Six times we almost kissed (and one time we did) (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

"Gdyby istniały strony, stałabym po twojej." Penny i Tate znają się od dziecka, ich matki się przyjaźnią, a one po prostu znoszą swoją obecność. Co prawda co jakiś czas niemal dochodzi między nimi do pocałunku, ale przez lata to ignorują i o tym nie rozmawiają. Wkrótce jednak zamieszkają razem, a wzajemne ignorowanie stanie się coraz trudniejsze... Czy w końcu zmierzą się z rzeczywistością, ze swoimi pragnieniami i obawami?😉 "Chyba już na zawsze pozostaniemy dwiema kometami sunącymi po niebie. Nasze zderzenie przyniosłoby zmiany na skalę galaktyki, a tak zawsze będziemy za sobą tęsknić w chaosie gdybań." Ależ to była dobra książka! Totalnie nie byłam gotowa na to, co znalazłam w środku. Spodziewałam się młodzieżówki z lekko nielubiącymi się bohaterkami, które powoli odkrywają swoją tożsamość i wchodzą w dorosłość, zbierając po drodze pierwsze ważne doświadczenia. Zamiast tego otrzymałam naładowaną emocjami powieść, poruszającą megatrudne tematy, a wbrew pozorom, nie znalazły się wśród nich problemy związane z queerowością czy poszukiwaniem siebie. Bardzo mi się to spodobało, sama nie wiem czemu, może dlatego, że dobrze jest widzieć dla odmiany bohaterów, którzy nie muszą mierzyć się z trudnościami na tym polu. Którzy nie boją się być, kim są, którzy są wspierani przez bliskich i mają pewną wolność w wyrażaniu siebie. Nie oznacza to, że życie bohaterek jest proste. Obie przeżyły zdecydowanie zbyt dużo, jak na swój wiek i zasługują na każdy okruch szczęścia, jaki do nich trafia.🥹 Motyw choroby w książkach zawsze porusza. Tutaj nie było inaczej, ale autorka przedstawiła go z nieco innej strony. Cała fabuła krąży wokół przeszczepu części wątroby matki Penny, która postanowiła zostać dawczynią dla matki Tate. Obserwujemy tu całą gamę uczuć towarzyszących nastolatkom, ich obawy, frustracje, szczęście i wewnętrzne rozdarcie. Wspólnie z bohaterami uczestniczymy w całym procesie, obserwujemy go i współprzeżywamy, mając nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Czy go doświadczymy?😉 Wyróżniłabym w tej powieści trzy główne tematy i drugim z nich jest kwestia śmierci ojca Penny. Powoli poznajemy prawdę, autorka rzuca nam pewne skrawki informacji nakreślając sytuację i przygotowując nas na wielkie bum, jakim jest opis dokładny całej sytuacji. Jest to chyba najsmutniejszy z wątków w tej książce, nie tylko ze względu na samą śmierć, która zawsze przecież jest bolesna, ale na to, co ze sobą przyniosła. Nie spodziewałam się tak trudnej relacji Penny z matką po tym wydarzeniu i jest to kolejna rzecz świetnie opisana przez autorkę. Nie będę więcej na ten temat zdradzać, ale naprawdę zachęcam Was do sięgnięcia po tę historię, wczucia się w nią i przeżycia wszystkiego razem z bohaterkami. A jeśli mowa o tych sześciu niedoszłych pocałunkach i jednym prawdziwym, to cóż... przygotujcie się na dużo chemii, dużo wypierania, dużo marzeń i dużo słodkich gestów, udowadniających, że to czyny, a nie słowa, są najważniejsze.😊 "Muszę spojrzeć przez okno. Skupić się na rozmytych drzewach. W przeciwnym razie mogłabym wyciągnąć rękę, by upewnić się, czy jej ręka pamięta moja z ostatniej nocy. Bo moja pamięta." Cała powieść jest świetnie skonstruowana, mamy tutaj fabułę podzieloną czasowo, rozdziały z perspektywy obu głównych  bohaterek, a także ciekawy zabieg, jakim jest wtrącenie jeszcze wiadomości wymienianych przez przyjaciół Penny i Tate. 😊 Mimo że książka porusza bardzo trudne tematy, to jednak całość pozostaje utrzymana w pozytywnym tonie, znajdzie się tu trochę humoru, sarkazmu i duuużo przyjaźni i miłości. Jednocześnie jest bolesna i wzruszająca, a na koniec miałam mały niedosyt słodyczy, ale zdecydowanie mi się podobało. Bardzo polecam tę książkę nie tylko młodzieży, zapewniam, że każdy, kto ją przeczyta, znajdzie w niej coś dla siebie. 🥰 "Sprawia, że wszystko staje się nowe. Kochanie jej nie jest jednak nowe. To coś stałego, do czego już się przyzwyczaiłam. Ale bycie kochaną przez nią? To jak zanurzenie się w wodzie po raz pierwszy." 8,5/10

Tess Sharpe znów stworzyła coś co od samego początku mnie wciągnęło i tak do ostatniej kartki. A na sam koniec zostawiła łzy i pustkę w sercu (znowu). Pierwszy raz nie wiem od czego zacząć recenzje i nie dlatego, że książka była tak zła. Na odwrót, ta pozycja była tak dobra, że nie potrafię się pozbierać i zebrać myśli. Na początku obawiałam się, że Autorka nie poradzi sobie z wątkiem romantycznym przeskakując z kryminału na książkę o dwóch dziewczynach które sześć razy prawie się pocałowały. Myliłam się ojj i to potężnie. Jestem zachwycona jak Tess Sharpe uchwyciła każdy wątek i uczucie w tej historii, tak, że czytelnik sam może odczuć emocje przeżywane z książce. Sięgając po tą książkę myślałam, że będzie to tylko o tym, że dwie dziewczyny prawie pocałowały się sześć razy, brzmi normalnie No nie? Książka również zawiera wątki traumy psychicznej oraz fizycznej, czytamy o tym jak matka Penny oddaliła się od niej po śmierci jej męża a ojca Penny. I wszystkie emocje zawarte z tą traumą, radzenie sobie z nią bądź nie sprawiło, że sama płakałam. Mam ochotę wejść do książki i przytulić Penny bo na to zasługuje🥹 Bardzo spodobało mi się, że książka jest napisana z dwóch perspektyw Penny oraz Tate, co sprawia, że możemy utożsamić się z którąś z bohaterek bądź poznać je bliżej. Oraz czytać o ich uczuciach, o tym co przeżywają, jak na siebie wpływają AND THATS SO BEAUTIFUL!! (Ps. Rozpływam się pisząc to🫠🩷) Przez całą książkę kibicowałam im i szczerze nie ważne ci by zrobiły zawsze stałabym po ich stronie. Gdybym miała wybierać którą bohaterkę polubiłam bardziej wybrałabym obie. Obydwie zostały cudownie stworzone, że te dwie dziewczyny polubiłam i pokochałam tak samo. Autorka znów napisała książkę która trzyma w napięciu i przeżywa się każdą kartkę, zdanie, linijkę i słowo w książce. To moje drugie spotkanie z twórczością Tess Sharpe ale szczerze? wyłącznie dwóch ksiazkach i sumując to jak świetnie się przy nich bawiłam, biorąc pod uwagę jak dwie pozycje pokochałam i wzięłam je sobie do serca mogę powiedzieć, że Tess Sharpe stanie się moją ulubioną autorką której książki moge kupić w ciemno. Ta książka nie ukazuje wyłącznie dwóch dziewczyn ale również radzenie sobie po śmierci bliskiej osoby, jak dbać o zdrowie psychicznie, pokazuje, że terapia i pomoc nie jest niczym złym i warto zwracać się po pomoc. Bawiłam się przy tej książce świetnie! I co muszę wspomnieć jako osoba która nie płacze często na książkach tak tutaj popłakałam się 3 razy a bliska płaczu byłam 7, wiec hm..po samym tym można stwierdzić, że książka jest dobra Z pewnością będę wam ją polecała! I na pewno z wielka chęcią sięgnę po inne książki Tess Sharpe ↳ [o c e n a] 5🫂

✔️RECENZJA PRZEDPREMIEROWA✔️ "- Nie martwiłbym się, że staniesz się drugą Penny. Prędzej tym, że połamie ci żebra, próbując dobrać się do twojego serca i zgnieść je na krwawą miazgę." •• "- Wszyscy jesteśmy do niczego, jeśli chodzi o uczucia. To chyba część bycia człowiekiem." •• "Chciałabym móc powiedzieć, że jestem dobra w czekaniu, staram się, żeby tak to wyglądalo. 《Twoje stoickie dziecko》, po- wiedziała kiedyś Lottie do mamy, i wtedy zrozumiałam, że nie widzą tej burzy szalejącej wewnątrz mnie." ▪︎▪︎ Myślałam, że to będzie taka słodka komedia romantyczna, tu trochę się pośmieję, tam trochę powzdycham, a skończyło się natomiast na tym, że sobie popłakałam i to nie jeden raz. Penny i Tate znają się od zawsze, a ich relacja mimo że skomplikowana, jest jednocześnie nierozerwalna i wypełniona tłumionymi uczuciami. Wszystko skomplikuje się jeszcze bardziej, gdy dziewczyny zamieszkają same pod jednym dachem. "Six times we almost kissed" to jedna z tych historii, która momentalnie łapie czytelnika za serce. Jest cudownie romantyczna, zabawna, ale przede wszystkim niezwykle emocjonalna. To poruszająca i bolesna opowieść o trudnej relacji matka-córka, żałobie i dochodzeniu do siebie. To opowieść o tym jak ważne jest i ile siły potrzeba do tego, aby zatroszczyć się o samego siebie. Z jednej strony dostaniecie tutaj wymarzony "Happy End", z drugiej natomiast, pewne rzeczy zmieniły się nieodwracalnie, padło zbyt wiele krzywdzących słów, a dramatyczna przeszłość, zostawiła po sobie rany, które niełatwo będzie uleczyć czy chociażby nauczyć się z nimi żyć. Muszę wspomnieć też o dwójce przyjaciół Penny i Tate, którzy będą dbać zarówno o dziewczyny, jak i o te zabawniejsze fragmenty książki, pokochacie Meghan i Remiego równie mocno jak główne bohaterki. ❤️‍🩹Przeczytajcie koniecznie❤️‍🩹

PREMIEROWO! Ja najbardziej lubię mix, dokładnie tak jak jest w przypadku tej książki! Po płaszczem pozornie lekkiej młodzieżówki o dorastaniu, poszukiwaniu samego siebie i pierwszej, trudnej miłości kryje się mnóstwo głębokich jak rzeka tematów. Tak naprawdę to pozycja traktująca o stracie, o depresji, odnajdywaniu seksualnej tożsamości, o trudach żałoby i o próbie rozpoczęcia wszystkiego na nowo. To przepiękna przygoda pełna niebezpieczeństw i bólu, ale tak wiele w niej też promyków słońca. Zdarzyło mi się wzruszyć, zdarzyło mi się uśmiechać, ale przede wszystkim rozmyślałam. Rozmyślałam o niesprawiedliwości, o tym jak wiele niektórzy muszą przejść aby znaleźć swoje lepsze jutro i o tym jak trudne są niektóre relacje. Nie spodziewałam się po tej książce tylu wspaniałości i z przyjemnością mogę Wam ją polecić! Znajdziecie w niej wszystko co mieć musi dobra młodzieżówka i o wiele, wiele więcej! Znajdziecie w niej nadzieję i coś w rodzaju odkupienia. Możecie zacierać raczki i szykować jeden wieczór na to cudeńko! 8.5⭐️. Penny i Tate mają dziwną relację. Wszyscy dookoła czują pomiędzy nimi chemię, ale one nie chcą się do tego przyznać. Jednak ich matki są najlepszymi przyjaciółkami. Gdy jedna z nich decyduje się oddać tej drugiej nerkę, w życiu dziewczyn dzieje się prawdziwa rewolucja! Od tej pory nic nie będzie już takie same, a one będą musiały sobie odpowiedzieć na pytanie kim dla siebie są.

Gdy tylko zobaczyłxm okładkę i tytuł, wiedziałxm, że muszę ją przeczytać. Dwie dziewczyny, które niezbyt się lubią (bynajmniej tak mówią), ich prawie-pocałunki i dwie matki - przyjaciółki, przez których decyzję Penny i Tate będą musiały razem mieszkać i, co najgorsze, jakoś się dogadać. No ale dopisek w nawiasie przy tytule nie jest bez znaczenia... Dostałxm od niej dokładnie to, czego oczekiwałxm. Nieśpieszną historię o prawie-pocałunkach, z chorobą w tle (ale przedstawioną nie w ten sposób, o jakim na pewno myślicie). Tak jak pisze Autorka pod koniec - ujęła też kwestię utrudnionego dostępu do zabiegów medycznych przez miejsce zamieszkania. Ale ta książka, co z kolei mnie zaskoczyło, porusza też bardzo ciężkie tematy - stratę rodzica, męża i syna, wypadek, traumę, nieradzenie sobie ze stratą, "wyłączonego" rodzica, dyskomunikację (!). Nacisk jest tu położony na rozmowę! Mimo że trudną, czasem bolesną, to jednak na rozmowę. Autorka zachowała w tym wszystkim balans i znalazła środek ciężkości dla tej historii. Dało się wyczuć napięcie między bohaterkami (szczególnie w scenach prawie-pocałunków). Przeczytałxm ją w 2 dni i naprawdę dobrze się bawiłxm. Na odstresowanie (mimo trudnych scen) idealna. No i kompletnie nie dziwię się Penny, też miałxbym crusha na Tate 😏 (szczególnie po scenie rąbania drewna).

„Six times we almost kissed (and one time we did)” Tess Sharpe to świetna książka dla młodzieży. Jak zobaczyłam okładkę i opis, to myślałam, że dostanę do przeczytania lekką młodzieżówkę ależ, jak się pomyliłam. Ponieważ dostałam książkę, w której poruszane są ważne tematy. Między innymi zdrowie psychiczne czy chodzenie na terapię. I bardzo ważny temat, jak radzić sobie ze śmiercią bliskich osób. To moje pierwsze spotkanie z autorką i muszę przyznać, że bardzo udane. Tate i Penny znają się dzięki swoim mamą. Nie dogadywały się za dobrze. Ich mamy są najlepszymi przyjaciółkami. Kiedy Mama Penny postanawia pomóc mamie Tate i chce zostać dawcą wątroby dziewczyny decydują się zakopać topór wojenny. Zawierają pakt i chcą wspierać matki w tym trudnym czasie. Dziewczyny ignorują pewne sytuacje, za każdym razem, kiedy prawie się całują. Czy dojdzie do pocałunku? Ale kochani tu nie chodzi tylko o pocałunek ta książka jest bardzo ambitna jak na młodzieżówkę. Oprócz romansu są poruszane tutaj tematy ważne jak na dzisiejsze czasy. Dlatego serdecznie zachęcam, aby sięgnąć po tę książkę. Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz do recenzji. @forest_of_arden @wydawnictwo_wab #recenzja #tesssharpe #wydawnictwowab #Sixtimeswealmostkissed #dabrowagórnicza #zaczytanamama86

Opis książki bardzo niewiele zdradza z całej fabuły. Podobają mi się kreacje bohaterów. Nie są idealnie, mierzą się z nieprzepracowanymi traumami i innymi przeciwnościami losu. Postacie są irytujące, ale jest to zamierzony efekt, a nie przypadek, więc wypada to naturalnie i nadaje powieści realizmu. Problemy, które na papier przelała autorka są trudne i wymagają wrażliwości. W założeniu ich samo wprowadzenie do fabuły ma wywołać konkretne emocje i relacje u czytelnika, ale w tej książce wygląda to na tani chwyt, ponieważ zabrakło ich dobrej podbudowy. Nie pomaga również fakt, że Tess Sharpe ma problem z utrzymaniem z napięcia, a klimat i nastrój książki nie koresponduje często z lekkim stylem. Chciałabym, żeby książka ,,Six times we almost kissed (and one time we did) podobała mi się bardziej. Chciałabym być bardziej zaangażowane w relacje Penny i Tate. Pomimo moich uwag muszę przyznać, że powieść nie jest złą książką. Świetnie, że promuje dbanie o zdrowie psychiczne, chodzenie na terapię, ale pozostałe kwestie powinny zostać lepiej przedstawione. Ma potencjał i sporo dobrych momentów, ale nie do końca była to satysfakcjonująca lektura.