Osadzony (okładka  miękka, wyd. 01.2021)

Rewelacja wciąga i jak zawsze końcówka super czekam na następną część.

Świetna. Od początku porywa czytelnika. Polecam.

genialna seria, nie da się od niej oderwać.

Super wciągająca i wciąga jak nic innego,

Cala seria ciekawa

Rewelacja

Super

"Osadzony" był moim pierwszym spotkaniem z twórczością Kingi Wójcik i już na wstępie powiem, że na pewno nie ostatnim. Każda kolejna książka autorki zgarnia coraz to lepsze noty. Zaczęło się od 7 , póki co jest 8,5 (dla "Osadzonego") a przecież kryminał ten miał premierę zaledwie kilka tygodni temu. Jak zdążyłam się już przekonać tysiące czytelników, których zrzesza ten portal, prawie nigdy się nie myli. Tak było i w tym przypadku. Jeszcze kilka lat temu do polskich kryminałów podchodziłam z przymróżeniem oka, kojarzyły mi się z lekkimi powieściami, głownie dla kobiet, pozbawionymi dramatyzmu, brutalności i przemocy. Zawsze chciałam by któraś z popularnych autorek się odważyła i pokazała przysłowiowe "jaja". W ostatnich latach mojemu życzeniu stało się zadość. Okazało się, że cochones polskich twórczyń są wielkich rozmiarów . "Osadzony" jest doskonałym tego przykładem. Trzynaście lat temu mieszkańcy Łodzi żyli w strachu. Mężowie drżeli o życie swoich żon, rodzice zamykali w domach córki. Nieuchwytny, przebiegły i bezwzględny morderca, któremu media nadały pseudonim Trzynaście, długo igrał z policją, w końcu jednak popełnił błąd… Łodzianie odetchnęli z ulgą. Przeszłość jednak nie pozwala o sobie zapomnieć. Dochodzi do kolejnego morderstwa, które do złudzenia przypomina zbrodnie Trzynastki. Czy w mieście grasuje naśladowca? Jaki związek z Trzynastką ma kobieta, którą przed trzynastoma laty uznano za zaginioną? A może za sznurki pociąga człowiek od lat zamknięty w więzieniu, który teraz niespodziewanie poprosił o spotkanie z komisarz Rudnicką? Jeśli jeszcze nie znacie komisarz Leny Rudnickiej to koniecznie musicie to nadrobić. Przeglądając recenzje książki na blogach i portalach literackich pojawia się opinia iż postać ta w swoim obejściu i zachowaniu podobna jest do mrozowej Chyłki. Jako może nie wielka fanka, lecz osoba która czytała parę książek naszego najpłodniejszego autora, nie do końca się z tym porównaniem zgadzam. Mi osobiście Rudnicka bardziej przypominała twardą prokurator z serialu "Wataha" (rewelacyjna produkcja , którą koniecznie trzeba obejrzeć). Oczywiście nigdy nie będziemy w stanie dokładnie poznać bohatera ze szklanego ekranu, zdecydowanie nie tak dobrze jak tego książkowego, jednak możemy wychwycić pewne podobieństwa. Obie panie są twarde niczym skała, twardsze od niejednego męskiego odpowiednika (czy to policjanta czy też prokuratora). Obie wiedzą czego chcą i mają zarówno ambicje jak i inteligencję, która pozwoli im to osiągnąć. Bywają nieznośne , bezczelne i niesubordynowane. Mężczyzn traktują raczej przedmiotowo i zdecydowanie nie przystają do modelu "matki polki". Piją , palą, przeklinają , są bardziej męskie niż płeć brzydka. To walkirie, wilczyce, wampy i drapieżniki w jednym. Właśnie takie bohaterki lubię. O wiele lepiej się czyta, kiedy główni bohaterowie mają charakter i tę odrobinę pikanterii, nawet jeśli miało by to być kojarzone z wulgaryzmem. No bo drogie panie i kochani panowie, kiedy głównym wątkiem fabularnym jest brutalne morderstwo , to wprost nie przystoi używać w narracji delikatnych słów. I Kinga Wójcik to rozumie. Jest dosadnie, bluźnierczo i bardzo po męsku. Jest to książka dla czytelników, którzy nie zatykają uszu i nie obruszają się jak usłyszą brzydkie słowo. Kolejnym z głównych bohaterów jest sierżant Wolski, który pomaga Rudnickiej w prowadzeniu śledztwa (czytaj. stara się ujarzmić lwicę). Zaczynając tę książkę nie miałam zielonego pojęcia co się wydarzyło pomiędzy tą dwójką w przeszłości, jednak zdecydowanie była pomiędzy nimi chemia. Tutaj od razu powiem, że jeśli liczycie na erotykę, sex, buzi buzi czy chociaż przytulaski, to muszę was rozczarować niczego takiego tutaj nie będzie. Zresztą gdyby mój były mąż był brutalnym chamem a obecny partner w pracy, zniewieściałym gówniarzem, to też raczej nie miałabym ochoty na żadne zbliżenia. No ale chemia była. I nie mogłam tego zrozumieć. Nie mogłam też zrozumieć dlaczego autorka była w stanie obdarzyć Lenę Rudnicką jajami wielkości balonów, a Wolskiemu nawet się nie dostał zastrzyk z testosteronu. Był ślamazarny, nijaki, infantylny i zdecydowanie nie zaliczał się do badboyów w stylu Darka "Miami" z Pitbula (tak właśnie powinien wyglądać zawodnik z wydziału kryminalnego). No dobrze, ale czy do czegoś pomiędzy naszymi bohaterami doszło, czy też nie i musimy czekać na kolejne tomy, to już nie zdradzę.

Kolejna książka z serii o komisarz Lenie Rudnickiej w zasięgu naszej ręki. Muszę przyznać, że nie była to miłość od pierwszego spotkania. "Poryw" zrobił na mnie pozytywne wrażenie, ale jakoś mnie nie porwał. Kinga Wójcik jednak na tyle wzbudziła swoją prozą moja ciekawość, że postanowiłam sięgnąć po kolejną jej powieść. Było znacznie lepiej. Co do trzeciej z kolei, która ukazała się niedawno pod postacią "Osadzonego", nie miałam już żadnych wątpliwości. Musiałam ją mieć. Czy to znaczy, że autorka rozwinęła swoje skrzydła, Z pewnością tak, ale i we mnie myślę, nastąpiła pewna przemiana. Zmanierowana stylem innych autorów nie od razu rozpoznałam jej doskonałość. Teraz pozostaje tylko nadzieja, że na tej się nie skończy, a spotkania z Leną Rudnicką staną się rutyną. Zatem przed Wami kolejne śledztwo Pani komisarz, które prowadzi razem z sierżantem Wolskim. Młodym ambitnym i mającym słabość do swojej partnerki facecie, którego nie sposób nie polubić. Podobnie zresztą jak charyzmatyczną Lenę, której cięty język i bezkompromisowy styl działania zyskuje w oczach czytelnika z każdą chwilą. Nawet jeśli jest to na granicy prawa i dobrych obyczajów. Ta kobieta niewątpliwie coś w sobie ma. Nie przez wszystkich jest jednak lubiana. Nikt nie odmówi jej jednak wyników. To trzeba jej przyznać — jest paskudnie skuteczną policjantką. Formalnością jest zatem przydzielenie jest sprawy "Trzynastego" - sprawy, która sięga trzynastu lat wstecz. Wtedy Łodzian ogarnęła panika. Ludzie bali wychodzić się z domu w obawie przed seryjnym mordercą, którego przydomek pochodził od trzynastu róż, które zostawiał przy ciele ofiary. Kiedy udało się go schwytać, niemal wszyscy odetchnęli z ulgą. Trzynaście lat po tych wydarzeniach ginie kolejna kobieta, przy której policja znajduje symboliczny bukiet róż. Wszystko wskazuje na to, że Trzynasty ma swojego naśladowcę. Ten bowiem wciąż przebywa w zakładzie karnym. Kiedy jednak Lena otrzymuje od osadzonego zaproszenie na spotkanie, a ofiarą zbrodniarza pada kolejna kobieta, sprawa nie jest już taka oczywista. Trzeba przyznać, że autorka nie szczędzi czytelnikowi nieoczekiwanych zwrotów akcji, których czasem trudno uświadczyć nawet w najlepszej powieści akcji. Łatwość zaś z jaką czyta się powieść, sprawia, że albo zarwie się dla niej noc, albo zaniedba codzienne obowiązki. Nie sposób bowiem się od niej oderwać, nie wiedząc co dalej, kto, dlaczego i z kim. Powieść odsłania też kolejne epizody z życia Leny Rudnickiej. I choćby dla tego warto zacząć czytać serię od początku, Jeśli jednak czytelnik jest nastawiony tylko i wyłącznie na doznania związane z zagadką kryminalną, może wybiórczo sięgnąć po każdą z powieści, jakie dotychczas ukazały się w serii. Dużym atutem tej historii są jednak jej stali bohaterowie i to, jak toczą się ich losy w połączeniu z pracą w policji. Nikt z nich nie jest bowiem wolny od osobistych rozterek i spraw życia codziennego, zwłaszcza Lena Rudnicka, która boryka się z nie lada osobistym dylematem. To, co jeszcze niezwykłe w tej książce i stylu, to jej zakończenie. Tu autorka zaskakuje nas podwójnie i nieszablonowo. Perfekcyjnie splata wątki i odsłania, to co wcześniej było ukryte. Kończy jedno, zaczyna drugie, a kolejne pozostawia w zawieszeniu. Jestem pod wielkim wrażeniem.

Kinga Wójcik - to nazwisko poznałam kiedy zobaczyłam w zapowiedziach pierwszy tom serii o Lenie Rudnickiej. I już po przeczytaniu właśnie "Porywu" wiedziałam, że będzie to jedna z autorek na polskim rynku, której powieści kryminalne będą bardzo chętnie czytane. Czy się pomyliłam, czy miałam rację? Dzisiaj Wam opowiem o trzecim tomie, więc proponuję brać pod uwagę spojlery w dalszej treści i nie czytać jeśli się obawiacie, że później będziecie źli :) No dobrze, to przejdźmy do tego, o czym ta książka jest. Mamy seryjnego mordercę, który siedzi za kratkami już kilkanaście lat, ale niestety, znalezione zostaje ciało i wygląda na to, że być może to naśladowca, być może to właśnie Trzynaście - bo tak nazwała go policja - z więzienia komuś to zlecił. Niespodziewanie morderca chce się spotkać z Leną Rudnicką. Cóż może jej powiedzieć? W tej serii przenosimy się wraz z bohaterami do Łodzi. Cóż, ostatnio przynajmniej kilka polskich kryminałów właśnie tam ma osadzoną fabułę, co jest ogromną zaletą. Trzynaście lat temu zostało zamordowane trzynaście kobiet, a teraz, po trzynastu latach historia być może się powtórzy. Jeśli chodzi o miasto, to jest ono bardzo ciekawym podłożem do tego typu historii. Z jednej strony bardzo zaniedbane (choć w ostatnich latach się to zaczęło zmieniać), ale z drugiej, kryjące mnóstwo tajemnic. Dla mnie dodatkowy atut, bo mieszkałam tam kilka lat i w zasadzie czułam się podczas czytania, jak bym razem z bohaterami przechadzała się znanymi mi ulicami. Lena Rudnicka. Nasza główna bohaterka. Niepokorna osoba, której przeszkadzają przełożeni. Ostatnio mnóstwo takich pojawia się w książkach, prawda? Ale ta jest na swój sposób bardzo sympatyczna i nie zalatuje kopiowaniem z innych powieści. Mimo że ciągle pakuje się w kłopoty, jest porywcza, to nie da się jej nie lubić. Akcja powieści jest bardzo szybka, dynamiczna. Autorka nie daje czytelnikowi odpocząć zmuszając do snucia kolejnych domysłów o tym, co wydarzy się za moment. Jednocześnie, przy wielu wątkach, nie ma się poczucia zagubienia lub niedopracowania szczegółów. Właśni to, że kolejne elementy są bardzo przemyślane i zadbano o to, by nie było błędów sprawia, że czuje się jeszcze większą przyjemność z czytania. Zatem, czy polecam, czy jest warta uwagi? Jak najbardziej! Kolejny kryminał spod pióra polskiej autorki, świetna seria, więc nic, tylko się za nią zabierać! Wydawnictwu Pruszyński i S-ka dziękuję serdecznie za egzemplarz!