Niebieska łódka. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 12.2021)

Bardzo fajna książka dla nastolatków

Głównymi bohaterami, a zarazem narratorami „Niebieskiej łódki”, debiutanckiej powieści Lucyny Leśniowskiej są szesnastoletni Julia i Zygi. Wraz z tą dwójką będziemy przemierzać szkolne korytarze, realizować pasje, zawierać przyjaźnie, zakochiwać się, zdobywać pierwsze doświadczenia seksualne, cieszyć się sukcesami i opłakiwać porażki. Brzmi banalnie, ale uwierzcie mi, banalnie nie jest. Lucyna Leśniowska bowiem, stworzyła bohaterów, którzy muszą mierzyć się nie tylko z emocjonalną niedojrzałością wynikającą z wieku, ale także pokaźnym bagażem traum i trudnych życiowych doświadczeń. Choroba alkoholowa jednego z rodziców, syndrom dziecka alkoholika, porzucenie, przemoc domowa i rówieśnicza. Problemy dorosłych wpływają na życie dzieci, na podejmowane decyzje, sposób postrzegania świata i siebie Wychowywany przez ciotkę i wujka w poczuciu bezpieczeństwa, obdarzony miłością i zrozumieniem Zygi bardzo dotkliwie odczuwa brak obecności matki. Nie potrafi zrozumieć jej postępowania, wyborów, decyzji. Bez niej czuje się niepełny. „Wiele razy przekonałem się, że rozstania pozostawiają po sobie uczucie tęsknoty za czymś, czego jeszcze się nie przeżyło. To irracjonalne, ale takie miałem wrażenie za każdym razem, kiedy mama wyjeżdżała. Jakby zabierała ze sobą wartościową część mnie, sprawiając, że czułem się niekompletny i niewystarczająco dobry.” Podobnie jest z Julią. Choć dziadek zapewnia jej poczucie bezpieczeństwa, zachęca do rozwijania artystycznej pasji, jest blisko zawsze, gdy tego potrzebuje, to brak zrozumienia, ciepła i bliskości matki, odczuwa bardzo boleśnie. Refleksje bohaterów mogą niekiedy wydawać się zbyt dojrzałe, ale w miarę gdy poznajemy ich bliżej, gdy odsłaniają przed sobą nawzajem i czytelnikiem to, co pragną ukryć przed światem, rozumiemy, że trudne dzieciństwo odcisnęło na nich swoje piętno. Zmieniło ich, sprawiło że patrzą na świat bardziej racjonalnie. Dojrzalej niż ich rówieśnicy, a nawet o kilka lat starsi Wiktoria i Adam. „Niebieska łódka” to opowieść o przyjaźni, która wiele wybacza i wszystko rozumie, dzięki której rosną skrzydła, zmaganie z codziennością staje się łatwiejsze, a problemy i porażki nabierają odpowiednich proporcji. W życiu Julii i Zygiego bardzo ważną rolę odgrywa pasja. Szeroko rozumiana sztuka pozwala im nie tylko na chwilę zapomnieć o trudach dnia codziennego, ale także zrozumieć własne emocje i z optymizmem patrzeć w przyszłość. Wartość dodaną stanowią wplecione w fabułę teksty szant czy opowieści o malarstwie. Akcja „Niebieskiej łódki” osadzona została w konkretnym miejscu. Jastarnia ukazana z perspektywy ludzi mieszkających tam od urodzenia nabiera innego kolorytu. Zlokalizowanie wydarzeń w nadmorskiej miejscowości ma również wymiar edukacyjny. Autorka porusza między innymi temat czystości Bałtyku. Motywem stale obecny na kartach powieści jest tytułowa łódka. Dla Julii, która umieszcza ją na każdym, stworzonym przez siebie obrazie jest symbolem przyjaźni, ale także czymś co ją wyróżnia, stanowi znak rozpoznawczy jej twórczości. Dla Zygiego, to metafora odwagi, wolności i niezależności. Lucyna Leśniowska stworzyła emocjonalną powieść, wpisującą się w gatunek zwany new adult. Choć dedykowana młodzieży i tzw. „młodym dorosłym”, stanowi wartościową lekturę również dla osób starszych. „Niebieska łódka” to okno na świat młodzieńczych emocji i uczuć. Pozwala lepiej zrozumieć, szczególnie rodzicom, sposób postrzegania relacji międzyludzkich przez dzieci. Dowiadujemy się również, jak widzą samych siebie i otaczającą je rzeczywistość. Pełna pięknych metafor, skłaniająca do refleksji, napisana z dużą staranności i dbałością historia o sile przyjaźni. …... „ […] tylko dążenie do osiągnięcia celu daje pełną satysfakcję, szczęście i łzy radości. Półśrodki i kompromisy tłumią prawdziwe pragnienie i nigdy nie dadzą poczucia, że osiągnęło się to, na czym nam zależało."

Przed przeczytaniem "Niebieskiej łódki" miałam lekkie obawy czy "młodzieżowa love story znad Bałtyku" do mnie przemówi, bo nie lubię banalnych historii, a zacytowane słowa właśnie tak mi zabrzmiały. Jednak już od pierwszych stron poczułam, że będzie to niezwykła opowieść. Lucyna Leśniowska zabiera nas na półwysep helski, do Jastarni, gdzie poznajemy Julkę i Zygiego. Oboje właśnie zaczynają liceum, siadają w jednej ławce. Ale znali się już wcześniej. W dzieciństwie byli nierozłącznymi przyjaciółmi. Jedno zdanie wypowiedziane bez przemyślenia oddaliło tę dwójkę od siebie. Czy teraz uda im się odbudować przyjacielskie relacje? "Niebieska łódka" to powieść, która czaruje językiem. Powiedzieć, że autorka pisze pięknie, to jak nic nie powiedzieć... Lucyna Leśniowska, używa wielu przenośni, złotych, mądrych, życiowych myśli, które poruszają czułe struny czytelnika. Drugim atutem tej książki są cudowni główni bohaterowie, Julka i Zygi. Oboje są bardzo wrażliwi, widzą i czują więcej. Łączą ich również trudne życiowe doświadczenia związane z rodzicami. Relacje z nimi oraz z całą rodziną i innymi ludźmi to istotny temat książki. Sporo przeczytamy o wpływie alkoholu na relacje rodzinne. Jak widzicie, powieść nie porusza tylko i wyłącznie wspaniałego wątku miłości i przyjaźni. Ale połączeniem tych wszystkich tematów mocno chwyta za serce. Tak mocno, że potrafi wycisnąć łzy. Nasi główni bohaterowie są artystycznymi duszami. Julka próbuje swoich sił w malarstwie, Zygi w muzyce, szczególnie upodobał sobie gitarę. To urzekło mnie najbardziej. Dźwięki i barwy wypełniają tę książkę po brzegi. Autorka kreśli liczne metafory używając muzyki i malarstwa. Tutaj naprawdę dzieje się magia! Chyba nigdy dotąd nie spotkałam książki obyczajowej z tak rozbudowanym wątkiem artystycznym. Ale Julkę i Zygiego można pokochać nawet bez tych talentów, bo dzięki tej dwójce licealistów możemy odbyć sentymentalną podróż do przeszłości, do swoich dawnych radości, rozterek, pierwszych miłości, młodzieńczych przyjaźni. Umiejscowienie akcji powieści w Jastarni wyszło autorce znakomicie! Gwarantuje, że w trakcie czytania poczujecie nadmorski wiatr, piach pod stopami, wzburzone fale Bałtyku, a w Waszych uszach oprócz szumu morza, będą dźwięczyć szanty w wykonaniu Zygiego. "Niebieską łódką" popłyniemy przez morze emocji i będzie to niezapomniany rejs! "Niebieska łódka" to piękna, wartościowa i ważna książka, którą wpisuję do ulubieńców tego roku. Teraz z niecierpliwością czekam na dalsze przygody Julki i Zygiego.

Przesypując drobinki piasku w dłoni wracam wspomnieniami do przeszłości, kiedy życie miało jeszcze tyle kombinacji i możliwości. Kiedy to odczuwanie było jeszcze nieco beztroskie i naiwne, łatwo można było ulec iluzji, że da się spełnić swoje marzenia... Adam i Zygi. Zygi i Adam... I ja - ukryta pod warstwą kolorów, eteryczna jak moje "nakrapiane obrazy". Delikatny szum wiatru, spokój morza, widok znajomego domu na wydmie. I chaos w głowie. Chęć, by wykrzyczeć wszystkie pytania, na które brakuje odpowiedzi. Potrzeba, by zachować cień pokory wobec losu, a jednocześnie mieć odwagę, by pozostać sobą. Zajrzeć przy tym w głąb siebie, by znaleźć przepis na szczęście. Nawet, jeśli serce bezgłośnie pęka, a w ustach czuć słony smak porażki. Małe dawki szczęścia, które przynoszą chwilową ulgę- to jest właściwa droga? . Trudno być obiektywnym wobec czegoś, co przywołuje wspomnienia. Trudno, żeby nie pulsowała rana, która dawno powinna się zagoić... Bo zabrakło odwagi? A może po prostu szczęścia? Ciężko uwierzyć w dojrzałość dwójki głównych bohaterów. Julia i Zygi- to z ich perspektywy poznajemy historię o przyjaźni, miłości, oddaniu, rodzącej się namiętności, pasji i przekonaniu o ważności tego, co "tutaj i teraz". Emocje przeplatane są muzyką oraz malarstwem. Klamrą, która spina różnorodność dróg, charakterów oraz oczekiwań wobec życia jest niebieska łódka, od której wszystko się zaczęło... . Dojrzałość przekazu koresponduje z wagą podejmowanych tematów. Alkohol, przemoc, problem poszukiwania tożsamości, przełamywania nieśmiałości, budowania poczucia własnej wartości. Pomimo tego, że fabuła koncentruje się wokół problemów nastolatków- nie znajdziemy tutaj ani infantylizmu, ani ckliwości. Styl powieści jest lekki, ale niezwykle malowniczy, eteryczny, fragmentami magiczny. Ta książka zwyczajnie urzeka. Zarówno na poziomie języka, jak i bogactwa treści. Uderza ogromna wrażliwość Autorki oraz jej fascynacja sztuką oraz miłość do polskiego Wybrzeża oraz Bałtyku. Bardzo polecam.