Pół życia (okładka  miękka)

Jodi potrafi pisać o trudnych rzeczach w sposób prosty, który nie ociera się o banał. W ten sposób przedstawiła problem eutanazji w książce „Pół życia”, chociaż jak dla mnie powieść niesie całkiem inne przesłanie, a kwestie dylematów, o to kto i czy ma prawo decydować o życiu drugiego człowieka są raczej poboczne. Obok dosyć kontrowersyjnego tematu eutanazji, Jodi jak zwykle porusza kwestię człowieczeństwa i uniwersalnych praw panujących w rodzinie. Pokazuje, że nie istnieje tylko i wyłącznie jeden, niezmienny kodeks rodzinny, ale każdy człowiek ma indywidualny, wpisany we własne serce.
Jodi dała mi, to co chciałam: szczerą i wzruszającą historię. Książka zmusza do myślenia, a przede wszystkim do znalezienia swoich odpowiedzi, a nawet postawienia własnych pytań.
„Pół życia” jest książką dedykowaną wszystkim osobom, które wymagają od obyczajowych powieści całkowitego zatracenia. Zdecydowanie i nachalnie polecam.

Zdecydowanie polecam tę książkę. Bardzo ciekawa fabuła jednocześnie skłaniająca do zastanowienia się nad życiem i przemyślenia kilku spraw które na co dzień ciężko dostrzec.
Polecam tę autorkę, gdyż wszystkie jej książki są napisane w tej formie, poruszą tylko inną tematykę.

i ich obraz z zupełnie innej strony,
a może obraz człowieka, jego pragnień i zagmatwań (?)
może nie doskonała, ale na pewno warto ją przeczytać

Jedna z lepszych powiesci Jodi Picoult. Przeczytana kilka razy 👍

Kim jest Jodi Picoult nie trzeba chyba nikomu mówić. Jest to słynna pisarka, o której z pewnością słyszał niemalże każdy. Jedna z prestiżowych autorek w świecie literatury, czego dowodem jest to,że jej książki przełożono na 34 języki, a utwory wychodzące z pod jej pióra zajmują pierwsze miejsca na listach bestsellerów.Jest jedną z moich ulubionych autorek, a jej książki czytam z zapartym tchem.To co wyróżnia ją z pośród innych autorów książek,to fakt,że nie boi się pisać o rzeczach trudnych i kontrowersyjnych.

Tak jest również w przypadku powieści"Pół życia". Według mnie tytuł jest bardzo wymowny,gdyż książka opowiada o człowieku, który właśnie połowę swojego życia spędza w lesie żyjąc z wilkami. Ale nie uprzedzajmy faktów...A więc po kolei.

Luk Warren, bo o nim właśnie mowa jest sławnym badaczem wilków, który rezygnuje ze swojej rodziny,a nawet człowieczeństwa po to by móc zgłębić tajniki życia,zachowań i zwyczajów tych dzikich zwierząt.Zwierząt,które w świecie ludzi zostały okryte złą sławą.Decyduje się na 2 letnie życie w Kanadyjskim lesie wkraczając do świata wilków, co więcej stając się wilkiem.Zostaje przyjęty do wilczej wachty.Wilki stają się jego nową rodziną.Warren porzuca świat ludzi rezygnując ze swojej ludzkiej rodziny.Świat, który pozostawia za sobą rozpada się:żona rozwodzi się z nim, syn Edward wyjeżdża,a córka Cara już nie jest małą dziewczynką.
Nagle jak to w życiu bywa wszystko się zmienia. Nasz bohater wraz z córką ulega poważnemu wypadkowi samochodowemu w skutek którego doznaje ciężkiego urazu mózgu i trwa w stanie wegetatywnym. Edward, który od 6 lat nie kontaktował się z ojcem musi wrócić do kraju i razem z siostrą podjąć decyzję o jego odłączeniu bądź nie od urządzeń podtrzymujących życie.Obojgu zależy na tym, by podjąć decyzję jaką życzyłby sobie ich ojciec, gdyby sam mógł decydować. Jednakże każde z nich inaczej widzi działania na rzecz dobra ojca i spełnienia jego woli, co prowadzi do eskalacji wielu emocji w rodzinie Warren'ów. W obliczu tak trudnej sytuacji rodzeństwo występuje przeciwko sobie po to,by każde na swój sposób chronić ojca i działać kierując się jego dobrem. Tragedia rodzinna ujawnia skrywane od lat tajemnice i zmusza bohaterów, jak również czytelników do odpowiedzi na pytania, które tak naprawdę prostych odpowiedzi nie mają...

Jeśli chcecie wiedzieć: jakie tajemnice skrywają karty tej powieści?,Czy rodzeństwo znajdzie sposób na to, by na nowo stać się rodziną? A przede wszystkim jaka decyzja zapadnie w kwestii losów Luka? koniecznie przeczytajcie tę książkę.

Dla mnie osobiście lektura książki nie była łatwa,jakoż temat w niej poruszony sam w sobie łatwy nie jest.Czytając ją podejmowałam wiele prób rozważań i dywagacji zadając sobie pytania: Czy człowiek ma prawo decydować o życiu i śmierci drugiego człowieka?,Czego życzył by sobie ten człowiek pozostający na granicy dwóch światów?,aż wreszcie co ja sama zrobiła bym zmuszona do podjęcia decyzji o tym, czy pozwolić odejść, czy podtrzymywać przy życiu bliską mi osobę? i chyba nikogo nie zdziwi fakt,że odpowiedzi tych nie znalazłam i z pewnością niezależnie od tego jak długo bym ich szukała nigdy nie znajdę.

Książka wywarła na mnie ogromne, wręcz piorunujące wrażenie;lecz mimo to musiałam robić sobie długie przerwy podczas czytania, gdyż nie da się jej czytać jednym tchem z uwagi na powagę tematu.

Dużym atutem utworu jest wielotorowość narracji.W moim subiektywnym odczuci jest jednak jeden maleńki minus. Otóż z emocji i klimatu utworu "wybijały mnie wątki dotyczące stricte życia wilków,które mimo swojej bezsprzecznej wartości początkowo utrudniały mi skupienie na głównej akcji książki. Do czego jednak po pewnym czasie czytania się przyzwyczaiłam.

Gorąco polecam,naprawdę warto przeczytać.Książka wyzwala gamę emocji, skłania do przemyśleń,refleksji oraz do zatrzymania się w biegu codziennego życia.

Moja ocena to:9/10
Pozdrawiam,
Agnieszka Kaniuk

taka-jest-agata.blogspot.com „Życie nie pieści”-tak może powiedzieć niemal każdy z Nas. Dokonywanie, trudnych, niewygodnych wyborów, jest nieodłącznym elementem dorosłości. Można próbować uciec przed odpowiedzialnością, lecz czy faktycznie, może Nam się to udać? Próbę ucieczki przed dorosłością podjął Edward, jeden z bohaterów powieści „Pół życia”, autorstwa Jodi Picoult. Chłopak wyjechał do Tajlandji, gdy okazało się, że ojciec nie akceptuje jego osobistych wyborów. Rodzina Edwarda wkrótce potem rozpadła się. Jego młodsza siostra uważa, że to właśnie On winien jest rozwodu rodziców. Prawda jest jednak zupełnie inna… Luke Warren, ojciec Edwarda i Cary, kochał swoją rodzinę(powiedzmy), bardziej jednak kochał watahę wilków. Luke był bowiem znanym badaczem wilczej natury. Porównywał strukturę stada do mafii i robił wszystko by być przyjętym w jej szeregi. Zostawił nawet swoją rodzinę by żyć w lesie i poznawać swych zwierzęcych przyjaciół. Po rozwodzie objął opiekę nad bardzo związaną z Nim córką. Gdy odbierał nastolatkę z imprezy, ulegli groźnemu wypadkowi. Ratownicy byli pod wrażeniem faktu, że młoda dziewczyna wyciągnęła ojca z samochodu tuż przed wybuchem. W szpitalu okazuje się, iż Luke Warren ma rozległy uraz głowy. Znajduje się w śpiączce, a lekarze nie dają szans na poprawę. Niestety, jedyną osobą, która może zadecydować o Jego losie jest syn. Gdy mężczyzna przylatuje do USA, lekarze przedstawiają mu sytuację. Radzą by odczekać jeszcze parę dni, wykonać ponowne badania pod kątem zachowania poszczególnych funkcji mózgu i ewentualnie odłączyć Luke’a od aparatury podtrzymującej życie. Cara nie dopuszcza do siebie nawet takiej myśli! Uważa również, że ktoś, kto nie miał kontaktu z jej ojcem przez wiele lat, nie zna Luke’a tak jak Ona i nie powinien mieć prawa do decydowaniu o jego losie! Jest w stanie poruszyć przysłowiowe „niebo i ziemię” by dowieść swych racji. Okazuje się jednak, że Edward ma upoważnienie, otrzymane od ojca… Rodzeństwo spotyka się w sądzie… Jakie rodzinne sekrety ujrzą światło dzienne? Czy Edward tak bardzo nienawidzi ojca by pragnąć jego śmierci? Czy miłość Cary jest tak silna by dziewczyna chciała na siłę utrzymać go przy życiu? Jakim człowiekiem naprawdę był Luke Warren? Dlaczego Edward opuścił dom? Tego wszystkiego członkowie rodziny dowiedzą się na sali sądowej, a Wy czytając powieść „Pół życia”. Przyznam szczerze, że książka podobała mi się bardzo średnio. Rodzic zakochany w zwierzętach, opuszczone dziecko… Gdzieś już to było, prawda? Ależ, tak, w powieści tej samej autorki pt. „Już czas” Choć to „Pół życia” została wydana jako pierwsza(2012), to właśnie „Już czas”(2014) podobała mi bardziej. Na koniec chciałabym napisać o dużym plusie historii o miłośniku wilczych braci. Zmusza ona czytelnika do zastanowienia się nad pewnymi bardzo istotnymi kwestiami: Czy życzymy sobie podtrzymywania przy życiu „na siłę”? Na jakiego typu leczenie dajemy zgodę? Czy chcemy być dawcami narządów? Warto wcześniej podjąć tego typu decyzje i porozmawiać z bliskimi. Pomoże to uniknąć takiej sytuacji, w jakiej znalazła się rodzina Warrenów.

Książka przedstawia zarys zachować i życia Lukea. Ma on rodzinę: żonę, córkę, syna. Rozwiódł się z żoną. Niczym się to nie różni od zwykłej książki. Ale pasja mężczyzny jest jedyna w swoim rodzaju. Kocha on wilki. Pewnego dnia wszedł do klatki z wilkami, spędził z nimi noc, te przez ugryzienie go polubiły, stał się częścią stada. Chce wyruszyć w podróż. Żyje z wilkami. W pewnych momentach może wydawać się, że umrze. Fajnie, człowiek ma pasję, ale gdzie w tym wszystkim rodzina?
I tu własnie dzieje się tragedia rodzinna.
Syn opuszcza dom. Dlaczego? Jest on homoseksualistą, ojciec tego nie akceptuje.
Pewnego dnia odbiera córkę z imprezy Ma wypadek. Córka i tak ratuje mu życie, ale jest w śpiączce. Syn przyprowadza do szpitala wilka. Nie pomaga mu. Po konsultacji z lekarzem okazuje się, że Luke może umrzeć. Córka wierzy, ze tak się nie stanie. Toczy walkę z bratem, gdzie dochodzi nawet do wyłączenia aparatury ojca. Jaki dramat rozegra się na sali sądowej. Czytając książkę poznasz życie Lukea i odpowiesz sobie na pytania
- Dlaczego córka kłamie, ze nie piła alkoholu, a w szpitali wykryto dużo jej ilość
- Dlaczego tak naprawdę syn Lukea uciekł za granicę? Czego i dlaczego nie wyjawił nigdy swojej matce?
Ogromną wadą książki jest 250- stronny opis kłótni syna z córką o to, czy ojciec ma być w śpiączce, czy ma oddać swoje organy? Dla mnie trochę nudne, ale ogólny pomysł na książkę bardzo fajny. Gdyby skrócić książkę do 300 storn byłoby lepiej.

Każda książka Picoult czymś mnie zaskakuje, wzrusza i skłania do głębszych refleksji. I tak było i tym razem! Skomplikowane a nawet kontrowersyjne tematy jakie podjęła tu autorka i osobisty, wrażliwy sposób w jaki to zrobiła są niewątpliwym atutem całej opowieści. Od początku wciągnęłam się bez reszty w fabułę, który z pozoru wydaje się dość prosta, ale w miarę czytania pisarka umiejętnie i w barwny sposób kreuje kolejne wątki, zazębia je ze sobą, łączy w zaskakującą całość. Co więcej, nie sposób nie wspomnieć tu o trzymających w napięciu wydarzeniach, dramatyzmie, niezwykłym klimacie, silnych emocjach, świetnych kreacjach bohaterów i złożonych dylematów, z jakimi będą musieli sobie poradzić. Pozytywnym zaskoczeniem było wplecenie w całość informacji o wilkach, ich zachowaniu, mentalności i ich niezwykłej naturze, która wcale nie różni się tak bardzo od ludzkiej.Poruszająca, mądra książka o życiu i śmierci, trudnych decyzjach, niełatwych relacjach rodzinnych oraz wilkach i ich naturze.

Wobec prozy Jodi Picoult, a zarazem jej ostatniej książki, nie można przejść obojętnie. "Pół życia" to poruszająca powieść o trudnych relacjach rodzinnych, zawierająca ogromny ładunek emocjonalny i wzbudzająca w czytelniku wiele kontrowersyjnych uczuć. Książka napisana z prostotą, jednak dopracowana w każdym, najmniejszym nawet szczególe. Czytelnik stopniowo odkrywając prawdę o bohaterach i ich tajemnicach z przeszłości, przeżyje wiele wrażeń, wzruszeń i dylematów etycznych. Kończąc lekturę można dojść do jedynego wniosku: to książka niezwykle prawdziwa i życiowa.
Tomasz Rędzia, Empik Warszawa

Autorka sięgnęła po trudną tematykę jednak poradziła sobie z nią doskonale. Ma nie tylko talent pisarski, ale również wyczucie, dzięki któremu opowiadana przez nią historia jest autentyczna i w pełni oddaje przeżycia i stany emocjonalne bohaterów. Świetna książka, która porusza i skłania do refleksji.