Po drugiej stronie kartki (okładka  miękka, wyd. 10.2015)

Polecam............................................

,,Trudno powiedzieć do kogo należy opowieść. Czy jest ona własnością pisarza, który ją stworzył? Postaci, które rozgrywają jej fabułę? A może jej właścicielem, jest tak naprawdę czytelnik, który tchnął życie w bohaterów? A może oni wszyscy - pisarz, bohaterowie i czytelnik - muszą ze sobą współistnieć? Może bez tego magicznego połączenia opowieść na zawsze pozostałaby jedynie zbiorem słów wydrukowanych na papierze".

Każda z nas marzy o księciu z bajki, który będzie nas kochał na zawsze, bez granic. Ale oni żyją tylko w bajkach. A gdyby jednemu z nich udało się wydostać z bajki do prawdziwego świata? Radość rozpierałaby nasze serca. Ale czy dałby sobie radę w życiu w którym nigdy nic nie wiadomo jak się potoczy? Przecież to nie bajka. Historia nie będzie wciąż i wciąż się powtarzać tylko przeć powoli do przodu, często nie po naszej myśli. Książę już nie będzie najważniejszą postacią tylko jedną z wielu. Czy sobie poradzi? Przekonajcie się sami.

Dzięki Delilah, Oliverowi w końcu udaje się wydostać z pomiędzy kartek. Na początku nie potrafi się odnaleźć zdziwiony światem, który go otacza. Nigdy nie żył w żadnym innym świecie, poza swoją bajką, więc przystosowanie się do nowej rzeczywistości stanowi dla niego pewne wyzwanie. Na szczęście zawsze towarzyszy przy jego boku ukochana Delilah z którą spędza większość czasu. To ona pomogła mu wkroczyć w nieznane mu dotąd otoczenie, oswoić się z nim i zacząć tak naprawdę żyć. W końcu mają siebie nawzajem i są bardzo szczęśliwi. Jednak ich radość nie trwa długo. Książka zaczyna się upominać o dawnego bohatera, a prawdziwe życie zamiast stawać się lepsze, stacza się na samo dno nędzy. Jak poradzą sobie Delilah i Oliver z zaistniałymi wydarzeniami? Czy rzeczywistość ich poróżni? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.

,,Dobrze się zastanów, czego sobie życzysz bo jak nie..." Na początku byłam sceptycznie nastawiona do drugiej części przygód naszych głównych bohaterów. Bałam się, że ,,Po drugiej stronie kartki" nie sprosta moim oczekiwaniom, że po tej powieści historia straci ten cały blask jaki podarowała mi na początku. Jednak ciekawość wzięła górę nad strachem i zabrałam się za czytanie. Po dłuższym zagłębianiu się w treść przestałam się bać.

Książka znowu zostaje podzielona na trzy tory. Możemy poznać losy nie tylko wcześniejszych bohaterów, ale także historię Edgara, który trafił na kartki powieści. Zobaczyć ich zmagania z zaistniałą sytuacją w której się znaleźli, odkrywają przed nami swoje przeżycia, doznania, emocje, myśli z czego łatwo możemy się z nimi utożsamiać. Chłoniemy z zapartym tchem historię, którą chcą nam przekazać, wraz z nimi mamy okazję powrócić do wcześniejszych wątków jakie odgrywały się w ,,Z innej bajki", co bardzo ułatwia odnalezienie się w drugiej części historii, gdy dawno czytaliśmy jej pierwszą część.

Nie powinnam się śmiać jak Oliver zmagał się z poznawaniem nowego świata, ale tak mnie bardzo rozczulał, że nie potrafiłam się pohamować. W tej części przedstawiony był nie jako dzielny książę, który kolejny raz ratuje księżniczkę w opałach, ale jako dziecko, które niedawno przyszło na świat i z zainteresowaniem chłonie świat, który go otacza. Powieść kolejny raz zaskarbiła sobie moje serce i na pewno będę do niej często powracać, gdyż nie potrafię się tak na dobre pożegnać z bohaterami. Uważam jednak, że ta część jest o wiele lepsza od poprzedniej. Bardziej dopieszczona, dopracowana, przedstawia nam ciekawe rozważania, spostrzeżenia, refleksje bohaterów z czego z łatwością możemy się z nimi utożsamić. Dobrze, że Jodi Picoult i jej córka napisały ,,Po drugiej stronie kartki". Jest piękna, wzruszająca, a zarazem smutna i ciężko o niej zapomnieć. Gorąco polecam.

Niesamowita powieść, w której bariera pomiędzy czytelnikiem a bohaterem książki została przerwana, a świat rzeczywisty z fikcją się zlewają. ;)

Kiedyś urzekła mnie pewna powieść autorstwa Jodi Picoult i jej córki, Samanthy van Leer pt.: „Z innej bajki”. Opowiadała ona o Delilah, nastolatce, w której ręce, całkowicie przypadkowo, wpadła bajka dla dzieci. Od razu jednak przypadła jej do gustu i potajemnie postanowiła ją przeczytać. Opowieść tak jej się spodobała, że czytała ją non stop, aż znała ją praktycznie słowo w słowo na pamięć. Pewnego razu jednak, główny bohater bajki, książę Oliver, przemówił do niej z książki. Początkowo Delilah była pewna, że zwariowała, jednak po czasie zdała sobie sprawę, że to się dzieje naprawdę, że postać z książki naprawdę do niej przemówiła. Nastolatkowie bardzo dużo ze sobą rozmawiali, mimo iż byli z dwóch różnych światów: Oliver ze świata dwuwymiarowego, a Delilah trójwymiarowego. Mimo to świetnie się dogadywali. W końcu młodzi zapałali do siebie uczuciem i Oliver zapragnął wydostać się z książki. Jednak zadanie nie okazało się tak proste, jak im się na początku wydawało.
Fakt faktem powieść ta została nie do końca dopowiedziana, aczkolwiek myślałam, że autorki po prostu takie zakończenie ustaliły. Różne są książki, różni autorzy i różne zakończenia. Kiedy jednak dostałam od wydawnictwa Prószyński i S-ka propozycje zrecenzowania powieści - „Po drugiej stronie kartki” - kontynuującej przygody Olivera i Delilah, nieco się zdziwiłam. Po prostu myślałam, że dalszych części nie będzie, że „Z innej bajki” zakończyła się tak, jak się zakończyła.
Widać autorki miały jeszcze coś do powiedzenia w historii Delilah i Olivera.

"(...) Na tym polega aktorstwo. Wcale nie tak trudno być kimś, kogo inni spodziewają się w nas zobaczyć. Zdecydowanie trudniej pamiętać o tym, kim się jest naprawdę."


No więc ci, co czytali część pierwszą, wiedzą, że Oliverowi za pomocą Delilah udało się wreszcie wydostać spomiędzy okładek. Pomimo przeróżnych zabawnych komplikacji, Oliverowi udało się w końcu odnaleźć w nowym, rzeczywistym świecie, który z fascynacją poznaje. Jednak jak to się mówi, wszystko co dobre, szybko się kończy, i książka w końcu zaczęła się upominać o swojego księcia. Niektóre zdarzenia wymykają się spod kontroli i sprawy rzeczywistości z opowieści i tej z prawdziwego świata zaczynają się komplikować. Również tak zwane prawdziwe życie daje o sobie w końcu znać. Na szczęście okazuje się, że bajka kryje w sobie naprawdę niezwykłą moc.

Powieść, nie powiem, trochę nie w moim guście, ale „Z innej bajki” tak bardzo mi się spodobała, że koniecznie zapragnęłam przeczytać także tę drugą część. I nie pożałowałam. Obie książki są naprawdę warte uwagi. Można też w nich dostrzec, że porusza sprawy dotyczące problemów doskwierających wielu matkom i ich dzieciom.
Bardzo spodobało mi się również to, że książka jest ilustrowana. Co prawda, nie ma tam masy obrazków nawiązujących do każdego wątku, jednak kilka się ich znajdzie.

Naprawdę gorąco polecam! :)

Oliver dla swej wielkiej miłości -Delilah- uciekł z książki. Teraz musi nauczyć się żyć w świecie zwykłego nastolatka, bez mieczy, księżniczek do ocalenia czy zbrodniarzy do unicestwienia. Jest... chłopcem. Który nie powinien mieć pojęcia o tym, jak władać bronią. Mimo lekkiej obawy Delilah, Oliver już po kilku dniach zjednuje sobie ludzi, a dodatkowo zagięła na niego parol jedna z uczennic, prywatnie największy wróg dziewczyny. Mimo początkowej sielanki sprawy mocno się komplikują, zaś Edgar (syn autorki opowiadania dla dzieci) zaczyna tęsknić za matką...
Bajki mają to do siebie, że wszystko tam układa się po myśli bohaterów. A jeśli taki bajkowy książę znajdzie się po drugiej stronie kartki? Co wtedy?

Pamiętam emocje towarzyszące mi podczas lektury pierwszego tomu, Z innej bajki. Wówczas nie miałam jeszcze pojęcia, iż szykuje się kolejna część. Istnieje wiele powodów, które skłoniły mnie ku tej książce- zarówno fakt, iż to kontynuacja, jak i nazwisko Picoult. Sprawdzone, znane- nigdy mnie nie zawiodła.

Tym razem zdarzało mi się nawet uśmiechać pod nosem. Tak, Moi Mili; niektóre perypetie królewicza są bardzo zabawne (no bo jak tu się nie śmiać, kiedy lekcje chemii to dla niego prawdziwa czarna magia, a to, co się podczas nich dzieje... stop, koniec spoileru!), w końcu nie trafia się zbyt często tak światła osobistość. Nawet, jeśli nikt nie wie o jego prawdziwym rodowodzie. To, co dla nas, współczesnych jest naturalne (chodzi mi przede wszystkim o różne dziwaczne słówka), dla niego miały zupełnie inny wydźwięk i co za tym idzie... cóż, domyślcie się.

W międzyczasie bajkowym królestwem opiekuje się jego realny sobowtór, Edgar. Umościł się wygodnie w nowym scenariuszu, walcząc z kosmicznymi wrogami. Książce jednak nie do końca podoba się jego wersja i na nowo chce przyciągnąć do siebie wszystkich bohaterów...

Troszkę się pośmiałam, troszkę popłakałam; ot, taka to właśnie książka. Jodi Picoult jak zawsze uraczyła czytelnika niezwykle emocjonalnym obrazem. Po drugiej stronie kartki to nie tylko historia pierwszej miłości, pokonującej przeszkody. To również kwestia miłości panującej w rodzinie, więzi, jakie łączą bliskie sobie osoby. Dopiero, gdy kogoś zabraknie orientujemy się, jak kojąca była jego pewna obecność, wsparcie, które otrzymywaliśmy. W chwili gdy spada na nas wyrok zaczynamy się zastanawiać- przeliczać dni, godziny i minuty- spędzone na rzeczach błahych, nieważnych. Och, z jaką radością zamienilibyśmy ów zmarnowany czas na jeszcze jedno spotkanie z bliską osobą...

Jeśli macie możliwość, korzystajcie z obecności ukochanej osoby, ile wlezie- nie ważne, matka, brat, chłopak czy przyjaciółka. Nie tłumaczcie się sami przed sobą, że "przecież będą przy nas zawsze", bo to "zawsze" czasami jest zbyt krótkie.

"Po drugiej stronie kartki" to druga część cyklu Z innej bajki. Cyklu, który na pewno jest oryginalnym tworem i który jest wydany z pięknymi ilustracjami. Autorki wpadły na pomysł aby połączyć świat bajki ze światem realnym. Jednak nie w sposób oczywisty. Nie byłam pewna jak chciały to zrobić i szczerze powiem, że jestem miło zaskoczona, bo tego, co stworzyła Picoult i Leer się nie spodziewałam.

Coraz częściej autorzy/autorki czerpią inspirację z baśni, jednak nie każdy wpadł na pomysł, aby w swojej powieści wyciągnąć baśniowego księcia z książki i uczynić go prawdziwym. Zapewne niejedna dziewczyna, która uwielbia czytać książki, chciałaby aby jej książkowy bohater mógł żyć w realnym świecie. Aby mogła wyciągnąć go z kart powieści i mieć obok siebie. Otóż główna bohaterka "Z innej bajki" uczyniła niemożliwe, możliwym.


Sam pomysł, jak już wspomniałam, jest świetny, wykonanie jest całkiem zgrabne, ale brakuje mu trochę charakteru. Co nie czyni książki złą, ale czegoś mi w niej brakowało. Owszem bohaterowie są zgrabnie nakreśleni, ale nie posiadają tej iskry, która czyni ich wyjątkowymi. Chociaż muszę zaznaczyć, że w tomie II lepiej wypadli niż w I. Świat, jaki nakreśliły nam pisarki jest interesujący i spodobał mi się na tyle, że sięgnęłam po kontynuację. Książka jest zabawna, co oczywiście działa na jej plus. Nie jest to historia z tych smutnych, aczkolwiek zdarzają się takie momenty.

Osobiście uważam, że książka jest dobra i właśnie czegoś takiego - odrywającego od szarej rzeczywistości i sprawiającego, że na powrót poczułam się małą dziewczynką, która wierzy, że wszystko jest możliwe - potrzebowałam. Znam styl Jodi Picoult z jej wcześniejszych książek, które miałam okazję czytać, i tutaj pokazała się z zupełnie innej strony, co sprawiło, że jeszcze bardziej polubiłam ją, jako pisarkę.

Drogi czytelniku, jeśli szukasz książki, która umili Ci nie tylko jesienne wieczory, i która sprawi, że znowu uwierzysz, tak jak ja, że wszystko może być możliwe, to sądzę, że ten cykl jest dla Ciebie. Dlatego zadaję Ci pytanie, czy chcesz wiedzieć co znajduje się "Po drugiej stronie kartki"?

sol-shadowhunter.blogspot.com

Podczas lektury tej książki niezwykle trudno było mi zachować powagę. Właściwie przez znaczną część historii uśmiechałam się od ucha do ucha a szczęście z pozytywnym rozbawieniem nie opuszczało mnie ani na krok. Nie tylko dzięki zakręconym bohaterom, ale i intrygującej fabule. Tylko ktoś tak niesamowicie utalentowany jak Picoult potrafi wymyślić fabułę w gruncie rzeczy banalną, ale już w wykonaniu zupełnie niesamowitą. Mogę zachwalać ją przez długi czas, bo czaruje, intryguje i bawi a w dodatku nie ocieka lukrową naiwnością. Autorka w duecie z córką stworzyła konkretną kontynuację pięknej historii.

"Po drugiej stronie kartki" dokładnie tak, jak pierwsza część czaruje swoją wyjątkowością, spełnia marzenia o księciu na białym koniu i zabiera do bajecznego świata niezapomnianych przygód. Piękna treść skomponowana z wyjątkowymi ilustracjami to połączenie, od którego nie da się oderwać. Kontynuacja tej historii spełniła moje wszystkie oczekiwania i zapewniła mi klika godzin wspaniałej przygody. Nie dajcie się prosić, to historia dla dużych i małych, która trafi do serca każdego!

Jodi Picoult pisze znakomite książki, historia zawarta w Po drugiej stronie kartki również mnie urzekła. Mimo że przeczytałam że książka przeznaczona jest dla młodzieży, zafascynowała mnie podobnie, jak część pierwsza. Teraz wiem że tylko matka z córką mogły wymyślić coś równie pięknego i poruszającego.

Niby bzdurka, banał i szczyt infantylności... Ale jak to się świetnie czyta! Chyba nawet jeszcze lepiej niż pierwszą część tej bajowej opowieści. Odłóżcie na chwilę powagę, podejdźcie do tego na luzie, a na pewno z przyjemnością doczytacie do ostatniej strony.