temu kobiety? Jakie tajemnice skrywa domek, który zamieszkuje Mallory? Czy miejscowa legenda zawiera w sobie ziarno prawdy? Nie wiedziałam czego spodziewać się po lekturze tej książki. To taka pozornie mało angażująca opowieść. Nic bardziej mylnego. To, co stworzył Rekulak to jest po prostu mistrzostwo świata. Niespiesznie, tak jakby mimochodem, autor buduje napięcie zagrożenia i tajemnicy. Przerzuca czytelnika między gatunkami, a w pewnym momencie serwuje taki zwrot akcji, że odbiera nam mowę. To bardzo przemyślanie skonstruowana powieść. Autor trochę bawi się stylistyką. Ni to thriller, ni to horror. Jason Rekulak zaserwował mi największe zaskoczenie z jakim spotkałam się w litaraturze od wielu lat. Zrobił to tak dobrze, tak naturalnie i sprytnie, że wciąż nie mogę wyjść z podziwu. Jaki jest przepis na fenomenalną powieść? Snuć opowieść w swoim stylu, z humorem, ze swadą, ale jednocześnie powoli, bez wystrzałów, kreując bardzo mocną atmosferę niepokoju, aby na koniec wszystko wywrócić do góry nogami ! Niesamowita jest ta książka. „Tajemne rysunki” momentalnie wywindowały się na szczyt najlepszych przeczytanych przeze mnie książek. Lawirant z tego Rekulaka, trochę oszust, ale przede wszystkim mistrz suspensu. Świetnie się tę książkę czyta, a ilustracje są po prostu wyśmienite. Nie mogłam odłożyć tej książki. Po prostu musiałam poznać finał tej historii, a ten kompletnie mną wstrząsnął. Wszystko w tym daniu mi smakuje : postaci, które są realistyczne, narracja bardzo przyjemna w odbiorze, groza, która jest wyważona, nie przesadzona i to strukturalne budowanie kolejnych warst opowiadania. Bardzo mocna powieść. Nie epatująca przemocą, ale poprzez swoją historię wspomaganą rysunkami jest tak autentycznie straszna. Potrafi pisarz wywołać w czytelniku efekt zaskoczenia i lęku. Tajemnicze zaginięcie sprzed lat, miejscowa historia, która wraz z uplywem czasu staje się miejską legendą, a potem.... trach, wszystko jest zupełnie inaczej. I to działa. Udało się Rekulakowi zrobić potężny zwrot akcji, namieszać nam w głowach, wyżymać tę opowieść zachowując racjonalność zdarzeń. Nie zawaham się napisać, że ta książka jest po prostu fenomenalna. Trudno ją sklasyfikować. Wymyka się z ram. Jason Rekulak stworzył własną markę. Zadrwił ze schematów i uraczył nas opowieścią absolutnie genialną i oryginalną. Smaczne to było danie. Przeczytałam „Tajemne rysunki” kilka dni temu i chciałam sobie tę historię przepracować, na spokojnie przeanalizować nim o niej opowiem. Nic się przez te kilka dni nie zmieniło. Nadal jestem zafascynowana tą książką. Ona wciąż we mnie tkwi. Wywołane przez nią wrażenia pozostają ogromnie silne. Jest mi trudno wskazać jej słabe punkty. Po prostu takowych niedostrzegam. Rewelacyjnie autor to zrobił : rozpoczął spokojną, nie wymagającą zbytniego zaangażowania opowieścią, a czytelnik był dla niego muchą wpadającą w pajęczą sieć. Jak ta wspomniana mucha – nie wychwyciłam momentu, gdy nie mogłam już poruszać kończynami. Rekulak to łowca – on czytelnika usidla. Podstępnie, cicho, jak wytrawny myśliwy. Życzyłabym sobie częściej padać ofiarą takich drapieżców. Napisana spójnie, logicznie, chwilami straszna, a także zabawna opowieść o winach sprzed lat, o poszukiwaniu swojego miejsca i o tym, że są zbrodnie, których nie da się odkupić. Historia o przyjaźni, poświęceniu i miłości, która bywa zgniłym owocem. O marzeniach i o stracie. Mądra, świetnie napisana i zawierająca przesłanie, które każdemu z nas da przyczynek do zastanowienia się nad pewnymi kwestiami. Książka, która daje moc rozrywki, przeraża, ale i ożywia nadzieję. Rewelacyjna i polecam ją każdemu, kto docenia dobry, bardzo intrygujący thriller, atmosferę zagadek i poszukiwania. Misterna intryga, bohaterowie, którzy przypadają do gustu i mroczna historia dusz, którym nie dane było zaznać spokoju. Diabeł piekielnie mocno poleca.

"Tajemne rysunki" już jak wydawnictwo postanowiło rozpocząć jej kampanię promocyjną była dla mnie ciekawostką, która mnie do siebie przyciągnęła. Zaczęło się od przesyłki z dziwnymi rysunkami, a dopiero później przyszedł e-mail z pytaniem o chęć przeczytania i zrecenzowania tego tytułu. Z założenia, że to może być thriller i to mocny podchodziłam do niej z ogromnymi oczekiwaniami. Czy zostały spełnione? Autor to dla mnie niemal debiutant, ponieważ na swoim koncie miał do tej pory tylko jeszcze jedną napisaną i wydaną książkę i była to młodzieżówka. Nie znałam jej wcześniej, a samo nazwisko również nim mi nie mówiło. Jako powieść grozy, bo tak została określona ta książka, zatem jest jego debiutem. A takim osobom uwielbiam dawać szansę. Więc o czym jest ta opowieść? Bo, że jest ściśle związana z rysunkami, to już wiadomo. Poznajemy główną bohaterkę Mallory. Kobieta zostaje nianią ze względu na swoją przeszłość. Była bowiem uzależniona i teraz, aby rozpocząć nowy rozdział w życiu postanawia, że praca niani jest na tyle odpowiedzialna, że pozwoli jej wszystko zmienić. Mallory ma zająć się Teddym, chłopcem, który dopiero co przeprowadził się z rodzicami do nowej miejscowości. Dziecko bardzo lubi rysować, co oczywiście nie byłoby żadnym problemem gdyby nie fakt, że jak na tak młodą osobę są to dość profesjonalne prace i bardzo... mroczne. tutaj zaczyna się robić nieco strasznie, bo wydaje się, jak by pięciolatek miał w głowie rozwiązanie zagadki morderstwa z przed lat, a jego opiekunka zaczyna nieco świrować i twierdzi, że to jakaś nadnaturalna siła przez niego przemawia. Ta książka została zakwalifikowana jako horror, ale szczerze mówiąc, według mnie, to bardziej thriller. Faktycznie można poczuć srogi niepokój i trochę się zestresować, zwłaszcza czytając w nocy, ale jednak nie jest na tyle ciężka, aby była horrorem. Mimo to, dla osób, które lubią się bać, jest to naprawdę świetny wybór. Jeśli chodzi o klimat, to jest on ciężki, duszny, ale napięcie budowane jest bardzo powoli. Dla mnie zdecydowanie za wolno. Wolę, gdy akcja pędzi, ale w tym przypadku rozumiem, że chodziło o to, żeby zbudować poczucie niepokoju w czytelniku i autorowi zdecydowanie się to udało. W książce znajdują się rysunki Teddy'ego i jest to genialny pomysł, bo dodatkowo stymulują wyobraźnię, której i tak są rzucane na tyle ciekawe pomysły, że wystarczy ją tylko podsycić żeby się nieźle wystraszyć. To taka książka, na podstawie której gdyby powstał film, to mógłby być to świetny dreszczowiec. A jedynym jej minusem jest Mallory, która mnie irytowała od samego początku. Twierdząc, że nieszczęścia za nią chodzą i chciałaby zacząć nowe życie, ale nie może, a później siejąc panikę niczym głupiutkie dziewczę z jakiegoś filmu nazywanego horrorem, ale jednak będącego nieszczęsną komedią typu Straszny Film. Podsumowując, fani thrillerów będą nią usatysfakcjonowani, a ci, którzy lubią się bać być może poczują lekki niedosyt, jak ja. Niemniej jednak jest to świetna książka i dość nietypowa. Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Zysk i S-ka.

Nigdy nie trzeba mnie długo namawiać do żadnego horroru. Uwielbiam dreszcz adrenaliny, poczucie strachu oraz wszechobecnej niepewności. Lubię również testować nowych autorów, ponieważ napisanie powieści grozy jest jednym z największych (moim zdaniem) wyzwań. Sięgając po powieść Jasona Rekulaka pełna byłam więc nadziei na moc wrażeń, ale ostatecznie i tak przyznaję, że byłam miło zaskoczona. Nie jest łatwo napisać historię tak, by wystraszyła czytelnika. Owszem, książki wpływają na naszą wyobraźnię, ale jednocześnie pozbawione są filmowych momentów zaskoczenia, huku dźwięku i ukrytych w tle cieni przez co nie zawsze łatwo jest się wczuć w klimat. Niektórym jednak naturalnie przychodzi przelanie na papier nietypowego zagrożenia podsyconego nutką paranormalnych zdarzeń co pięknie prezentuje się w "Tajemnych rysunkach", lekturze którą poleca sam mistrz gatunku Stephen King. Opowieść początkowo zaczyna się bardzo spokojnie. Mallory Quinn ucieka od życiowych problemów i zatrudnia się jako niania pięcioletniego Teddy'ego. Bardzo szybko nawiązują wspólny język a chłopiec w zaufaniu powierza jej swoje rysunki, które z dnia na dzień wydają się mroczniejsze. Spójność z morderstwem popełnionym w przeszłości wydaje się aż nazbyt bliska, ale czy to możliwe, by przez dziecko przemawiały nadnaturalne siły, które proszą o pomoc w ostatecznym rozwiązaniu zagadki? Wielka przygoda, klimat thrillera i strach przed nieznanym. To była powieść od której nie mogłam się oderwać! Atmosfera niepewności, trudne do wyjaśnienia działania oraz złowieszcza siła jak zawsze opętująca niewinne dziecko pięknie wpływały na moją wyobraźnię. Dużo się działo, śmiało można było czytać między wierszami a sam autor podrzucał nam mylne tropy, by dodatkowo wszystko zagęścić. Warto czytać lekturę wieczorami, by zbudować sobie dodatkowe tło, ale prawda jest taka, że wystraszycie się nawet za dnia, gdy każdy kolejny rysunek umieszczony w książce będzie prezentował bardziej dopracowane detale. O psychodeliczny nastrój zadbała sama główna bohaterka, która poddawała w wątpliwość swoje zdrowie psychiczne, bo kto łączy morderstwo sprzed lat z demonem przemawiającym przez rysunki dziecka? Ale z drugiej strony, czy nie o to chodzi, by szok odegrał tutaj kluczową rolę? "Tajemne rysunki" to prosta lektura, niekoniecznie skomplikowana, ale za to rewelacyjnie poprowadzona. Jeśli uważacie, że książki nie mogą być straszne a dobre horrory pisze wyłącznie Stephen King, polecam jak najszybciej zapoznać się z dziełem Jasona Rekulaka. To książka, która bije na głowę swoje poprzedniczki, wpływa na wyobraźnię i nie pozostawia nas obojętnych na to co dzieje się dookoła. Doskonała aura grozy, lęku przed nieznanym a także ścieżki rasowego thrillera w pojedynku między zdrowym rozsądkiem a przekraczaniem wyznaczonych granic.

Wiele dzieci w wieku przedszkolnym lubi rysować, więc nie ma nic dziwnego w tym, że pięcioletni Teddy – bohater powieści „Tajemne rysunki” - nie rozstaje się ze swoim szkicownikiem. Niepokój wzbudza to, co chłopiec rysuje. Na obrazkach pojawia się krzycząca, rozczochrana postać, którą maluch nazywa swoja przyjaciółką. Kolejne prace przedstawiają mężczyznę, który ciągnie ciało przez las i je zakopuje. Dlaczego dziecięca wyobraźnia podsuwa mu tak makabryczne obrazy? Kim jest tajemnicza Anya, z którą widzi tylko Teddy? „Tajemne rysunki” to ciekawy thriller z elementami paranormalnymi. Ktoś pewnie zaśmieje się, że w takim razie to horror, jednak ta książka jest gdzieś na granicy tych dwóch typów powieści. Jason Rekulak zestawia w niej dwa punkty widzenia. Ten dominujący to perspektywa narratorki. Jest nią opiekunka Teddy'ego, Mallory. To pozornie mało wiarygodna narratorka. Dziewczyna ma za sobą odwyk. Cały czas jesteśmy zapewniani, że jest „czysta” i właściwie nie mamy powodu, żeby nie wierzyć w jej wersję wydarzeń, ale gdzieś w głowie siedzi czytelnikowi pewna „droga”, jaką autor – Jason Rekulak – może poprowadzić tę historię. Na drugim biegunie mamy rodziców Teddy'ego, Teda i Caroline. Są to ludzie twardo stąpający po ziemi, a to tego ateiści. Odrzucają możliwość działania siły nadprzyrodzonej, a wszelkie insynuacje Mallory „zbijają” racjonalnymi argumentami. Jest to bardzo logiczne, bo Caroline jest psycholożką. Tylko, kiedy patrzymy na jej rodzinę nie możemy oprzeć się wrażeniu, że „szewc bez butów chodzi”. Jason Rekulak pcha akcję powieści konsekwentnie do przodu. Można powiedzieć, że trzyma równe, dobre acz spokojne tempo. Do finału. A ten finał jest z jednej z strony bardzo banalny, a z drugiej przecudowny. Autor rozgrywa, go na popularnym schemacie, kiedy to główna bohaterka głupio zawierza nie temu, komu powinna i wpada w poważne tarapaty. W konsekwencji wszyscy, jak na spowiedzi zwierzają się ze swoich czynów. Nie jest to wybitne „zagranie” literackie, jednak Jason Rekulak świetnie rozciąga zakończenie książki i „podkręca” akcję do granic możliwości. Dostajemy dobre 60 stron, na których autor zamyka powieść i zamyka dosłownie każdy jej element. Dostajemy 60 stron, bez przeczytania których nie jesteśmy w stanie odłożyć książki. Wreszcie dostajemy 60 stron, na których niepokój o bohaterów osiąga maksimum. Bardzo dobrze czytało mi się książkę „Tajemne rysunki”. Jest w niej kilka sztampowych „zagrań”, ale dzięki: a) ciekawej fabule; b) zderzeniu racjonalnego punktu widzenia z metafizycznym; c) świetnie napisanemu zakończeniu udało się Jasonowi Rekulakowi stworzyć bardzo „zgrabną” powieść. Dobrze skonstruowaną i wciągającą. No i te rysunki. Prawie zapomniałabym o nich napisać, ale w publikacji możemy zobaczyć prace Teddy'ego . Robią wrażenie.

RYSUNKI, KTÓRE KRYJĄ W SOBIE MROK Jeśli coś poleca Stephen King, to w pewnym sensie można założyć, że będzie warto to poznać. Przynajmniej jeśli lubi się jego prozę. No i jeśli mowa o literaturze, bo tu akurat King gust ma całkiem dobry – z filmami niekoniecznie, ale to inna sprawa. I w sumie ta jego polecanka w tym wypadku sprawdziła się, a „Tajemne rysunki” okazały się całkiem przyjemną lekturą dla miłośników mrocznych opowieści. W życiu Mallory różnie bywało, ale teraz udało się jej wyjść na prostą. Znajduje pracę, jako niania i wszystko wydaje się iść w dobrym kierunku, dopóki jej podopieczny nie zaczyna rysować dziwnych, niepokojących obrazków mężczyzny ciągnącego zwłoki kobiety. Czyżby wszystko to mogło mieć jakiś związek z nierozwiązaną zbrodnią sprzed lat? No i co właściwie dzieje się z dzieckiem? Czy to jego wyobraźnia, czy może coś o wiele bardziej mrocznego? Książka to nie zawsze samo pisarstwo. W tym wypadku pisarstwo jest poprawne i miłe w odbiorze, acz nic to szczególnie się wybijającego. Ale czasem literatura oferuje nam coś więcej, niż tylko sam tekst i to coś robi sporą robotę. I tak właśnie jest w tym przypadku. Bo naprawdę wszystkie te intrygujące grafiki sporo dają całej opowieści. Patent sprawdzony nie raz i nie dwa, bo weźmy taki „Osobliwy dom pani Peregrine”, gdzie integralne z fabułą dziwne zdjęcia należały do najlepszych elementów książek czy „Nocny film” pełen wszelkiej maści dodatków wypełniających przestrzeń między rozdziałami (i nie tylko). I „Tajemne rysunki” należą do tego typu dzieł. Ale fabularnie czy stylistycznie rzecz nie zawodzi. Poprawna literatura, którą czyta się lekko i przyjemnie, klimat tu jest, tajemnica, trochę napięcia. Fajna rozrywkowa rzecz, ale i z niezłym pomysłem splecenia tego wszystkiego z ilustracjami. Zaczyna się, jak to horror i thriller – niepozornie – a potem rzecz nabiera tempa, mroku… Sekrety przeszłości, elementy fantastyczne, obyczajowa podbudowa, wszystko to jest tutaj, wszystko to kroczy drogą, jaką kroczą niemal wszystkie horrory. I może więcej tu odtwórstwa niż inwencji, więcej przemierzania znanych ścieżek i utartych szlaków, miast zobaczenia w nowe regiony, no ale fani opowieści grozy i thrillerów są do tego przyzwyczajeni, więc nie jest to duży powód do narzekań, choć można było lepiej to wykonać. Ale i tak jest przyjemnie, i tak jest dobrze. rzecz nie straszy – no mnie żadne horrory nie straszą, bywa – ale potrafi zaintrygować. A te rysunki, czasem dziecinnie proste, choć i wtedy mroczne, czasem hiperrealistyczne i naprawdę nastrojowe budują klimat i sprawiają, że powieść wchodzi jeszcze lepiej. więc kto horrory lubi i ceni, może brać śmiało. Rewolucji nie ma, ale całkiem udane odtworzenie tego, co znamy i lubimy już tak.

Gdy jakąś powieść poleca niekwestionowany autorytet w świecie literackim, koniecznie trzeba ją przeczytać. Nie zdarzyło mi się, aby Pan King polecił coś niegodnego uwagi, mimo że nie wszystko zawsze mi się podoba. Tym razem również tak było i muszę przyznać, że Tajemne rysunki Pana Jasona Rekulaka, to horrorowo thrillerowa petarda. Zaczęło się od tego, że od Wydawcy dostałam tajemniczy list wraz z ciekawym obrazkiem, to wszystko miało zachęcić mnie do zapoznania się z książką. Co ciekawe, po pierwszym liście nadszedł kolejny, który wiał dużym mrokiem, wiedziałam już, że mimo iż w fabule mamy słodkiego chłopca, nie będzie to pozycja o titit miłości, ani nawet lekka obyczajówka, czy klasyczny thriller. Autor już od pierwszych stron, sugeruje nam, że z chłopcem ewidentnie jest coś nie tak, niech Was nie zmyli jego słodka buzia. Nasza opiekunka ma co robić, powoli przesuwając się od zwykłej kartki papieru po poważne problemy niemal z Egzorcysty Pana Blatty’ego. Kiedy rodzinna sielanka zamienia się w koszmar, akcja się rozkręca, powodując, że chce się więcej. Nasza główna bohaterka Mallory, po uporaniu się ze swoimi demonami, szuka dobrej pracy. Zrządzenie losu prowadzi ją na idylliczne przedmieście, gdzie otrzymuje posadę niani pięcioletniego Teddiego. Chłopiec kocha rysować, jego obrazki przedstawiają to co znajduje się dookoła, oraz to, co sam wymyśli w swojej głowie. Mimo wrogości, jaką okazuje dziewczynie ojciec dziecka, Mallory zaprzyjaźnia się ze swoim podopiecznym i zaczynają tworzyć parę dobrych przyjaciół do czasu… Pewnego dnia Teddy zaczyna malować zwłoki kobiety ciągnięte przez las, przez tajemniczego mężczyznę… Rysunki stają się coraz mroczniejsze, bohaterka postanawia odkryć prawdę… Morderstwo sprzed lat, sekrety rodzinne, dziecko medium… To wszystko i jeszcze więcej w mistrzowskiej fabule Pana Rekulaka. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam nic tak wciągającego. Książka to niby horror, niby mocny thriller, z garścią zjawisk paranormalnych subtelnie wkomponowanych w akcję, co moim zdaniem jest genialne. Dodatkowo tekst opatrzony, jest rysunkami chłopca, co tworzy niesamowity klimat lekkiego dreszczyku. Nie dziwię się, że pozycja ta polecana jest przez Pana Kinga, można powiedzieć, że obaj Autorzy tworzą, także niezwykły świat ludzkiej psychologii. Tajemne rysunki to publikacja, obok której nie można przejść obojętnie, osobiście uwielbiam książki z wątkiem paranormalnym, morderstwa, tajemnice, a ta pozycja świetnie wpisuje się w te klimaty. Gdyby akcja działa się w jakimś wiktoriańskim domu i miała choć trochę klimatu gotyckiego, byłby to mój numer jeden wśród tego typu powieści. Bez dwóch zdań polecam, jestem przekonana, że nie będziecie mogli się oderwać od czytania.