Punkt zwrotny. Część 1 (okładka  miękka)

Najtrudniej jest walczyć z samym sobą – z własnymi słabościami, z uprzedzeniami i trudną oraz bolesną przeszłością. W kontekście tym, fascynujące jest dla mnie zgłębianie ludzkiej psychiki, oraz swoiste podglądanie batalii toczącej się pomiędzy różnymi myślami. Pełną gamę emocji powstających podczas takiej walki otrzymałam czytając "Punkt zwrotny". Małgorzata Sambor-Cao to pisarka i samodzielny wydawca, z wykształcenia matematyk, zafascynowana kulturą latynoamerykańską. Dzięki swojej odwadze i determinacji, spełnia swoje marzenia i tym stara się zarażać innych. Zadebiutowała książką pt. "Sapere Aude", będącą pierwszą częścią całego cyklu. Michael van Horn po traumatycznych przeżyciach osiada w Paryżu, gdzie pragnie poczuć spokój. Przypadkowe spotkanie pewnej lekarki z francuskiego szpitala, zmienia nieco optykę jego bieżących planów. Michael kierowany siłą nieznanego mu dotychczas uczucia, zaczyna wierzyć, że ucieczka nie będzie dla niego jedynym, możliwym rozwiązaniem. "Punkt zwrotny" to czwarty tom całego cyklu "Sapere Aude", który można czytać zupełnie odrębnie bez znajomości wcześniejszych części, o czym przekonałam się zagłębiając w tej lekturze. Autorka w fabule odnosi się oczywiście do przeszłych wydarzeń, jakie ukształtowały głównego bohatera, ale robi to w bardzo umiejętny sposób, nie zdradzając zbyt wiele i jednocześnie wywołując zaintrygowanie mroczną przeszłością Michaela. Muszę przyznać, że po lekturze tej książki mam nieodpartą pokusę zajrzenia do wcześniejszych tomów cyklu, aby w całości poznać skomplikowaną historię głównego bohatera. Małgorzata Sambor-Cao pod płaszczem banalnej historyjki o ucieczce do miasta miłości, podjęła się trudnego wyzwania, a mianowicie analizy męskiej psychiki w kontekście bardzo trudnego przypadku, jakim jest Michael van Horn. Tajemnicze traumy z przeszłości oraz toksyczne relacje z kobietami naznaczyły osobowość tego mężczyzny. Kreacja psychologiczna Michaela polegająca na odczuwalnej tajemnicy, lękach oraz swoistej pewności siebie, intryguje oraz wywołuje szereg pytań odnośnie zasadności walki z własnymi demonami. Kilkakrotnie podczas lektury tego utworu, decyzje Michaela mnie zaskoczyły, gdyż to bohater pełen niespodzianek. Jest Paryż, jest mężczyzna po przejściach, jest także piękna Marie, a więc musi pojawić się zauroczenie, a nawet miłość. Relacja, jaką nawiązuje główny bohater z kobietą, jakiej nigdy jeszcze nie spotkał w swoim życiu, wyzwala pytania o to, czy związek dwojga ludzi może się udać pomimo trudnej przeszłości? Czy nierozliczone sprawy mogą wpływać na teraźniejszość? I co tak naprawdę może okazać się tytułowym punktem zwrotnym w ludzkim życiu? Jak widać, autorka zadaje wiele pytań i udziela także wiele niejednoznacznych odpowiedzi. Otwarte i tak zaskakujące zakończenie "Punktu zwrotnego" pozostawia czytelnika z uczuciem niedosytu. Zachowanie Michaela jeszcze bardziej bowiem udowadnia, że ucieczka jest tylko chwilowym rozwiązaniem, a przeszłość zawsze do nas powróci. Myślę, że najnowsza książka Małgorzaty Sambor-Cao to lektura obowiązkowa dla fanów całego cyklu "Sapere Aude", a dla nowych czytelników interesujące, pierwsze spotkanie z postacią Michaela.

Małgorzata Sambor-Cao w „Punkcie zwrotnym” zabrała mnie do Paryża. Myślę sobie plus. Małgorzata Sambor-Cao zainteresowała mnie początkiem historii. Myślę sobie plus. Małgorzata Sambor-Cao narobiła mi smaka na poznanie przeszłości bohatera. Myślę sobie plus. I wreszcie Małgorzata Sambor-Cao dała mi perspektywy na ciekawą fabułę. Myślę sobie plus. Zapowiadała się przyjemna lektura, jednak – jak mówią – im głębiej w las, tym więcej drzew. W tym przypadku okazało się, że z każdą kolejną stroną narastało moje rozczarowanie. Bo z Paryża zostały jedynie uliczki i kawiarenki. Początek historii, choć w pierwszej chwili zdawał się intrygujący, z czasem rozmył się, bo… uwaga głównego bohatera oscylowała przede wszystkim wokół zakupów. I chyba najdłużej trzymała mnie przy „Punkcie zwrotnym” ciekawość, by poznać minione mroczne lata wiodącej postaci. Akurat te autorka odkrywała – zgodnie ze sztuką – stopniowo i dość oględnie, zostawiając pewne fragmenty wciąż niewyjaśnione, więc materiał na kontynuację jak znalazł. „Punkt zwrotny” Małgorzaty Sambor-Cao wybitnie nie trafił w mój gust, w moje aktualne potrzeby, w bieżący nastrój. Brakowało mi głębi, brakowało mi przestrzeni, brakowało polotu. Wydawałoby się, że w Paryżu nic tylko się zakochać, jednak teraz z Paryża zostaną mi w pamięci ledwie duszne uliczki, obdrapane klatki schodowe i tanie knajpki. Międzynarodowe towarzystwo z polskimi, francuskimi czy amerykańskimi korzeniami też nie było w stanie mnie usatysfakcjonować. Być może moja ocena „Punktu zwrotnego” wynika z faktu, że nie znam pierwszej części, czyli „Sapere aude”. Może wówczas miałabym więcej szans, by polubić bohaterów? A tak weszłam z butami w ich świat i jeszcze otwarcie utyskuję? Prawdopodobnie „Punkt zwrotny” znajdzie swoich fanów i tym życzę przyjemnej lektury. PS. Drobna rada dla autorki, gdy będzie przygotowywała drugą część „Punktu zwrotnego”. Błagam o wnikliwszą korektę…