Ruchome piaski. Niebieska łódka. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

Zaskoczyły i mocno zaintrygowały mnie tytuł i okładka drugiego tomu, stworzonej przez Lucynę Leśniowską, osadzonej w malowniczej Jastarni, serii. Wydawało mi się, że w życiu Julii i Zygiego, których miałam okazję poznać i polubić za sprawą „Niebieskiej łódki”, zapanował względny spokój, że przyszłość w przeciwieństwie do przeszłości będzie dla nich łaskawa, a nawet jeśli zaskoczy czymś nieprzyjemnym, to dzięki łączącej ich przyjaźni i wsparciu partnerów uporają się z wszelkimi przeciwnościami losu. Dlaczego zatem „Ruchome piaski” i zwrócone do siebie plecami, patrzące w przeciwnych kierunkach postaci na okładce? Co takiego wydarzy się w życiu Julii i Zygiego, że znowu stracą grunt pod nogami? Dlaczego nie patrzą już w tę samą stronę? Największe szanse na wyjście cało z kurzawki mają ci, którym ktoś z zewnątrz udzieli pomocy. Kto rzuci linę tej dwójce? Początek powieści nie zwiastuje zbliżających się kłopotów. Julia, Zygi i ich partnerzy – Adam i Wiktoria pracują jako opiekunowie kolonijni w ośrodku wypoczynkowym, a po pracy korzystają w uroków wakacji. Związek Zygiego i Wiktorii kwitnie. Para stara się spędzać ze sobą jak najwięcej czasu, bowiem październik i wyjazd Wiktorii na studia zbliżają się nieubłaganie. Ponadto Zygi odnosi pierwsze sukcesy jako muzyk i musi podjąć ważną decyzję. Julia z kolei, nie może pogodzić się z porażką w konkursie malarskim, a coraz gorsza atmosfera w domu, dodatkowo pogłębia jej zły nastrój. Skupieni na własnych sprawach przyjaciele i Adam, nie zauważają, że dziewczyna potrzebuje ich wsparcia i pomocy. Damian, kolega z pracy, dostrzega problemy Julii i postanawia jej pomóc. Tylko czy Julia mu na to pozwoli? Lucyna Leśniowska po raz kolejny funduje nam pełną emocji podróż do Jastarni. Ponownie nie oszczędza swoich bohaterów, a czytelników nieustannie zaskakuje, wzrusza, a niekiedy łamie im serca. Podążając śladem Julii i Zygiego obserwujemy ich nierówną walkę z kapryśnym losem, niewłaściwymi decyzjami i nieodpowiedzialnym, egoistycznym postępowaniem dorosłych. Po pełnym przemocy (Zygi) i alkoholu (Julia i Zygi) dzieciństwie, wchodzenie w dorosłość wcale nie jest dla tej dwójki łatwiejsze. Zdawałoby się zahartowani przez życie, bliscy sobie, rozumiejący się bez słów – nic nie powinno być im straszne. A jednak... Kiedy w życiu Zygiego zapanowała stabilizacja, chłopak czuje się akceptowany i kochany, a dodatkowo dostaje od losu szansę na realizację swojej największej pasji, chce się tym cieszyć. Skupiony na sobie, na decyzji, którą musi podjąć, nie poświęca Julii dostatecznie dużo uwagi, nie dostrzega jej problemów. Julia z kolei się nie skarży, stara się cieszyć sukcesem przyjaciela, choć przychodzi jej to z coraz większym trudem. Na szczęście los stawia na jej drodze Damiana, który poprzez własne, trudne doświadczenia zdaje się być mocno wyczulony na kłopoty, nastroje innych. Fascynujące jest obserwowanie jak bohaterowie tej serii, tak mocno jeszcze niedojrzali w „Niebieskiej łódce”, w „Ruchomych piaskach” z nastolatków przeistaczają się w młodych dorosłych. Jak odkrywają czego pragną i do czego dążą. Jak ich młodzieńcze fantazje, zamieniają się w plany, które konsekwentnie, krok po kroku, zaczynają realizować. Wiele do fabuły „Ruchomych piasków” wnoszą bohaterowie drugoplanowi – Damian i Estera. Historia tego pierwszego, oprócz tego, że chwyta za serce, pokazuje, że nie ma takiego dna, od którego nie można się odbić. Nie ma takiej kurzawki, z której z pomocą innych ludzi nie można się wydostać. Z kolei będąca przeciwieństwem Julii, pewna siebie, beztroska i przebojowa Estera wnosi do tej historii mnóstwo młodzieńczej energii i radości. Jej beztroska kontrastuje z tym, z czym muszą mierzyć się najpierw Julia, a potem Zygi. Zwraca uwagę również postać dziadka Julii. Zdaje się, że starszy pan w końcu zrozumiał, że musi wziąć odpowiedzialność za sytuację w domu. Podjąć niełatwą, ale konieczną decyzją, aby jego ukochana wnuczka mogła poczuć się bezpieczna, beztroska i szczęśliwa. Lucyna Leśniowska ma dar tworzenia postaci, z którymi łatwo empatyzować. Bohaterów prawdziwych, wiarygodnych, ludzi z krwi i kości, w świecie których, choć niepozbawionym trosk, smutków, trudnych decyzji, małych i większych tragedii, chce się przebywać. Cenię pióro Lucyny Leśniowskiej za wyczucie i subtelność z jakimi opisuje uczucia, za to jak pięknie pisze o przyjaźni i różnych odmianach miłości. Mam nadzieję, że stworzonej przez Autorkę „jastarniańskiej rodzinie” mówimy „Do zobaczenia”, a nie "Żegnaj".

Lubisz jeździć nad morze? Masz swoje ulubione miejsce, do którego zawsze chętnie wracasz? Dla mnie jest to malownicza Jastarnia, w której Lucyna Leśniowska umieściła akcje swojego cyklu Julia i Zygi, a za sprawą „Ruchomych piasków” już po raz drugi możemy towarzyszyć tej dwójce w ich pełnej emocji podróży przez życie. Nie bez powodu już na samym początku zaznaczam, że „Ruchome piaski” to podróż pełna emocji bowiem jest to historia o trudnym wchodzeniu w dorosłość, depresji, sławie i odpowiedzialności nieadekwatnie dużej do tak niewielkiej liczby lat bohaterów. Autorka pisze o prawdziwym życiu i za to właśnie najmocniej cenię jej twórczość. Fabularnie „Ruchome piaski” intrygują, zaskakują, łamią serce i wzruszają. Jednak niczym byłaby cała ta fabuła, gdyby nie ciekawi bohaterowie i tym razem nie chodzi już wyłącznie o Julkę oraz Zygiego. W tej części Autorka przybliżyła nam postacie barwnego Damiana, a także szalej Estery. Są to postacie niesamowite i wiele wnoszące do życia naszych głównych bohaterów, jak i całej historii. To dzięki nim cała fabuła nabiera barw i staje się jeszcze bardziej wyjątkowa. Strona za stroną, jak i tom za tomem przyglądamy się przemianie jaka zachodzi w postaciach. Poprzez życie, które ich doświadcza w mniejszym, bądź większym stopni widzimy jak z dzieciaków stają się młodymi dorosłymi. Ich przemiana i dojrzałość stają się bardziej wyraziste. Wraz z bohaterami idziemy przez życie i towarzyszymy im we wszystkich życiowych rozterkach, wzlotach, a także upadkach. Po raz kolejny Autorka udowodniła, że potrafi w sposób niezwykle piękny pisać o różnych odcieniach przyjaźni i młodzieńczej miłości. Dlatego czytając „Ruchome piaski” nie sposób nie poczuć całej gamy emocji, która bije od każdej strony. Są momenty na których się uśmiechasz, a i takie od których serce wręcz boli i łamie się na kawałki. Nie da się tutaj nie wzruszyć i zanurzyć w refleksji nad życiem i wieloma innymi aspektami… Tę książkę po prostu się chłonie i z jednej strony jak najszybciej chcesz się dowiedzieć jak zakończy się lato w Jastarni, a z drugiej nie chcesz opuszać bohaterów, których tak bardzo się polubiło. Jednak jedno jest pewne, gdy przeniesiesz się do Jastarni to poczujesz to słońce na twarzy, morską bryzę i odetchniesz pełną piersią morskim powietrzem, a także zatopisz się w świecie malarstwa oraz muzyki. Przecież to właśnie wokół nich kręci się życie Julki oraz Zygiego. „Niebieską łódką”, czyli debiutancką powieścią Lucyna Leśniowska bardzo wysoko podniosła sobie poprzeczkę i byłam ciekawa, czy kolejne książki Autorki będą tak samo dobre, albo i lepsze. Po lekturze „Ruchomych piasków” z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że książka ta trzyma poziom poprzedniczki, a nawet go troszeczkę podnosi. Ogromne gratulacje Lucy! ♡ „Ruchome piaski” to książka piękna i prawdziwa. Otula niczym ciepły kocyk w jesienne dni i sprawia, że pozostaje nie tylko w pamięci Czytelnika, ale i przede wszystkim w jego sercu. Miło było mi po raz drugi wrócić do Jastarni i zajrzeć wgłąb bohaterów, których tak bardzo polubiłam za sprawą „Niebieskiej łódki”. Jeżeli szukasz książki młodzieżowej, która nie zna wieku i podbije serca wszystkich Czytelników to koniecznie sięgnij po cykl Julia i Zygi. Natomiast Ci, którzy wyglądali kolejnego tomu z całą pewnością będą usatysfakcjonowani ♡