Psia gwiazda. Kobiety z rodziny Wierzbickich. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 07.2023)

Akcja „Psiej gwiazdy” toczy się w niedużej małopolskiej wsi w ubiegłym stuleciu, przed wybuchem I wojny światowej i tuż po jej rozpoczęciu. Najnowsza saga Katarzyny Ryrych zaczyna się spektakularnie, bo pogrzebem Antoniego Wierzbickiego i mogłoby się wydawać, że ta powieść będzie o nim, ale potem okazuje się, że nie o mężczyznach Katarzyna Ryrych będzie opowiadać, ale o kobietach z rodziny Wierzbickich. Silnych, odważnych i upartych. Główne bohaterki Dionizja, Malwina i Urszula, to trzy niezwykłe kobiety, które zdecydowanie wykraczają ponad swój czas, miejsce w rodzinie i ponad swoje środowisko, w którym przyszło im się urodzić i żyć. Niby każda z nich jest inna, lecz na swój sposób łączy je upór w dążeniu do celu. Dionizja nie potrafi odnaleźć się w swoim środowisku, marzy o zostaniu wielką malarką, ale gdy nie znajduje zrozumienia u męża, szuka go poza swoim małżeństwem. Malwina, córka piwowara z sąsiedniego miasteczka, jako najstarsza z córek, musi wykonywać ciężkie prace i znosić ciągłe karcenie ojca. O wykształceniu może tylko pomarzyć, więc jako dorosła kobieta, nie potrafi napisać nawet swojego imienia. Wychodzi za mąż za Antoniego, łamiąc wszelkie konwenanse, znajdując tym samym szansę na ucieczkę z domu. Wreszcie Urszula urodzona pewnej nocy, gdy świeci Psia gwiazda – Syriusz. Jest osobliwym i milczącym dzieckiem, które otacza dziwna aura. Wszyscy przyzwyczaili się, że taka jest i przestali zwracać na to uwagę. Kiedy Urszula kończy osiem lat, osieroca ją matka. Gdy ojciec żeni się z Malwiną, jej bracia natychmiast akceptują macochę, natomiast Urszula nie zamierza udawać, że nowa rodzina ją uszczęśliwia, do ojca czuje jedynie nienawiść. Nie potrafi pogodzić się z utratą matki, woli więc wyjechać do miasta, by poznawać świat. Wie, czego chce i przełamuje wszelkie stereotypy, ale gdy traci miłość swego życia, coś w niej pęka i nie oczekuje już niczego. Dziwny to był świat. Świat wiary w Boga, a zarazem pełen wiary w zabobony. Życie ludzi we wsi toczyło się swoim rytmem, a gdy ktoś miał problem, natury zdrowotnej lub innej, podążał do chatki Mariaszki, która na każdą przypadłość i sytuację potrafiła coś zaradzić. Zdarzało się, że dostrzegła w przeszłości lub przyszłości to, czego inni nie widzieli. Chwilami wydawało się, że drogi wszystkich kobiet prowadziły do chaty szeptuchy, niby do Rzymu, bo Mariaszka już wiele lat na świecie żyła, więc nie jedno widziała i wiele rozumiała. Sikusia, tutejsza pomylona, była częścią lasu od dziecka. Mówiła głośno do drzew, aby nie zapomnieć języka ludzi. Zwierzęta przywykły do jej obecności, bo pomimo że pachniała jak człowiek, zachowywała się całkiem inaczej. Była częścią lasu, dziwnym, upośledzonym zwierzęciem. Istota samotna, odrzucona przez ludzi. Nigdy nikogo nie skrzywdziła, z wyjątkiem tego człowieka, który leżał już przysypany ziemią. Dionizja, Malwina i Urszula to bardzo dobrze wykreowane postacie kobiece, które wraz z rozwojem akcji ulegają przemianie, podejmują niecodzienne decyzje, dokonują odważnych wyborów i nie boją się ich konsekwencji. Nie zważają na normy towarzyskie ani na to, czy ich postępowanie podoba się mężczyznom. „Psia gwiazda” to powieść napisana w lekkim stylu, ale pełna ludzkich emocji. To kobiety w tej powieści zdecydowanie są postaciami pierwszoplanowymi, mężczyźni stanowią dla nich zaledwie tło. Moim zdaniem taki zabieg autorki był celowy. Jej bohaterki to kobiety mające za nic konwenanse i dominację mężczyzn, a przecież są to czasy, gdy ostatnie słowo należało do ojca, męża, czy brata. Wybuch I Wojny Światowej powoduje diametralne zmiany w życiu wszystkich bohaterów i zmienia się także układ sił. Mężczyźni poszli walczyć, a kobiety zostały na posterunku, pilnują dobytku i ogniska domowego. Dopiero teraz okazuje się, ile siły drzemie w pozornie słabych istotach, które w sytuacjach zagrażających życiu potrafią użyć broni, przejechać przez płonącą wieś, uratować życie rannemu żołnierzowi, czy przygarnąć cudze dziecko. Idą w niepamięć urazy, zazdrości i inne animozje. Kobiety z rodziny Wierzbickich pokazują, że potrafią zjednoczyć swoje siły i wspólnie działać. Nie straszny im wróg, śmierć, bo one potrafią sobie poradzić w każdej sytuacji. Doskonale przedstawione realia tamtych czasów, wspaniałe opisy i świetnie wykreowane postaci bohaterek to główne atrybuty 𝑃𝑠𝑖𝑒𝑗 𝑔𝑤𝑖𝑎𝑧𝑑𝑦. Jest to opowieść o miłości, przyjaźni, niesamowitej sile drzemiącej w kobietach. Opowiada też o bólu po stracie najbliższych i trudnych rodzinnych relacjach. Na uwagę zasługuje świetnie skonstruowana fabuła i piękny, literacki język, który jest znakomitym dopełnieniem całości. Autorka umiejętnie buduje klimat, rozbawia, żeby za chwilę głęboko zasmucić, potem dorzuca do tego garść refleksji. Wspaniale przedstawione postaci kobiet, które jak na tamte czasy zadziwiają swoją samodzielnością, bo żyły tak jak chciały i potrafiły przeciwstawić się mężczyznom i przeciwnościom losu.

Książka o kobietach, dla kobiet i nie tylko dla nich Moi Drodzy! Mam dziś ogromną przyjemność zachęcić Was do przeczytania pewnej cudownej książki napisanej przez Panią Katarzynę Ryrych, która rozpoczyna wyjątkowy cykl o kobietach należących do familii Wierzbickich. Jeśli mam być szczera to rozpoczynając lekturę spodziewałam się doskonałej książki. I taką też dostałam do rąk dzięki uprzejmości Wydawcy, ale ona jest o sto razy lepsza niż zakładałam. Wniosek więc prosty - to lektura genialna, mistrzowska, po prostu arcydzieło! A taką powieść to zaszczyt i czysta przyjemność polecać innym. "Psia gwiazda" to przepiękna saga rodzinna, której głównymi bohaterkami są kobiety noszące nazwisko Wierzbicka. To perypetie Malwiny, Dionizji i Urszuli, ale nie tylko. W fabule tego tytułu prym wiodą różne kobiety, a książka wręcz naładowana jest kobiecością, która tchnie z każdej zapisanej słowami strony. Przez powieść przewijają się przeróżne postacie kobiece, które różnią się od siebie, a zarazem mają wiele cech wspólnych. Akcja książki dzieje się w ubiegłym stuleciu i rozpoczyna się tuż przed wybuchem I wojny światowej. Świat jest wtedy diametralnie inny od tego współczesnego, ale czy inne są kobiety, bohaterki lektury? Owszem żyją w innej, jakże różnej od współczesnej nam rzeczywistości, ale czy mają inne plany, marzenia i cele w życiu? Tak samo jak kobiety dziś chcą być szczęśliwe, chcą kochać i być kochane, chcą realizować własną wizję ich świata, chcą go zdobywać i wyprzedzają epokę w której żyją. Urszula jako sierota musi pogodzić się z utratą matki. Drzemie w niej upór i otwartość na nowe. Chce poznawać świat, emigruje z prowincji do miasta i chce podbić świat, iść z czasem, płynąć do przodu choć to często niełatwe i wyczerpujące... Malwina wychodzi za mąż by uciec z rodzinnego domu. Ma dość ciężkiej pracy, harówki od świtu do nocy i ojca despoty, który jest bardzo skąpy i bezwzględny. Proponuje Antoniemu małżeństwo czym łamie wszelkie konwenanse. A dalej jako żona jest żądna wiedzy, nauki i innego świata od tego jaki znała w dzieciństwie. Dionizja jest mężatką, ale nie bywa wierna. Zmienia ją wojenna rzeczywistość i z beztroskiej kobiety staje się kimś zdecydowanie innym. Wykreowane przez Autorkę kobiece postacie są dynamiczne, przechodzą metamorfozy, kierują się odważnymi wyborami i nie boją się nowego. Mają dość męskiej dominacji, wyrywają się z kurateli płci silnej i chcą kroczyć własną drogą. Wyprzedzają epokę w której żyją, są nieustraszone i silne. To one są motorem fabuły, której uroku dodaje klimat w jakim napisana jest ta lektura. Tu tło tworzy niesamowita, dzika i piękna przyroda, wiejska prowincja pełna uroków życia w zgodzie z naturą i porami roku. Atmosferę sekretów i tajemnic budują także idealnie wplecione wątki mistyczne - ludowe wierzenia, zielarstwo, astrologia i tradycje w które wierzy lokalna ludność. Całość tworzy niepowtarzalną mieszankę, która czaruje i otula niczym mgła. Dynamiczna akcja, jej nieoczekiwane zwroty, niespodzianki i sekrety sprawiają, że od czytania trudno się oderwać, a książka pochłania bez reszty. To bardzo wyjątkowa lektura pełna subtelnej aury, w której nic nie jest oczywiste, a świat nie jawi się tylko w kolorach bieli i czerni. Tu wszystko zmienia barwy niczym kameleon, tu wszystko jest zarazem realne i przesiąknięte na wskroś tajemnicami. Tu kobiety mają determinację i siłę by burzyć mury dzielące świat męski od żeńskiego. Tu nic nie jest oczywiste i jednowymiarowe. I właśnie dlatego to moim zdaniem lektura godna rekomendacji i polecenia. Jeśli kochacie takie klimaty, jeśli tak jak ja kochacie sagi, jeśli macie nieposkromiony apetyt na książki niesztampowe to tytuł właśnie dla Was. Po prostu musicie go przeczytać, a jestem pewna, że gdy skończycie tom I będziecie chcieli jak najszybciej sięgnąć po kolejny. Bardzo z całego serca polecam!

Otulająca ciepłem, emanującym z zobrazowanej na kartach powieści kobiecej siły. Przejmująca obliczem rodzinnych emocji, które cieniem kładą się na kolejnych pokoleniach. Z czułością portretująca zawiłe koleje życia – tym samym akcentująca nie zawsze podszyty szczęściem cud narodzin, zarazem czasami tak upragnioną wizję straty. „Psia gwiazda” to pierwszy tom sagi „Kobiety z rodziny Wierzbickich”, który z niezwykłą wrażliwością i iście feministycznym sznytem odmalowuje wizerunki trzech niewiast. Katarzyna Ryrych z finezją oddaje zachodzące na przestrzeni lat i na tle dramatycznych okoliczności zmiany ich osobowości. I zarazem coraz jaskrawiej wizualizuje tkwiący na dnie ich duszy nieokiełznany upór. By żyć w zgodzie z wyznawanymi wartościami, które znacznie przenikają epokę, w której przyszło im żyć, oraz aby kreować codzienność na własnych warunkach, za nic mając społeczny ostracyzm. Na barwnym fundamencie egzystencji trzech kobiet, co więcej, śmiało czerpiąc inspirację z historii własnej familii, autorka buduje fabułę bogatą w eklektyczne doznania. Niekiedy zanurzaj ją w zabawnym wydźwięku, fragmentarycznie eksponuje rozdzierający tragizm, innym razem naznacza treść życiowym znamieniem. Tworzy osnowę odzwierciedlającą kobietę – nieco frywolną i szaloną, o zmiennych nastrojach, ale przy tym urzekająco odważnie relacjonującą bolesną prozę dnia. Tu pragnienie, by samodzielnie eksplorować rzeczywistość, staje się impulsem do stanowczego sprzeciwienia się małżeńskim powinnościom, a druzgocące oblicze I wojny światowej z kolei obnaża zdolność do każdego czynu, który może ochronić niewinne istnienia. W końcu zagubiona w odmętach jawnego upokorzenia miłość determinuje uwierające pod skórą traumy, których nie sposób już wydobyć, nie sposób wykorzenić z podstępnej pamięci. Katarzyna Ryrych z wyczuwalną determinacją kreśli porywającą panoramę wydarzeń, utkaną z ludzkich nieszczęść i radości, nasączoną ukradkowymi łzami i głośnym śmiechem. To historia do bólu prawdziwa w swojej aranżacji, przy tym fascynująca nieujarzmioną wolą przetrwania. Co najważniejsze, bliska sercu i realnie inspirująca do zmian. I tak osobliwie klimatyczna, spowita bowiem słowiańskim nastrojem podkrakowskiej wsi, która skrywa w swojej czeluści znachorskie obrzędy z rąk enigmatycznej szeptuchy. Mimo że tę opowieść nakreślono sugestywnie lekkim piórem, to kalejdoskop mieniących się na stronach książki uczuć przybiera kolory przyćmione ponurą szarością. Dojmujący żal, niespełnione miłości, utracone relacje, ale także z pietyzmem skrywane tajemnice przenikają zawiłą codzienność rodziny Wierzbickich. Wyrazistości fabularnej przestrzeni nadaje także sztuka – będąca swoistą ucieczką od problemów, drogą do zatracenia się we własnej tożsamości, sposobem do uwolnienia uwierających w umyśle demonów. Rozpisane z wrażliwością emocje wręcz rezonują w czytelniku! Z ekspresją kreowane incydenty, które dotkliwie doświadczają członków familii, utrwalają się pod powiekami, a chwile tak należnego im szczęścia napełniają odczuwalną rozkoszą. Choć niewątpliwie najmocniej przenikają do myśli te zatrważające w wymowie okoliczności – przybliżone w finalnym ujęciu dramatyczne odczucia intencjonalnie podsycają apetyt na więcej. To iście intrygujące i refleksyjne preludium z autentyzmem naszkicowanych życiorysów, które pragną marzyć i kochać, tak zwyczajnie i beztrosko.

„Nienawiść zawsze działa w obie strony, obie strony zatruwa. Tak jak kiedy stoisz w lesie i krzyczysz, a echo powtarza i twój głos wraca do ciebie” „Psia gwiazda” to pierwszy tom najnowszej sagi Katarzyny Ryrych. Na uwagę zasługuję fakt, że historia została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami, a pamiątki po głównych bohaterkach znajdują się w podkrakowskiej Willi pod Sośniną. I na wstępie dodam, że pomimo tytułu i mojego modela gwiazdora, książka ta nie ma nic wspólnego z naszymi czworonożnymi przyjaciółmi. Autorka zabiera nas w podróż w czasy tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Akcja toczy się w niedużej małopolskiej wsi. Główne bohaterki to Dionizja, Malwina i Urszula, trzy silne osobowości, które zdecydowanie wykraczają ponad czas, w którym przyszło im żyć. Każda z nich jest inna, jednak łączy je upór w dążeniu do wyznaczonego celu. Dionizja to niespełniona dusza artystyczna, która zrozumienie znajduje w ramionach kuzyna męża. Malwina, córka miejscowego przedsiębiorcy, jako najstarsza z córek, wykonuje heroiczną pracę kosztem swojego wykształcenia, jako dorosła kobieta nie potrafi nawet napisać swojego imienia. Pewnego dnia oświadcza się trzykrotnemu wdowcowi, pomaga mu wychowywać dzieci, jednak, by mąż „poczuł”, że ma żonę, stawia niecodzienny warunek. Urszula, córka ów wdowca – Antoniego, to młoda panna, która jak na swój wiek jest niezwykle dojrzała. Wie, czego chce i ma swoje zdanie. Podczas pobytu u ciotki poznaje osobę, którą obdarza uczuciem, a po jej stracie, wszystko staje się dla niej nijakie i mało ważne. Autorka stworzyła bardzo silne kobiece postaci, ale nie są one przesłodzone, bo każda z nich ma też swoje wady, co sprawia, że są one bardzo prawdziwe w odbiorze. Biorąc pod uwagę, w jakich czasach toczy się fabuła powieści, wykraczają one zdecydowanie ponad panujące wówczas konwenanse. Mężczyźni są tu równie istotnymi postaciami, ich zachowanie często irytuje, ale są też momenty, gdy jest ich żal. Wybuch I Wojny Światowej powoduje drastyczne zmiany w życiu bohaterów, pokazując jednocześnie, ile siły drzemie w człowieku w obliczu sytuacji zagrażającej życiu. Jak szybko wtedy idą w niepamięć wszelkie urazy, gdy wiadomo, że tylko wspólnie działając, można odnieść sukces. Nie mogę również nie wspomnieć o Mariaszce, miejscowej szeptusze, której wiedza i jasnowidztwo wielokrotnie pomogło lub naprowadziło na właściwe tory. „Psia gwiazda”, jak już wyżej wspomniałam, nie ma nic wspólnego z pieskami, a jedną z najjaśniejszych gwiazd, która posiada swą legendę. Jest to opowieść o miłości, przyjaźni, niesamowitej kobiecej sile, ale też o bólu, stracie najbliższych i trudnych rodzinnych relacjach. Historia ta wielokrotnie ujmuje swoim realizmem, zmusza do refleksji, do chwili zadumy. Ukazuje, że niezależnie od czasów, w jakich przyszło nam żyć, domów, w jakich się wychowało, nigdy nie jest za późno, by sięgnąć po swoje marzenia. Tylko od nas zależy, czy odnajdziemy w sobie odwagę, by zmienić to, co nam przeszkadza. Ponadto godnym uwagi są tu też wątki wybaczania i akceptacji „inności”. Książka ta skradła moje czytelnicze serce i jestem ogromnie ciekawa dalszych losów kobiet z rodziny Wierzbickich. Jeżeli lubicie refleksyjne sagi rodzinne z historią w tle, z całego serca polecam Wam tę lekturę! „Jak się czegoś boisz, wyjdź temu naprzeciw”

"Kiedy choruje ciało, podaje się lekarstwa. Ale kiedy choruje dusza, tylko czas może ją uleczyć." Katarzyna Ryrych po raz kolejny zaskakuje. "Psia gwiazda" jest pierwszym tomem z nowego cyklu "Kobiety z rodziny Wierzbickich". Jest to bardzo dobra saga historyczna i jednocześnie idealna obyczajówka. Podobał mi się specyficzny język, którego używali bohaterowie. Dzięki niemu miałam wrażenie, że przeniosłam się w czasie. To nadało książce ciekawego i niesamowitego klimatu. Poznałam wspaniałe kobiety, których życie nie rozpieszcza. Muszą stawić czoło przeciwnością losu. Urszula — to wspaniała młoda kobieta, która straci coś bardzo cennego. Czy będzie potrafiła dalej żyć? Jak na jej zachowanie patrzą inni ludzie? Mimo swojego wieku przewyższa rozumem wszystkich o wiele lat. Mogę śmiało powiedzieć, że w dzisiejszych czasach odnalazłaby się bez problemu. Ta bohaterka jest ponadczasowa. Przeżywałam wszystko razem z nią. Śmiałam się i płakałam. Miałam cichą nadzieję, że wszystko się dobrze ułoży. Już się nie mogę doczekać jej dalszych losów. Kolejnymi bohaterkami są Malwina i Dionizja zwana potocznie Dyzią. Czy obie panie nauczą się żyć w czasach, których się urodziły? Czy w okolicznościach, w których się znalazły zmienią się na lepsze czy raczej na gorsze? Autorka w idealny sposób pokazuje siłę kobiet. Cała historia z jednej strony jest smutna z drugiej radosna. Dosłownie rewelacyjna obyczajówka. Można się pośmiać i popłakać. Są sceny, które zapierają dech w piersiach. Spotkałam tutaj również prawdziwe dramaty i tragedie, które powodowały, że otwierał mi się nóż w kieszeni. Znajdziecie tutaj również męskie postacie, ale o nich musicie dowiedzieć się sami czytając powieść "Psia gwiazda". Co oznacza tytułowa "Psia gwiazda"? Na to pytanie odpowiedzą wam same bohaterki. Na uwagę zasługuje również inna postać — Mariaszka. Jest tutejszą znachorką. Dlaczego ludzie się jej boją? Czy faktycznie jest taka straszna? W sekrecie powiem wam, że ją polubiłam. W tej książce poznacie również inne wartościowe i mniej wartościowe postacie. Czy tutaj wszyscy są sobie wierni? Czy raczej niekoniecznie? Spotkacie tutaj odważne, uparte i wyzwolone kobiety, które wiedzą czego chcą i niestety nie zawsze dążą do wyznaczonego przez siebie celu. Bardzo emocjonująca powieść. Warto ją przeczytać. Ja już nie mogę się doczekać kolejnej części i następnych przygód naszych wyzwolonych bohaterek. Znajdziecie tutaj również bohaterów kochających inaczej. Czy zabobony mogą mieszać się z wiarą w Boga? Przekonajcie się sami. Na uwagę zasługuje również okładka. Jest cudowna i przyciąga wzrok. Jeżeli lubicie powieści z historią w tle to dobrze trafiliście. "Psia gwiazda" na długo pozostanie w pamięci. Dziękuję autorce za niezwykłą paletę emocji, których tutaj doświadczyłam. Tę książkę powinna przeczytać każda kobieta. Katarzyna Ryrych swoim najnowszym dziełem głęboko dotyka serc swoich czytelników. Dla takiej historii warto było zarwać nockę. Nie brakuje tutaj również intryg. Zakończenie tego pierwszego tomu zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Z całego serca polecam tę życiową historię. Ps. Dzięki tej powieści autorka zmusza nas do refleksji nad własnym życiem.

„Psia Gwiazda” to opowieść o kobietach, które zdecydowanie wyrastają ponad swoje czasy. Katarzyna Ryrych ukazuje nam trzy niezwykłe postacie - Malwinę, Dyzję i Urszulę - które nie tylko przetrwały niejedne zawirowania, lecz także wyłoniły się z nich silniejsze, odważniejsze, gotowe stawić czoła losowi z niespotykaną siłą. Pierwsza z nich, Malwina, to symbol determinacji i niezależności. Mówiono o niej, że nie tylko oświadczyła się swemu przyszłemu mężowi, lecz także postawiła przed nim warunek nauki czytania i pisania, zamykając przed nim drzwi sypialni. To akt niezwykłej śmiałości w czasach, gdy kobiety rzadko miały głos w swoim losie. Dyzia, czyli Dionizja, to druga z bohaterek, której los rzuca wyzwanie w postaci dramatycznych okoliczności. Początkowo uchodziła za kochliwą trzpiotkę, ale życie postawiło ją przed koniecznością odważnych wyborów i zmian. Przemiana, którą przechodzi, jest niezwykle inspirująca i potrafi rozbudzić chęć podjęcia ryzyka dla własnego szczęścia. Najmłodszą z trójki bohaterek jest Urszula, która po stracie miłości swego życia zdaje się nie oczekiwać już niczego. Jednakże, to właśnie wtedy, gdy myślimy, że wszystko zostało stracone, Urszula wyrasta na wyzwoloną i zbuntowaną kobietę. Z tą bohaterką polubiłam się najmniej. Nie zawsze zgadzałam się z podejmowanymi przez nią decyzjami, choć muszę przyznać, że nie brakowało jej odwagi. Historia o trzech niesamowitych kobietach, które wiele przeszły, a mimo to nie zatraciły siebie. Można by rzec, że odrodziły się na nowo: silniejsze i zdeterminowane. Mimo, że w tej części to Dyzia grała pierwsze skrzypce, ja najbardziej polubiłam się z postacią Malwiny. Jej osoba posiada wszystkie cechy, z którymi mogę się utożsamić. Bohaterka ma niesamowitą wolę walki o lepsze jutro, a mimo to, potrafiła w tym wszystkim znaleźć czas dla najbliższych Mimo, że saga skupia się głównie na postaciach kobiecych, należy pamiętać o mężczyznach, którzy swoimi decyzjami i zachowaniami dodali uroku i spójności całej fabule. Na szczególną uwagę zasługuje postać Walerego. Swoim poczuciem humoru i prostolinijną postawą, potrafił rozładować napięcie w niejednej sytuacji. Książka "Psia Gwiazda" to nie tylko opowieść o bohaterskich czynach kobiet w czasach wojny. To również głęboka refleksja nad siłą i determinacją, którą kobiety potrafią odnaleźć w sobie w najtrudniejszych chwilach. Katarzyna Ryrych ukazuje nam, że niezależność nie zna granic wieku czy okoliczności, a odwaga i wolność są w stanie przetrwać nawet najciemniejsze z nocy. Ta książka to hołd dla wszystkich kobiet, które walczyły o swoje miejsce w historii, niezależnie od tego, czy było ono widoczne dla świata czy ukryte w codziennych bohaterstwach.

Autorka cztero tomowej sagi „Czarna walizka” tym razem zabiera nas do czasów sprzed I wojny Światowej. Historia trzech upartych, odważnych i charyzmatycznych kobiet oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. „Psia Gwiazda” otwiera nową sagę o Kobietach z rodziny Wierzbickich i muszę przyznać, że saga ta zapowiada się bardzo obiecująco. Jest to książka, która dostarczyła mi wielu emocji. Nie jeden raz pojawił się na mojej twarzy uśmiech wywołany jak dla mnie dziwnymi dzisiaj zabobonami. Były chwilę napięcia, wzruszenia i strachu o dalszy los głównych bohaterek i ich przyjaciół. Antoni to mężczyzna, który pochował trzy żony. Z ostatnią miał tylko dzieci. Ulę i dwóch bliźniaków. Ożenił się po raz czwarty i wydaje się, że tym razem jego wybranka tak szybko go nie opuści. Tylko w sumie to nie on ją wybrała, a ona jego. Chcąc uciec z domu od despotycznego ojca sama oświadczyła się mężczyźnie. Miałą też jeden warunek. Drzwi do swojej sypialni odtworzy wtedy gdy Antoni nauczy ją czytać i pisać. Antonii nie był wzorowym mężem. Każda wiedziała, że do kobieciarz. Jego kochanką była Dyzia, której pochodzenie imienia rozbawiło mnie. Trzpiotka, która zmieniła się na skutek nadchodzących wydarzeń. Kobieta była ciotką Uli i żoną Michała. Podczas wojny zaprzyjaźniła się z Malwiną. Trzecią silną kobiecą postacią jest Ula. Jest ona najmłodsza, ale na pewno wyrasta ponad swój wiek i czas. Zawsze czuła się otrącana przez ojca, dlatego wyjechała do Lwowa, gdzie poznała Irenę. Ich znajomość była dość ciekawa. Urodziła się pod Psią Gwiazdą i dlatego wszyscy się jej bali. Była uparta, odważna i twardo stąpająca po ziemi. Oprócz tych trzech kobiecych postaci na uwagę zasługują również inne jak np: Mariaszka – staruszka, znachorka i akuszerka. Mawiano, że jak trwoga to do Mariaszki. To ona najwięcej uśmiechu na mojej twarzy wywoływała i bardzo ją pulubiłam. Oprócz świetnie wykreowanych bohaterów, autorka zadbała również o oddanie klimatu polskiej, podkrakowskiej wsi. Wspaniale oddała nie tylko nastroje panujące tuż przed wybuchem wojny, ale również ukazała uroki życia na łonie natury oraz tajemnicza atmosferę związaną z wątkami mistycznymi, zielarstwem i wiarą w poprzednie wcielenie. „Psia Gwiazda” jest na pewno lekturą obowiązkową dla tych, którzy uwielbiają sagi rodzinne. Znajdziecie tutaj wszystko co jest charakterystyczne dla tego gatunku. Bardzo polecam!

"Czy my, kobiety z rodziny Wierzbickich, zawsze będziemy cierpieć, a mimo to uparcie płynąć pod prąd"? "Psia gwiazda" to pierwszy tom nowej sagi pani Katarzyny Ryrych o kobietach silnych i wyrastających ponad epokę, w której przyszło im żyć. Tyle w nich odwagi i determinacji! Skąd ją biorą? Przecież ich życie nie zawsze było łatwe. Musiały zmagać się z przeciwnościami losu, czasami obojętnością bliskich, odrzuceniem, lekceważeniem, samotnością, stratą... A jednak to barwne i pełne zawirowań życie intryguje od pierwszych stron powieści. Bohaterów poznajemy tuż przed wybuchem I wojny światowej. W małopolskiej wsi splatają się losy trzech kobiet: Malwiny, Urszuli i Dionizji. Łączy je postać Antoniego Wierzbickiego, mężczyzny o artystycznej duszy, wychowanego bez żadnej dyscypliny i rozpieszczonego przez kobiety rodu. Kim jest Antoni dla naszych bohaterek i jaką rolę odegra w ich życiu? Niektóre wydarzenia będą miały zaskakujący przebieg i wzbudzą wiele emocji. Powieść tym bardziej jest ciekawa, że zainspirowana rodzinną historią autorki, a kobiece postaci wykreowane są po mistrzowsku i wzbudzają podziw swą spektakularną przemianą i walką o siebie, wbrew panującym w tych czasach konwenansom. Wybuch wojny dodał im tylko skrzydeł. Bez lęku zmagały się z coraz trudniejszą codziennością, życiem bez mężów, niebezpieczeństwem czyhającym na każdym kroku. Trudne dylematy moralne przestały mieć znaczenie w obliczu zagrożenia bezpieczeństwa rodziny i śmierci. Tytułowa "Psia gwiazda", pod którą urodziła się jedna z bohaterek Urszula, dodaje tajemniczości i mistycyzmu. Podobnie jak postać Mariaszki, miejscowej zielarki i szeptuchy, znającej magiczne sposoby na wszelkie dolegliwości i potrafiącej zobaczyć przyszłość. Autorka niezwykle plastycznym językiem opisała życie w majątku ziemskim i przyrodę współgrającą z naturą człowieka. Jednak najważniejsze, co znajdziemy w powieści to siła przetrwania tkwiąca w rodzinie, walka o lepsze jutro i odwaga do zmian. I choć znajdziemy w książce ciekawe postaci męskie, to jednak kobiety z rodziny Wierzbickich grają tu "pierwsze skrzypce" i mam wrażenie, że w kolejnych tomach sagi poznamy jeszcze niejedno ich oblicze.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam sagę "Czarna walizka", która ogromnie mi się podobała, dlatego nie mogłam odmówić sobie zapoznania się z nową propozycją literacką pisarki. "Psia gwiazda" jest pierwszym tomem cyklu "Kobiety z rodziny Wierzbickich". Stylistyka i język jakim posługuje się autorka dość specyficzny i zarazem bardzo przyjemny w odbiorze co sprawia, wrażenie że książkę czyta się naprawdę szybko. Ja historię trzech silnych kobiet - Malwiny, Dyzi i Urszuli pochłonęłam w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania tego tomu. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi zostali w świetny sposób wykreowani. To postaci niezwykle autentyczne, z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne, nawet mimo dzielących nas lat i okoliczności. Każda z kobiet jest zupełnie inna, każda ma za sobą już pewne przeżycia, które odcisnęły piętno na ich obecnym życiu i zarazem je ukształtowały. Z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy. Autorka na przykładzie swoich bohaterek pokazała jaka siłą drzemie w rodzinie oraz jak wiele kobiety są w stanie dla niej poświęcić. Pisarka w niesamowicie realistyczny i pobudzający wyobraźnię sposób opisuje czasy, w których przyszło żyć bohaterkom, z czym musiały się mierzyć, momentami miałam wrażenie jakbym towarzyszyła tym trzem niezłomnym kobietom we wszystkich wydarzeń i zarazem chłonęłam wszystkie towarzyszące im emocje, a tych tutaj co nie miara. Bardzo kibicowałam Malwinie, Dionizji i Uli i naprawdę chciałam dla nich jak najlepiej. "Psia gwiazda" to poruszająca, wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd, która skłania do głębszych przemyśleń nad własnym życiem. Świetnie spędziłam czas z tą książką i już nie mogę się doczekać dalszych losów bohaterów. Podskórnie czuje, że autorka jeszcze nie jednym mnie tutaj zaskoczy. Polecam!

Kobiety z rodziny Wierzbickich nie przystawały do czasów i środowiska, w których przyszło im żyć. Były inne. Nie bały się przyjmować ról ,,przeznaczonych’’ dla mężczyzn. Nie bały się mówić otwarcie co myślą. Nie bały się walczyć o to, co było dla nich ważne. Dyzia, Malwina i Urszula różniły się od kobiet, które wzbraniały się wychodzić poza wyznaczone kobietom w tamtych czasach ramy. Nie bały się być inne ani walczyć o swoje. Psia gwiazda to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Ryrych. Do tej pory słyszałam o kolejnych premierach jej kolejnych książek, ale nie miałam przyjemności po nie sięgnąć. Teraz postanowiłam to zmienić. Pomyślałam, że sięgnięcie po rodzinną sagę może być niezłym początkiem na rozpoczęcie przygody z twórczością tej autorki… Mam mieszane odczucia, co do tej książki. Generalnie była ciekawa. Wielkim atutem była niepowtarzalna fabuła i silne postaci kobiece, które nie bały się żyć tak jak chciałby a nie tak jak wypadało. Żadna, szczególnie Malwina, nie bawiła się w konwenanse… Żadna nie była mimozą, którą trzeba była na każdym kroku ratować. Autorce udało się wykreować niezwykle sugestywne tło do zmagań życiowych Malwiny, Dyzi i Urszuli. Na uwagę czytelników zasługują opisy zwyczajów czasami będących zwykłymi zabobonami z początku XX wieku. Nie dało się nie polubić pióra autorki… A jednak nie wszystko, z czym się spotkałam w książce zyskało moją aprobatę. Nie podobał mi się sposób, w jaki autorka przedstawiała postacie męskie. Miałam wrażenie jakby autorka uważała mężczyzn za gorszy sort. To podchodziło o dyskryminację. W moim przekonaniu wadą jest też wciskana na siłę poprawność polityczna. W wypadku tej książki autorkę kompletnie poniosło. Psia gwiazda to książka o sile kobiecości i walce z własnymi ograniczeniami oraz odwadze. Nie należy do najłatwiejszych lektur. Dobitnie pokazuje, że świat nie jest czarno-biały. Czy sięgnę po kolejne tomy? Chciałabym poznać dalsze losy bohaterek, ale nie podejdę do nich z takim entuzjazmem jak do Psiej gwiazdy.