Mroczna Bohaterka. Kolacja z wampirem

Zapewne wielu z Was zna to uczucie, kiedy rozpaczliwie brakuje Was czegoś ciekawego do czytania i czując narastającą frustrację udajecie się do księgarni w poszukiwaniu czegoś co nasyci Wasz ‚głód’ książkowy. Miałam tak w przypadku książki Abigail Gibbs - Mroczna Bohaterka: Kolacja z Wampirem. Przeglądając półki pełne niesamowitych historii z kolorowymi, zachęcającymi do przeczytania historiami sięgnęłam po tę, która najbardziej przykuła moją uwagę. Była utrzymana w odcieniach czerni, jedynymi kolorowymi elementami były: tytuł, napisany ciemną czerwienią oraz twarz dziewczyny o intensywnie rudych włosach i zachwycających fioletowych oczach. Pomimo powiedzenia: ‚nie oceniaj książki po okładce’ w momencie kiedy ją zauważyłam - już wiedziałam, że będzie moja i że ją przeczytam. Dopiero w domu szybko zerknęłam na opis, który kazał mi wierzyć, że jest to kolejna opowieść w stylu książek z serii: ‚Zmierzch’…i nie mogłam się bardziej mylić. Historia zaczyna się w noc, kiedy Violet spotyka Kaspara na placu Trafalgar Square. Już od pierwszych stron można dostrzec między nimi chemię, ukrytą pod nienawistnymi spojrzeniami i oziębłością. Tak zaczyna się ich historia miłosna. Większość wydarzeń toczy się w zamku należącym do rodziny Varnów, gdzie mają miejsce wszystkie ‚gierki’ pomiędzy bohaterami, ich kłótnie, ‚wzloty i upadki’ oraz najpiękniejsze chwile. Wszystkie przedstawione tam wydarzenia takie jak bale i zebrania króla i wampirzych szlachciców przypominają mi stare, animowane bajki Disneya. Sposób w jaki opisany jest zamek królewski, jego otoczenie oraz zachowania mieszkańców kojarzą mi się z dzieciństwem opartym m.in. na ‚Małej Syrence’, ‚Kopciuszku’, czy ‚Pięknej i Bestii’, czyli tych ponadczasowych historiach z elementami scen dla doroślejszej publiki, tj.: seks, przemoc i ostre słownictwo. Krótko mówiąc jest to raj dla pokolenia, które obecnie wchodzi w dorosłość. Autorka bardzo szczegółowo opowiada nam jak wyglądają wszystkie pomieszczenia w pałacu, las który otacza całą posesję, wszystkie widziane przez bohaterów krajobrazy oraz ich ubiór. Jednak jest to napisane tak lekkim i łatwym w odbiorze językiem, że czytelnik bez problemu ‚połyka’ wszystkie te opisy. Wszyscy bohaterowie i ich charaktery są doskonale pokazani, jednak nie są tak przerysowani jak w przypadku bohaterów większości książek o tematyce wampirycznej. A. Gibbs doskonale przedstawia zalety każdej postaci (wrażliwość, delikatność, empatię), jak również ich wady (brutalność, agresję, samolubność, żądzę krwi). Dokładniej się wczytując, możemy zauważyć, że najlepszy, najmilszy bohater może zmienić się w najgorszego, a najgorszy w tego najlepszego, uczymy się, że nie warto oceniać drugą osobę po pozorach, ponieważ bywają bardzo mylne. Jednakże żadna postać nie wzbudziła we mnie ani irytacji, ani szczególnej sympatii, czyli zupełnie jak w prawdziwym życiu - nikt nie jest idealny, a nasza ocena danej osoby jest często bardzo subiektywna. Całość książki jest dla mnie bardzo dobra. Dzięki niej na nowo odkryłam cały urok literatury wampirycznej i bardzo chętnie sięgnę po kolejny tom. Z czystym sumieniem polecam ją każdemu, niezależnie od grupy wiekowej, czy osobistych upodobań. Poniżej zamieszczam kilka cytatów, które mogą Was zachęcić do lektury tej powieści.

Zaczynając od tego, że przez pierwsze rozdziały czułam zaintrygowanie i zainteresowanie ową sytuacją głównej bohaterki, to później zamieniło się to w niezłe bagno. Nuda - chaos i tak naprawdę nic co mogłoby ,,chwycić'' czytelnika za serce. ,,Kolacja z wampirem'' to jedna z tych książek, których czytanie przerwałam i po kilku miesiącach powróciłam, żeby wreszcie skończyć, to co się zaczęło. Dla miłośników wampirów, buntowniczych nastolatek, które zakochują się w krwiożerczych istotach - mimo wszystko może to przykuć uwagę. Ja jako kochanka wszelakiej fantastyki uważam, że nie była to najgorsza książka, jednak wydaje mi się, że autorka mogła znacznie lepiej poprowadzić koncept i ciekawiej przedstawić niektóre sytuacje.

"Mroczna bohaterka" jak sama autorka pisała była inspirowana sagą "Zmierzch'', ale jak dla mnie ta książka stanowczo przyćmiewa Stephenie Meyer. Jest w niej więcej krwi, miłości, wybuchowości, zaskakujących momentów i więcej wampirów. Tu dopiero pokazują ich drapieżną naturę, to nie są potulne baranki, ale krwiożercze bestie. Nic więcej nie potrzebne, żebym pisała. Trzeba mi uwierzyć na słowo i po prostu przeczytać tę niezwykłą książkę.

Książka naprawdę jest w dechę i wcale nie jest podobna do sagi Zmierzch jak piszą w niektórych recenzjach i forach internetowych . Naprawdę polecam dla osób które lubią te klimaty sama przeczytałam ją w dwa wieczory i nie mogę się doczekać kolejnej części .

Na samym początku byłam lekko odrzucona, nie chciałam tego czytać, ale nie chciałam spisywać książki na straty, czytałam dalej. Ostatnie 100 stron czytałam na jednym wdechu i nie mogłam otworzyć książki. Bardzo polecam

Zaskakująca. Hehe ale bardzo mi się podobała z dreszczykiem i humorem. Bardzo dobrze się czyta i moge ja oczywiście polecić wszystkim, którzy lubią książki o wampirach.😊

no kocham tą książkę :) bohaterowie i sposób napisania jest taki czytelny dla czytelnika.....a już jak płaczę to musi być poruszająca....

Świetna książka. Bardzo mnie wciągnęła. Ma bardzo wciągającą fabułę. Naprawdę polecam wszystkim którzy lubią książki o wampirach.

Bardzo wciągająca. Z chęcią wracam do niej kiedy tylko mam ochotę. Myślę, że nigdy mi się nie znudzi. Serdecznie polecam ;)