Uprowadzona (okładka  miękka)

Macie ochotę na romans w klimacie sensacji? Książka jest debiutem, myślę, że całkiem udanym. Zdecydowanie są to klimaty w jakich ja gustuję. Książka nie jest długa, bo to niewiele ponad dwieście stron, ale od razu z przytupem zostajemy wrzuceni w dynamiczną akcję. Janka, młoda kobieta, Polka studiująca w Holandii, zupełnie nie spodziewa się wydarzeń, w których przyjdzie jej uczestniczyć. Niespodziewanie pewnego wieczoru ktoś próbuje ukraść jej auto, grozi jej bronią, a ostatecznie porywa. Kobieta jest zszokowana tym co się wydarzyło, nie ma pojęcia co ją czeka. Mężczyzna ewidentnie przed kimś ucieka jej autem z nią na pokładzie, a jej próby ucieczki sprowadza do informacji, że tylko z nim będzie bezpieczna... Bardzo dobrze się zaczęło, doceniam fakt, że bez zbędnych wstępów autorka od razu wrzuciła nas w wir wydarzeń. Relacja głównych bohaterów jest opisana bardzo ciekawie. Nie jest to jednak książka, w której możecie się spodziewać bardzo rozbudowanej fabuły. Książka nie jest długa, więc trudno tu się spodziewać wielowątkowej powieści. Jest porwanie, jest pościg, jest w tym jakaś historia i oczywiście kiełkujący romans, i tworzy to bardzo atrakcyjną całość, ale ta historia nie kryje w sobie większych niewiadomych, ani zagmatwanej na przykład historii ich życia, czy trudnej przeszłości. Minusem dla mnie są pojawiające się jako przemyślenia, czy wspomnienia, czy też sny głównej bohaterki, opisy wydarzeń z życia Jane. Dotyczą one tak naprawdę beztrosko spędzanego z przyjaciółmi czasu i osobiście zupełnie nie rozumiem sensu w jakim są wprowadzone do fabuły. Przy pierwszym takim opisie pomyślałam, że miało to podkreślić, że dziewczyna była naprawdę zwykłą, beztroską studentką, ale po co dalej się pojawiały nie wiem, ten fakt już czytelnik wyłapał. Nie wnosiło to nic do fabuły, nie miało na nią wpływu. Z mojej perspektywy szkoda, że zamiast takich opisów nie było więcej po prostu rozmów Jane i Nicka, bo po przeczytaniu ogólnie czuję niedosyt. Trochę mi tu zabrakło, a zdążyłam ich polubić.

Czytając opis tej książki nie do końca wiedziałam czego się spodziewać… Kryminału? Powieści z gatunku Dark Romans? Romansu z wątkiem kryminalnym? Chciałam się dowiedzieć, nie widziałam jej na bookmediach, więc nie miałam jak sprawdzić i było to dla mnie bardzo intrygujące. „Uprowadzana” Karoliny Marczewskiej jest dla mnie obyczajówką z motywem ucieczki przed niebezpieczeństwem i lekkim wątkiem romantycznym. Nie jest to historia o spanikowanej dziewczynie, która zakochuje się w oprawcy, ta historia przedstawia realne przemyślenia osoby, która czuje się zagrożona i podważa każde słowo osoby, która poddała w wątpliwości swoje intencje, Jane mimo przerażenia kalkuluje większość wydarzeń na chłodno. Autorka ma niesamowicie lekkie pióro a sama książka jest stosunkowo cienka, bo ma lekko ponad 200 stron, dzięki czemu możemy ją podłożyć jako pozycję na jeden wieczór. Pod wrażeniem jestem dla dojrzałości z jaką został potraktowany ten debiut autorski, bo jest to jeden z nielicznych debiutów ostatnich czasów, który nie wzbudzi kontrowersji. Osobiście polecam na wieczór, albo więcej… Ja z pewnością będę śledzić Karolinę i jej plany wydawnicze jeżeli takie ma.

Czytając opis tej książki nie do końca wiedziałam czego się spodziewać… Kryminału? Powieści z gatunku Dark Romans? Romansu z wątkiem kryminalnym? Chciałam się dowiedzieć, nie widziałam jej na bookmediach, więc nie miałam jak sprawdzić i było to dla mnie bardzo intrygujące. „Uprowadzana” Karoliny Marczewskiej jest dla mnie obyczajówką z motywem ucieczki przed niebezpieczeństwem i lekkim wątkiem romantycznym. Nie jest to historia o spanikowanej dziewczynie, która zakochuje się w oprawcy, ta historia przedstawia realne przemyślenia osoby, która czuje się zagrożona i podważa każde słowo osoby, która poddała w wątpliwości swoje intencje, Jane mimo przerażenia kalkuluje większość wydarzeń na chłodno. Autorka ma niesamowicie lekkie pióro a sama książka jest stosunkowo cienka, bo ma lekko ponad 200 stron, dzięki czemu możemy ją podłożyć jako pozycję na jeden wieczór. Pod wrażeniem jestem dla dojrzałości z jaką został potraktowany ten debiut autorski, bo jest to jeden z nielicznych debiutów ostatnich czasów, który nie wzbudzi kontrowersji. Osobiście polecam na wieczór, albo więcej… Ja z pewnością będę śledzić Karolinę i jej plany wydawnicze jeżeli takie ma.