Tak blisko, tak daleko (okładka  twarda, wyd. 06.2022)

Tę książkę powinni przeczytać ci, którzy interesują się historią XX wieku po dziś i/lub lubią góry a Bieszczady szczególnie i nie tylko przez pryzmat pięknych szlaków, ale i historii tej ziemi...

Bardzo dobra książka. Autor doskonale przedstawia zarówno dzisiejszy jak i przedwojenny obraz bieszczadzkich wsi i miasteczek po ukraińskiej stronie gramicy. Warto przeczytać.

Rewelacja jak zawsze w wydaniu Pana Krzysztofa

Czasy świetności i upadku. Ta książka o Bieszczadach mnie bardzo zaskoczyła. Autor zgłębił temat niesamowicie. Nie jest to pobieżny opis Bieszczadów, ani nie jest to ogólny opis opuszczonych miasteczek i wiosek, ale jest to pełnoprawny zapis historii tamtych czasów i miejsc, które bezpowrotnie zniknęły z pogranicza. Tak w sumie, to jest to książka smutna i nostalgiczna, bo czasy świetności tego regionu minęły. Bardzo mi się podobała konstrukcja tego reportażu. Zaczynamy opowieść o poszczególnych wioskach i małych miasteczkach, o przeszłości w II Rzeczpospolitej, górskich kurortach i wielkich planach rozwoju potencjału turystycznego tego regionu. Później czytamy o rodzinach, które w tych opuszczonych obecnie miejscowościach mieszkały, a następnie jest o podziałach i o tym jak narzucona granica podzieliła rodziny i majątki. Książka kończy się na opisie sytuacji społeczno-politycznej w czasach PRLu, o absurdach i problemach czasów ZSRR i dochodzi w końcu do obecnego stanu rzeczy, do rozpoczęcia wojna na Ukrainie w lutym 2022. Jestem pod wrażeniem tej książki, bo tutaj widać ogrom pracy i doskonałą znajomość tematu, a przy tym tak mnie autor zainteresował, że bardzo bym chciała osobiście zobaczyć te tereny, zwłaszcza po stronie ukraińskiej. W ogóle to bardzo polecam czytanie tej książki i wyszukiwanie na przykład na mapach Google miejsc które są opisywane. Czytamy o wielkiej 1,5-tysięcznej wsi z kościołem czy synagogą, a na mapie satelitarnej widać tylko las. Nie powiem, daje to do myślenia. Podziały. Reportaż dotyka kwestii religijnych i narodowościowych, czytamy o tym jak kiedyś Rusini, Polacy, Żydzi, Ukraińcy czy Bojkowie razem obok siebie mieszkali. Jednak nastroje zaczęły się psuć, zmieniła się polityką i narracją rządu. Po takim wywyższaniu jedynej grupy społecznej nad inne nastąpił wybuch nastrojów nacjonalistycznych i wrogości, którą później spotęgowała II WŚ i masowe wysiedlenia. Mnie bardzo podobały się fragmenty opowiadające o Bojkach i ich kulturze, a których obecnie praktycznie już nie ma. Szczerze mówiąc to nie spodziewałam się takiej książki i miałam w głowie, że to będzie taka ogólna opowieść o Bieszczadach. Tymczasem znalazłam niesamowicie zbadany temat, liczne wywiady i wspomnienia.. Miałam skojarzenia wręcz z esejem naukowym i bardzo mi się to podobało. Dodatkowo w książce są kolorowe zdjęcia współczesnego życia na pograniczu oraz fotografie archiwalne miasteczek których już nie ma. Czuję że moja wiedza o tamtym regionie i mieszkańcach bardzo wzrosła po przeczytaniu książki i również Wam ją z całego serca polecam, a już szczególnie tym, którzy się interesują Bieszczadami. Latające książki

Wiele wakacyjnych tygodni spędziłam, odkrywając polskie tereny przygraniczne z Ukrainą w Bieszczadach. Zapomniane cmentarze, wyludnione wsie, przydrożne krzyże, pozostałości po domostwach. Niesamowity klimat tego rejonu przyciągał mnie co roku. Nigdy nie zapomnę, gdy po wielu godzinach spaceru wzdłuż Sanu (do granicy nie da się podjechać samochodem) nagle zobaczyłam… pociąg! Jechał tuż przy granicy po stronie ukraińskiej, dosłownie 500 metrów ode mnie, gdzie po polskiej stronie najbliższa stacja kolejowa jest w Komańczy - jakieś 100 kilometrów od Beniowej czy Sianek. Wtedy zapragnęłam dowiedzieć się, co jest po „drugiej stronie” i dlaczego tak to wygląda? Tutaj cisza, dzika natura, ani żywej duszy, wymarłe wsie, a zaraz za granicą wszystko normalnie funkcjonuje. Ta książka odpowie na wszelkie pytania. Autor odkrywa przed nami zarówno piękno, jak i brutalną przeszłość pogranicza polsko-ukraińskiego. Odwiedzamy z nim mieszkańców regionów przygranicznych, cerkwie, cmentarze. Dowiadujemy się, jak różnorodny etnicznie, kulturowo i religijnie był to obszar oraz dlaczego przestał taki być… W dwudziestoleciu międzywojennym przeżywał czasy świetności, przyjeżdżano tu np. do kurortów na narty. Obecnie zagospodarowana jest jedynie część polska i to też nie tak, jak dawniej. Sztucznie utworzona granica utrudnia kontakty międzyludzkie oraz rozwój regionu, rozdzieliła rodziny i przyjaciół. To, co mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło, to naprawdę porządnie przedstawiony zarys historyczny - w książce jest sporo informacji o UPA, Banderze, Holocauście, wysiedleniach. Krzysztof Potaczała dotarł do żyjących świadków tamtych wydarzeń. Są to szokujące rozmowy, ale niestety to właśnie działo się na Kresach w czasie II wojny światowej i tuż po niej. Świetna książka, nie tylko dla fanów Bieszczad i nie tylko dla miłośników reportażu.

Autor książki, Krzysztof Potaczała, zabiera nas w podróż w Bieszczady. Ale jakże to inna podróż, odkrywająca przed czytelnikiem całkiem nieznane oblicze tego regionu. Tym reportażem pan Krzysztof niejako przywraca pamięć o tych, o których czas zapomniał. Odwiedza wioski i miasteczka na granicy ukraińsko-polskiej, gdzie ludzie żyją tak jak żyli ich przodkowie. Swoim rytmem, tak innym od naszego. Tam czas się zatrzymał. Autor przeprowadza rozmowy z Polakami i Ukraińcami. Wylewają oni przed nim swoje bóle, niewiarę w to, że można inaczej żyć w tym ich zapomnianym świecie, ale nie brakuje też radości z tego co zwyczajne, proste i gdzieś wciąż tlącej się nadziei, że może jednak.. Ten świat który kiedyś wspólnie dzielili Polacy, Ukraińcy, Rusini, Żydzi, gdzie wspólnie dorastali pomimo różnic językowych, wyznaniowych, tradycji , został okrutnie rozdarty przez wojnę, a później przez rządy Sowietów. Druty kolczaste przedzieliły ten skrawek ziemi na dwa państwa. Codzienność zmieniła swoje oblicze. Sąsiedzi stali się wrogami. Z biegiem lat wiele miejsc poszło w zapomnienie, a czego nie dosiegła ludzka, zbrodnicza ręka to pochłonęła przyroda.

„Tak blisko, tak daleko. Bieszczady po drugiej stronie granicy” To opowieść inne niż wszystkie. Autor przemierza Bieszczady, poszukując zrozumienia dla rzeczy minionych, jak i tych obecnych. . To zapis poruszających rozmów z Ukraińcami i Polakami dotyczących historii i teraźniejszości. W opowiadanych historiach ból przeplata się z radością. . Autor pokazuje świat granicznej miejscowości- raz po polskiej, a raz po ukraińskiej stronie. W książce przedstawiony jest sowiecko-niemiecki terror, etniczne dramaty, przetasowania terytorialne. Niezwykle poruszający reportaż, pokazujący, że świat nie jest czarno-biały, a ludzie dokonują czasem złych wyborów. Polecam książkę z całego serca wszystkim fanom dzikich gór Poznacie Bieszczady z nieco innej perspektywy

Bieszczady, dzięki swojemu magicznemu urokowi, mają wielu miłośników. Jesteśmy pewni, że z wielką radością przeczytają Tak blisko, tak daleko. Autor, Krzysztof Potaczała, ukazuje kilka miejscowości, które od 1918 roku należały do II Rzeczpospolitej, a po II wojnie światowej znalazły się na terenie ZSRR. Po upadku komunizmu stały się częścią Ukrainy. Dalszy ciąg recenzji na https://premieryksiazkowe.pl/tak-blisko-tak-daleko-czyli-o-biesach-i-czadach-po-drugiej-stronie-granicy/

Bardzo dobra książka. Bieszczady po ukraińskiej stronie to niezwykle ciekawa historia. Wciągająca lektura., która zostawia trwały ślad w umyśle i sercu.

Moja poprzedniczka Agnieszka chyba się pomyliła, pisząc pozytywną minirecenzję, a jednocześnie wstawiając 1 gwiazdkę.