Poznasz mnie (okładka  miękka, wyd. 08.2021)

Polecam

Już dzisiaj premiera najnowszej książki pani Denzil, a ja śpieszę do Was z moimi odczuciami, co do tej pozycji. „Poznasz mnie” to książka, która samą okładką intryguje, a stwierdzenie „trzymający w napięciu thriller psychologiczny” kupuje mnie od razu! Ale czy tak właśnie było? Zastanawialiście się kiedyś, ile jesteście w stanie poświęcić dla własnej matki? I nie mówię tu o relacji, gdzie dwie osoby się kochają i zrobią dla siebie wszystko. Ale o sytuacji, w której Wasza matka, całe życie Was gnębi i traktuje jak nikomu niepotrzebnego śmiecia. I przychodzi taki moment, gdy właśnie ta „cudowna rodzicielka” zaczyna chorować na Alzheimera i potrzebuje Waszej pomocy 24 /h. Trudna sprawa, co? Czy jesteście w stanie poświęcić swoje życie, żeby się nią opiekować? Główna bohaterka Sophie na co dzień pracuje w szkole podstawowej. Po pracy wraca do domu i zajmuje się schorowaną matką, która co tu dużo mówić, jest okropnym utrapieniem. I choć rano zajmują się nią wyszkolone do tego osoby, tak i one nie mają z nią łatwo. Gdy pewnego dnia, Sophie umawia się na randkę, zaczynają dziać się dziwne rzeczy… na szybie pojawia się krwawy odcisk dłoni, matka pije wybielacz i twierdzi, że kazał jej to zrobić „cień”, w ogródku znajduje czyjś guzik, a do tego ten głos, który słyszy na nagraniu…. Mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony byłam ciekawa kim jest „cień”, ale z drugiej strony jak się dowiedziałam, nie było to jakieś spektakularne WOW. Myślę, że spodziewałam się trochę lepszego zakończenia całej tej historii. Ale może na początku wspomnę o tym, że ogromnym plusem, jest to, w jaki sposób autorka przedstawiła relację między matką i córką. I choć momentami, sama dostawałam nerwicy, czytając to wszystko i miałam ochotę udusić główną bohaterkę, za jej bierność, tak z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej ciekawa momentu kulminacyjnego. Oj, mnie by się cierpliwość skończyła już na 50 stronie :P Genialnie wykreowana postać matki, która znęca się psychicznie nad własnym dzieckiem. Nieraz byłam zdziwiona i zaskoczona jej zachowaniem! Cały czas zastanawiałam się, dlaczego ta bezduszna kobieta tak się zachowuje. Tak stłamsić psychicznie kogoś bliskiego człowieka, to naprawdę coś strasznego. W niektórych momentach, sama nie wiedziałam co jest prawdą, a co kłamstwem! I zdecydowanie to była najlepsza część książki. Potem, gdy prawda wyszła na jaw i niektóre tajemnice ujrzały światło dzienne, tak i mój entuzjazm oklapł, bo naprawdę spodziewałam się petardy, a dostałam tylko namiastkę fajerwerku (wiecie, takie malutkie pojedyncze fajerwerki, które mój sąsiad rozbijał zawsze młotkiem :/ ). I ogromnie nad tym ubolewam…. Książkę bardzo szybko się czyta, ma niecałe 260 stron. I może tutaj jest problem? Może gdyby historia była obszerniejsza, można by było wyczuć jakieś większe emocje i się nią zachwycić? Myślę, że gdyby samo zakończenie bardziej rozbudować, tak cała historia byłaby o wiele ciekawsza…Jeśli chodzi o sam thriller…. No było go tu bardzo mało. Jedynie napięcie i niepokój wyczuwałam, gdy pojawiała się relacja matki z córką. Ale nie na tyle, żebym przy każdym odłożeniu książki, nie mogła się doczekać, aż znowu po nią sięgnę…

Zawsze kiedy pojawia się nowa książka jednej z moich ulubionych zagranicznych autorek, od razu na moich ustach ukazuje się kształt banana lub, jak kto woli, półksiężyca bądź rogalika. Wiem, że czeka mnie dobra i trzymająca w napięciu historia.  Sophie Howland to trzydziestopięcioletnia nauczycielka, mieszkająca z matką, chorą na Alzheimera. Całe dnie poświęca pracy w szkole lub opiece nad rodzicielką. Maureen potrafi być złośliwa i dosadnie okazywać córce nienawiść. Alisha, koleżanka Sophie z pracy, próbuje namówić ją, by oddała matkę do domu opieki i żyła szczęśliwie własnym życiem. Sophie jednak, pomimo złego traktowania,  nie potrafi oddać mamy w obce ręce. Ufa jedynie opiekunkom, które do niej przychodzą.  "Ta kobieta dręczy cię psychicznie. Próbowała wybić ci z głowy studia, wytyka twój wygląd przy innych, sprawiła, że rozpadł się twój związek". Pewnego dnia Sophie wybiera się na randkę z Peterem, chłopakiem poznanym przez internet. Pomimo niedopasowania i zakończenia jednodniowej relacji, chłopak nadal ją prześladuje. Od tamtego dnia zaczynają dziać się w domu dziwne rzeczy. W nocy pojawia się Cień, na szybie pojawia się odcisk dłoni, a na kamerze nagrywa się ciemna postać.  " - Powiedz, co tu robisz. Chcę wiedzieć.                      Następuje dłuższa, bolesna, brzemienna cisza.        - Ja... - jąka się mama. - Ja cię znam...                         Gwałtowne bicie mojego serca jest niemal słyszalne (...).                                                                  - Poznasz mnie". Czy  prześladująca kobiety postać, to rzeczywistość, czy tylko chora wyobraźnia Maureen? Cień przywołuje wspomnienia Sophie z dzieciństwa. Pojawiające się sny i dawna wyliczanka ujawnia ukrytą w zakamarkach pamięci przeszłość. Wciągający thriller z dobrze rozwiniętą warstwą psychologiczną. Wywołuje dreszcze i ukazuje, jak emocje pomagają wyprzeć ze świadomości wiele rzeczy. Nie będę tu oceniać postaw bohaterek, chciałabym jedynie zwrócić uwagę na zaskakujące zakończenie. Chociaż książka była w połowie przewidywalna, to autorka potrafi zmienić tor fabuły, by zszokować. 

Czuję się kupiona, wchłonięta, przepadnięta. Usatysfakcjonowana. Sophie od najmłodszych lat zmagała się z toksyczną matką, nieczułą, oschłą, pełną krytyki wobec własnego dziecka. Życie pod jednym dachem z kobietą niespełnioną, ale wciąż atrakcyjną, romansującą na prawo i lewo, zmieniającą partnerów jak rękawiczki i okazującą wieczne niezadowolenie z córki, nie było łatwe. Od najmłodszych lat wbijana w kompleksy, nie potrafiła ułożyć sobie życia i po prostu być szczęśliwą. Teraz jako dorosła osoba skazana jest na opiekę nad toksyczną rodzicielką, która choruje na Alzheimera. Na pierwszy rzut oka, to bezbronna starsza pani, pogubiona w swym umyśle, nie współpracująca z otaczającym ją światem. Jednak w przebłyskach świadomości staje się dawną wersją samej siebie, wciąż pełną jadu, krytyki, niezadowolenia i braku uczucia do córki. Sophie nienawidzi matki i jednocześnie czuje ogromne poczucie obowiązku wobec niej. Nie o takim życiu marzyła. Jej jedyny poważny związek nie przetrwał dzięki rodzicielce, która jak nikt inny, umiała przywiązać córkę do siebie i pozbawić ją złudzeń na normalne, szczęśliwe życie. Kobieta czasem szuka bratniej duszy na portalach randkowych, ale z różnym skutkiem. W domu tymczasem zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Głuche telefony, guzik znaleziony przy tylnych drzwiach i nie należący do żadnej z nich, zniszczone rzeczy, opowieści matki o prześladującym ją cieniu i jej posiniaczone ciało. Robi się coraz bardziej niepokojąco, mrocznie, a Sophie zaczyna tracić swoje poczucie bezpieczeństwa. Kto zaczął je prześladować? Gdzieś na obrzeżach świadomości zaczynają wracać do niej pogrzebane wspomnienia z dzieciństwa i wie, że to co tam odkryje może być zbyt przerażające, by umysł to zaakceptował. A gdy wszystko co składało się na Twoje życie prowadzi Cię do ostateczności, jaką miałyś podjąć decyzję? Wysłuchałam!...na przyśpieszonych obrotach.!! Lektorka tak masakrowała uszy, że gdyby nie możliwość szybszego odtworzenia, to odpuściłabym tę książkę i tym samym ominęła by mnie tak fantastyczna lektura. Dla mnie to świetna pozycja. Śmiem się pokusić o stwierdzenie, że to najlepsza książka tej autorki. Tu naprawdę było napięcie… a odkryta przeszłość zwalała z nóg. To książka dla was, jeśli lubicie thrillerowe obnażanie relacji międzyludzkich do samych kości ;). @wydawnictwofilia @filiamrocznastrona

Thrillery psychologiczne Sarah A. Denzil poznać można po tym, że wciągają od pierwszych stron. Tak samo jest w przypadku najnowszego. „Poznasz mnie” to solidnie skonstruowana fabuła, to historia, która pochłania nas do cna. Autorka zaprasza nas do poznania historii Sophie, kobiety, która całe swoje życie poświęciła dwóm sprawom – pracy w szkole podstawowej oraz opiece nad matką, która cierpi na Alzheimera. Sophie nie ma czasu na swoje życie prywatne. Pewnego dnia postanawia to zmienić. Chcąc oderwać się od obowiązków umawia się na randkę. Jednak tego dnia wokół bohaterki dzieje się wiele niewyjaśnionych „zjawisk”. Na szybie odnajduje krwawy ślad z odciśniętą dłonią. W ogrodzie znajduje guzik. Jej matka wypija wybielacz, twierdząc, że skłonił ją do tego cień. Na domiar złego na nagraniu słyszy tajemniczy głos, szepczący słowa „Poznasz mnie”. Trzeba przyznać, że wydarzenia te napawają nas strachem o losy Sophie. Kto ją prześladuje? Jakie są zamiary prześladowcy? Dlaczego do wydarzeń dochodzi w momencie, gdy kobieta postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie? Kim jest cień? Do kogo należy tajemniczy guzik? Kto jest właścicielem tajemniczego głosu? Sophie chcąc rozwikłać zagadkę ostatnich zdarzeń, zmuszona będzie spojrzeć w przeszłość. Czy jest na to gotowa? Czy wystarczy jej sił, aby zmierzyć się z prawdą sprzed lat? Trzeba przyznać, że gonitwa myśli i próba odnalezienia odpowiedzi na te pytania, sprawiły, że nie mogłem oderwać się od lektury. „Poznasz mnie” to thriller trzymający w napięciu. To historia, której nie chciałbym być bohaterem. Lecz jako miłośnik thrillerów psychologicznych uwielbiam poznawać historie tak bardzo naszpikowane wydarzeniami, które spędzają sen z powiek. To, co udało się autorce, to stworzenie mocnej historii, której każdy wątek elektryzuje. Również sama relacja Sophie z matką bardzo mnie poruszyła. Sophie pomimo okropnego traktowania przez swą matkę, nie opuściła jej, lecz trwała przy niej, gotowa pomóc. Bez wątpienia jest ona bohaterką, którą podziwiam. Jej postawa zasługuje na uznanie. A najnowszy thriller Sarah A. Denzil zasługuje na umieszczeniu go na półce Najlepszych Interesujących Książek. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu FILIA, FILIA Mroczna Strona.

Ciężko wyobrazić sobie życie w przeczuciu, że czegoś brakuje, że jest coś, o czym się zapomniało lub nie wiedzieć, co tak naprawdę jest prawdziwe. A gorsze od tego jest nie czuć się komfortowo we własnej skórze. Zimna, mściwa, odległa i pełna jadu. Czy taka ma być matka? Sophie Howland nigdy nie znała innej wersji kobiety, która ją urodziła. Nawet po trzydziestce, wciąż się jej boi, szczególnie, gdy ta jest we wczesnym stadium choroby Alzheimera. Jej strach robi się jeszcze większy, gdy zdaje sobie sprawę, że jest obserwowana, a jej prześladowca był w jej domu. Nie może już nikomu ufać. Wkrótce paranoja ogarnia jej codzienne życie, czyniąc ją bezużyteczną w jakiejkolwiek innej działalności i skupiając się tylko na znalezieniu prześladowcy. Aby dowiedzieć się, kto chce zniszczyć jej życie, Sophie musi wejrzeć w swoją przeszłość. Ta książka jest dla mnie trudna do oceny. Nie potrafię tego dokładnie wyjaśnić. Książka mi się podobała, ale mnie nie zachwyciła. Były fragmenty, które wydały mi się interesujące, ale były też takie, w które ciężko jest uwierzyć. Myślę, że była ona po prostu dziwna, ale tym samym interesująca. Wiem, że jedno zaprzecza drugiemu, ale takie jest moje odczucie. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorka zbudowana i wprowadziła w historię ze zwrotami akcji i wieloma naprawdę interesującymi wątkami fabularnymi. Myślę, że niektóre elementy były trochę skomplikowane i nie do końca pasowały do całości. Przez cały czas miałam wrażenie, jakbym czytała opowieść o duchach, z mrocznymi cieniami i wieloma niepewnymi wydarzeniami. Styl pisania autorki uwielbiam, jest prosty, ale przy tym bardzo przekonujący. Obraz matki jest całkowicie odpychający, przez co możemy tylko współczuć jej córce. W końcu nie jest tak łatwo odwrócić się plecami od swojej rodziny, bez względu na to, jak bardzo nas skrzywdzili. „Poznasz mnie” ma klimat i tempo opowieści grozy. Zakończenie niestety mnie rozczarowało, bo nie tego się spodziewałam. W każdym razie myślę, że książka zasługuje na przeczytanie. Jest to ciekawy i przerażający thriller. Twoje ostateczne odczucia będą prawdopodobnie zależeć od tego, czy zaakceptujesz ujawnienie tajemnicy.

Powiem wam tylko tyle, że takiej końcówki się nie spodziewałam. Wychodzi na to, że przychodzi taki moment w życiu człowieka, kiedy nie ma już siły być prześladowany, obrażany i poniewierany. Lepiej, by nikomu nie udało się nigdy nikogo doprowadzić do takiej ostateczności, choć... W tym przypadku wydaje mi się, że była całkowicie usprawiedliwiona. Przez całą książkę czułam niebywałą chęć, by potrząsnąć tą staruszką i przemówić jej do rozsądku. Wielokrotnie podejrzewałam, że była świadoma swych słów, tylko faktycznie gburowatość i dawny błąd zniszczyły jej nie tylko myślenie, ale i serce. Główna bohaterka była zastraszana i wielokrotnie robiona w balona. Pozwalała na to, choć mogła z tym coś zrobić. Zapewne, gdyby wcześniej odgadła swą przeszłość postąpiłaby inaczej. Nie mniej jednak miała na tyle wytrzymały charakter, że udawało jej się wytrwać w domu koszmarów. Autorka porusza kwestę choroby Alzheimera wklejając w powieść jej pierwsze symptomy i możliwość zachowania chorego. Wszystko za sprawą historii, która była i straszna i przerażająca jednocześnie. To napięcie wzrastało coraz bardziej. Z wolna odkrywaliśmy coraz więcej tajemnic porozrzucanych na kartach powieści. Pod koniec książki wydaje mi się, że w jakiś sposób można było się pewnych rzeczy domyśleć, lecz w trakcie tak wiele rzeczy się działo, że te niewinne podpowiedzi gdzieś tam zanikały. Bardziej skupiłam się na historii, niż na sekretach. Było tak wiele niejasności, aż sama zaczynałam wątpić, czy kiedykolwiek poznam na nie odpowiedzi. Wiele wyjaśnia tutaj część druga, a zakończeniem jest krótka część trzecia. Przedstawia niby zupełnie inną historię, ale biorąc pod uwagę koniec książki, była ona naprawdę potrzebna. Pozycję czytałam w wielkim napięciu wręcz zachwycona niezbyt długimi rozdziałami. Niedopowiedzenie z poprzedniego wyjaśniał nowy, kolejny rozdział. Pozycja oderwała mnie od rzeczywistości i pozwoliła zwrócić uwagę na osoby, które na pierwszy rzut oka są normalne. Nikt tak do końca nie wie ile krzywdy może wyrządzić wyimagowany przyjaciel...

Matka i córka- dwie kobiety mieszkające pod jednym dachem. Skazane na siebie przez przeszłość. 🔸️ Maggie sama zmagała się z wychowaniem nastoletniej zbuntowanej córki. Pogorszenie ich wzajemnej relacji nastąpiło po zniknięciu ojca Niny, która winą za to obarczyła matkę. W życiu Niny zaczyna się wiele dziać, imprezy, alkohol, narkotyki i dorosły chłopak i …ciąża, a przede wszystkim bunt czternastolatki i nienawiść skierowana ku rodzicielce. Rodzicielce, która jest gotowa na wszystko, jeśli to ma być ceną za bezpieczeństwo jej córki. I tu zaczyna się życie w sieci kłamstw i manipulacji. 🔸️ Dwadzieścia pięć lat później miłość Maggie do dziecka zaprowadza ją na poddasze własnego domu, gdzie żyje przykuta łańcuchem do podłogi. Nienawiść córki do matki zamienia ją w strażniczkę domowego więzienia. To ona teraz ustala zasady. A kary muszą być dotkliwe. Matka musi zapłacić. Mnóstwo nawarstwiających się sekretów i konsekwencje, które ponieść muszą obie. Która z nich poniesie większe? 🔸️ Książka spełnia wszystkie kryteria, by określić ją fantastycznym thrillerem. To nie jest pozycja, którą po przeczytaniu wyrzuca się z głowy. Historia pokazana jest z perspektywy obu kobiet i rozłożona na kilka przestrzeni czasowych, co podnosi walory całej fabuły. Z każdym rozdziałem mamy mętlik w głowie i nie wiemy po której stronie się opowiedzieć. Jak na meczu tenisowym śledzimy akcję z jednej strony kortu na drugą, coraz bardziej wytrzeszczając oczy i gubiąc się w tym gdzie leży zło, a gdzie znajduje jeszcze większe zło. Jedynie czego mi tu zabrakło, to rozwinięcie wątku dziewczynki z sąsiedztwa. Skoro był już poruszony, to mógłby być jakoś dokończony, lub w ogóle pominięty. Intrygował, ale autor go porzucił, a nas zostawił z domysłami i obawą. Myślę, że miłośnikom thrillerów przypadnie ta książka do gustu. Jest klimat, napięcie, są emocje. I jest koniec, który jest tak wielkim huknięciem, że aż chciało mi się krzyczeć NIE. Polecam z jak najczystszym sumieniem.

Hmm. Mam mieszane uczucia, co do tej książki. Może zacznę od plusów ? Zdecydowanie, relacja Sophie z matką została świetnie przedstawiona. Dawno już nie widziałam tak toksycznej matki, która tak bardzo nienawidziła własnej córki i niszczyła jej życie do tego stopnia, co naszej bohaterce. Nie raz miałam ochotę wyciągnąć Sophie i nią potrząsnąć, nakrzyczeć na nią, żeby uwolniła się od swojej rodzicielki, i zaczęła żyć. Dla siebie. Relacje z rodzicami potrafią być skomplikowane tak jak w tym przypadku. Toksyczny związek między Sophie, a jej matką, dość mocno odcisnął na niej swoje piętno. Odnosiłam wrażenie, że dziewczyna ma niesamowite wyrzuty sumienia z powodu choroby matki, która tylko zaostrzyła jej już i tak wredny charakterek. Kat i ofiara. Tak nazwałabym tę dwójkę. Jeśli chodzi o tę część, gdzie książka miała być thrillerem, to nie znalazłam tego. Nie poczułam strachu, napięcia, czegokolwiek związanego z uczuciami, jakie wywołuje ten gatunek literacki. Wątek z dziwnymi sytuacjami, które zaczęły dziać się w życiu Sophie, uważam, że został potraktowany po macoszemu. Zdecydowanie za mało w tym było thrilleru, aczkolwiek fakt, że sama relacja Sophie z matką, może przyprawiać o gęsią skórkę, ale to tyle. Tak jak myślałam, matka skrywała okropny sekret, który na końcu książki ujrzał światło dzienne. Czy było to zaskakujące ? No właśnie nie bardzo. Gdyby historia była bardziej rozwinięta, myślę, że mój odbiór książki też byłby inny. Po przeczytaniu książki nie czuje żadnych emocji. Przyznam, że jestem odrobinę rozczarowana. Liczyłam na coś więcej, nie mówię, że książka jest zła, bo jest świetnie napisana, wątek i fabuła spinają się w całość, ale ja jednak szukam czegoś więcej. Nie mniej jednak jestem pewna, że wielu z was ta książka przypadnie do gustu i bardzo przyjemnie spędzicie z nią czas, do czego was zachęcam. 😊 Najlepiej to samemu wyrobić sobie zdanie 😊

Dawno nie napisałam recenzji świeżo po zakończonej lekturze, ale odczuwam tak silną potrzebę, by zmienić myśli w słowa, że musiałam zrobić to właśnie teraz. Twórczość Sarah A. Denzil jest mi znana – czytałam jej „Morderczynię”, która bardzo mi się podobała, ale i „Jedyne dziecko”, które mimo że było dla mnie ciut przewidywalne – również pamiętam. Z perspektywy czasu i przez to, że jestem świeżo po lekturze „Poznasz mnie” chyba dostrzegłam, w czym tkwi tajemnica Autorki. Jej książki utrzymują czytelnika w takim napięciu, że po prostu nie da się ich zapomnieć. W tym miejscu wiem, że muszę znaleźć czas, by nadrobić inne pozycje Autorki. Wierzę, że będzie warto. „Poznasz mnie” porwała mnie już od pierwszych stron. Może to wyświechtany frazes, ale tym razem było tak naprawdę. To tak, jakby dobra koleżanka, której dawno nie widzieliście, zaczęła Wam opowiadać, co złego wydarzyło się u niej przez czas rozłąki. Właśnie tak czułam się podczas lektury. Nie sposób oderwać się od tej historii. Poza naprawdę ciekawą fabułą sporą rolę odegrał tutaj klimat- przyznam uczciwie, że kilka razy przeszły mnie ciarki. Nie da się ukryć, że Denzil potrafi budować napięcie, a mroczna i gęsta atmosfera udziela się czytelnikowi. Cała historia jest tak pokręcona, że nie wpadłam na rozwiązanie zagadki, choć po takiej ilości przeczytanych thrillerów często mi się to udaje. W tym przypadku byłam szczerze zaskoczona. I naprawdę usatysfakcjonowana. Przeczytajcie ten tytuł KONIECZNIE. Oceńcie sami, co się tutaj wydarzyło… Czy pewne przerażające decyzje podjęte w przeszłości mają jakiekolwiek wytłumaczenie, czy na zawsze pozostaną niewybaczalne? Odpowiedzcie sobie sami. W moim przypadku „Poznasz mnie” ma szansę zostać jedną z lepszych książek tego roku.