Stulecie kryminału (okładka  miękka, wyd. 04.2020)

Nie często sięgam po kryminały. Jednak jak już to robię to wyszukuję książki, które są naprawdę ciekawe i wiem, że wciągnął mnie swoją historią bez pamięci. Emocje i dreszczyk tajemniczości to jest właśnie to co powoduje, że kryminał jest jakiś i czytając go ma się ochotę na więcej i więcej. Stulecie kryminału to książka, która zaskoczyła mnie już na początku samą formułą. Pozycja ta jest zbiorem opowiadań gdzie przewija się jedna tematyka: zbrodnia i dążenie do sprawiedliwości. Poznajcie mistrzów kryminału w osiemnastu rożnych opowiadaniach inspirowanych prawdziwymi policyjnymi zdarzeniami. Powieść powstała z zamierzeniem upamiętnienie stulecia powstania Policji w Polsce. Dlatego też każde opowiadanie ma w sobie nutkę prawdy z tego co na służbie dziennie przeżywają policjanci broniąc nas działając w imię sprawiedliwości. W lipcu 1919 roku ogłoszono w Polsce dekret o powołaniu Policji i tym samym narodziła się polska kryminalistyka. Od ponad stu lat policjanci stanowią niekiedy jedyną pomoc w walce z niesprawiedliwością, ludzką podłością i złem. Jak wyglądała praca policji wtedy, sto lat temu? Z jakimi wyzwaniami funkcjonariusze policji mierzą się dziś? I jak może wyglądać tropienie przestępców za kolejnych sto lat? @lubimy.czytać Świetnym posunięciem Wydawnictwa Czwarta Strona Kryminału było zaproszenie do projektu oprócz znanych autorów tych mniej popularnych. Spowodowało to, że dzięki temu poznałam kilka nowych ciekawych postaci kryminalnego świata literackiego. I co ciekawe pisarze z mniejszym doświadczeniem pisarskim stworzyli również bardzo ciekawe opowiadania i niczym nie odstępowali w swoich opowiadaniach od tych znanych pisarzy. Bardzo ciekawym pomysłem było również podzielnie całej książki na trzy części: kryminał sto lat temu, kryminał współczesny i kryminał za sto lat. Zdecydowanie każdy znajdzie tu coś dla siebie. Mnie najbardziej ciekawiły opowiadania z tej pierwszej części. Z zainteresowaniem czytałam jak sto lat temu rozwiązywali kryminalne zagadki i jakimi technikami wtedy policja się posługiwała. Tu moje czytelnicze serce skradł prostą historią i napisaną z humorem Ryszard Ćwirlej. Jednak patrząc na stuletni przekrój lat widzimy, że od zawsze zbrodnie były wpisane w dzieje ludzkości i niestety pewnie nawet za sto lat będą one miały miejsce. Jednak techniki ich rozwiązywania będą już całkiem inne niż te współczesne. Jeżeli lubisz kryminały ze zbrodnią w tle zdecydowanie ta pozycja powinna znaleźć się w Twojej biblioteczce. Jeżeli jeszcze nie jesteście przekonani to dodam, że cześć dochodu ze sprzedaży tej książki jest przeznaczona na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach. Polecam! Moja ocena: 8

Po przeczytaniu zbioru opowiadań kryminalnych, które zwyciężyły w konkursie zorganizowanym z okazji stulecia istnienia Policji Państwowej, nasunęło mi się porównanie do sznura pereł, prawdziwych pereł. I nie tylko dlatego, że znajdziemy tu opowiadania napisane przez szanowne jury, ale i dzięki trzem tematom, w których się można było wykazać. Czy zajrzenie przez ramię policjantom pracującym przed stu laty, współcześnie i za lat sto nie jest intrygujące? Jak wielki skok technologiczny nastąpił w tym czasie w kryminologii? Jak zmieniały się metody wykrywania przestępstw? Jak wyglądały początki kobiecej policji? Te ciekawe informacje można uznać za bonus czerpany z opowiadań na naprawdę wysokim poziomie. W kryminałach retro bardzo podobało mi się powoływanie na istniejące dokumenty (Ryszard Ćwirlej „Świnia, czerwona chusteczka i daktyloskopia”), czy wplatanie w fabułę prawdziwych postaci jak Stanisława Paleolog, szefowa kobiecej policji(Anna Bińkowska „Prima inter pares”, Marcel Woźniak „Granatowa cisza”). Kryminały przyszłości czytało się jak najlepsze science fiction. Czy rzeczywiście rolę człowieka zdominuje technologia, a może modyfikacje genetyczne? Czy prorocze okażą się słowa Wojciecha Chmielarza, że zarobki policjantów nadal będą niskie, za to zwiększą się ich uprawnienia? Oby nie. Z opowiadań współczesnych jak zwykle nie zawiódł Robert Małecki, ale i zwycięskie były niesamowite, jak choćby „Teczka” Magdaleny Lewandowskiej-Rosy, czy „Tyś jedność, jam pełnia” Katarzyny Skręt. Gorąco Was zachęcam do zapoznania się z antologią, tym bardziej, że zysk z jej sprzedaży zostanie przeznaczony na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom Po Poległych Policjantach. Można więc połączyć przyjemne z pożytecznym.

Nie jestem miłośniczką krótkiej formy, więc opowiadania nie mają ze mną lekko. Są takie, które ubóstwiam, ale zdecydowana większość, które czytam, wywołuje we mnie obojętność. Stulecie kryminału to zbiór krótkich historii, w których główną bohaterką jest zbrodnia. Bardzo podoba mi się, że mamy tu trzy rodzaje opowiadań: z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, bo dzięki tej różnorodności każdy może znaleźć coś dla siebie. Mnie osobiście urzekł współczesny kryminał i każde opowiadanie osadzone w czasach obecnych, chciałabym zobaczyć w dłuższej formie. Moim zdaniem te historie mają potencjał, by pewnego dnia przepoczwarzyć się w świetne powieści! Kryminał z przeszłości był w porządku, ale bez fajerwerków. Autorzy stworzyli przyjemne historie, lecz w tej kategorii częściej czuć było znużenie niż ekscytację. Najmniej polubiłam się z kryminałem za sto lat - tylko ostatnie opowiadanie w jakiś sposób mnie zaintrygowało, reszty, niestety, nie ogarniam. Podziwiam autorów, gdyż myślę, że niełatwo było wykreować coś ciekawego mając do dyspozycji tak ograniczoną ilość miejsca. Ja się w takiej futurystycznej rzeczywistość nie odnalazłam - na szczęście nie muszę, bo za sto lat, to mnie już tu nie będzie... :) Stulecie kryminału oceniam jako zbiór, który można przeczytać, ale nie trzeba. Podoba mi się inicjatywa i pomysł na stworzenie książki, w której nieznani twórcy mogli zaistnieć. Wszystkim autorom opowiadań serdecznie gratuluję!

„Stulecie kryminału” to zbiór 18 opowiadań wydanych z okazji 100 lat trwania Policji. Są wśród nich opowiadania konkursowe i cztery opowiadania jurorów - znanych i lubianych autorów kryminałów. Książka składa się z czterech części. Pierwsza to opowiadania uznanych pisarzy: Anny Bińkowskiej, Roberta Maleckiego, Wojciecha Chmielarza i Ryszarda Ćwirleja. Kolejne trzy to opowiadania konkursowe podzielone na trzy kategorie: kryminał 100 lat temu, kryminał dzisiaj i kryminał za sto lat. Wszystkie są ciekawe i momentami zaskakujące. Mi najbardziej podobała się cześć dotycząca teraźniejszości. Z drugiej strony fajnie było przeczytać część dotyczącą przeszłości. W dzisiejszych czasach nikt bowiem z nas nie zastanawia się nad tym, jak wielkim wyczynem i zarazem z jaką trudnością pracowało się w wydziale kryminalnym 100 lat temu. Nie było komputerów, telefonów ani faksów, nie było badań DNA ani daktyloskopii. Mimo to, radzili sobie jakoś bez tych udogodnień i rozwiązywali trudne zagadki. Wielkie brawa dla nich za zaangażowanie i determinację z jaką wykonywali swój zawód. Książka bardzo mi się podobała. Niektóre opowiadania chciałabym widzieć w formie książki, zbyt krótkie, a ciekawe👍 (np. opowiadanie pt. „Teczka” Magdaleny Lewandowskiej - Rosa). Robert Małecki jak zwykle super, chcę więcej 😊 Polecam, nie tylko fanom gatunku. Bardzo fajny pomysł na konkurs. Gratuluję także wszystkim zwycięzcom 👍

Zbiór „Stulecie kryminału” powstał jako wynik konkursu ogłoszonego przez Biuro Programu „Niepodległość” oraz Komendę Główną Policji organizowanego z okazji setnej rocznicy powołania Polskiej Policji. Dochód ze jego sprzedaży przeznaczony zostanie na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach. Muszę przyznać, że poziom opowiadań mnie zaskoczył. W kategorii 'kryminału teraz' cała piątka wzbudziła mój entuzjazm, każde z nich było zaskakujące, ciekawe i poprowadzone w intrygującej narracji. Kryminał retro, tak jak zakładałam, entuzjazm wywołał najmniejszy, ale to raczej dlatego, że w tym podgatunku bardzo ciężko mnie zadowolić. Kryminał przyszłości z kolei, który ciekawił mnie najmocniej, trochę poszedł w kierunku fantasy, niemniej jednak i tutaj znalazłam perełkę – opowiadanie Macieja Koncmana pt. „Punkt odcięcia” – ciekawa wizja prowadzenia śledztw oraz dosyć przerażające wnioski dotyczące przyszłości. Gdybym z całości miała wybierać najlepsze opowiadanie, to jednak musiałabym ogłosić nim opowiadanie członka jury - Wojciecha Chmielarza, który również pokusił się o kryminał przeszłości, ale prócz postępu techniki mocno uwzględnił też zmianę klimatu. Ogólnie całość bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. To dobry przerywnik pomiędzy wielostronicowymi powieściami, serdecznie polecam!

W lipcu 1919 roku ogłoszono w Polsce dekret o powołaniu Policji. Sto lat później Biuro Programu ,,Niepodległa" we współpracy z Komendą Główną Policji ogłosiło konkurs na opowiadanie kryminalne. Uczestnicy mieli do wyboru trzy kategorie: -kryminał retro -kryminał współczesny -kryminał przyszłości Osiemnaście mistrzowskich opowiadań laureatów i jurorów(!) znajdziecie właśnie w tej wspaniałej książce. Ja postanowiłam skorzystać z rady koleżanki i książkę sobie ,,dawkować". Jeśli chodzi o kryminały retro-w ogóle mi to nie wyszło,ponieważ akurat je kocham miłością bezgraniczną i nawet nie wiem kiedy przeczytałam wszystkie. Potem czytałam i co jakiś czas odkładałam. Wszystkie opowiadania były naprawdę fajne,ale mi najbardziej podobały się te cztery: 1.Anna Bińkowska ,,Prima inter pares" (panna Pola szturmem podbiła moje serce) 2.Joanna Jędrusik ,,Między cmentarzem a brzegiem pucharu" 3.Stefan Weisbrodt ,,Zasłona" 4.Rafał Lewandowski ,,Śmietnik" Bardzo,naprawdę bardzo gorąco zachęcam Was do zapoznania się bliżej ze ,,Stuleciem",tym bardziej,że zysk z tej książki zostanie przekazany Fundacji Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach.

Ta antologia trochę się różni od innych. Przede wszystkim jest podzielona na 3 okresy. Dostajemy opowiadania kryminalne, które toczą się 100 lat temu, obecnie i za 100 lat. Ciekwie pokazane są sposoby zbierania dowodów, czy prowadzenia dochodzeń. W każdej "epoce" mimo podobieństw jest jednak wiele różnic. Obecnie wszystko jest w bazie, ale przecież kiedyś trzeba było tę bazę stworzyć. Bardzo fajnie opisane są momenty kiedy dopiero dowiadywali się o odciskach palców czy kodzie DNA i o tym jak to można wykorzystać. I jak kobiety dopiero dochodziły do służby. A także, w sposób ciekawy przedstawione są teorie na temat bazy danych w przyszłości. I bardzo możliwe że właśnie w taki sposób to będzie wyglądać. Trochę to przerażająca... Książka dla każdego fana kryminałów, dla wszystkich co lubią ciekawostki i nowinki. Plus jest taki, że niektóre opowiadania to historie konkursowe, napisane przez osoby które dopiero próbują pisać. A to naprawdę dobry ich start!

Stulecie Kryminału to zbiór opowiadań kryminalnych napisanych przez naszych rodzimych autorów. Znajdziemu tu nie tylko znane nazwiska, ale także poznamy tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją pisarską przygodę. I wiecie co wam powiem? Wcale nie wypadli oni słabiej, przeciwnie - każde opowiadanie trzyma wysoki poziom, w każdym odnajdziemy dreszczyk emocji i intrygującą zagadkę kryminalną. Mi szczególnie spodobało się opowiadanie Roberta Małeckiego i Anny Bińkowskiej, ale tak jak napisałam, ciężko wybrać te najlepsze, bo wszystkie były dobre! Dawno nie czytałam tak równego zbioru opowiadań! Ten został podzielony na trzy części. Poznajemy działania policji sto lat temu, współcześnie i w przyszłości. Kryminał retro urzekł mnie szczególnie mocno, ale i ten przyszłościowy też wypadł intrygująco. Naprawdę polecam wam zapoznać się z tą książką!