Miłość i inne klątwy. W siedlisku. Tom 2 (audiobook mp3)

Szczęśliwy los rzucił cztery łodzianki - Alutkę, Basię, Lilkę i Julkę - do siedliska w Babiborze Podlaskim i jest im z tym bardzo dobrze. One odkrywają uroki wsi, a tymczasem pomaleńku, bez pośpiechu, trwa remont domu – bo i nie ma po co się spieszyć, skoro pierwsi goście w „Szczęśliwym losie” mają być dopiero w Boże Narodzenie … Życie płynie jak to na Podlasiu – niespiesznie, niczym woda w Narwi, przemijają pory roku, dojrzewają dynie (jak to jesienią), a wieś szykuje się do corocznej inscenizacji części II „Dziadów” Adama Mickiewicza, odbywającej się w przeddzień dnia Wszystkich Zmarłych. Nasze łodzianko-babiborzanki z zaciekawieniem czekają na poznanie kolejnego tutejszego obyczaju … Sielankę przerywa dość brutalne i niemiłe wtargnięcie do Babiboru intruzów z zewnątrz. Zaczęło się od artykułu w gazecie o ich siedlisku, zdradzającym ogółowi czytelników różne szczegóły, których ujawniać żadna z nich nie zamierzała. A napisała go kuzynka Ali, Aleksandra Morwa, która pojawiła się w Babiborze w ślad za artykułem, oczywiście bez zapowiedzi i pytania "czy można?", tak jak i nie pytała nikogo o zgodę pisząc i publikując swój artykuł. Zjawia się też nieznajoma o urodzie słowiańskiej nimfy i co niektórzy widują we wsi upiora … „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie, co to będzie? co to będzie? …” – wypisz wymaluj tak właśnie się robi w Babiborze … a nawet gorzej ... bo zostaje popełnione przestępstwo najcięższego kalibru i to niejedno. Cóż, ponieważ sytuacja przerosła miejscowych stróżów prawa, ich mocy i sił było za mało, prokurator Patrycjusz Pieprzyca wykonał telefon do przyjaciela – bardzo skutecznego, takiego, dla którego prawie nie ma rzeczy niemożliwych … Jak miło było znów spotkać książkowych znajomych, żałując że to nie żywi ludzie, a tylko postacie wykreowane przez autorkę. Dobrze było znów zanurzyć się w podlaskiej głuszy, poczuć łączące ludzi więzy życzliwości i przyjaźni … no i rozwiązać kolejną zagadkę… Ten tom w moim odczuciu jest jeszcze bardziej podlaski niż poprzedni, przetykany gwarą (spokojnie, do każdego gwarowego określenia jest przypis), pełen obrazków i scen z życia typowych dla Podlasia Chyba tylko tu batiuszka z cerkwi przyjaźni się i współpracuje z katolickim proboszczem, ludzie wierzący w Boga i chodzący do kościoła czy cerkwi wierzą też w boginki, rusałki, skrzaty, wodniki i utopce, a prastare słowiańskie tradycje są kultywowane na równi z chrześcijańskimi. Tylko tu drzwi na klucz się nie zamyka, bo i po co? swoi nie kradną, a obcych cała wieś z oka nie spuszcza, dopóki się nie przekonają kto zacz. No i język! Jak najbardziej polski, soczysty, żywy i barwny. Nasi Wieszczowie powinni być zadowoleni, bo i Mickiewicza słowa "O wieści gminna! ty arko przymierza między dawnymi i młodszymi laty: tobie lud składa broń swego rycerza, swych myśli przędzę i swych uczuć kwiaty" znajdują tu swoje miejsce i słowa Słowackiego o języku giętkim, który mówi wszystko co pomyśli głowa, są skrupulatnie wypełnione. Ci, co kochają książki napisane pięknym językiem polskim powinni być zadowoleni. Tak samo jak ci, co kochają komedie kryminalne i są zakochani w Podlasiu. No i po raz kolejny stwierdzam: szkoda, że szybciej się książkę czyta niż ją autor pisze! Bo to dopiero II tom, a ciekawość wciąż żre: „Co dalej?! No i co dalej?!!! …” Możemy się trochę pocieszyć tym, że to nie koniec, że seria "W siedlisku" ma mieć jeszcze trzy tomy ...

Drugi tom cyklu "W siedlisku" jakoś bardziej przypadł mi do gustu od poprzedniego. Słuchałam książki w formie audiobooka, więc może zmiana lektora zrobiła swoje (zdecydowanie lepszy od poprzedniego, czytającego pierwszą część). Sądzę również, że w tej części główne bohaterki były mniej przerysowane i zdecydowanie mniej przedstawione jako idiotki, co jest zdecydowanym plusem. Historia też jest dość ciekawa, mamy w niej odniesienie do starodawnych wierzeń, klątw, zjaw i szeptuch co wprowadza w nas specyficzny, urokliwy klimat Podlasia. Fajna, lekka komedia kryminalna, choć nadal uważam, że inne działa autorki są bardziej zabawne. Niemniej dobre czytadło na obecnie zbliżające się jesienne wieczory. Zakończenie też jest intrygujące i każe ze zniecierpliwieniem czekać na kolejną część przygód mieszkańców Babiboru.

Jak zwykle cudowna, ciepła, zabawna i trzymająca w napięciu książka. Dodatkowe smaczki to oczywiście ludowe wierzenia oraz absolutnie bezkonkurencyjne elementy gwary, zwłaszcza zaś soczyste i oryginalne inwektywy. Już nie mogę doczekać się kolejnej części!

Książka super,ale lektor źle dobrany. Uważam, że Pan Krzysztof Korzeniowski o niebo lepiej zinterpretował tom pierwszy. Bezbłędnie oddał komizm postaci, żart, którym skrzą się książki Pani Starosty. Oczywiście książkę polecam!

W swoim gatunku — a mowa tutaj o komedii kryminalnej — Gosia jest mistrzynią. Seria „W Siedlisku" natomiast póki co podoba mi się najbardziej, a z każdym tomem bawię się tylko lepiej!

pelna zaskakujących zwrotów akcji fabuła kryminalna w folkowym otoczeniu i przy udziale barwnych charakterów - wszystko pokryte warstwą humoru sytuacyjnego. POLECAM

Uwielbiam tę serię! Rewelacyjnie się słucha i nie raz wywołuje uśmiech na twarzy. Polecam jak ktoś szuka jakiejś lekkiej histori na poprawę humoru.

Co za nudy! Za bardzo rozwleczona,nie wiadomo o co chodzi. Napewno autorka mistrzynią kryminału nie jest. 1 tom lepszy.

Łatwo zaprzyjaźnić się z bohaterami i ciężko o nich zapomnieć, lekka, przyjemna, warta przesłuchania.

Po części pierwszej naturalnie sięgnęłam po drugą . Nie żałuję. Polecam. Lektor genialny.