Psi park (okładka  twarda, wyd. 03.2022)

Sofi Oksanen powraca i to w jakiej formie! "Psi park" to znakomita książka, w której pisarka porusza wiele współczesnych problemów - nierówności, wyzysku, eksploatacji przez bogaty Zachód biedniejszego Wschodu, wykorzystywania kobiet, których ciała sprowadzane są do roli towaru. Akcja powieści toczy w Finlandii, uważanej za najszczęśliwszy kraj świata i w Ukrainie, gdzie kobiety narażają swoje życie i zdrowie w nadziei na lepszą przyszłość. W "Psim parku" Oksanen opowiada o kobietach uwikłanych w biznes macierzyństwa zastępczego, handel komórkami jajowymi i surogację. W Ukrainie ustawodawstwo w tym zakresie jest jednym z najbardziej liberalnych na świecie przy czym większość praw mają rodzice zastępczy, nie dawczynie, ani matki surogatki. Dziś, gdy za naszą granicą trwa wojna, ich sytuacja jest dramatyczna. A książka Oksanen staje się jeszcze bardziej aktualna, wstrząsająca i potrzebna. Nie jest to lektura dająca o sobie łatwo zapomnieć. Bardzo polecam!

Jedna z moich ukochanych pisarek współczesnych znów daje popis talentu! Wspaniała powieść. Polecam!

Czekałam na tę powieść i się nie zawiodłam, wstrząsająca książka, które otwiera oczy. Polecam!

Sofi trzyma poziom, pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów autorki

Świetna książka! Bardzo polecam.

Sofi Oksanen, fińska pisarka, napisała przejmującą historię, w której króluje rozpacz. Mimo to, najprawdopodobniej ta książka może okazać się jedną z najlepszych jaką przeczytałam w tym roku. Powieść przeniosła mnie w czasy zubożałej, postkomunistycznej wsi ukraińskiej. Autorce udało się tak namacalnie przedstawić działalność nielegalnych kopalni węgla( tzw. kopanek), czy też pól makowych, że czytając opisy miałam gęsia skórkę na rękach i widziałam nędzę wsi wschodniej Ukrainy. W tamtych czasach króluje desperacja i przestępczość. Kobiety marzą o karierze modelki na zachodzie Europy lub decydują się na los surogatki; nie zważając na zdrowie fizyczne czy psychiczne. Jaką cenę zapłacą za ucieczkę od ubóstwa, o tym m.in. dowiadujemy się z powieści. Czytając „Psi park” miałam wrażenie, że autorka wnikliwie zbadała bardzo trudny temat i przekazała mroczne odcienie procederu, m.in. jak klienci osobiście sprawdzają dawców/surogatki i że trudno wyznaczyć granice, gdy posuwają się zbyt daleko. Opis badania jest wstrząsający, wręcz okrutny. Narrator pierwszoosobowy porusza się zarówno w czasie, jak i w przestrzeni – pomiędzy Tallinem, Helsinkami i Ukrainą. Podążając za nim rozplątujemy wątki zdrady, miłości, śmierci oraz zemsty. Obserwujemy bohaterki: Oleńkę oraz Darię i bardzo długo nie jesteśmy pewni, co złego wydarzyło się w ich życiu. Widzimy jak Oleńka wykorzystuje Darię, podczas jej kariery w modelingu. Z drugiej strony, pewne jest że gdyby nie doszło do ich spotkania, życie Darii byłoby pełne ubóstwa. Nazwy wiosek ukraińskich, opisanych w powieści, to kolejny wstrząs – Dniepropietrowsk, Mikołajów, Śnieżne i Zaporoże. O tym miejscach słyszymy obecnie w kontekście wojny. Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się aż tak ciekawej fabuły, intrygujących, złożonych postaci bohaterek, które potrafią być jednocześnie dobre i nikczemne. Całość jest niezwykle przekonywująca, a miejscami wręcz przerażająca. Sytuacja kobiet w krajach postsowieckich, które pozbawione były wielu szans i zmuszane do robienia wszystkiego tylko po to, aby przetrwać była bolesna i przerażająca. Posłuchajmy Oleńki, opowiadającej o okresie wojny na Majdanie: „Możliwe, że zaledwie rzut kamieniem od naszego dawnego domu stacjonowały setki tysięcy rosyjskich żołnierzy. Siedemdziesiąt procent obywateli Rosji popierało wojnę w Ukrainie. Wielkość tych liczb i ilość wojskowych butów bombardowały moją świadomość z taką siłą, że dzwoniło mi w uszach. Nie mogłam zbyć tego wzruszeniem ramion czy pomstowaniem na watników, niewolniczo podążających za Putinem idiotów. Oni naprawdę chcieli nas pozabijać. Pomimo tego, że zakończenie książki mnie rozczarowało, z ciekawością sięgnę po inne powieści Sofi Oksanen. Jej proza zasiała we mnie tyle ziaren, pozostawiła tyle niepokojących pytań, że muszę to zrobić. Wiem, że powinnam. Sięgnijcie po ten mistrzowski tytuł. Ta opowieść nie pozostawi was obojętnymi. Jestem tego pewna.

Piękna i wzruszająca powieść. I ta okładka!

Cień przeszłości bywa czasem ogromnym balastem "Psi park" to moje pierwsze spotkanie z piórem Sofi Oksanen, cenionej przez czytelników pisarki o fińsko-estońskich korzeniach. Jej powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie i wprawiła w spore osłupienie. O ile nie mam wątpliwości co do oceny tej lektury, o tyle nie potrafię ocenić jej głównej bohaterki z której losem splecione jest życie innej młodej kobiety. Nie mam jakiegoś skomplikowanego kręgosłupa moralnego, ale postępowania Oleńki, ukraińskiej dziewczyny, która chciała wyrwać się z jarzma biedy, nie jestem w stanie otaksować. Z jednej strony rozumiem co nią kierowało, z drugiej mimo wszystko nie powinna zejść na drogę, którą wybrała, a która szczęścia i zadowolenia jednak jej nie dała. Doskonale wiem, że jest ona tylko symbolem wielu, naprawdę wielu młodych Ukrainek, które nie chcą szarpać się z życiem i brakiem środków finansowych. Życie Oleńki nigdy nie było usłane różami. Nie zaznała dostatku, jej rodzice nie byli majętni, doświadczała za to zmian adresu i przeprowadzek. Mimo to jej rodzinie ciągle skromnie się powodziło. Po śmierci jej ojca matka dziewczyny zamieszkała z jej ciotką, a Oleńka postanowiła wyrwać się z dobrze znanego jej marazmu i niedostatku. Spróbowała swoich sił w modelingu, a potem weszła w świat biznesu związanego z surogacją. Tam zaczęła zarabiać niezłe pieniądze, ale i jej życie splątało się i silnie pogmatwało. Było nieciekawie na tyle, że musiała uciec do Finlandii, zamieszkać w Helsinkach i pracować jako sprzątaczka. I nagle w jej życiu pojawiła się kobieta z przeszłości, która zburzyła jej jako taki spokój... "Psi park" to książka przede wszystkim naładowana emocjami i sekretami. Tu na początku właściwie nic nie jest jasne i klarowne, a czytelnik czuje się jak w gęstym lesie, w gęstwinie drzew w której nie ma żadnej ścieżki, po której można się bezpiecznie poruszać. Wszystko, dosłownie wszystko jest tajemnicą, a fabuła krąży w dwóch przestrzeniach czasowych, pomiędzy którymi w życiu głównej bohaterki wiele się wydarzyło. Czytając, strona po stronie, odkrywamy życie młodej dziewczyny, której bagaż jest naprawdę ciężki. Idąc przez życie Oleńka mając całkiem dobre intencje popełnia błędy, potyka się i upada. Pracuje w agencji, której fundamentem działalności jest dziedzina kontrowersyjna moralnie, która działa gdzieś na granicy moralności. Na Ukrainie jest prawnie dozwolona, ale na ile człowiek jest w stanie kupczyć częścią siebie, swego ja, swego ciała? Czy świadome rodzenie dzieci innym jest dobre? Zwłaszcza jeśli robi się to przede wszystkim dla pieniędzy? "Psi park" to książka, która pokazuje w świetle dziennym pewne bardzo kontrowersyjne i dyskusyjne sprawy : płatne surogactwo, nielegalne operacje, handel ludzkimi komórkami, a w końcu przemoc, siłę i podejrzane interesy oraz działalność na granicy prawa. Autorka wyraziście pokazuje kontrasty jakie panują w Europie na początku XXI. Świat biedy i bogactwa, w którym prawie wszystko jest na sprzedaż i prawie wszystko można kupić. Przez fabułę przewija się najnowsza historia Rosji i Ukrainy, konflikt o wschodnią część państwa ze stolicą w Kijowie. Czytając tę powieść, której premiera miała miejsce w 2019 roku, właśnie teraz patrzymy na ukazany całokształt jeszcze głębiej i wrażliwiej. To na pewno książka niezapomniana, trudna w odbiorze, ale i taka od której naprawdę trudno się oderwać i wobec treści której nie można być obojętnym. Autorka stopniowo dawkuje w niej odkrywanie sekretów, trzyma czytelnika w napięciu i dostarcza mu naprawdę silnych emocji i wrażeń. Warto sięgnąć po ten tytuł, a ja go z serca polecam.

Powieść Sofi Oksanen „Psi park” jest jak pajęczyna. Misternie spleciona z wielu wątków, bohaterów i ich historii, fascynująca i jednocześnie powodująca niepokój. Pajęczą sieć uplotły dwie bohaterki, które wzbudzają bardzo niejednoznaczne uczucia. Najpierw czułam współczucie, bo też i żadnej z nich los nie oszczędzał, a życie w Ukrainie, która dopiero wydzierała się z łap wszechmocnego ZSRR zmusiło je do dokonywania trudnych wyborów. Olenka zaprzepaściła szansę na karierę modelki, a jej ojca zabito w wyniku jakichś mętnych porachunków, a Daria żyje w nędzy i dlatego przystaje na propozycję zostania dawczynią komórek jajowych. Później bohaterki zaczęły mnie irytować swoją naiwnością życiową, a na końcu byłam nimi przerażona- bezwzględnością, determinacją w dążeniu do obranego celu. Autorka nie podaje nam jednak tej historii w sposób prosty i chronologiczny. Co chwilę jesteśmy wrzucani do innego momentu życia bohaterek, a obraz całości klaruje się powoli i niespiesznie. Najpierw zadawałam sobie pytanie: co wydarzyło się w życiu tych kobiet, że spotkawszy się po latach przeżywają tak silne emocje? Dlaczego Olenka, o której od początku wiadomo, że odnosiła sukcesy w agencji zajmującej się surogactwem, teraz ukrywa się w Finlandii i zajmuje sprzątaniem? Po co Daria odszukała dawną koleżankę i co ją tak pcha codziennie do tytułowego psiego parku? Jednakże apogeum mojego zdziwienia nastąpiło wraz z ostatnim zdaniem I części, które wbiło mnie w siedzenie (sprawdźcie, co to za zdanie!) i spowodowało, że drugą część czytałam z napiętymi nerwami. Z każdym kolejnym rozdziałem atmosfera gęstnieje, a tajemnice i mylne tropy mnożą się na potęgę. Gdybym miała sformułować główną myśl tej powieści, to byłoby to stwierdzenie, że żadna próba ucieczki przed przeszłością nie może się udać, bo ta zawsze nas dopadnie. Znam wiele utworów opartych o taką tezę, ale żaden nie może się równać z „Psim parkiem”. To historia z suspensem, językowo wysmakowana, angażująca emocjonalnie i zmuszająca do skupienia. A obraz Ukrainy okresu przejściowego poraża: handel narkotykami, walka o wpływy, nielegalne interesy, przemoc i nadużycia oraz nędza, w jakiej żyją zwykli ludzie, a obok tego niewyobrażalne bogactwo i przywileje, dostępne tylko nielicznym. Nic dziwnego, że bohaterki imają się wszelkich sposobów dla realizacji swoich marzeń i z chęci wydostania się z beznadziei.

Mam książkowego kaca! A wszystko za sprawą powieści "Psi park" Sofi Oksanen. To jedna z tych książek, które ciężko opisać, trudno zrecenzować ale której historia ciągle siedzi mi w głowie. "Pamiętam, jak mama powiedziała kiedyś, że kochając stare miejsca, ludzie okazują miłość sobie samym sprzed lat." "Psi park" to powieść przepełniona ludzkimi dramatami, beznadzieją życia ... Historia skupia się na dwóch centralnych postaciach - są nimi dwie Ukrainki uwikłane w handel komórkami jajowymi. Zamiast kariery w modelingu decydują się na bycie dawczyniami komórek dla bogatych i wpływowych par, które zmagają się z bezpłodnością. Młode dziewczyny szybko się bogacą, ten biznes okazuje się bardzo opłacalny ale z każdym zabiegiem, operacją, ciążą tracą cząstkę siebie a ich ciało staje się po prostu towarem. Nasze bohaterki, Olenkę i Darię poznajemy stopniowo. Czytając o nich nieustannie towarzyszyło mi złe przeczucie, z każdym rozdziałem coraz bardziej wchodzimy w gęstą atmosferę świata pełnego nierówności i tragizmu. W odpowiednim czasie dowiadujemy się o ich życiu, rodzinie, tajemnicach, o tym, jak i dlaczego ich losy się połączyły oraz jak bardzo od siebie zależą. Na przemian współczujemy im, lub denerwujemy się na nie. To bardzo smutne do czego doprowadziły je ich decyzje i czyny. Tym samym jest to też smutny obraz czasów, w których żyjemy. Powieść Sofi Oksanen nie daje odpowiedzi, ale stawia pytania ukryte między wersami. Jest to też książka o samotności, o wszystkim tym, co dobre i złe, co siedzi w człowieku i może zostać odkryte dopiero pod wpływem pewnych wydarzeń. To też powieść melancholijna, pokazująca ludzkie niedoskonałości, złamane serca i rozczarowanie wobec świata. "Psi park" to zdecydowanie książka, która może wprowadzić zamieszanie. Nasza ciekawość rośnie w miarę czytania. Autorka wprowadziła kilka miejsc akcji oraz skoki czasowe, które początkowo mogą być dezorientujące ale kiedy się dobrze skupimy historia staje się naprawdę fascynująca. Fabuła jest ciekawa, postacie dobrze opisane, ze wszystkimi wadami i zaletami i wydają się być w tym prawdziwe. Dla mnie jedynie zakończenie pozostawiło ogromny niedosyt ale może właśnie tak miało być. Polecam ten tytuł Waszej uwadze. Nie można przejść obok niej obojętnie.