Przyszłość ma twoje imię (okładka  miękka, wyd. 07.2017)

Czasami to co nas teoretycznie zniszczyło, może okazać się naszym ratunkiem i pomocą. Często zdarza nam się oceniać powierzchownie ludzi czy motywację ich czynów. Szybko wydajemy wyroki. A co w sytuacji gdy ktoś został "postawiony pod ścianą", zmuszony do pewnych zachowań w imię ratowania czyjegoś życia? "Przyszłość ma twoje imię" jest powieścią zaskakującą, opisującą duże cierpienie, ale i pokazującą drogę do uleczenia, siłę nadziei, przyjaźni i miłości.

Ciekawa , lekko sie czyta , świetna na weczór przed pójściem spać.

Książka godna polecenia. Wciąga w ciekawa historie

Bardzo fajna książka

Znacie twórczość Elżbiety Rodzeń? Jeżeli nie, to koniecznie musicie zmienić ten stan rzeczy, bo to autorka, która pisze pięknie, wzruszająco i za każdym razem mnie zaskakuje. Teraz było podobnie, bo choć znam jej twórczość „od podszewki”, to nie byłam przygotowana na to, co dostałam w jej najnowszej książce pt. „Przyszłość ma twoje imię”. Momentami czułam się, jakby moje serce zostało wrzucane w maszynkę do mielenia mięsa, by za chwilę uformować się na nowo. To powieść, która ewidentnie trafi do młodszych, jak i starszych czytelników i na pewno wywrze na Was duże wrażenie. Dzięki autorce zafundowałam sobie nieprzespaną noc, sińce pod oczami i opuchnięte powieki, ale dla takich książek warto się poświęcać, a Elżbieta Rodzeń z każdą kolejną swoją powieścią wskakuje coraz wyżej, na mojej osobistej liście ulubionych autorów. Byle tak dalej Pani Elu. Blanka właśnie wyprowadziła się z domu, zaczęła studia i znalazła pracę. Jednak ciężko rozpocząć jej nowy rozdział w życiu, gdyż dziewczyna cały czas zmaga się z wydarzeniem z przeszłości. Nawet trzy lata po napadzie, źle radzi sobie z jego skutkami – boi się wejść do sklepu, a ludzki dotyk ją paraliżuje. Teraz szuka spokoju i zapomnienia, ale czy będzie jej to dane? Mateusz nigdy nie miał łatwego życia. Już jako młody chłopak musiał wziąć odpowiedzialność za swojego dużo młodszego brata i cały czas musiał walczyć o przetrwanie. Przeszłość pozostawiła na mim piętno i niestety chłopka nie radzi sobie z emocjami. Pierwsze spotkanie tej dwójki nie będzie należało do udanych, gdyż Blanka nakryje Mateusza w dwuznacznej sytuacji. Jednak wspólna praca i upór Mateusza nie pozwolą dziewczynie o nim zapomnieć. Czy dwója tak poranionych osób będzie miała szansę na udany i szczęśliwy związek? Czy Blanka pogodzi się z tym, że Mateusz nie przepuścił żadnej dziewczynie z ich wspólnej pracy? Czy mają szansę na nowy wspólny start? Przekonajcie się sami. „Pamiętaj o tym, co najważniejsze.” Zacznij od nowa. Twoja przyszłość jest biała jak śnieg.” Elżbieta Rodzeń zadebiutowała w 2014 roku powieścią „Noc świetlików”, której nie miałam jeszcze przyjemności przeczytać, ale zapewniam, że w najbliższym czasie to nadrobię. Jest pedagogiem terapeutą. Pisze, bo historie, które rodzą się w jej głowie, nie dają jej spokoju, póki nie znajdą się na papierze. Uwielbia czytać, lubi zimowe spacery, nietuzinkowe filmy i dobrą herbatę (prócz spacerów, mamy wiele wspólnego). Wraz z mężem mieszka w małym domku pod lasem. Elżbieta Rodzeń – koniecznie zapamiętajcie to nazwisko, gdyż jestem w stu procentach pewna, że to autorka, która wyda jeszcze wiele cudownych i wspaniałych książek. Ja po przeczytaniu „Dziewczyny o kruchym sercu” od razu wiedziałam, że jej książki można brać w ciemno i być pewnym, że na pewno nie zostanie się rozczarowanym. To autorka, która mimo tego, że pisze stylem dość prostym, to trafia w czytelnicze serca, to mistrzyni przekazywania emocji i kreacji bohaterów, z którymi bardzo łatwo możemy się utożsamić. Do tego rozkłada swoich bohaterów na czynniki pierwsze i mamy ich idealne portrety psychologiczne, przy których sami zastanawiamy się nad sobą i własnymi problemami. Tym razem poznajemy historię Blanki i Mateusza, którzy w swoim życiu przeszli wiele. Blanka kiedyś spełniała swoje marzenia, jednak po napadzie, do którego doszło, trzy lata wcześniej nie potrafiła się pozbierać. Miała nadzieję, że wyprowadzka, studia oraz praca pomogą jej na nowo cieszyć się życiem. Jej sąsiadem był Mateusza, chłopak z trudną przeszłością, który przed laty musiał walczyć o wikt i opierunek dla siebie i młodszego brata. Kiedy ta dwójka się poznaje od razu czuć między nimi chemię. Dzięki niemu Blanka się otwiera i inaczej reaguje na dotyk. Są po prostu niczym dwie połówki pomarańczy i pasują do siebie idealnie. On jest balsamem dla jej duszy i ciała, a ona lekarstwem na jego wewnętrzne mroki. Niestety oboje mają między sobą sekrety i tajemnice, które po ujrzeniu światła dziennego mogą wszystko zniszczyć. On jest słońcem, wokół którego kręci się mój świat. Jeśli ktoś mi go odbierze, znów zostanę w ciemnościach. „Przyszłość ma twoje imię” to bezapelacyjnie przepiękna powieść ukazująca rodzące się uczucie między bohaterami. Uczucie piękne i krystaliczne niczym łza, ale czy nie taka powinna być właśnie miłość. Mateusz to bohater, którego niejedna z nas chciałaby mieć obok siebie, to chłopak, który nigdy nie zostawi w potrzebie i jak kocha, to raz i na całe życie. Przyznam się Wam, że czytałam tę powieść z zapartym tchem i chłonęłam każde słowo. Akcja książki toczy się własnym rytmem, nie ma zbędnego pośpiechu i gdy wydaje się nam, że już nic nie może się stać, że bohaterowie będą szczęśliwi, powraca bolesna przeszłość, która niczym tornado może zniszczyć wszystko, co stanie na jej drodze. Czy tak się stanie? Tego Wam oczywiście nie zdradzę. Autorka bardzo zaskoczyła mnie tym zwrotem akcji, bo nie wspomniałam o tym, że jest to powieść bardzo, ale to bardzo mało przewidywalna.

Na temat twórczości Elżbiety Rodzeń słyszałam naprawdę wiele ciepłych słów, jednak jej książki, mam wrażenie, na polskim rynku wydawniczym przechodziły jakby bez echa. Osoby zainteresowane literaturą z gatunku New Adult na pewno o niej słyszały, do niedawna sama należałam do tego grona czytelników: wiedziałam, że istnieje taka autorka i tworzy niesamowite teksty, ale jakoś było mi z jej powieściami nie po drodze. Czekałam chyba na jakiś znak z nieba, impuls, Bóg wie na co, by na własnej skórze przekonać się o co tyle szumu wśród czytelników i czytelniczek jej książek. Teraz mocno sobie pluję w brodę i zastanawiam się dlaczego do jasnej anielki zwlekałam z sięgnięciem po twórczość Elżbiety Rodzeń?! […] Jak wspomniałam wyżej, historia przedstawiona w Przyszłość ma twoje imię, perfekcyjnie wpisuje się w gatunek NA. Mamy tutaj dwójkę młodych, dorosłych ludzi: Blankę i Mateusza, którzy próbują odnaleźć się w teraźniejszości po trudnych, a nawet tragicznych wydarzeniach. Codziennie muszą zmagać się z demonami z przeszłości i konsekwencjami czyichś błędów. Pokaleczeni na duszy starają się żyć, ale jak okazuje się później to „życie” było jedynie zwykłą wegetacją. Do czasu… Do czasu, kiedy ścieżki tych dwojga się przecięły. Od tego momentu powoli, małymi kroczkami znowu zaczęli żyć. Najpierw ostrożnie stawiając każdą stopę, a z czasem coraz śmielej i śmielej, aż do kolejnych wydarzeń, które sprawią, że Blanka i Mateusz będą musieli się zatrzymać. Na chwilę. Miałam napisać, że brakuje mi słów, by opisać jaka jest ta książka Elżbiety Rodzeń. I po części tak jest, ponieważ czasami nie wszystko da się ująć w słowa. W takich przypadkach trzeba to na własnej skórze poczuć. Samemu. Doznać tę nutkę niecierpliwości, która towarzyszy nam do pierwszych konfrontacji, słodkiego i romantycznego oczekiwania na ciąg dalszy, nadziei na przełamanie barier, którymi otoczyli się bohaterowie. To wszystko trzeba przeżyć na własnej skórze. Obawiam się jednak, że tylko romantyczne i wrażliwe dusze głęboko przeżyją tę historię. Wiele razy wmawiałam sobie, że nie jestem romantyczką, jednak ta powieść zupełnie pozbawiła mnie złudzeń. Powiem więcej: jestem beznadziejnie dużą i zahukaną romantyczką z ogromną chęcią naprawiania świata, czyli krótko mówiąc przypadkiem, któremu wielkie miłości z bagażem doświadczeń, m. in. taka jak Blanki i Mateusza, będą się przytrafiać jedynie w książkach. Lektura Przyszłość… przyniosła mi naprawdę wiele emocji: tych pozytywnych, jak i (niestety) negatywnych. Z wypiekami na twarzy śledziłam losy tej cudownej pary, kibicowałam im od samego początku i co najgorsze nie mogłam się od tej książki oderwać. Często bolały mnie oczy, ale nawet to nie powstrzymywało mnie przed czytaniem i brnęłam dalej, w ten boleśnie rzeczywisty świat. Napisałam, że historia ta wzbudziła we mnie negatywne emocje. Owszem: brutalnie wywlekła na światło dzienne wszystkie moje obawy odnośnie przyszłości. Boleśnie przypomniała o wszystkim, co próbuję zepchnąć w najciemniejsze zakamarki mojej głowy. Ale oprócz tego dała mi odrobinę nadziei, że moje obawy niekoniecznie muszą się spełnić. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy ten ogrom emocji mnie nie przytłoczy. Dwa razy miałam problemy z zaśnięciem, bo nie potrafiłam uciec od niektórych myśli. Na szczęście udało mi się zapanować nad szalejącymi uczuciami i mogłam w pełni rozkoszować się historią Blanki i Mateusza. Nie mam także powodu, by przyczepić się do wykreowanych przez autorkę postaci. Jak dla mnie Elżbieta Rodzeń poradziła sobie z tym śpiewająco, bohaterowie są bardzo realni, przepełnieni różnymi emocjami i wzbudzają same pozytywne uczucia. Szalenie spodobał mi się obraz rodzeństwa, jaki autorce udało się stworzyć, nie tylko między Blanką a jej bratem Igorem, ale także (a może przede wszystkim) między Mateuszem i jego pięcioletnim braciszkiem. Te więzi, które łączą ich są niezwykłe, są one do pozazdroszczenia nawet przez te osoby, które nie są jedynakami. Powoli chyba wyczerpuję limit słów odnośnie tego tytułu… Jeśli to, co napisałam wyżej nie przekonuje Was do sięgnięcia po tę powieść, to mam jeszcze jeden as w rękawie. Myślę, że największą pozytywną rekomendacją z mojej strony jest fakt, iż po przebrnięciu przez 2/3 książki Przyszłość ma twoje imię ZAMÓWIŁAM w księgarni internetowej (a muszę zaznaczyć, że bardzo rzadko w taki sposób kupuję książki) dwa wcześniejsze tytuły Elżbiety Rodzeń, czyli Dziewczynę o kruchym sercu oraz Zimową miłość. Ten gest chyba mówi wszystko. Warto. Naprawdę warto dać szansę tej autorce i jej twórczości. Mnie kupiła w całości, i stanęła na tym samym miejscu na podium – jeśli chodzi o książki New Adult – co Agata Czykierda-Grabowska. Rodzeń i Czykierda-Grabowska: dwa nazwiska, które powinien znać każdy szanujący się czytelnik powieści o skomplikowanej miłości. [www.dzosefinn.blogspot.com]

„Żegnam się z każdym wspomnieniem o nim. Wypycham je ze swojej głowy, uśmiercając pamięć kawałek po kawałku. To jedyny sposób, abym mogła teraz przeżyć.” Blanka Dębska postanawia wyprowadzić się od rodziców zaczyna właśnie studia i pracę. Jej traumatyczna przeszłość nie pomaga tak jaj by tego chciała. Trzy lata temu była ofiarą napadu i teraz nie najlepiej sobie z tym radzi. Wyprowadzając się postanawia rozpocząć nowe życie w ciszy, spokoju i zapomnieniu. Nie spodziewała się tylko ze pozna mężczyznę, który pomoże uporać się z traumą. Mateusz chłopak, który w życiu nigdy nie miał łatwo a życie go nie rozpieszczało. Jako nastolatek stracił matkę a wtedy musiał zaopiekować się młodszym bratem. Kiedy popada w kłopoty to właśnie Grzegorz i Alicja pomagają mu w opiece nad bratem i zostają jego rodziną zastępczą. Kiedy Blanka wprowadza się do mieszkania kuzynki poznaje swoich sąsiadów a jednym z nich jest Mateusz. Dziewczyna nie może zapomnieć o swoim sąsiedzie tym bardziej, kiedy pracują razem w kawiarni. Kiedy poznają się coraz bliżej Blanka czuje się nieswojo dowiadując się ile chłopak miał przed nią dziewczyn a ona nikogo. Zakochują się w sobie, lecz przeszłość Mateusza i Blanki powraca do nich tyle, że przynosi ze sobą prawie nie odwracalne skutki. Co zrobi dziewczyna, kiedy dowie się, kim był oprawca z napadu? Jak potoczą się losy tych dwoje? Tych i wiele innych pytań dowiecie się czytając książkę a ja zapraszam na recenzję. Muszę wam się przyznać, że po raz pierwszy sięgam po książkę Elżbiety Rodzeń. W tym momencie jest mi strasznie wstyd, że nie czytałam żadnej poprzedniej powieści autorki. Mam nadzieje, że mi to wybaczycie ;) A sami także sięgniecie po książki pani Elżbiety, bo naprawdę warto. "Pamiętaj o tym, co najważniejsze. Zacznij od nowa. Twoja przyszłość jest biała jak śnieg." Fabuła książki już od pierwszych stron wciąga nas do niesamowitego świata pełnego strachu, tajemnic, depresji, pożądania i miłości. Historia, która nas porusza za serce a także zmusza do refleksji i porusza bardzo trudne tematy. W ciekawy sposób autorka ukazała nam jak pomóc sobie z własnymi problemami i jak reagować, jeśli nam się wydaje, że jest już za późno. "A tak się składa, że w moim życiu tylko ty coś dla mnie znaczysz. Właściwie to znaczysz bardzo wiele." Najmocniejszym elementem tej książki jest niecodzienna relacja, jaka łączy Blankę i Mateusza. Może w tym momencie nie wiecie za bardzo, o co mi chodzi, ale nie chcę spolerować, ale uwierzcie mi na słowo. W powieści mamy przeplatane zdarzenia oczami dziewczyny i chłopaka. Dzięki temu możemy zrozumieć bardzo dla nas ważne zdarzenia, z czym zmagali się główni bohaterowie. „Nie ma dnia, w którym nie czułam śladów jego rąk na sobie, jego oddechu na mojej szyi i tego, jak przyciskał mi lufę pistoletu do boku.” Elżbieta Rodzeń w bardzo ciekawy sposób wykreowała bohaterów i ich historię. Czytając od samego początku można odczuć i wyobrazić, co czuła Blanka a dokładne opisy pomogły mi tylko wyobrazić i poczuć się jak główna bohaterka. Najbardziej podobała mi się Blanki, która przeszła tak wiele a jednak postanowiła coś zmienić w swoim życiu i iść dalej. Natomiast Mateusz wiele przeszedł, ale poznajemy, jako czarującego mężczyznę, który pod wpływem sąsiadki zmienia się i to na lepsze. Mimo że każde z nich ma poranioną duszę to razem mogą sobie nawzajem pomóc przy tym znajdując miłość. "Jest taka piękna, że moje myśli nagle gdzieś ulatują. Nie muszę nad tym długo główkować. Wiem, że jestem zgubiony. Pragnę tylko jej." Autorka w ciekawy sposób podtrzymuję akcję książki, aby czytelnik nie mógł się nudzić a barwne obrazy, żywe dialogi i realistyczne postacie jak również umiejętnie podtrzymuję napięcie. Najbardziej podobało mi się zakończenie, lecz nie ukrywam, że z miłą chęcią przeczytałabym dalsze losy tej dwójki. "Przestaję myśleć. Myślenie nie jest mi teraz potrzebne, bo żadna logika nie obejmie tego, co nas spotkało, ani naszej miłości." „Przyszłość ma Twoje imię” jest to niezwykła opowieść o miłości, trudnej przeszłość i o szczęściu, na które trzeba tak naprawdę zawalczyć. Powieść porusza i rozgrzewa nawet te najtwardsze serca i nawet przez najmniejszą chwilę nie przestaję zaskakiwać. Przekonajcie się sami, że naprawdę warto dać drugą szansę tej wyjątkowej osobie, aby móc budzić się każdego ranka wiedząc, że zrobiło się wszystko, co było możliwe. Sprawdźcie sami ja się przekonałam i już wiem ze warto zarwać nockę dla tak wspaniałej książki. Za możliwość przeczytania książki dziękuje wydawnictwu Zysk i S-ka www.recenzje-beaty.blogspot.com

Blanka z pozoru wydaje się być normalną dziewczyną, która zaczyna samodzielne życie, wyprowadza się od rodziców, zaczyna studiować, zarabiać. Można powiedzieć, że żyje jak większość młodych studentów. Rzeczywistość jednak nie jest tak sielankowa jak się wydaje. Otóż kilka lat temu, padła ona ofiarą napadu, który odbił się nie tylko na zdrowiu, ale tez mocno na psychice, z czym nadal stara się uporać. Jest kilka czynności, zachowań, których Blanka nie lubi, można nawet powiedzieć, że się boi, bo kojarzą jej się z tamtym wydarzeniem. Krótko po przyjeździe poznaje Mateusza (w dość... niefortunnych okolicznościach), który stopniowo zyskuje jej zaufanie. Mateusz miał trudne dzieciństwo, od piętnastego roku życia był zmuszony opiekować się swoim bratem, pilnować, by miał co jeść, był zadbany, a przy tym troszczyć się o samego siebie. Nastolatek, zastępujący matkę i po części ojca, który wolał flachę niż synów, własnemu bratu. Czasami jednak w akcie desperacji, człowiek podejmuje niezbyt mądre decyzje... Czy uda mu się zdobyć zaufanie i serce Blanki? Czy mimo wszystko, dadzą radę stworzyć udany związek? Pani Rodzeń miała ciekawy pomysł na fabułę, ale nie oryginalny i umiejętnie go rozwinęła. Dziewczyna z traumą i chłopak, który tą traumę pomaga jej przezwyciężyć. Domyślam się, że najmocniej jeden tytuł Wam przychodzi do głowy. Decydując się na pomysł, który już był, trzeba umieć go solidnie rozwinąć. Elżbiecie się to udało. Blanka nie zapomina o swoich granicach, przy pierwszym spotkaniu z Mateuszem, chłopak faktycznie musi stopniowo i powoli pracować na jej zaufanie. Autorka wzięła coś, co już było i stworzyła z tego nietuzinkową historię, która nie jest przesłodzona, nie przedstawia samej sielanki i rajskiego życia. „Przyszłość ma twoje imię” to historia, w której nie zawsze wszystko dzieje się po naszej myśli, czasami bywa gorzkawa, czasami nawet, nasi bohaterowie podejmują niezbyt przemyślane decyzje. To mi się właśnie podobało. Ta książka jest taka... prawdziwa. Blanka i Mateusz nie są kolejnymi bezpłciowymi bohaterami romansów, którzy są idealni. Nie, oni mają swoje zalety, ale i wady, mają pasje, zainteresowania. Autorka poświęciła też trochę czasu właśnie zainteresowaniom bohaterów. Nie dwie, trzy strony, dwie akcje. Powiedziałabym, że nawet kilkadziesiąt stron. Dzięki temu, bardziej się z nimi zżyłam, lepiej mogłam ich poznać. Tak naprawdę „Przyszłość ma twoje imię” to nie następna banalna historia o miłości, jakich już wiele. Owszem, odgrywa ona bardzo dużą rolę, ale nie jedyną. Ta książka mówi też o tym, jak ważna w naszym życiu jest pasja, robienie tego, czego się kocha. Pokazuje również, że każdy z nas popełnia błędy, każdy z nas ma do tego prawo. Czasami taki błąd może sporo kosztować drugą osobę, ale mimo to, warto wybaczyć, zapomnieć. Żyć dalej, może niekoniecznie jakby nic się nie stało, ale już bez urazy. Przyznam, że gdy rozpakowałam paczkę z tą książką, trochę zwątpiłam. No bo jaka będzie historia miłosna na ponad 500 stron? Ileż można o tym pisać? Teraz mogę z czystym sumieniem, ale i lekkim wstydem stwierdzić, że moje obawy były bezpodstawne. „Przyszłość ma twoje imię” to przepiękna historia o miłości, wybaczaniu, zaufaniu. A ilość stron? One lecą jak szalone, ze zdumieniem obserwowałam, jak malały, jak zbliżam się nieuchronnie do końca. Zasługa jest tez w tym, że Elżbieta operuje bardzo przyjemnym i lekkim stylem pisania, nie rozciąga opisów. Krótko i na temat. Tak jak lubię, haha :D Tak więc kończąc, powiem jedno. Naprawdę warto przeczytać „Przyszłość ma twoje imię”. Ta książka jest wspaniała. Niech Was nie przeraża te 500 stron, bo, wierzcie, w pewnym momencie może nawet uznacie, że to za mało. Polecam i stwierdzam, że z wielką przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki (ta była moją pierwszą spod jej pióra). Kolejna polska książka, która była wspaniała. Mówiąc krótko - Cudze chwalimy, swego nie znamy. zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Blanka robi wszystko, by ponownie zacząć cieszyć się życiem i uporać z traumą. Nowa praca i mieszkanie mają być nowym początkiem, dzięki któremu odzyska dawno utraconą radość. Kiedy na jej drodze staje Mateusz, przystojny i tajemniczy kierownik zmiany, wszystko się zmienia. Lecz on również ma przeszłość, która pozostawiła po sobie głębokie rany. Czy oboje uporają się z demonami przeszłości i zawalczą o marzenia i miłość? Bohaterów pokochałam od pierwszej strony. Blanka z pozoru jest delikatną dziewczyną, jednak jej lęki są uzasadnione. Ciekawa postać, która wielokrotnie mnie zaskakiwała. Jej zainteresowania częściowo pokrywały się z moimi, dlatego tak łatwo nawiązałam więź z dziewczyną. Mateusz natomiast jest troszkę stereotypową postacią. Trudna młodość, walka o przetrwanie i kilka wpadek, które odbijają się czkawką po latach. Nie przeszkadzało mi to, a wręcz jego naturalność mnie zachwyciła. Podziwiałam jego determinację oraz miłość do brata. Ciekawa i złożona osobowość, która skłania do przemyśleń nad losem innych. Razem tworzą parę, co najmniej wybuchową, bo choć są przeciwieństwami, to idealnie się uzupełniają. Akcja nie należy do zawrotnych i rozkręca się z bieganiem wydarzeń. Zaczynając czytać tę książkę, nigdy nie przypuszczałam, że sprawy potoczą się w ten właśnie sposób. Chodzi mi konkretnie o ścieżki życiowe Blanki i Mateusza, którzy pomimo druzgocącej przeszłości, żyli dalej i mieli plany, które niewątpliwie Was zaskoczą. Fabuła jest gęsta od zwrotów akcji, bulwersujących wyborów oraz namiętnych uniesień, jednak nie brak tu delikatności. Bohaterowie dopiero wkraczają w dorosłe życie i wiele sytuacji wystawia ich na próbę, zarówno cierpliwości jak i wytrwałości. Wszystko to odbija się na czytelniku, a emocję potrafią poruszyć najtwardsze serducho. Książkę czyta się w zawrotnym tempie i był to czas spędzony bardzo przyjemnie. Lubię książki autorki. „Dziewczyna o kruchym sercu” całkowicie mną wstrząsnęła i choć minęły już miesiące od przeczytania tej książki, to nadal wspominam i przeżywam tę opowieść. Czy „Przyszłość ma twoje imię” jest równie dobra? Nie aż tak, ale nadal wybija się na tle innych powieści z gatunku New Adult! Były chwile, kiedy miałam wrażenie, iż autorka zrzuciła zbyt wiele na barki bohaterów, a kilka zbiegów okoliczności wzbudziło moje wątpliwości. Kiedy emocję opadły i na chłodno podeszłam do oceny tej książki, to muszę powiedzieć, że przeszłość bohaterów jest bardzo realna. Jeśli ktoś dorasta w trudnym środowisku, to bardzo ciężko uniknąć złych sytuacji. To samo się tyczy Blanki, która pochodzi z dobrego domu, więc nigdy nie miała do czynienia z przemocą, dlatego tak bardzo odbiły się na jej psychice zdarzenia mające miejsce w przeszłości. Podsumowując, dużo się dzieję i jeszcze więcej przeżywa czytelnik, bo nie można obojętnie przejść obok tej historii. Piękna i niespowita opowieść! Pokochałam bohaterów od pierwszej strony. Ich przeszłość mną wstrząsnęła, ale to wizja przyszłości okazała się magnesem, który nawet na chwile nie pozwolił oderwać mi się od lektury! „Przyszłość ma twoje imię” to niezwykle prawdziwa historia o miłości, utraconych marzeniach oraz bolesnej drodze do uleczenia roztrzaskanego serca. Podczas czytanie, emocje nie opuszczały mnie nawet na chwilę! Polecam 5/6

Ona i On. Oboje z bagażem trudnych doświadczeń, próbują normalnie funkcjonować. Ona to Blanka, dziewczyna z dobrego, zamożnego domu. Przypadek sprawił że przeżyła dramatyczne chwile które wpływają na jej dalsze życie i obecne wybory. On, to Mateusz. Młody mężczyzna który wbrew metryce musiał bardzo wcześnie stać się "dorosłym". Chłopak o ogromnym sercu, gotów na największe poświęcenia dla najbliższych jemu sercu. Z drugiej strony, rogata dusza skacząca z kwiatka na kwiatek unikająca związków. Chłopak któremu kilka minut, w przeszłości odebrało radość na długie lata. Oboje mający wspaniałe pasje które na obecny moment ciężko im kontynuować. Los sprawia że zostają sąsiadami, a ich teraźniejszość zaczyna się przeplatać. A jeśli okaże się że nie tylko teraźniejszość ich łączy? Czy można dramat przekuć w najpiękniejsze chwile życia? Co tak naprawdę łączy Blankę i Mateusza ? ... Kiedy tylko dowiedziałam się że Elżbieta Rodzeń wydaje kolejną książkę, oczywistą oczywistością było, że będę ją mieć na swojej półce. I chwilowo miałam ją nawet zdublowaną :) Jeden egzemplarz to książka od Wydawnictwa Zysk i S-ka, a drugi w międzyczasie dostałam w prezencie( i posłałam go dalej w rozdawajce urodzinowej bloga). Autorka pisze wyjątkowo. Jej książki są pełne niesamowitych historii przepełnionych emocjami. Osoby które przedstawia w powieściach są nieszablonowe. Każda z nich ma swoją historię która zostaje w czytelniku na długo. Daje do myślenia, wręcz uczy jak należy postępować w życiu. Nie inaczej jest z "Przyszłość ma twoje imię". Dwoje bohaterów, dostaje tak skomplikowane życiorysy, że aż bałam się, co też stanie się na kolejnych kartach. Kibicowałam im od początku. Czasem aż gryzłam paznokcie przy kulminacyjnych momentach. Lubię takie postaci, pozornie takie zwyczajne, uporządkowane,ot zwyczajne. Nie szukające przygód.(No ok., może tak troszeczkę ;) )I nagle coś zaczyna się dziać... Ta niepewność czytelnika, czy miłość do drugiej osoby potrafi pokonać aż takie przeszkody?! Autorka doskonale skonstruowała postać Mateusza. Przynajmniej on najbardziej mnie ujął ;) Pokazała nam, że człowiek który ma cele, marzenia i bardzo chce je osiągnąć, spełnić, ciężką pracą może osiągnąć wszystko. Aczkolwiek złościł mnie on swoją upartością, co do osób próbujących mu ułatwić życie i podających pomocną dłoń. Bardzo podobało mi się rozwinięcie w książce pasji bohaterów. Pokazanie z szerszej perspektywy blasków i cieni tychże zainteresowań. A już wątek psychologiczny jest dopełnieniem tej historii. Czytając, naprawdę sama zastanawiałam się jak mogła by wyglądać moja przyszłość gdybym nie dokonała swoich wyborów. Bo przecież, otrzymujemy od losu coś w rodzaju pudełka do gry w Scrablle. Ot, woreczek z garścią liter. I te litery losujemy nie wiedząc co z nich wyniknie. Czasem po ułożeniu widzimy że można było ułożyć coś inaczej. A czasem... los daje nam szansę. I ta biała kartka naszej przyszłości zaczyna nabierać kolorów, kształtów, niespodziewanych sytuacji, imion... Moja przyszłość ma już swoje imię. A Twoja, drogi czytelniku ? :)