Nieodpowiednia dziewczyna. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 02.2020)

Ciekawie zapowiadająca się powieść, od której od początku czytania pierwszych stron nie można się oderwać.. Niestety koniec okazał się swego rodzaju dramatem, nie mającym nic wspólnego z ciekawym wątkiem miłosnym pomiędzy głównymi bohaterami. Na szczęście książkę szybko się czyta i pomimo kiepskiego zakończenia śmiało może po nią sięgnąć.

Przereklamowana książka, ze zdecydowanie zbyt dużą ilością seksu i to kiepsko opisanego. Jeśli liczyliście na studenckiego Greya, to właśnie to, ale jeśli na romantyczna książkę o trudnej miłości - To zdecydowanie odradzam. To na pewno nie to!! Historia zaczynała się ciekawie, a potem było tylko gorzej....

Moim zdaniem ta książka to hit. Nie jest przesłodzona i pokazuje prawdziwe problemy. Podobało mi się to, że książka była pisana z perspektywy chłopaka. Polecam ją wszystkim znajomym

Uzależniająca niczym narkotyk... przesiąknięta emocjami...

Polecam

Przeprowadzka zawsze wiążę się z mniejszymi lub większymi problemami; my, jako ludzie, często przywiązujemy się do jednego miejsca, a opuszczenie go budzi skrajne emocje. Daniel dotychczas mieszkał w domu rodzinnym, na obrzeżach miasta. Teraz jego rodzice postanowili przenieść się do jego centrum, kupując mieszkanie. Podczas remontów przygotowawczych do zamieszkania nowego miejsca chłopak odnajduje skrytkę w podłodze, a w niej pamiętnik niejakiej Jojo, która opisuje trudy życia z ojcem agresorem. Daniel, wychowany w dobrej i kochającej się rodzinie współczuje autorce i nieraz zastanawia się, jak potoczyły się dalsze losy nastolatki. Wkrótce jednak zapomina o notesie, choć historie w nim zawarte krążą gdzieś z tyłu jego głowy. Kilka lat później mężczyzna jest już w związku z Alice, wynajmują razem mieszkanie. To jego dziewczyna wpadła na pomysł, aby zrobili sobie miłosne tatuaże. W salonie Daniel jest zaintrygowany tajemniczą Eve, tatuażystką. Zdaje się jednak, że owo zainteresowanie jest jednostronne. Być może przeszłość właśnie zapukała do drzwi... Co może wyjść z mieszanki bogatego chłopca i zbuntowanej dziewczyny? Wydawałoby się, że emocjonująca historia. Wiecie, nastawiłam się na jakieś dylematy moralne (w końcu Daniel zainteresował się Eve, a był w związku z Alice), emocjonujące zerwania i jeszcze bardziej porywające serce nawiązania związku. Jak poszło? Według mnie kiepsko. Daniel co prawda pochodzi z dobrego domu, ale nigdy nie czuł się lepszy od reszty towarzystwa- zwyczajny chłopak, który po prostu ma wszystko ułożone w głowie. Eve to jego kompletne przeciwieństwo- nie chce wchodzić w związki, nie interesują jej przelotne romanse, pragnie tylko tworzyć tatuaże i mieć święty spokój. Na jej skórze przy pomocy tatuaży wypisana jest cała historia jej życia, a owa specyficzna zbroja daje jej bezpieczeństwo. W końcu stereotypy rządzą światem, czyż nie? Mimo tak oczywistych różnic ta dwójka od pierwszego spotkania poczuła, że nie jest to jedynie przelotna znajomość, ale być może nadzieja na szczęście... Zawiodłam się i aż ciężko podkreślić, jak bardzo. Począwszy od bohaterów, na fabule kończąc. Kilkakrotnie musiałam dopingować się do przeczytania tej pozycji do końca- już po pierwszych stu stronach miałam ochotę porzucić ją na rzecz innej, o wiele ciekawszej i sensowniejszej historii. Ale może od początku. Daniel- złoty chłopak, nigdy nie sprawiający problemów, ułożony, przystojny, grzeczny i szarmancki. Marzenie każdej teściowej, mokry sen każdej nastolatki. Szkoda tylko, że gdy przyszło zderzyć się z rzeczywistością, on po prostu... korzystał. Wykorzystywał? Można i tak to określić. Ten facet, który żyje maksymą "nie czyń drugiemu, co Tobie niemiłe" sam po prostu ją olewa. Taki "prosty moralnie", ale nie miał problemów z podwójnym życiem. A ostatecznie porzucił Alice i to w taki sposób, że wyglądał przy tym jak zirytowany dzieciak, który tłumaczy babci, że nie chce już trzeciego kotleta. Boże, jak on mnie irytował. Zresztą nie lepsza była Eve- buntowniczka, skupiona tylko na pracy? Zakaz wstępu dla facetów, a o miłości to już w ogóle nie może być mowy? Proszę Was. Ta bohaterka praktycznie od początku śliniła się w duszy na widok Daniela, choć próbowała nadrabiać krzywą miną i niby odrzucaniem zalotów. Ale jak tylko chłopak dał jej sygnał, ona za nim poleciała. I niby tylko seks, ale od początku wiadomo, o co chodzi. Nie bronię jej przełamywać własnych barier i zakochać się w kimś, kogo uznała za pasującego do siebie, ale proszę... dlaczego te mury skruszały tak szybko? Dlaczego nie widziałam w niej ani krztyny wewnętrznej walki, skoro tak bardzo broniła się niby przed jakimkolwiek uczuciem? Z opisu książki można wywnioskować, że będzie to pełna emocji historia. I owszem, była, tyle że jedyną emocją jaką czułam, była złość. I rozczarowanie, oczywiście. Przeszłość naszej tatuażystki... cóż, lekko nie miała, dlatego i jej "zasady życia" specjalnie mnie nie dziwiły. Tyle że i w tym przypadku czytelnik nie czuje z nią żadnego związku. Trochę tak, jakby ów temat został odwalony po to, żeby cała fabuła oraz niechęć Eve do facetów miała jakiekolwiek fundamenty. Zero emocji, zero współczucia, ba- wszystko opisane tak, że nawet ciężko wczuć się w jej sytuację sprzed lat. Nieodpowiednia dziewczyna ma nieco ponad trzysta stron, a wymęczyła mnie bardziej niż o wiele dłuższa książka. Do końca miałam nadzieję, że może jednak coś w końcu się zmieni. Nie. Historia, która wygląda jak pisana na kolanie, byle zadowolić czytelniczki, które w literaturze szukają wyłącznie scen erotycznych. Wiecie, może i nie czytuję namiętnie romansów, ale co jakiś czas mi się zdarzy. I to nie jest tak, że znielubiłam tę książkę, bo nie jest thrillerem, a wszystko co nie należy do tego gatunku odrzucam. Nie. Czytuję także romanse i powiem szczerze, że niejednokrotnie bardzo dobrze spędzam przy nich czas. Ale ta pozycja... po prostu nie.

"Im wyżej mierzysz, tym bardziej boleśniejszy jest upadek. Nie pytaj o przeszłość i nie planuj przyszłości." To co przeszliśmy w przeszłości naznacza nas. Ta nauka pozostawia po sobie ślad w naszym umyśle. Czy to pozytywne wydarzenia, czy tez zgoła całkiem inne. Brutalne, mroczne - niczym z koszmarnego snu. Z tym, że nie można się obudzić, bo to rzeczywistość. Dwudziestodwuletnia Eve jest tatuażystką. Pod warstwą tatuaży skrywa swoją prawdziwość. To jej sposób na pokazanie światu co myśli i czego doświadczyła. A nie było lekko. Było wręcz koszmarnie, tragicznie. W skutek czego odcięła się od mężczyzn. A tym bardziej nie wierzy w miłość. Nie ma zaufania do płci przeciwnej. Ani ogólnie do ludzi. Boi się, choć tego nie okazuje. Na każdym kroku chce mieć wszystko pod kontrolą. Tylko dzięki temu czuje się pewnie. Zdaje sobie sprawę, że jest zniszczona od środka. Wyrwane serce i brak chęci dopasowania się do ogółu. Jest tylko ona. I ma swój świat. Swoją pasję. Nie jest dobrym materiałem na partnerkę. Ba! Nawet takiej opcji nie bierze pod uwagę. Przez to co przeszła i jak wygląda. Przez to jak wygląda nie jest odpowiednią dziewczyną. I kiedy wszystko w miarę jakoś się ustabilizowało na jej drodze staje Daniel i Alice, którym zamarzyły się tatuaże... Dwudziestopięcioletni Daniel Collins jest szczęściarzem. Razem z siostrą Cecilią wychowywał się w pełnej rodzinie. Nie brakowało im ciepła, rodzicielskiej miłości, wsparcia i gotówki. Daniel ma także idealną dziewczynę. Alice jest według jego rodziców najlepszą partia dla ich syna. Ładna, dobrze wychowana, elegancka i ciepła. Na każdym kroku uchodzi za ideał. Kilka lat wcześniej Daniel z całą rodziną przeprowadził się do Londynu. To tu, w ich nowym mieszkaniu główny bohater znajduje pamiętnik i pasujący do niego kluczyk. To ten notes stał się przed laty powiernikiem wszystkich myśli i tego, czego doświadczyła jego właścicielka. Jojo Johnsons przeszła piekło. Doświadczyła kataklizmów godnych Puszki Pandory. Niczym najgorsza plaga zniszczyła ją. Niczym ogień trawiący wszystko na swej drodze. Została obdarta ze złudzeń. Jej wszystkie wyobrażenia zostały zdeptane, wyrwane z korzeniami zanim zdążyły urosnąć i w pełni rozkwitnąć. Przeszła przez piekło na ziemi... Drogi tych ludzi przetną się w najmniej odpowiednim momencie. Co z tego wyniknie? Czy Jojo otworzy się na miłość? Jakie kroki poczyni Daniel? A co z tym wspólnego ma Eve? Jaki finisz będzie miała ta zagadkowa i pełna zawrotnych wydarzeń historia? Już po samej okładce i opisie tego debiutu wiedziałam, że wczytam się w fajną historię. Nie przewidziałam tylko, że będzie tak mroczna i ciężka. Nie zabrakło scen erotycznych i opisów, jednak nie przytłaczały całości. W głównej mierze poznajemy historię oczami Daniela. Czasami tylko jest zaznaczone spojrzenie Eve i Jojo. I bardzo dobrze. Mogłam bardziej wczuć się w jego umysł. Autorka pokusiła się o przeplatanie przeszłości z teraźniejszością oraz z tym, co było pomiędzy. Nasz bohater jest rozdarty między kobiety. Czytałam z uwagą to, jak się miotał. Jego niezdecydowanie. Najbardziej przerażające dla mnie były opisy nastoletniej Jojo. Jej dzieciństwa i w drodze ku dorosłości. Współczułam jej. Szczerze. A później z jeszcze większym zainteresowaniem śledziłam Eve. To, jak stara się być silna. Jak nie dopuszcza nikogo do siebie i swojego świata. To jakim wysokim i grubym murem otoczyła swe serce. Wydarzenia w rytmie przekręcanych kartek nabierały tempa. Gmatwały się i szokowały. Dawały nadzieję i obdzierały ze szczęścia. Takiej huśtawki emocjonalnie już dawno nie doświadczyłam. To nie jest książka, przy której policzki obleją się purpurą. To nie historia, w której będziemy wybuchać salwami niekontrolowanego śmiechu. To coś więcej. To opowieść o niszczycielskiej przeszłości. O braku wiary. O tym, że w każdej chwili los potrafi spuścić ze smyczy siejące spustoszenie tornado, by znowu czarne chmury zasłoniły horyzont. O rozstajach dróg i skutkach podejmowanych decyzji. O tym co widoczne dla oka, a także tym co skryte w środku pod warstwą z tatuaży. Końcowe rozdziały sprawiły, że uroniłam łzę. Książka skończyła się tak, że mam nadzieję iż będzie kontynuacja. Chociażby ze względu na padające tam słowa, które nie miały tutaj odniesienie. Była przyczyna i zabrakło skutku. Jestem na tak i trzymam kciuk aby powstała część druga. Autorka z swoim debiucie zagrała na moich emocjach niczym najlepszy pianista na pianinie. Od spokojnych i delikatnych dźwięków po te zwiastujące kataklizm, by za chwilę znowu zmienić rytm i natężenie. Polecam

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/02/282-j-harrow-nieodpowiednia-dziewczyna.html W kwestii romansów jestem dość wybredna. Przeczytałam ich bowiem już tyle, że rzadko kiedy jakakolwiek powieść romantyczna potrafi mnie zaintrygować, chwycić za serce i na długo zapaść w mojej pamięci. Co więc skłoniło mnie do sięgnięcia po „Nieodpowiednią dziewczynę” J. Harrow? Ciekawy opis i wpisująca się w mój gust okładka powieści. Czy i tym razem otrzymałam schematyczne romansidło, pełne przesłodzonych rozmówek i z oklepaną fabułą? Gdy cały świat jest przeciwko, a serce i rozum nie współgrają, może wydarzyć się wszystko… Eve to młoda, zdolna tatuażystka. Stroni od mężczyzn i nie wierzy w miłość. Natura buntowniczki i skóra pokryta tatuażami sprawiają, że ludzie oceniają ją dość jednoznacznie. Daniel to jej kompletne przeciwieństwo – wychowany w kochającej rodzinie, dobrze wykształcony, szarmancki. Zawsze wie, jak się zachować… do czasu, gdy spotyka Eve. Zjawia się w jej salonie razem z Alice, swoją dziewczyną, z zamiarem zrobienia sobie miłosnych pamiątek na skórze. Od pierwszej chwili ulega niespodziewanej fascynacji młodą tatuażystką i wbrew rozsądkowi postanawia poznać ją bliżej. Nie ma pojęcia, że ich drogi przecięły się już wcześniej… Po przeczytaniu ostatnich dwóch stron byłam bardzo zaskoczona. Wbrew pozorom nie miało to związku z fabułą, ale z dwoma, dość istotnymi informacjami. Po pierwsze, „Nieodpowiednia dziewczyna” to debiut literacki, a po drugie, J. Harrow to pseudonim polskiej autorki. Polskie powieści tak średnio do mnie przemawiają, ale otwarcie przyznaję, że ta historia bardzo mnie urzekła i z pewnością będę ją polecać moim znajomym. Ogromną zaletą jest wyzbycie się przez autorkę schematu w kwestii kreacji bohaterów. Ile już mamy powieści romantycznych, w których miłość rodzi się między tzw. „bad boy’em” a „szarą myszką”? Około mnóstwo. J. Harrow w swojej debiutanckiej powieści stosuje zabieg odwrotny. Tym razem to Eve jest skomplikowaną, nieco trudną postacią a Daniel to szarmancki i miły facet z dobrej rodziny. Co zaskakujące, od razu polubiłam Eve, choć momentami ciężko było mi zrozumieć jej zachowanie. Z kolei do postaci Daniela podchodziłam dość sceptycznie. Autorka dość dziwnie ukierunkowała rozwój fabuły i zwyczajnie nie podobało mi się to, jak zachowuje się „idealny” Daniel. Harrow jednak udało się jakoś wybrnąć z tej sytuacji i sprawić, bym spojrzała na tą postać nieco przychylniej. Narratorem opowieści jest głównie Daniel, ale jest również wiele momentów, gdy stery przejmuje Eve. Autorka zgrabnie przeplata ze sobą rozdziały - aktualne wydarzenia uzupełnia wspomnieniami z przyszłości. „Nieodpowiednia dziewczyna” nie jest kolejną, banalną, miłosną opowiastką. Autorka porusza w niej wiele trudnych tematów, jak np.: przemoc domowa, alkoholizm, czy gwałt. Pomimo iż napisana jest w lekkim i przyjemnym w odbiorze stylu, to jednak jest bardzo emocjonalna i momentami ciężko się nie wzruszyć, poznając traumatyczne wydarzenia z przeszłości dziewczyny. Sądząc po zakończeniu, jaki zaserwowała nam autorka, myślę, że w przyszłości możemy doczekać się kontynuacji tej historii. Już dziś wiem, że po nią sięgnę, gdyż z chęcią poznałabym dalsze losy tych bohaterów. Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić to trochę przewidywalna fabuła, której rozwój, momentami bardzo łatwo było odgadnąć. Nie zmienia to jednak mojego pozytywnego odbioru tej powieści. Uważam, że „Nieodpowiednia dziewczyna” to bardzo udany debiut, który mogę Wam szczerze polecić. Moja ocena: 8/10

Miłość jest uczuciem, które bierze nas w swoje władanie zupełnie nieoczekiwanie, łącząc ze sobą osoby, które nigdy nie powinny się ze sobą spotkać. Takie, które pozornie do siebie nie pasują, nie połączy je nic sensownego, nie mającego szans na przyszłość, jednak jest siłą, która nie słucha rozumu. Nie liczą się dla niej deklaracje, które z pewnością nie będą miały potwierdzenia w zwyczajnym życiu. Potrafi napisać wiele historii, które nie zawsze kończą się szczęśliwie. Potrafi jednak dać nam nadzieję i zawładnąć nie tylko ciałem, ale i duszą. Odkrywanie nowych autorów i powieści, które są debiutami nigdy nie było dla mnie problemem. Jestem ich ciekawa, zwłaszcza, jeśli niosę ze sobą, coś co mnie zaciekawiło. Zawsze staram się wybierać książki, które mają szansę mi się spodobać. Nie wybieram ich na siłę, nie ma przecież sensu się męczyć. Czym zaskoczy nas J.Harrow? Główną bohaterką książki „Nieodpowiednia dziewczyna” jest Eve. To młoda i bardzo zdolna kobieta, która jest z zawodu tatuażystką. Wiele w życiu przeszła, jej skóra jest pokryta tatuażami, co sprawia, że nie jest zbyt dobrze oceniana przez innych. Jest buntowniczką, która nie wierzy w miłość, ma wiele problemów i z pewnością nie potrzebuje ich więcej, życie jednak bywa przewrotne i stawia na jej drodze Daniela. Mężczyzna wspólnie ze swoją dziewczyną decydują się uwiecznić swoje uczucie poprzez zrobienie sobie wspólnego tatuażu. Dziwnym zrządzeniem losu idzie do salonu Eve, a kiedy ją dostrzega coś się zmienia. W Danielu odzywają się uczucia, o których zdołał już zapomnieć. Dzieli ich praktycznie wszystko, a co więc łączy? Mężczyzna został wychowany w dobrej rodzinie, która go kochała, dbała o jego dobre wykształcenie. Jest kulturalny, szarmancki, zawsze postępuje właściwie, a w jego życiu nie ma miejsca na jakieś ekscesy, czy nieszablonowe zachowanie. Tak było do czasu, kiedy zwrócił uwagę na młodą tatuażyskę. Wbrew wszystkim ostrzeżeniom, bardzo chce ją poznać, jednak nie zdaje sobie sprawy z tego, że to nie jest ich pierwsze spotkanie, zaintrygowani? „Nieodpowiednia dziewczyna” łamie nieco stereotypy już na samym wstępie ukazując, że nie zawsze kobieca bohaterka musi być tą poukładaną stronną powieści. Mężczyzna nie zawsze musi być tym „złym chłopcem”, buntownikiem i istotą, która sprawia problemy. Daniel jest więc prostym człowiekiem, który nie wyróżniał się czymś znacznym na tle zadziornej Eve, która jest bardzo charakterną dziewczyną. Między bohaterami rodzące się uczucie, ta chemia była nie tak mocno zarysowana, jakbym chciała. Autorka zadbała o urozmaicenie fabuły, wplatając w nią tajemnice, które ją uatrakcyjniły. „Nieodpowiednia dziewczyna” to powieść, która bez zwątpienia ma coś w sobie. Styl autorki jest prosty i łatwy do przyswojenia, nie ma więc problemów w zrozumieniu i czytaniu powieści. Książka wywołuje emocje, z całą pewnością współczułam głównej bohaterce, tego jak ciężkie miała życie. Stopniowo poznawałam przeszłość Eve obserwując jej zmianę, a także strach przed tym, aby zdecydować się na coś zaskakującego. Z pewnością niezbyt łatwo jest zdecydować się na miłość. Myślę, że jak na debiut to „Nieodpowiednia dziewczyna” jest udaną powieścią z niedociągnięciami, ale potencjałem sporym. Autorka pisze poprawnie, potrafi zainteresować czytelnika i jestem pewna, że stworzy dla nas nie jedną historię, którą warto będzie przeczytać.

Daniel i Eve, dwa przeciwieństwa, które spotykają się zupełnym przypadkiem. Wtedy jeszcze nie wiedzą, że już coś ich łączy, że jedno z nich wie o drugim rzeczy, których ta druga osoba nie chce nawet pamiętać. Daniel przychodzi do salonu tatuażu ze swoją dziewczyną, to z jej inicjatywy wpada na dziewczynę, która zostawi ślad nie tylko na jego skórze. On to spokojny, wykształcony, wychowany w dobrej rodzinie chłopak z planami na przyszłość, Ona to dziewczyna z przeszłością, która żyje swoją pasją, nienawidzi facetów i boi się bliskości. Ma jednak w sobie coś, co zafascynuje Daniela i sprawi, że pierwsze spotkanie nie będzie tym ostatnim. Chłopak musi podjąć męską decyzję, a potem przyznać się do czegoś. Kolejny debiut, który sprawił, że podczas czytania zapominałam o cały świecie. Co ciekawe, obco brzmiące nazwisko na okładce, kryje w sobie naszą rodaczkę, co jest bardzo miłym zaskoczeniem. Historia Daniela i Eve nie jest może jakimś ewenementem, jednak jest tak umiejętnie poprowadzona, że zachwyca od pierwszych stron. Daniel, mimo że to klasyczny przykład dobrego chłopca, nie jest nudny, potrafi zaskakiwać, ma w sobie to coś, co sprawia, że nie jest mdły i przesłodzony. Eve dla odmiany, nie jest znów taką buntowniczką typu "nie, bo nie". To bardziej skrzywdzona przez los dziewczyna, która mimo chwilowych zakrętów, potrafi sama wyprostować swoje życie. Nie wini całego świata za swoje podłe dzieciństwo, tylko walczy o swoje marzenia. Jest skryta, boi się odrzucenia i wykorzystania, a to sprawia, że Daniel jest jeszcze bardziej nią zainteresowany i walczy o to uczucie. Posuwa się nawet do niezbyt uczciwych wybiegów. W książce pojawia się wątek zdrady i mimo że z początku surowo oceniałam zachowanie jednego z bohaterów, to jednak, jako dorosła osoba starłam się spojrzeć na tę sytuację też inaczej. Dorosłość to wybory, to także złe decyzje, błędy i zachowania, które nie zawsze są godne pochwały. Na kartach książki znajdziecie też nieco scen erotycznych, jednak nie kategoryzowałabym tej powieści jako erotyk, o nie. Sceny są pełne namiętności, pożądania, ale nie są wulgarne. To piękne dopełnienie uczucia bohaterów. To literatura typowo kobieca w nieco mocniejszej odsłonie romansu. Eve i Daniel to para, która cudownie się dopełnia. Mimo że na pierwszy rzut oka totalnie się różnią, czuć, że są brakującymi połówkami. Rozumieją się bez słów, szanują swoje potrzeby i chociaż początki mają trudne, nie poddają się przy pierwszych porażkach. Autorka w bardzo naturalny sposób pokazała, jak łatwo jest oceniać ludzi, nie znając ich zupełnie. My mamy tę możliwość, że poznajemy losy dziewczyny za sprawą swoistych powrotów do przeszłości, do czasów dzieciństwa, podróży i dorastania. To multum emocji, niepewności i nie zamykające historii zakończenie, wróżące ciąg dalszy ;) A kto tak naprawdę okaże się nieodpowiednią dziewczyną? To już musicie ocenić sami. Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2020/02/nieodpowiednia-dziewczyna-jharrow.html