Rozbite imperium. Hierarchia Magii. Tom 3 (okładka  zintegrowana, wyd. 08.2023)

super polecam

Niemalże dokładnie rok po premierze znakomitej powieści fantasy „Tygiel dusz” - rozpoczynającej epicki cykl fantasy „Hierarchia magii”, mamy oto przyjemność poznać dziś finalną, trzecią odsłonę serii Mitchella Hogana - książkę pt. „Rozbite Imperium”. Książkę, która przedstawia nam dalsze losy młodego chłopca, którego pochodzenie i niezwykły talent w posługiwaniu się magią są dla niego tyleż darem, co i przekleństwem. Pozycja ta ukazała się oczywiście nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów. Wojna trwa, gdy oto armia Cesarstwa Mahruzańskiego zmaga się z armią potworów, którzy stają jej na drodze do odbicia miasta Anasoma, opanowanego przez wojska wyspiarskiej Indryalli. W centrum owej wojny znajduje się również Caldan, który z jednej strony stanowi wielką szansę dla Cesarstwa w trwającym starciu, ale z drugiej też i łakomy kąsek ku temu, by bezwzględnie wykorzystać jego wielką moc. Dlatego też będzie musiał on mieć się na baczności, nie ufając nikomu poza sobą samym i ukochaną Mirandą. Będzie musiał też odwołać się do zakazanej magii, którą to posługiwanie się nigdy nie pozostaje obojętnym dla ciała i umysłu... Z pewnością można było zakończyć tę porywającą historię na wiele różnych sposobów, ale dla mnie ten zaoferowany przez Mitchella Hogana wydaje się idealnym. Otóż zakończył on swoją opowieść w sposób niezwykle widowiskowy, zaskakujący i inteligentny, zamykając każdy z rozpoczętych wątków i doprowadzając do finału losy każdego z ważniejszych bohaterów - Caldana, Mirandy, Aidana, Vasila, Amerdana i innych. Jednocześnie uczynił on to w oparciu o realizm tego mrocznego świata, w którym dobro nie zwycięża zła z zasady, w którym ludzie nie wychodzą całą z każdej opresji i w którym wreszcie sprawiedliwość jest czymś, co dawno przestało mieć znaczenie. I takie autorskie podejście bardzo mi się podoba... I choć podobnie, jak to miało miejsce w dwóch poprzednich tomach, tak i tym razem relacja obejmuje sobą kilka głównych wątków - barwne wydarzenia z udziałem Caldana, trudne chwile Aidana i Vasila, którzy muszą wbrew swej woli stanąć do walki, czy też losy Amerdana, który znajduje swój życiowy cel..., to jednak historia Caldana jest tu najważniejszą, gdyż to właśnie on, jego przeszłość i przeznaczenie zadecydują o wszystkim - tyleż dla niego, jak i dla losów tego świata. I przemawia przez tę opowieść to odczucie, że to właśnie tu i teraz wszystko musi mieć swój finał. Raz jeszcze oczarowuje nas obraz tej powieściowej rzeczywistości, z trudną polityką, dramatyczną przeszłością znaczoną tragicznym Zdruzgotaniem, jak i wreszcie magią, kryjącą się w niezwykłych przedmiotach, artefaktach i talizmanach, ale też i w krwi wybranych. I tu warto zauważyć, że w tym tomie dostajemy odpowiedzi na wszelkie nurtujące nas pytania o źródło owej mocy, związany z nią upadek sprzed dziesięcioleci, czy też wreszcie cenę, jaką trzeba ponieść za możliwość korzystanie z niej. Odpowiedzi, które zaskakują, ale które też skłaniają nas do nieco innego spojrzenia na tę opowieść, osobę Caldana, cały niniejszy świat. Jednocześnie książkę tę cechuje również największy rozmach względem wszystkich poprzednich odsłon cyklu - tak na polu scen walki, skomplikowanej intrygi, relacji pomiędzy bohaterami, jak i wreszcie emocji. Bo tak naprawdę dopiero teraz dostrzegamy dramatyczną sytuację Caldana i innych bohaterów, którzy muszą wiele stracić i poświęcić, by dać sobie cień szansy na przetrwanie, ale jak powszechnie wiadomo, cień to bardzo niewiele. Niemniej, nadzieja jest zawsze potrzebną... I wreszcie pochwały dla naszych rodaków - dla Fabryki Słów za piękne wydanie tej książki, dla Macieja Pawlaka za znakomity przekład na nasz język, jak i wreszcie dla Pawła Zaręby, który okrasił tę historię swoimi klimatycznymi ilustracjami. To również dzięki temu opowieść ta tak bardzo nas intryguje, fascynuje, porywa od pierwszych chwil lektury. Przede wszystkim jednak jest to dobre, klasyczne, malownicze fantasy w quasi średniowiecznych klimatach, czyli coś, co większość z nas uwielbia i uwielbiać zawsze będzie. I tak… - jestem zadowolona, usatysfakcjonowana i uszczęśliwiona tym niniejszym zwieńczeniem cyklu „Hierarchia magii”. Mamy tu bowiem ciekawą i zaskakującą historię, dopełnienie się wszystkich wątków, wielkie emocje i poczucie, że tak właśnie powinna się ona kończyć. I choć oczywiście żal żegnać się z Caldanem i innymi bohaterami tej opowieści, to na pocieszenie pozostaje nam to, że owe pożegnanie przybiera tu tak piękną, barwną, fascynującą postać. Polecam.

Magia, która tkwi w detalach. Cykl Mitchella Hogana "Hierarchia Magii" to klasyka magii i miecza ubrana w szaty rasowej fantastyki - i to takiej pierwszorzędnego gatunku! Wszystkie przyznane temu cyklowi nagrody to nie jest przypadkowa sprawa. Każda dobra historia zasługuje bowiem na wyróżnienie. A już na pewno zasługuje na nie taka, która rzuca na świat i na samą koncepcję magii zupełnie inne światło, czyniąc zeń całkiem nowy, świeżo odkryty ląd, pełen tajemnic, pomysłowej kreatywności i (w konsekwencji) naprawdę niezłych rozwiązań fabularnych. Przed nami "Rozbite Imperium" - wieńcząca cały cykl historia, w której czeka nas tyle samo emocji, co niespodzianek. W trakcie lektury czeka na nas jeszcze więcej niż dotąd zagadek i niebezpieczeństw w świecie, gdzie pierwsze skrzypce gra niesamowita umiejętność rzemyślenia (można je podsumować w najprostszy sposób jako umiejętność nadawania fizycznym wytworom ludzkich rąk magicznych właściwości) oraz (jak się okaże) zabójcze, zakazane i w swym wymiarze przerażające rodzaje magii o naturze wybitnie destrukcyjnej. Rozbudowana fabuła high fantasy łączy się u Hogana z koncepcją powieści drogi i z motywem "od zera do bohatera". Jeśli to połączenie podobało się Wam za pierwszym razem, to nie pozostaje nic innego, jak zaprosić Was na "Rozbite Imperium". Nie wszystkie potwory wyglądają tak samo. Nie wszystkie służą tylko wrogom... Cesarstwo Mahruzańskie zostało napadnięte i nieuchronnie chyli się ku upadkowi. Życie przyjaciół i towarzyszy wisi na włosku. Nadchodzi zagłada, niesiona pazurami i kłami bestii zrodzonych z koszmaru i pradawnej, zakazanej magii. Krótko mówiąc: skończył się czas posłuszeństwa i dylematów. Nastał czas straceńczej odwagi. Czas, gdy Caldan musi złamać wszelkie zakazy, sprzeniewierzyć się wszystkiemu, czego go nauczono i sięgnąć znacznie dalej, niż kiedykolwiek śmiał pomyśleć. Sięgając po zakazane czary Caldan będzie musiał obnażyć wszystkie swoje uzdolnienia i słabości, rzucić na szalę nie tylko samego siebie, ale i życie swoich przyjaciół i porządek całego Imperium. Obnażony i wyjęty spod prawa, musi wygrać, jeśli chce przeżyć. Jeśli przeżyje, będzie jednak musiał zapłacić za to zwycięstwo. Porażka zgubi cały świat, lecz zwycięstwo pogrąży samego Caldana... Magia jest w tym cyklu czymś zdecydowanie więcej, niż rzucaniem zaklęć. Tak na dobrą sprawę nie ma ona z zaklęciami zbyt wiele wspólnego (przynajmniej jeśli chodzi o omówione za chwile rzemyślenie) i, prawdę mówiąc, to bardziej umiejętność rzemieślnicza, w której najbardziej liczy się finalny efekt połączenia czerpanej ze Studni magicznej energii z tworzywami takimi jak metal, drewno... a nawet papier. Dzięki owej umiejętności (zwanej rzemyśleniem) możliwe jest tworzenie magicznych talizmanów oraz wytwarzanie obronnych tarcz (mających postać ochronnych pól energii), a nawet mechaniczno-magicznych stworzeń, słuchających poleceń swego twórcy! Co do naszego głównego bohatera, to całkiem sporo on przeszedł. Sierota, zabici rodzice, wielki talent, sporo szczęścia, przeszłość depcząca po piętach... "Hierarchia Magii" - czyżby miała to być kolejna historia z magią w roli głównej, w której chłopiec znikąd odkryje wielki sekret, zdolny odmienić jego los? Tak, to też - lecz nie tylko. Ta opowieść to coś dużo więcej, albowiem Hogan proponuje nam w swoim cyklu coś na kształt skrzyżowania powieści drogi, fantasy, sensacji i konceptu w stylu "from zero to hero". Czy autorowi to wychodzi? Moim zdaniem tak, jednak największym plusem jest w tym cyklu dla mnie (tak jak wspomniałem) nawet nie fabuła, ale arcyciekawy system funkcjonującej w tym uniwersum magii. Nie każdy umie w rzemyślenie, a szkoda, bo prezentuje się ono w praktyce wręcz fascynująco! Tak jak i cała koncepcja high fantasy zaprezentowana przez autora. Polecam!

„Rozbite Imperium” jest zakończeniem cyklu Hierarchia magii autorstwa Mitchella Hogana. Przeczytałam wcześniejsze książki i chciałam dokończyć ten cykl, dowiedzie się, w jaki sposób autor zamierzał pozamykać wszystkie wątki. Nie często widzi się książki, w których w ostatnim, finałowym tomie można się dowiedzieć tak wiele o świecie, bohaterach. Widać tutaj, że autor trzymał dla czytelników wiele w zanadrzu, czy otrzymaliśmy satysfakcjonujące zakończenie? Jeśli nie zdecydujecie się na przeczytanie książki nie dowiecie się ile straciliście i w jaki sposób zakończy się historia głównego bohatera i jego przyjaciół. Głównym bohaterem książki autorstwa Hogana Mitchella pod tytułem „Rozbite Imperium” jest Caldan, w Cesarstwie Mahruzańskim trwa wojna z armią potworów. Bohater ma ogromną moc i nie może wpaść w łapska wroga, zdaje sobie sprawę, że w takich warunkach zaufanie jest niczym towar deficytowy na targu. Czy uda mu się powstrzymać potwory przed zniszczeniem? Czy będzie musiał uciec się do ostateczności? Magia jest piękna, ale potrafi także niszczyć, nie pozostanie obojętna. Czy właśnie do niej będzie musiał się odwołać Caldan? Bestie zrodzone z koszmaru i zakazanej magii wydają się być niezwykle potężne, pierwotne i niebezpieczne. W takich właśnie chwilach na posłuszeństwo nie ma czasu, jedynie na odwagę. Cokolwiek się stanie poniesie za sobą ofiary, cały świat lub jego samego. Czy mężczyzna zdecyduje się sięgnąć do zakazanej magii? „Rozbite Imperium” to książka nie tylko o magii i walce, ale o prawości, ideałach i wartościach, pragnieniach i wolnej woli, która jest tak istotna. Bohaterowie, budowanie świata i system magii są dalej rozwijane, autor nie potraktował ich po macoszemu. Nic nie jest pozostawione przypadkowi, a każda nić, każda kropla magii kosztuje maga energię psychiczną i fizyczną. Moc, jaką mag może czerpać zależy od jego umiejętności, wiedzy o materiałach, runach. Mamy wiele elementów, relacji jak przyjaźń, miłość, emocji jak strach i odwaga, które odczuwamy na równi z bohaterami. Mitchell Hogan potrafi po mistrzowsku spleść ze sobą wszystko tworząc fabułę, która trzyma w napięciu i determinuje, aby dotrzeć do prawdy kryjącej się za wszystkimi kłamstwami. W „Rozbitym Imperium” było kilka naprawdę dobrych zwrotów akcji i niespodzianek, a toczyła się ona w znacznie szybszym tempie niż druga książka. Uważam, że zakończenie pasowało do finału, do całego cyklu i tego, czego pragnęliby czytelnicy. W całej trylogii zachowane są dwie cechy: spokój i precyzja wydarzeń. Ta powieść jest doskonałym przykładem rozwoju bohatera, tego, jak dziecko staje się mężczyzną, jak rosną obowiązki i przekształcają codzienne życie, napełniając je trudnościami i udrękami.

Historia Caldana dobiega końca w finalnym tomie Hierarchii Magii. Chłopak musi stanąć przed trudnymi wyborami, a także obnażyć się ze swoich zalet i słabości, aby przywrócić w Imperium spokój oraz porządek. Aczkolwiek jeśli przeżyje, będzie musiał zapłacić za zwycięstwo... A jeśli przegra, to pogrąży w cieniu cały świat. Cóż to była za emocjonująca przygoda prowadzona przez Mitchella Hogana! Autor stworzył świat pełen magii, rozbudowanych systemów magicznych oraz skomplikowanych relacji politycznych; które w międzyczasie dokładnie rozpisał i pozwolił nam się z nimi zaznajomić. Podał nam Imperium nieidealne i pełne ciemności, a w nim bohaterów przepełnionych marzeniami, lękami i chęcią przetrwania. "Rozbite Imperium" jest przykładem typowego fantasy, gdzie magia oraz walka rozwiązują konflikty, ale mogą być również motorem napędzającym domino nieszczęść. Schematy znane z innych powieści również są tutaj powielane, ale nie nudzą czytelnika i jednocześnie potrafią zaskoczyć! Autor sięga po klasykę gatunku, ale miesza ją z nowymi rzeczami i nie pozwala na to, aby historia była przewidywalna i nieangażująca... A wręcz przeciwnie! Nadaje jej smaku i klimatu, przez który pragniemy poznać zachowania bohaterów, ich decyzje, a także w jaki sposób powstały pewne stworzenia. Dodatkowo na uwagę zasługuję bohaterowie - zwłaszcza, że ich charaktery z każdym tomem nabierają głębi. Caldan nie jest już nieumiejętnym młodzieńcem, a mężczyzną znającym swoją wartość, ale i słabości - walczy z nimi, poprawia je, a także za wszelką cenę walczy o bezpieczeństwo osób, które kocha najmocniej. I tu mogłabym tylko pomarudzić, że postać Mirandy nie została do końca wykorzystana i rozbudowana. Byłam jej bardzo ciekawa już od pierwszego tomu, ale czułam lekki niedosyt. Zaś co do innych bohaterów, to ceniłam w książce fakt, że można śledzić w niej historię z kilku perspektyw. Dzięki temu obrazuje to lepiej konflikt, a także interesy oby stron. Jeżeli szukacie wciągającej trylogii fantasy z motywem walki, nauki magii oraz intrygujących zwrotów wydarzeń, to "Rozbite Imperium" sprosta Waszym oczekiwaniom! Pozwoli Wam zanurzyć się w fantastycznym świecie pełnym artefaktów i zła, które czai się bardzo blisko...

Wojna między Cesarstwem Mahruzańskim a wyspiarską Indryallą okazuje się starciem między dwoma potworami, stojącymi na ich czele. W tej krwawej łaźni los podwładnych nie ma najmniejszego znaczenia – wszyscy są pionkami, które można poświęcić. Szybko staje się jasne, który z potworów jest potężniejszy i bardziej bezwzględny. Konflikt ogniskuje się wokół oblężonej Anasomy. Tam udaje się Caldan – główny bohater, coraz bardziej świadomy swojej potężnej mocy oraz niezwykłego dziedzictwa i coraz mniej ufający komukolwiek poza pogrążoną w magicznym stuporze ukochaną Mirandą. To na jego barkach spocznie los tego świata, od jego sprytu zależeć będzie życie towarzyszy i porządek imperium. Skończył się czas dylematów, zakazów, słabości i wyuczonych zasad. Nastała pora wyjętej spod prawa magii i ostatecznej rozgrywki – końca samego Caldana. W tle głównego nurtu płyną losy Mirandy, Aidana, Vasila, Amerdana i całej rzeszy bezimiennych bohaterów. „Rozbite Imperium“ zamyka trylogię „Hierarchii magii“ Mitchella Hogana. Australijczyk wywiązał się z literackiego zadania dość zgrabnie, zważywszy, że to debiut, choć nie obyło się bez wybojów. Sama historia jest ciekawa i interesująco poprowadzona, opisany świat potrafi przykuć uwagę, książka jest zwyczajnie fajna. Epickie zakończenie zaskakuje i pozostaje otwarte dla kontynuacji. Pióro jest lekkie, a protagonista dobrze wykreowany. To, co kuleje, to postacie poboczne – poza fascynującym Amerdanem są bez głębi i własnej historii. Szczególnie razi to w przypadku głównych antagonistów – praktycznie nic o nich nie wiemy i nie rozumiemy ich działań. Druga rzecz to magia – w pierwszych tomach ciekawa, tutaj coraz bardziej mechaniczno – inżynierska. Nie zmienia to faktu, że polecam całą trylogię – to dobre fantasy i ciekawa przygoda.

Ostatnia część była prawdziwym grubaskiem, gdyż na jej kartach dzieje się naprawdę sporo. Autor mnóstwo uwagi poświęcił opisom świata, dzięki czemu czytelnik mógł bez problemu wyobrazić sobie każde miejsce. Podczas tej przygody śledzimy losy nie tylko Caldana, ale też innych bohaterów, którzy mają wpływ na rozwój fabuły. Choć przyznam, że ich liczba może być dosyć problematyczna, zwłaszcza jeśli poprzedni tom czytało się trochę dawniej 😅 Niemniej całość dąży do zakończenia, które było najlepsze z możliwych (choć byłam przekonana, że ta seria skończy się inaczej). Najbardziej podobała mi się przemiana głównego bohatera - z niepewnego i trochę naiwnego chłopaka wyrósł na pewnego siebie i swoich mocy maga, który zna ciężar odpowiedzialności za własne decyzje i czyny. Jednocześnie podobało mi się, że wciąż starał się nie utracić dobra i prawości, które nim kierowały podczas dorastania. Jestem też pod wrażeniem opisu ostatniej bitwy - była krwawa, mroczna i dosyć brutalna, jednak autor poradził sobie z całością doskonale. W każdej chwili wiedziałam co dokładnie się dzieje, a wiem, że wiele autorów ma problem z opisywaniem takich scen. Także - brawo! Ciężko opisać cały opasły tom w zaledwie kilku zdaniach, więc dodam tylko, że pomimo objętości, która mogła niektórych przytłoczyć, bardzo dobrze mi się czytało ten cykl. Jestem pewna, że jeszcze kiedyś wrócę do przygód Caldana i jego przyjaciół 😊

CZY TO JUŻ KONIEC? III tom trylogii autorstwa Mitchell’a Hogan’a ROZBITE IMPERIUM. Zagłada, bestie, magiczne artefakty, zakazane czary, nie wiesz kto tak naprawdę jest twoim przyjacielem a kto wrogiem. I w tym wszystkim on. Postać, która odgrywa ważną rolę, ale na szczęście nie jest kreowana na superbohatera, czy butnego, wszystko wiedzącego człowieka. W III tomie autor stara się rozwiązać i zakończyć wszystkie wątki. Nie do końca mu się to udało, być może dlatego, że chce dopisać do tego uniwersum dodatkowe części (poniekąd na to właśnie liczę). Jak I tom był dla mnie mega komfortowy, tak ten przyprawiał mnie o zawrót głowy, bo ciągle zastanawiałam się co będzie dalej. Caldan się zmienił, jego losy mocno nabrały kolorów… niekonieczne łagodnych, bo często krwistych i ciemnych… Sam system magiczny jest ciekawie skonstruowany i zapewne spodoba się koneserom fantastyki. Jeśli polubiliście Caldana, jesteście już po lekturze I i II tomu to zachęcam was z całego serduszka do sięgnięcia również i po ten. A kto nie lubi Caldana to może lubi Dzwonki, bo ja bardzo :D. 
Jeśli nie chcecie nosić/czytać takich klocuszków to z pewnością ucieszy was fakt, że znajdziecie trylogię też jako audiobook. P.S warto zwrócić uwagę tutaj również na przekład, czytało się lekko i przyjemnie, podziękowania dla Macieja Pawlaka i @fabrykasłów oraz ilustatora/grafika który wniósł tyle piękna w tę historię.

Mitchell Hogan po raz kolejny mnie zaskakuje! Jest to już trzeci tom serii "Hierarchia Magii", a mam wrażenie, że autor znów pokazał nieco inne oblicze magii i świata, z którym zmagać się musi Caldan. W pierwszej części cyklu system magii skupiony był przede wszystkim na rzemyśliwach, w drugiej poznaliśmy magię zniewalającą i destrukcyjną. Tym razem ukazana została moc o wiele potężniejsza. Uważam, że Hogan stworzył w całej serii świetny i fascynujący system magiczny, a do tego ponownie zachwyca fabuła i bohaterowie. Jestem pełen uznania dla autora za stworzenie bohatera, takiego jak Caldan. Z jednej strony typowy przykład "od zera do bohatera" i po prostu dobry chłopak, z drugiej okrucieństwo świata, w którym przyszło mu żyć, popchnęło go do czynów wątpliwych moralnie. Według mnie to postać warta uwagi, ponieważ niejednoznaczna. Wracając do wspominanej fabuły, przez cały czas trwania akcji dzieje się naprawdę dużo, ale zarazem jest to rozsądnie wyważone. Mitchell Hogan nie przesadza z wydarzeniami, ale umiejętnie snuje historię o ratowaniu świata i własnej skóry. Jedynym elementem, który wywołuje we mnie ambiwalentne odczucia jest zakończenie całej serii. Czy to aby na pewno koniec historii tego świata? Mam nadzieję, że nie, ponieważ możliwości jest naprawdę wiele. Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.

Zdjęcie profilowe czytotaj Cześć! Zwracasz uwagę na wydanie książki? Trylogia to dla mnie idealna forma cyklu/serii, w odniesieniu do fantastyki. Jest wystarczająca ilość czasu by odpowiednio dokładnie zarysować czytelnikowi kreację świata, bohaterów, systemów magicznych. W sposób akuratny poprowadzić fabułę, tak by nie zdążyła zmęczyć i znudzić czytelnika. I jest również czas, by skupić się na zakończeniu fabuły, a nie jej urwaniu. Oczywiście, wszystko to ma miejsce wtedy, gdy trylogia jest dobra. A do takiej zdecydowanie muszę zaliczyć trylogię "Hierarchia Magii". Dla mnie jest to seria w punkt! Świetna kreacja bohaterów. Akcja, która pochłania czytelnika, wywołuje niepokój, wzbudza emocje i zaskakuje! Z "Rozbitym Imperium" miałam, jak z powrotem z udanych wakacji. Dobrze, będzie wrócić do domu, ale jeszcze ten jeden dzień dłużej chciałoby się zostać! I ta trylogia też pozostawiła mnie z takim pozytywnym niedosytem. Poczuciem, że chciałabym jeszcze trochę zostać w tym świecie i tej fabule. A z drugiej strony ogromnie się cieszę, że w tak dobrym stylu się kończy, że nie jest przeciągana na siłę. Rozcieńczana. Nie będę już porównywać tej trylogii do trylogii "Licaniusa". Po prostu obie te serie trzeba poznać. I jestem przekonana, że obie zdobędą serca fantastycznych miłośników!