Szóste dziecko. #4MK. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Napisana na siłę, nie dorównuje pierwszej i drugiej części

Polecam

"Każdy problem ma przynajmniej trzy rozwiązania, a nawet jeśli wydaje ci się, że znasz idealne, powinieneś poświęcić trochę czasu na ustalenie kolejnych dwóch, żeby zestawić je wszystkie ze sobą. Czasem to najłatwiejsze albo najbardziej ewidentne wcale nie jest tym najtrafniejszym, a najtrafniejsze nie jest łatwe ani oczywiste." Jestem po ogromnym wrażeniem, jak fantastycznie włada piórem J.D. Barker, po takie książki chciałabym codziennie sięgać. Rewelacyjnie zapleciona intryga, składająca się nie z dwóch, czy trzech, ale z wielu warstw, każda prowadzona na bardzo wysokim poziomie. Wkraczając do powieści natychmiast orientujemy się, że całkowicie nami włada. Barker mistrzowsko bawi się z czytelnikiem, podsuwa mu tropy i ślady, ten angażuje się w snucie domysłów i przypuszczeń, a za chwilę autor zmienia całkowicie bieg historii, dokłada interpretacje. Fabuła nasycona zdarzeniami do granic możliwości, nie ma chwili oddechu, cały czas potężna dawka adrenaliny. W pewnym momencie jesteśmy już tak skołowani, że nie wiemy, czy główny bohater nie okaże się czarnym charakterem, bronimy się przed tą myślą, toczymy w głowie boje w imieniu jego niewinności, aż nagle zaskakujące dowody zaprzeczają wszystkiemu, co tak misternie żeśmy sobie poukładali. Uwielbiam być tak wodzona za nos, niczego nie być pewną, niecierpliwie wyczekiwać, co jeszcze szalonego przygotowano, co zmajstrowano w scenariuszu zdarzeń, jak zintensyfikowano emocje, i co najbardziej frapujące, na jakie finalne rozwiązania postawiono, czy mnie usatysfakcjonują logicznym zamknięciem. Trzeba przyznać, że ciał ofiar sporo się uzbierało, do tego doszło potężne zagrożenie dla części społeczeństwa, a Sam Porter znalazł się w poważnych tarapatach. Walka na trzech frontach, z niezwykle inteligentnym wrogiem, wewnętrznymi demonami przeszłości i członkami rządowej agencji, wyczerpuje go fizycznie i emocjonalnie. Jednak nie poddaje się, wbrew mnożącym się przeciwnościom, za wszelką cenę stara się doprowadzić do końca wymierzenie sprawiedliwości. Jednakże, balansowanie na granicy obsesji i fiksacji powoduje, że wizerunek bystrego detektywa, starego wyjadacza, szanowanego i podziwianego przez współpracowników, głośno trzeszczy w szwach. Lecz to teraz nie liczy się zupełnie, uwagę przyciągają białe pudełeczka przewiązane czarnym sznurkiem i zeszyty wypełnione makabrycznymi wspomnieniami. Z jednej strony żałuję, że to koniec trylogii, ale z drugiej wydaje mi się, że zostały z niej wyciśnięte już wszystkie soki, a może moja wyobraźnia jest zbyt mało kreatywna w stosunku do pisarza, który tak wyśmienicie głęboko kopie w fabule, narzuca dynamiczne rytmy i sprawia, że poza książką nic się w danej chwili nie liczy dla czytelnika.

" [...] OJCZE, PRZEBACZ MI [...] " Można śmiało powiedzieć, że to już jest koniec i nie ma już nic. Łezka w moim oku się kręci. Zżyłam się z bohaterami trylogii #4MK. I ciężko będzie teraz ich tak zostawić. Smutno mi z tego powodu. J. D. Barker to fantastyczny autor mrocznych i trzymających w napięciu thrillerów. To, co zrobił w finale, czyli książce "Szóste dziecko" sprawiło, że przestałam wierzyć własnej intuicji. Emocjonalnie mnie przeciągnął po zakamarkach umysłu Zabójcy Czwartej Małpy. W tej części dzieje się bardzo dużo. Wszystko się wyjaśnia. To tutaj poznajemy prawdziwego psychola. Tutaj mamy do czynienia z mnóstwem zwrotów akcji. Niektóre spowodowały u mnie łzy i niedowierzanie. Czy przeszłość może zniszczyć przyszłość? Czy wszystko, co widzimy, zawsze jest prawdziwe? Nie mogę wam zdradzić fabuły, ale szczerze wam powiem, że jestem zachwycona z zakończenia. Poznając je oczywiście szczęka mi opadła, ponieważ nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Cała fabuła "Szóstego dziecka" jest mocno szokująca i bardzo mroczna. Nie da się jej odłożyć na półkę, nie poznając zakończenia. Mega historia. Autor J.D. Barker ma bardzo pokręconą wyobraźnię. Lubię takich pisarzy, ponieważ w ich książka niczego nie można się spodziewać i niczego nie można być pewnym. Warto zapamiętać jego nazwisko. Jeżeli jeszcze nie znacie poprzednich dwóch tomów, to radzę wam to szybko nadrobić. Zacznijcie czytać od: "Czwartej małpy" później "Piąta ofiara" i na końcu "Szóste dziecko". Dzięki temu lepiej poznacie historie naszych bohaterów. Tym razem mój ulubieniec, czyli detektyw Sam Porter będzie miał niemałe problemy. Bardzo się o niego bałam. Szczerze, nawet w niego zwątpiłam. Dlaczego? Po odpowiedź odsyłam was do "Szóstego dziecka". Najbardziej nielubianą postacią z tej części jest Anson Bishop. Nie podobało mi się jego postępowanie. Zasłużył na solidną karę. Czy karma do niego wróciła? Jeżeli chcecie przeżyć emocjonalny rollercoaster, to śmiało sięgnijcie po "Szóste dziecko" J.D. Barkera.

❄️ W Chicago i Karolinie Południowej odnaleziono zmasakrowane ciała, a na każdym z nich pozostawiono tajemniczą wiadomość "Ojcze, przebacz mi". Wszystko wskazuje na jedną osobę, lecz odległość pomiędzy zbrodniami temu przeczy. Główny sprawca oddaje się w ręce Policji, a detektyw Sam Porter zostaje zatrzymany. Nad Porterem zbierają się czarne chmury, a to z powodu dziennika Bishopa, który rzuca nowe światło na sprawę. ❄️ . Żal jest kończyć tę serię, bo to wyjątkowo dobry i trzymający w napięciu thriller. "Szóste dziecko" to finałowe i genialne zakończenie trylogii o #4MK. Kto jeszcze nie czytał tej serii, a tylko słyszał o niej, nie jest w stanie zrozumieć skąd ten fenomen, zachwyty i tak wiele pozytywnych opinii. Zaczynając czytanie od pierwszej części, masz ochotę tylko na więcej, bo ta historia tak wciąga, że nie sposób jest się oderwać od niej. . Sam Porter znowu w akcji, tym razem autor bardziej skupił się na przeszłości i zdarzeniach, które doprowadziły nas do tego momentu, w którym znaleźli się bohaterowie. Okazuje się, że Porter może nie być tym, za kim się podaje, a Bishop nie jest #4MK? Autor namieszał w głowie totalnie, do tego stopnia, że nie wiedziałam, kto może być mordercą i stoi po stronie zła. Rzucenie takich mocnych oskarżeń na Portera wywołało u mnie jeden, wielki mętlik w głowie, bo czy obraz prawego detektywa, który sobie ułożyłam w głowie od pierwszej serii, właśnie się zburzył? . Wielowątkowość fabuły, nieprzerwana akcja, mnogość bohaterów i misternie przekonywująca intryga to charakteryzuję tę serię chyba najlepiej. Tu nic nie jest pozostawione przypadkowi, wszystkie wątki zostały dokładnie przemyślane, tworząc wręcz idealnie dopracowany thriller. Najlepszą rekomendacją jest to, że kupiłam tę serię dla mamy na święta, jestem pewna, że będzie nią zachwycona tak, jak ja.

Na ostatniej części serii zawsze spoczywa duża odpowiedzialność, ponieważ czytając zakończenie, tak naprawdę oceniamy całość historii, czasami sprawia ono, że utwierdzamy się w tym, że była to opowieść godna uwagi, a czasami jesteśmy mocno rozczarowani. Szóste dziecko to historia tak pokręcona, że nikt nie wie, co jest prawdą, a co iluzją, a ponieważ nie mamy ani chwili oddechu, bo jest to nieprzerwana opowieść z części drugiej, to jesteśmy już mocno nastawieni na poznanie rozwiązania. Znowu pojawiają się nowe ofiary, tym razem klęczą, są obsypane solą oraz pozostawiona jest przy nich tajemnicza wiadomość, najgorsze w tym wszystkim jest to, że w tym samym czasie pojawiają się one w różnych miejscach, więc morderca raczej nie działa sam. Powoli przeszłość zaczyna wychodzić na jaw, niestety ze strzępków wspomnieć ciężko jest złożyć jedną prawdziwą historię, a bez tego śledztwo nie zostanie zakończone. Część ostatnia zostawiła mnie z wieloma przemyśleniami, przede wszystkim takimi, że zraniony człowiek może wymyślić szeroko zakrojoną intrygę, która dostarczy mu długofalowych korzyści, żeby tylko zemścić się na danych osobach. Do tego można przekonać się, jak łatwo jest wkręcić kogoś w czyn, którego nie popełnił, niewinny człowiek został oskarżony o coś, czego nigdy nie zrobił, ale znalazł się w złym miejscu w niewłaściwym czasie. Tutaj wracamy również do przeszłości, gdzie wspomniany jest handel dzieci, które również były zmuszane do nierządu i to właśnie popchnęło je do tego, żeby zmienić swoje życie, ale jednocześnie zemścić na wszystkich osobach, które im kiedyś nie pomogły. Zakończenie jest bardzo mocne, tego nie spodziewałam się ani trochę, ale właśnie takie są pożądane w książkach, ponieważ sprawiają, że historia zostaje w naszych głowach na długo.

mamakawaiksiazki.blogspot.com "Szóste dziecko" to tom kończący serię #4mk. Ależ mi będzie brakować Sama,Nasha,Claire i innych! Te książki gwarantują tak silne emocje,że nie sposób o nich zapomnieć nawet długo przeczytaniu. Trzeci tom jest wyjaśnieniem i rozwikłaniem wszystkich zagadek. Nim to jednak nastąpi,autor nie byłby sobą,gdyby jeszcze trochę nie zagmatwał i nie poznęcał się nad tworzonymi przez siebie postaciami🤭 Książka utrzymuje poziom serii,piekielnie wciąga i trzyma w napięciu,jednak wyjaśnienie wszystkich zbrodni pozostawia lekki niedosyt. Nie wiem czy w wyniku zaplątania wszystkich nitek tej historii i zabójczego tempa nie umknęło mi kilka kwestii czy autor w natłoku spraw do wyjaśnienia nie pominął niektorych wątków z życia bohaterów? Sądząc po opiniach na lubimyczytac.pl chyba niestety to drugie. Całość oczywiście trzyma się kupy,zakończenie zaskakuje i sprawia,że zbiera się szczękę z podłogi,ale po ochłonięciu i złożeniu wszystkich elementów ukladanki czegoś brak. Bardzo podobała mi się dezorientacja i nerwowa atmosfera,która udziela się czytelnikowi. Cała ta historia zdaje się być jakimś okropnym snem,niewyobrażalnym złem,jakie wydarzyło się w wyniku różnych niefortunnych zdarzeń,zbiegów okoliczności i spotkań. Po przeczytaniu głowa paruje i naprawdę trzeba odetchnąć i pozbierać się w całość 🤭 Mimo tych niedociągnięć na końcu,polecam serie całym moim kryminalnym sercem! Miłośnicy tego gatunku odnajdą tu wszystko, co powinien zawierać dobry kryminał: krwawe zbrodnie,inteligentny śledczy,przebiegły morderca,zwroty akcji,kryminalna robota,śledztwo,postaci z charakterem i trudną przeszłością i moc zaskoczeń. Nic tu nie jest takie jak się wydaje,nie próbujcie nawet zgadywać,bo i tak autor wyprowadzi was w pole.

„Ojcze przebacz mi” – taką tajemniczą wiadomość zostawiono przy każdym z ciał odnalezionych w Chicago i Karolinie Południowej. Wszystko wskazuje na to, że za zbrodniami stoi ten sam sprawca. Tylko jak wytłumaczyć odnalezienie ofiar w tym samym czasie oddalonych od siebie o setki kilometrów? Gdy FBI i grupa śledcza z Chicago zmagają się z wszechogarniającym chaosem, w ręce służb oddaje się główny podejrzany w głośnej sprawie Zabójcy Czwartej Małpy – Anson Bishop. Jego historia nie tyko wywróci śledztwo do góry nogami, ale wpłynie też na życie wszystkich zaangażowanych w nie osób. Gdy przeszłość wyjdzie na jaw, już nic nie będzie takie samo… ------------ Nie, nie, nie!!! Nie zgadzam się! Zgłaszam weto! To nie może być koniec! Nie, nie, NIE! 🛑 Nie czytałam lepszej trylogii niż ta napisana przez @jdbarker_author 🤍 Congratulations! 👏👏👏 Ta trylogia jest dla mnie doskonała pod każdym kątem. Całość tworzy spójną fabułę, a zbrodnie przyprawiają o ciarki na skórze. Tu musicie się w pełni skupić by nie umknęło absolutnie nic Waszej uwadze. Po raz trzeci powtórzę, że jest tu wszystko czego może oczekiwać czytelnik od dobrego kryminału. Absolutnie wszystko. Czytając tą trylogię bawiłam się wybornie. Najlepsze i zarazem najgorsze w tej trylogii jest to, że ciągle chcesz jeszcze, więc chwytasz książkę w każdym możliwym momencie i czytasz. Czytasz bo musisz zaspokoić swoją ciekawość, czytasz bo targają Tobą emocje i się od tego uzależniasz. Rozwiązanie całej historii absolutnie genialne. Sama końcówka jest tak dobra, że przeczytałam ją trzy razy. Cieszę się, że autor zostawił zakończenie częściowo otwarte bo daje to nadzieje, że kiedyś może ponownie wkroczymy do tego świata.

W Chicago i Karolinie Południowej zostają znalezione ciała z tajemniczą informacją "Ojcze, przebacz mi". Wszystko wskazuje na to, że zbrodnia została popełniona przez jedną osobę, ale jak to możliwe, skoro zwłoki są oddalone od siebie o setki kilometrów? W ręcę służb oddaje się główny podejrzany w głośnej sprawie #4MK. Jego historia wywraca wszystko do góry nogami. Nadszedł czas na finałowy tom Czwartej Małpy. Przykro mi, że to już jest koniec, ale nic co dobre, nie trwa przecież wiecznie. Cała trylogia dostarczyła mi pełno wrażeń i emocji, ale ta część przebiła wszystko. Lepszego zakończenia nie mogłam sobie wyobrazić. Ciężko było mi pogodzić się z tym, co tu się działo. Nie wiedziałam kto mówi prawdę, a kto blefuje. Wszystko było tak naprawdę możliwe, a to co dowiedziałam się już wcześniej, poszło w zapomnienie. To wszystko mogło być iluzją. Autor potrafi namieszać w głowie czytelnika i dziwie się jedynie, że sam się w tym wszystkim nie pogubił. Czytając byłam podekscytowana tym wszystkim i jednocześnie przerażona. Takiego napięcia i niedowierzenia dawno nie odczuwałam. W tej części wszystko się wyjaśnia, nie ma już żadnych niedomówień, aczkolwiek, aby odkryć prawdę musimy przejść przez wiele skomplikowanych dróg. Fabuła i zwroty akcji wzbudzają w czytelniku niepewność oraz wątpliwości. Kłamstwa i tajemnice w końcu wychodzą na jaw, a całość wywołuje przerażenie, ale i zachwyt nad całą serią. Moim marzeniem jest móc zobaczyć kiedyś serial zainspirowany bohaterami Barker, uważam, że na to zasługują.

Bishop utrzymuje, że jest niewinny. Sam Porter wciąż na własną rękę ściga podejrzanego, chociaż sam już jest w centrum zainteresowania śledczych. Wielu ludzi zwróciło się przeciwko niemu. Agent federalny, który przejął sprawę wciąż nie wie po której stanąć stronie. Intuicja podpowiada, że Porter jest praworządnym policjantem. Dowody świadczącą jednak przeciwko niemu. Tym razem zagrożone jest całe Chicago. Który z nich ma wspólnika? Który z nich kłamie? Co jest prawdą, co fałszem? Czy pamięć aż tak może oszukać człowieka? Zakończenie sprawy #4MK jest spektakularne i nieprzewidywalne. Tu już nic nie jest pewne ani oczywiste. Nie wiemy co wydarzyło się naprawdę a co jest tylko wymysłem. Sfabrykowanym dowodem na potrzeby chorego umysłu. Autor w trzecim tomie nie zwalnia tempa, budzi wątpliwości, zaplata monstrulaną sieć intryg, kłamstw i tajemnic. Porusza wyjątkowo trudne tematy. Atmosfera książki i zimowe Chicago mrozi krew w żyłach. Może i cała historia jest mało prawdopodobna, ale to mi absolutnie nie przeszkadzało. Dałam się porwać i czytałam w napięciu do ostatniej strony. Cała trylogią jest świetna, fabuła przemyślana. Autor zamknął wątki, a było ich sporo. Zakończenie jednak nie każdego usatysfakcjonowanuje. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji zapoznania się z #4MK to bardzo Wam polecam!