Toksyczna matka (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

Gorąco polecam!

Super książka

Super 😀

Polecam

OMG

Książka określana jest jako poradnik, choć wg mnie to za dużo powiedziane niestety, a szkoda, bo tytuł wiele obiecuje a w środku jest tych "rad" jak na lekarstwo ... 244 strony, na których czytelnik ma się dowiedzieć czegoś o toksycznej matce, ale ... Miałam nadzieję, że będą to rzeczywiście jakieś porady jak z taką osobą postępować, niestety za dużo się nie dowiedziałam... W poradniku owszem jest kilka opisów przeżyć osób, które miały trudne relacje z rodzicami, w tym z matką i jaki to miało czy ma wpływ na ich dzieciństwo czy obecne dorosłe już życie. Fakty faktami, autor opisuje tez trochę swoje przeżycia, ale czegoś ciągle brakuje. Czytając, czułam się jakbym sama siedziała u psychiatry i wracała do dzieciństwa, gdzie podobno wszystko ma swoje podstawy takiego a nie innego obecnego zachowania. Poruszane są też tematy przemocy, alkoholizmu i rozwodów i ciągle brakuje tego głównego tematu - toksycznej matki, bo choć gdzieś tam jest jakiś malutki skrawek informacji, to wciąż to za mało na książkę o takim tytule, który sugeruje, że dowiemy się " jak się bronić przed jej wpływem i ustalać granice" ... Nie wiem co jeszcze tu napisać. Na pewno warto zajrzeć do książki, jeśli kogoś interesują trudne relacje miedzy dziećmi a rodzicami ale tak naprawdę to za dużo się nie dowiemy co z tym zrobić. Ma się wrażenie, że jest to tylko przedsmak a resztę to trzeba iść do psychiatry, psychologa i tam zacząć terapię ... Brak tutaj tak naprawdę sposobów na to jak obronić się przed toksyczną matką, co, myślę, by się wielu osobom przydało, bo nie wszyscy są chętni na wizyty u specjalisty, mają na co dzień styczność z toksyczną osobą i to nie zawsze jest też matka, może być np teściowa - wszak to też matka męża, żony ... i chętnie by się dowiedziały co zrobić, by życie było łatwiejsze. Bardzo zdziwił mnie jeden fakt i straciłam nadzieję, że w pewnym wieku ludzie już nie nadają się na psychoanalizę, bo i tak nic do nich nie dotrze ... Młodzi mają wybaczyć i ... Resztę jak macie ochotę to przeczytajcie, może z tych 244 kilka a może kilkanaście, okaże się pożyteczne ... Książka określana jako poradnik tak naprawdę chyba nim niestety nie jest, bo te kilka porad, które może wychwycicie gdzieś w treści to zbyt mało niestety ... Nie lubię pisać takich w sumie negatywnych opinii, ale czasami niestety trzeba a to czy czytelnik mimo to sięgnie po książkę, to już jego decyzja.

Niestety książka nie spełnia oczekiwań. Nie wyczerpuje tytułowego tematu. Zamiast tego autorzy raczą nas swoją opinią na temat feminizmu i zagrożeń, jakie niosą silne kobiety. Nie tego się spodziewałam, nie po to książkę kupiłam.

Koszmarna książka. To jakiś wywiad kobiety z mężczyzną który chce tylko opowiedzieć o swoim cudownym życiu. Zero poruszenia tematu, jakiś konkluzji, pomocy aby zrozumieć problem lub coś naprawić. Żenada!

„Uważam, że jedną z lepszych rzeczy jaką mama zrobiła mnie i mojej siostrze, było to, że szybko umarła” (s.27) Gdybym zadała pytanie jak oceniasz swoje relacje z matką? Pewnie każdy z nas pierwszą myśl ma: normalnie. No właśnie. Nigdy się nie zastanawialiśmy się nad relacjami z rodzicami a w tym przypadku z matką. Po prostu były jakie były, i nikt tego nie roztrząsał. Dla jednych z nas matka jest powierniczką, najlepszą przyjaciółką i drogowskazem w życiu. Jest natomiast druga grupa ludzi, którzy swoją rodzicielkę traktują jako zbędną osobę w życiu, i lepiej żeby tak naprawdę jej nie było. Co musi się zdarzyć w życiu żeby pomyśleć, że nienawidzi się swojej matki? Co trzeba zrobić dziecku, żeby życzyć matce śmierci? I najważniejsze pytanie jakie mi się nasuwa po przeczytaniu tej książki: Jakim trzeba być człowiekiem, żeby dorosła osoba potem mając własne dzieci chce zrobić wszystko, żeby nie być jak swoja matka. Ta książka była dosyć trudna i ciężka, ale mimo swojej niewielkiej zawartości posiada dużą dawkę wiedzy. Nie ukrywam faktu, że najbardziej podobała mi się pierwsza część, w którem mamy opowiadania ludzi, dorosłych już mężczyzn i kobiet w różnym wieku. Ukazują one brutalność sytuacji, przez które musieli kiedyś przejść i jak trudna i toksyczna wręcz relacja z matkami odzwierciedliła się na ich dotychczasowe życie. W tych historiach był odczuwalny ogrom bólu, cierpienia, rozpaczy i wołania o pomoc wówczas dzieci czy dojrzewających nastolatków, którzy nie zaznali spokoju i ciepła w gronie rodzinnym. My, w naszym doczesnym życiu, jeśli mamy szczęśliwy dom i rodzinę, nie roztrząsamy „co by było gdyby”. Jest jak jest- spokój przyjmujemy jako pewniak, a można stwierdzić, że jesteśmy szczęściarzami mając zdrową relacje z matką. Książkę polecam, nie tylko młodym ludziom, ale przede wszystkim matkom. Czasem warto przeczytać coś takiego i spojrzeć z perspektywy czasu i odpowiedzieć sobie na kilka ważnych pytań.

Wywiad z gościem który chce pokazać jak feminizm jest zły. Dramat. Pierwsza w życiu książka która dosłownie wyrzuciłam do kosza.