Sweet Cheeks. Zapach namiętności (okładka  miękka, wyd. 03.2018)

Każdy facet powinien przeczytać chic jedną książkę tej autorki. Może wtedy byłoby im łatwiej rozumieć nas na płaszczyźnie emocjonalnej i sensualnej.

Książka, która trafiła do mnie i do mojego serca. Historia zapada w pamięci i mogę z czystym sumieniem polecić ją każdemu.

Dobra książka do poduszki :)

Twórczość K. Bromberg udało mi się poznać za sprawą kilku powieści, takich jak cykl „Driven”, „Mój zawodnik”, czy „W kajdankach miłości”, „Płonąca namiętność”. Zawsze byłam zadowolona z otrzymanej historii i emocji, które rozrysowywała autorka. Kiedy zauważyłam, że umknęła mi jeszcze jedna pozycja jej autorstwa, postanowiłam, że muszę to zmienić. „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” może się różnie kojarzyć, jednak twardo brnęłam do przodu, nie nastawiając się w żaden sposób, bo i po co? Biorę, co daje i zobaczę, czy udało jej się utrzymać swoją poprzeczkę, którą postawiła dość wysoko. Główną bohaterką książki „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” jest Saylor, kobieta o niezwykłym bałaganie w życiu uczuciowym. Inaczej tego określić nie można, chociaż próbowałam zgrabnie to ująć. Marzenia o białej sukni zostały zniszczone, kryształowe kieliszki rozbite, a nad zastawionym na powietrzu stołem przeszła zawierucha. Gdyby tego było mało pół roku po rozstaniu otrzymuje zaproszenie na ślub swojego niedoszłego małżonka- Mitcha. Wiadomość uderza w nią mocno, sprawiając, że świat nieco usunął jej się spod stópek, na których, jak jej się wydawało stała dość mocno. Dlaczego? Myślę, że wiadomość o tym weselu z „modelem”, który miał ją zastąpić jeszcze udałoby się jej przełknąć, gdyby nie fakt, że organizacja tego dnia została przez narzeczeństwo skopiowana. Saylor otrzymała zaproszenie, które wyglądało, jak te, które wybierała sama, powtórzyło się miejsce wesela, a także sam jego scenariusz. Czy tak postępują normalni ludzie? Saylor była wściekła, czuła, jakby otrzymała od losu policzek na otrzeźwienie. Czy zamierzała się poddać i na tym pozostać? Bynajmniej, gniew, który w niej buzował sprawiał, że chciała się skonfrontować z ludźmi, którzy od dłuższego czasu działali na jej szkodę. Rodzina byłego narzeczonego skutecznie bojkotuje biznes dziewczyny, który stał się dla niej nie tylko źródłem dochodu, ale wszystkim, co miała, tylko nim żyła. Chciała jedynie spełnić swoje marzenia, teraz jednak potrzebowała partnera, który poszedłby z nią na wesele, tylko, co zrobić, kiedy żaden amant nie kręcił się w pobliżu? Odpowiedź brzmi: Heyes Whitley, przyjaciel z młodzieńczych lat i mężczyzna, który wyrył się w jej sercu pozostawiając po sobie blizny, które nigdy do końca w pełni się nie zagoiły. Przez ostatnich dziesięć lat nie próżnował i stał się najgorętszą gwiazdą Hollywood. Czy to mądre, aby iść na ślub właśnie z nim? Czy miała jakieś wyjście? Marzy o tym, aby stanąć twarzą w twarz z jadowitymi niczym czarne mamby ludźmi, którzy mścili się na każdym kroku. O niczym nie marzyli bardziej, jak o tym by pogrążyć Saylor i jej małą cukiernię. Czy Heyes da jej wsparcie, którego potrzebuje? Może i w tym przypadku zadziała stara prawda mówiąca o tym, że stara miłość nie rdzewieje? Jak sobie poradzi Saylor z tyloma problemami? Czy uda się odzyskać kontrolę nad swoim życiem i skutecznie uciszyć rzucane plotki na jej temat? Co sprowadza Heyesa do rodzinnego miasta, czyżby tęsknota za pewną kobietą? „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” jest powieścią, w której bohaterowie otrzymują drugą szansę na to, aby ułożyć sobie życie z kimś, na kim dawno postawili „krzyżyk”. Chociaż lubię twórczość autorki, tym razem czegoś mi brakowało, nie oznacza to jednak, że powieść mi się nie podobała, czy była zła. Zabrakło mi emocji i dopracowania pewnych elementów. Książka mimo tego, że jest erotykiem skupia się na wielu sprawach, które sprawiają, że nie czujemy się przesyceni erotyzmem, mimo wielu soczystych scen. Nie zostały one wykreowane w sposób wulgarny, ale dość subtelny nie przekraczający granice dobrego smaku. Autorka skupia się na historii Saylor, która nabałaganiła trochę w swoim życiu i próbuję ten rozgardiasz uprzątnąć. Żadna z nas znajdując się na jej miejscu z pewnością nie byłaby zachwycona. Mimo wszystko jest na tyle silna, że nie chowa głowy w piach tylko decyduje się na to, żeby pokazać jak wartościową jest kobietą i życie, które wybrała jest dla niej odpowiednie. „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” jest opowieścią o tym, jak trudno jest przebaczać, ale ukazuje, że warto to robić, aby uzyskać w końcu poszukiwany spokój. Nie jest łatwo przebaczyć wyrządzone krzywdy, zwłaszcza jeśli ich skutki nadal odczuwamy. Warto to robić, aby przynieść ukojenie własnemu sercu. Kreacja głównego męskiego bohatera odbiega od stereotypów przyjętych w kanonach „hollywoodzkich gwiazdeczek”, co było w mojej ocenie trafnym posunięciem. Ile można czytać o płytkich łamaczach kobiecych serc, którzy przechodzą niczym tornado przez setki kobiecych sypialni? Bromberg odeszła od tego pomysłu, co w mojej ocenie było strzałem w dziesiątkę. „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” nie jest może historią, do których przyzwyczaiła nas Kristy Bromberg, ale zasługuje na szansę, bohaterowie są fantastyczni, potrafiący się przyznać do własnych błędów, miło spędziłam z nią czas, a to przecież jest najważniejsze. Przyjemnie było ponownie wędrować między słowami, które przelała dla

K. Bromberg podbiła serca polskich czytelniczek serią Driven, którą ja pokochałam całym sercem, w szczególności historię Coltona i Rylee, którym autorka poświęciła aż cztery tomy tej serii. Niecierpliwie czekałam na kolejną książkę, która ukaże się na naszym rynku wydawniczym i wreszcie, nareszcie się doczekałam. Zapraszam na recenzję „Sweet Cheeks. Zapach namiętności”. Czy i tym razem K. Bromberg dostarczyła mi wielu emocji? Pobudziła wyobraźnie i wzburzyła krew? Przekonajcie się sami. „A co jeśli wielka miłość jest bardziej niezwykła i zaskakująca niż hollywoodzki scenariusz? I do tego smakuje jak słodka babeczka?” Można by rzec, że Saylor zostawiła swojego narzeczonego prawie przed ołtarzem, gdyż zerwała zaręczyny wtedy, gdy przygotowania do ślubu były już dopięte na ostatni guzik. Po tym wszystkim kobieta rzuciła się w wir pracy i zaczęła spełniać swoje marzenia. Jednak po kilku miesiącach jej względny spokój został zaburzony w momencie, gdy otrzymała zaproszenie na ślub swojego byłego narzeczonego. Saylor pod wpływem emocji zdecydowała się na niego pójść, ale niestety nie miała na oku żadnego mężczyzny, który mógłby jej towarzyszyć. Wtedy to właśnie kolejny raz w jej życiu pojawił się Heyes Whitley, którego Saylor znała od lat i który dziesięć lat wcześniej złamał jej nastoletnie serce. Czy to mądry wybór, żeby ten seksowny gwiazdor Hollywood, był jej weselnym partnerem? Czy kobiecie uda się zapomnieć o przeszłości? Tego musicie się dowiedzieć sami. „Stał się moim pierwszym zauroczeniem. Później moją pierwszą miłością. A potem... moim pierwszym zawodem miłosnym.” No i cóż mogę napisać o tej książce? Oczywiście tylko to, że to kolejna powieść K. Bromberg, która jest po prostu świetna, która wchłonęła mnie w głąb fabuły, w której zafascynowali mnie bohaterowie i która mogłaby się w ogóle nie kończyć. No ale właśnie takie są książki taj autorki, nie można się od nich oderwać, a historie miłosne, które opisuje na kartach swoich powieści, są piękne, zmysłowe, zabawne, ale i także momentami wzruszające. Znajduję w nich zawsze wszystko to, co powinien zawierać każdy romans, czyli świetną fabułę, genialnych bohaterów oraz ich radości, rozterki i troski. Zadziwiające jest, to, że autorka za każdym razem opisuje wszystko niezwykle subtelnie, z wyczuciem oraz smakiem, dzięki temu moje każde spotkanie z jej twórczością, jest niczym niezwykła podróż do świata pełnego uczuć i emocji. „Sweet Cheeks. Zapach namiętności” to powieść, w której znajdziecie miłość, przyjaźń, ogromne przyciąganie, namiętność, no i oczywiście ogniste pożądanie. „Bo miłość jest jak magia. Możemy się zastanawiać nad tym, jak i kiedy do niej dochodzi, dlaczego przewraca nasz świat do góry nogami i jak mogliśmy bez niej żyć, gdy już nam się przytrafi. Ale to nie oznacza, że uzyskamy jakiekolwiek odpowiedzi.” K. Bromberg jest dla mnie mistrzynią w kreowaniu bohaterów. Zawsze udaje jej się stworzyć postacie, które są niby zwyczajne, ale jednak wyjątkowe. Bardzo łatwo jest się z nimi utożsamić, bo to osoby takie jak my, które mimo sukcesów, dóbr materialnych, czy sławy, są normalni, nieprzerysowani, którym życie nie raz daje w kość. Mają swoje wady, zalety i niejednokrotnie na swoich barkach dźwigają wiele problemów i trosk. Dzięki temu naprawdę stają się nam niewyobrażalnie bliscy, niczym przyjaciele i martwimy się o ich los. To także dlatego męska część bohaterów stworzonych przez K. Bromberg jest obiektem westchnień wielu czytelniczek, sama jestem jedną z nich ;). Muszę przyznać, że Heyes od razu zaskarbił sobie moją sympatię, to taki typ mężczyzny, o którym marzą i śnią kobiety, do tego inteligentny i niezwykle przystojny. Za to Saylor to kobieta, niezwykle silna, która nawet przeciwności losu potrafiła wykorzystać na swoją korzyść. Polubiłam Saylor, polubiłam Heyesa i z ogromną przyjemnością śledziłam ich historię. Jest jeszcze jedna rzecz, która bardzo spodobała się mi w tej historii. Mianowicie chodzi mi o to, że nic w tej książce nie dostajemy na tacy, autorka umiarkowanie serwuje nam informacje i powoli odkrywa wszystkie karty. Jest to dla mnie ogromnym plusem, bo nienawidzę, gdy już na samym początku książki znajduję większą część informacji. Polecam Wam tę powieść z całego serca, bo ja w tej historii się zakochałam. Więc jeżeli lubicie twórczość K. Bromberg, jeżeli lubicie świetne napisane romanse i jeżeli lubicie dobrą czytelniczą ucztę, to koniecznie musicie poznać tę historię. Może Was zaskoczę, a może nie, ale to nie tylko opowieść o miłości, to także historia o tym, jak w życiu każdego człowieka ważne są marzenia i jak ważna jest ich realizacja. A i jeszcze jedno… nigdy nie martwcie się tym, co ludzie powiedzą ;) Ta historia jest niczym słodka babeczka, ale nie bójcie się, bo skok cukru we krwi Wam nie grozi. Autorka o to zadbała i dorzuciła do tej opowieści garść goryczy, która wprowadziła w fabułę idealną równowagę. Za możliwość przeczytania książki dziękuję Editio Red.

TEKST Z BLOGA: http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2018/03/recenzja-k-bromberg-sweet-cheeks-zapach.html Chociaż na polskim rynku od dawna można zakupić wielotomową serię "Driven" K. Bromberg, ja dotąd nigdy nie słyszałam o tej autorce. "Sweet Cheeks" to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Więc jakie są moje odczucia? Kiedy Saylor Rodgers porzuciła swojego narzeczonego kilka dni przed ślubem, nie spodziewała się, że już kilka miesięcy później Mitch będzie się ponownie żenił. Ani, że zostanie zaproszona na ślub, a do tego cała uroczystość będzie dokładnie taka sama, jak zaplanowała ją sama Saylor. Brat Saylor każe jej przyjąć zaproszenie, aby utrzeć nosa ludziom, których zostawiła, a którzy przyczyniają się do powolnego upadku jej nowo otwartej kawiarni, Sweet Cheeks. Jednak aby tego dokonać potrzebuje przystojnego, dobrze wpływowego partnera, aby udawał jej ukochanego. Nie spodziewa się, że za sprawą brata w drzwiach stanie Hayes Whitley, sławny aktor, jej pierwsza miłość, która przyczyniła się także do pierwszego złamania serca, którego nie widziała od dziesięciu lat. Hayes jest zdeterminowany, aby odzyskać utraconą przyjaźń Saylor i dlatego proponuje jej swoją pomoc - zagranie ukochanego na weselu jej byłego narzeczonego. Bardzo spodobało mi się to, jak głęboko autorka skupiła się na rozwinięciu postaci. Brakowało mi ukazania bohaterów drugoplanowych, chociażby Rydera i DeeDee. Ale byłam tak skupiona na relacji Saylor i Hayesa, że przymrużyłam na to oko. Jeśli chodzi o głównych bohaterów, autorka świetnie tchnęła w nich życie. Nie wyidealizowała ich, nawet Hayesa, który jest gwiazdą Hollywood. Nadała im wady oraz zalety, robiąc ich realistycznymi postaciami. Hayes, chociaż ma złote serce i dba o ludzi których kocha, przedstawiony jest również jako facet, który popełnia błędy i uczy się wyciągać z nich wnioski. Saylor, przynajmniej na początku książki, jest zagubioną kobietą, która pragnie zamknięcia za sobą przeszłości i skupienia się na sobie, i swoich pragnieniach. I chociaż Hayes w dużej mierze przyczynił się do jej cierpienia, to właśnie on pomaga odnaleźć jej siebie, sprawić, że znowu staje się beztroską, szczęśliwą osobą, jaką była zanim życie dało jej w kość. Pokochałam Hayesa i Saylor za to, jak głębokie było ich uczucie. Chociaż nazbierało się wiele brudów i tajemnic, niszczących ich relację, obydwoje z całych sił o siebie walczyli. "Sweet Cheeks" to idealny przykład książki opowiadającej o dawaniu drugich szans. Przed tym wyzwaniem staje Saylor, która lata temu utraciła zaufanie do Hayesa, a jednak nie udało jej się przestać go kochać. Dla niektórych może się wydać, że dość szybko rozwinął się ich związek, trzeba jednak zauważyć, że oni znali się całe swoje życie, nie licząc tej kilkuletniej przerwy. A jeśli dwójka ludzi jest sobie przeznaczona, zawsze znajdzie do siebie drogę :) Jeśli chodzi o zakończenie... przysięgam, dawno nie miałam tak szerokiego uśmiechu na twarzy, jak podczas czytania tych kilkudziesięciu ostatnich stron. Teoretycznie był to smutny moment, autorka jednak podeszła do tego tak, że serce w piersi urosło mi do niebezpiecznych rozmiarów, a ja poleciałam do krainy fantazji i szczęścia. Już na samym początku do głowy przyszła mi myśl, że fabula rażąco przypomina "Złe Serce" Leisy Rayven. I rzeczywiście, w bardzo wielu aspektach rozwijała się podobnie (nie będę tu wspominać co dokładnie mam na myśli, żeby wam nie zaspoilerować całej książki), ale mi to nie przeszkadzało. Mimo podobieństwa, było też wiele rzeczy, które te książki różniły. Nie oszukując, nie jest to książka najwspanialsza na świecie, bo podobnych jest dziesiątki, jednak miała w sobie coś, co sprawiło, że naprawdę ją pokochałam. Była urocza, zabawna, momentami również smutna, ale niewymagająca. Była dla mnie idealną pozycją, gdy miałam zachciankę na coś lekkiego, ale co jednocześnie sprawi, że moje serducho odżyje. Także ja zdecydowanie ją polecam! :))

K. Bromberg oczarowała mnie serią „Driven”. Opisane w dziewięciu książkach losy Rylee i Coltona oraz osób z ich otoczenia podbiły moje serce i sprawiły, że ich autorka zagrzała sobie miejsce w gronie moich ulubionych pisarzy. Kiedy dowiedziałam się, że ma być wydana kolejna jej powieść, ucieszyłam się, że wreszcie będę miała okazję przeczytać coś nowego. Liczyłam na coś, co zachwyci mnie podobnie jak wcześniejsze książki. Tym razem jednak takiego zachwytu nie było. Nie zrozumcie mnie źle, „Sweet Cheeks” to dobra powieść, ale niestety bez fajerwerków. Po jej przeczytaniu miałam wrażenie, że czegoś jej brakuje. Serią „Driven” Bromberg przyzwyczaiła mnie do pewnego poziomu, którego tym razem nie osiągnęła. Co mogę zarzucić tej książce? Po pierwsze: narracja prowadzona z punktu widzenia Saylor i Hayesa zepsuła element zaskoczenia, który mógłby przynieść sporo emocji. „Sweet Cheeks” wykorzystuje motyw „stara miłość nie rdzewieje”, niestety przez zastosowaną narrację bardzo szybko dowiadujemy się, jakie emocje budzą w sobie po latach bohaterowie książki. Nie ma żadnej niespodzianki, nie czekamy w napięciu na to, czy Hayes odwzajemnia uczucia Saylor, bo od razu to wiemy, pozostaje zatem tylko czekać na happy end. Po drugie: połączenie babeczek, które przewijają się w tle opowieści, i słodyczy uczuć bohaterów sprawiło, że czasami robiło się tutaj ciut za słodko. Po trzecie: potencjał historii został niewykorzystany. Serią „Driven” Bromberg przyzwyczaiła mnie do tego, że z jednej historii może wyciągnąć sporo – nie tylko kilkutomową serię, ale i parę powieści opowiadających losy postaci z otoczenia bohaterów pierwszoplanowych serii. „Sweet Cheeks” to powieść samodzielna. O ile rozumiem, że z historii Saylor i Hayesa trudno byłoby zrobić serię, o tyle zaskoczona jestem, że Bromberg nie pokusiła się nawet o napisanie powieści dotyczących chociażby brata Saylor czy jej współpracownicy, bo aż się o to prosi. To zamknięta opowieść i szkoda, że nic więcej z niej się nie rozwinie. Po lekturze czułam z tego powodu spory niedosyt. Za co mogę ją pochwalić? Na pewno za kreację postaci i chemię, jaka między nimi zachodzi. Saylor to silna dziewczyna, która potrafi dopiąć swego mimo pewnych nieprzyjemnych doświadczeń i przeciwności, jakie pojawiają się na jej drodze. Jest uparta i pełna pasji. Hayes z kolei to facet, który wie, czego chce i śmiało po to sięga. Potrafi przyznać się do błędu i naprawić go, a dla ukochanej zdolny jest do wszystkiego. Opowiadając historię Saylor i Hayesa, autorka uchyla drzwi do ich wspólnej przeszłości, dzięki czemu możemy dowiedzieć się, jak bardzo bohaterowie zmienili się w ciągu dziesięciu lat, kiedy to nie mieli ze sobą kontaktu. Oboje dorośli i dojrzeli, ale mimo upływu czasu nadal mają wrażenie, że znają się od podszewki. Podobało mi się to, jak odkrywali w sobie nawzajem to, które rzeczy uległy zmianie, a które pozostały niezmienne. Jednocześnie znali się i poznawali na nowo. Podobało mi się również to, jak odnajdywali w sobie dawne uczucia. Pod tym względem autorce niczego zarzucić nie mogę. Pochwalić mogę także niezmiennie styl autorki. Bromberg potrafi opowiadać, po prostu. Jej powieści bardzo szybko wciągają i czyta je się z przyjemnością. To, jak opisuje ona relacje między bohaterami, nawet te najbardziej intymne, potrafi zainteresować. Tutaj talentu odmówić jej nie można. Sięgając po „Sweet Cheeks” oczekiwałam emocji, które poruszą mnie do głębi. Jakieś emocje lekturze tej książki na pewno towarzyszyły, nie powiem, że nie, ale nie były to takie emocje, jakich spodziewałabym się po K. Bromberg. Jakoś tak przykro stwierdzić, że nowa powieść ulubionego autora nie spełniła pokładanych w niej oczekiwań. Ta książka, niestety, nie zapadnie mi w pamięć tak, jak te przeczytane dotąd. Była dobra. Nie rewelacyjna, nie zachwycająca, tylko dobra. I tyle.

Cześć! Znacie powiedzenie "stara miłość nie rdzewieje"? Na pewno niejednokrotnie się z nim spotkaliście ;) To powiedzenie idealnie pasuje do książki "Sweet Cheeks" autorstwa K. Bromberg. Jesteście ciekawi dlaczego? "Oni myślą, że jej pragnę. Ona myśli, że jej nie pragnę. Ja wiem, że jej pragnę. I wiem, że nie mogę jej pragnąć." Otóż Saylor i Mitch rozstali się tydzień przed ich weselem a on po sześciu miesiącach bierze ślub z Sarah (byli razem sześć lat, rozstali się, po pół roku żeni się z inną - jak go określić, żeby nie przeklnąć?). Saylor zrezygnowała z ułożonego i bogatego życia, które wiodła przy jego boku by rozpocząć wszystko od zera. Teraz prowadzi cukiernię, która co prawda ledwo wiąże koniec z końcem, ale jest spełnieniem jej marzeń. Problemy finansowe, jak się później okazało, były skutkiem ubocznym rozstania z rodziną Layton i ich ogromnymi wpływami wśród ludzi. O dziwo, a może jednak było to do przewidzenia, Saylor otrzymuje zaproszenie na ślub, swój ślub. Teraz zapytacie zapewne - ale jak to możliwe? A no możliwe. Pół roku to dosyć mało czasu by przygotować wszystko od nowa - zaproszenia, miejsce, godziny, suknia - poza tym byłaby to bardzo droga inwestycja, zmieniać wszystko tylko dlatego, że jest inna narzeczona. Wiem, wiem - niedorzeczne. A więc Saylor pod wpływem impulsu (złość, zazdrość, ciekawość... - ciężko powiedzieć dokładnie dlaczego) odpowiada na zaproszenie twierdząco, dopisując iż przybędzie z osobą towarzyszącą. Wraz z bratem zaczynają knuć intrygę pojawienia się jej na ślubie. Muszę dodać, że sama chciałabym mieć tak kochającego brata - oczywiście mam brata, ale on mnie tak nie kocha jak Ryder kocha Saylor. No, ale doszli do wniosku, że Mitch chce jej pokazać jak wiele straciła, żeby pokrzyżować mu plany potrzebują mega przystojnego faceta, zakochanego w niej po uszy, we wszystkim lepszego od Mitcha. I tutaj trybiki zatrzeszczały i w głowie Rydera objawił się niesamowicie chytry pomysł - o którym ani słowa nie pisnął siostrze - typowe. I właśnie tutaj do akcji wkracza Hayes, hollywoodzki aktor - pierwsza miłość naszej głównej bohaterki. Hayes przed laty zostawił ją bez słowa, łamiąc jej serce. Rozumiecie to? Nie odezwał się do niej przez dziesięć lat i tak nagle, z dupy zjawia się w jej cukierni. No ja w tym momencie byłam wściekła. "... Czasem dzieją się w życiu takie rzeczy, które pozostawiają miłość w zawieszeniu. Ale jeśli ktoś jest Twoją bratnią duszą, nic nie powstrzyma Cię od bycia w końcu razem." Saylor jest bohaterką, której nie da się nie lubić. Jest zdeterminowana by poskładać swoje życie na nowo a do tego ma niezwykle wybuchowy i ognisty temperament. Poza tym jest utalentowana i niesamowicie kreatywna, do tego jest piekarzem - a ja uwielbiam ciasta, ciasteczka i babeczki! Hayes jest seksownym, mądrym, czarującym mężczyzną. Jest niesamowitym aktorem, ale też lubi przebierać w kobietach. Do książki mam tylko jedno zastrzeżenie, no może dwa. Po pierwsze jej okładka, dużo bardziej pasowałyby mi tu babeczki, niż klata faceta, która nie jest też za piękna. Po drugie - ta powieść jest za krótka, chcę kontynuację losów tej niezwykle zabawnej i kochającej się dwójki. "Sweet Cheeks, Zapach namiętności" to powieść, w której znajdziecie miłość, przyjaźń, przyciąganie, namiętność i pożądanie - a to wszystko napisane pięknie, zmysłowo, zabawnie, ale również momentami wzruszająco. To wszystko powinien posiadać KAŻDY romans, KAŻDY DOBRY ROMANS - a jak wiemy, nie w każdej książce to znajdziemy. Wrocławianka Czyta.

Opis „Sweet cheeks” wskazuje na przyjemny, niezobowiązujący romans, który może być nieco schematyczny. Lubię czasem sięgnąć po takie książki, więc pomyślałam, że czemu nie, spróbuję :D Dodam, że wcześniej nie miałam do czynienia z piórem K.Bromberg, to było moje pierwsze spotkanie z nią. Były narzeczony Saylor, z którym rozstała się ledwie kilka miesięcy temu okazuje się mieć niezły tupet, bo... zaprasza ją na swój ślub. Ją, dziewczynę, z która chodził 6 lat, na ślub z kobietą, którą poznał niecałe 10 miesięcy wcześniej. Nieźle, nie? Ale pozostaje pytanie, czy Saylor się zgodzi? Warto też wspomnieć, że Say prowadzi własną cukiernię, która stopniowo ma coraz więcej problemów. Czy to wpływowa rodzina byłego chłopaka mogła maczać w tym palce? A może da się połączyć imprezę z planem, by uratować cukiernię? Akcja „Sweet cheeks” rozwija się stopniowo, powoli. Można powiedzieć, ze nieco zbyt wolno, bo pierwsze kilkadziesiąt stron mnie nudziło, nic specjalnie ciekawego się nie działo. Było to po prostu wprowadzenie do fabuły, przedstawienie zarysu sytuacji, jeśli można to tak nazwać. Pootem jednak fabuła zaczyna się rozkręcać, robi się coraz bardziej interesująco i... tak już zostaje do końca. Nie wciąga bez reszty, nie wbija w fotel, ale jest w tej historii coś, co sprawia, że chce się czytać dalej i dalej. Jest ona prosta, ale zarazem bardzo przyjemna. Główna bohaterka, Saylor, zaimponowało mi swoją wolą walki o marzenia. No dziewczyny, która z Was odważyłaby się wkroczyć z dumnie uniesioną głową na wesele mężczyzny, który ledwie 10 miesięcy temu, po 6 latach bycia parą, miał zostać Waszym mężem? Nawet, jeśli miałybyście u swego boku nieziemsko przystojnego przyjaciela z dzieciństwa, który jako pierwszy skradł, a później porzucił wasze serce. A że przy okazji trafi jej się okazja odnowienia znajomości z owym przyjacielem, to już inna historia, haha :D Ale wiecie co? Podobał mi się sposób, w jaki autorka rozwinęła ten wątek. Say pamięta co Hayes zrobił dziesięć lat temu, kiedy ją porzucił, więc nie rzuca mu się w ramiona od razu, zachowuje pewien dystans. Jeśli chodzi o Hayesa, to co do niego też nie mam zbytnio zastrzeżeń. Pomimo ogromnego sukcesu jaki osiągnął pozostał sobą, tym skromnym, miłym chłopakiem sprzed lat. Ma świadomość tego, że źle postąpił, ale czy uda mu się wyciągnąć z tego wnioski? W pewnym momencie jego zachowanie mnie rozczuliło! Niby żenujące, ale taaakie urocze :D Kto czytał, ten pewnie się domyśli o co mi chodzi :D Pomimo początkowego znudzenia, książkę czytało się bardzo dobrze i w miarę szybko. Po skończeniu nasunęła mi się myśl, że ta historia była słodka i urocza, ale może to przez te wszystkie babeczki, haha :D Żeby nie było, autorka nie dopuściła do tego, aby było aż nazbyt idealnie. Ciekawie wplotła wątek intryg w filmowym świecie i zwyczajnej ludzkiej zawiści. „Sweet cheeks” tak naprawdę nie wprowadza niczego nowego, jest w większości przewidywalną historią, ale.. podobało mi się, takie też czasem są potrzebne. Więc jeśli macie ochotę na jakiś lekki i przyjemny romans, idealny na odstresowanie - to ta książka może być dobrym wyborem. Ale gdy szukacie czegoś nowego, innego to niestety nie tędy droga ;P zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Saylor miała szczęśliwy związek, jednak gdy miało dojść do zawarcia małżeństwa, ona w ostatniej chwili zrezygnowała i zerwała zaręczyny. Nie przypuszczała, że mężczyzna tak szybko się pozbiera, znajdzie nową partnerkę i na dodatek zaprosi ją na ich wesele. W tej sytuacji ratunkiem jest dla niej cukiernia, gdzie może zatracić się w wypiekach, ale lokal nie przynosi dużych zysków, a dawni przyjaciele ją porzucili. Wybawieniem i pomocą okazuje się jej przyjaciel z dzieciństwa, który zrobił karierę i jest znanym aktorem. Pojawienie się tej pary na weselu wywołuje wielką sensację. Czy to pomoże jej zamknąć ten rozdział? Czy dawne rany Saylor zostaną uleczone? Jaki wpływ na bohaterów będą miały babeczki? Długo zbierałam się do tej powieści. Po serii Driven, która była mocno rozbudowana, jakoś się zraziłam. Jednak to był mój wyrzut sumienia i wypadało się w końcu za nią zabrać. Gdy skończyłam lekturę, miałam bardzo mieszane odczucia i dalej tak pozostało. Trochę sam opis mnie zmylił i może dlatego mam takie wrażenia. K. Bromberg tworzy swoje historie, które mają wywoływać wiele emocji i pokazywać, że uczucia są w stanie znieść naprawdę wiele. Tutaj głównym wątkiem, który miał ruszyć powieść miał być ślub, na który została zaproszona główna bohaterka przez swojego byłego narzeczonego. Samo wydarzenie zostało przedstawione już w pierwszej połowie książki i dalej są pokazywane konsekwencje tego. To było dla mnie mocnym zaskoczenie i wywołało konsternacje. Chociaż nie będę tego ukrywać, ta druga połowa wywołała wiele emocji we mnie i łezki się w oczach kręciły. Bohaterowie byli całkiem w porządku. Saylor to kobieta, która trochę w swoim życiu przeszła i teraz stara się polegać głównie na sobie. Potrafi się postawić, walczyć o swoje i zatracić w swoich pasjach. Nie przejmuje się innymi i jest zaradna. Została przedstawiona naprawdę interesująco i kibicowałam jej, by w jej życiu wreszcie się poukładało. Za to Heyes został stworzony na takiego "pana idealnego". Oczywiście przystojny, sławny i bogaty. Oczywiście chce pomóc damie w opałach i naprawić błędy z przeszłości. Do tego wiadomo, szarmancki, zabawny, pomysłowy, zmysłowy. Już chyba doszłam w swoim życiu do tego, że nie wierzę w takie ideały mężczyzn i na tak wspaniałomyślne gesty. Nie powiem, czytało się to w porządku, byłam ciekawa jak to się potoczy, chociaż łatwo można było domyślić się zakończenia. Druga połowa była zaskoczeniem i słodką pudrową akcją i gestami. Mimo tego, iż wiadomo, że takie wydarzenia raczej w realnym życiu nie będą miały odzwierciedlenia to przyjemnie było przyglądać się takiej historyjce i marzyć sobie o takich wydarzeniach. Podsumowując, to była w porządku powieść. Historia przewidywalna, ale urocza i słodka jak babeczka. Okraszona zabawnymi dialogami i wielkimi gestami z dodatkiem małych dramatów i trudną przeszłością postaci. Jeżeli macie ochotę na uroczą historię to zdecydowanie przypadnie Wam ona do gustu. Jest w niej poruszonych kilka trudniejszych tematów, jednak nie wychodzą one na pierwszy plan. A sam pomysł na fabułę jest dosyć oryginalny, bo chyba nigdy nie czytałam o tym, aby były partner/partnerka zapraszali swoich ex na śluby.