Materiał na chłopaka (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

szczerze? najlepsza książka jaką przeczytałam pokazuje jaka jest miłość, nie jak z bajki i pokazuje ze nie wszystko jest idealnie i do tego dochodzą jeszcze problemu życiowe, UWIELBIAM! <3

kocham!!!! 2 część czeka na półeczce 🥰🥰🥰

„Coraz częściej dochodzę do wniosku, że niektórym samotność jest pisana. Ja jestem samotny, bo do niczego się nie nadaję i nikt mnie nie chce. On jest samotny, bo to paskudny typ i nikt go nie chce.” Przed Wami książka, która rozbawi Was do łez, a potem zmusi do paru refleksji. Alexis Hall przychodzi do nas z historią, która pod płaszczykiem sporej dawki dobrego humoru, przemyca problemy, z którymi zmaga się wiele osób.
Lucien O’Donnell jest uznawany za celebrytę, chociaż nim nie jest. Jest za to synem znanego muzyka, który go porzucił, gdy chłopak miał zaledwie trzy latka. To był pierwszy raz, gdy ktoś zawiódł jego zaufanie, można by nawet powiedzieć, że to poruszyło efekt domina. Brukowce widzą go jako narkomana, hulakę i chodzącą chorobę weneryczną, a tak naprawdę Lucien jest młodym, zagubionym i złamanym mężczyzną, który boi się komukolwiek zaufać. Paparazzi czekają na każde jego potknięcie (i to dosłownie), by upokarzać go w serwisach plotkarskich.
I właśnie jedno potknięcie i upadek w króliczych uszach doprowadza do tego, że fundacja, w której pracuje nasz bohater, niemal wymusza na nim związek z kimś, kto uratuje reputację jemu i fundacji. Materiałem na chłopaka będzie Oliver Blackwood, młody, nieco sztywny prawnik, który jest totalnym przeciwieństwem Luca. Mimo to mężczyźni godzą się na udawanie związku. Kompletnie przy tym zapominając, że między udawaniem a prawdziwym uczuciem jest cienka granica.
Nie zliczę, ile razy wybuchałam śmiechem podczas czytania. Humor występujący w książce trafił w moje gusta, przez co wręcz płynęłam przez tę historię. Nasi bohaterowie są wyraźni i każdy z nich jest jakiś. Zwłaszcza ci drugoplanowi, dostarczą nam sporo śmiechu — odpowiedzialni za to będą m.in. współpracownicy Luciena, którym trzeba rozkładać na czynniki pierwsze każdy żart.
Lucien O’Donnell jest kimś, z kim wiele osób będzie mogło się utożsamić. Nie wstydzi się tego, kim jest, jednak wstydzi się tego, że porzucił go ojciec. Boi się dopuścić kogoś do siebie, bo z góry wie, jak to się skończy.
Oliver Blackwood jest wycofany i można odnieść wrażenie, że patrzy na Luciena z góry. Jednak z każdą kolejną stroną będziemy odkrywać, że ten sztywny adwokat, tak naprawdę jest bardzo uczuciowym mężczyzną.
Podoba mi się to, jak została opisana relacja z rodzicami naszych bohaterów, bo to też ma duży wpływ na to, co ich ukształtowało.
Luc i Oliver są dla siebie jak lekarstwo, którego potrzebowali, ale nie oznacza to, że ich droga będzie łatwa i przyjemna. Wprost przeciwnie. Nasi bohaterowie mają za sobą historię pełną nieudanych związków, przez co łatwiej im zakładać, że im nie wyjdzie, niż że w końcu uda się im stworzyć coś stałego. Idealnie się uzupełniają i jest kilka scen, gdzie wyraźnie to widzimy.
I chociaż już wspominałam, że podczas czytania się pośmiejecie, tak znajdą się też fragmenty, które Was wzruszą, jak i zasmucą. Takie, które dają Wam do myślenia i pokażą, że nie zawsze widzimy coś takim, jakie jest.
„Materiał na chłopaka” nie opowiada tylko o udawanym związku, ale także o relacji z rodzicami, czy przyjaciółmi. Chociaż Luc ma sporą paczkę znajomych, to czasami odbierałam go jako samotnika z wyboru. Jednak jego przyjaciele to ten typ ludzi, którzy są gotowi wskoczyć za sobą w ogień i spędzić pół dnia w podróży w furgonetce, która tak naprawdę jest półciężarówką.
„Materiał na chłopaka” podczas czytania przypominał mi scenariusz filmu bądź serialu i chętnie bym go obejrzała. Fabuła Was wciągnie i nim się obejrzycie, będzie czytali ostatni rozdział. Już niedługo druga część historii Luca i Olivera, więc możecie sobie szybko nadrobić lekturę, bo z pewnością spędzicie z nią miło czas.

Książkę kupiłam w polecenia przyjaciółki. "Spodoba Ci... zwłaszcza pierwsza połowa". Nie bardzo rozumiałam co miała na myśli, a sama nie chciała nic spolerować. Zabrałam się więc do lektury i faktycznie pierwszą połowę książki połknęłam w jeden wieczór. Co do drugiej... Chaotyczna, dziwne pociągnięte i końcowka jakby pisana na kolanie. Czy to już jest zakończenie? Byłam zaskoczona, gdy na dwóch stronach nagle zamknięto fabułę. Na drugą część książki brakło pomysłu. Całościowo daję 4 gwiazdki. Książka miała potencjał i to duży, ale źle poprowadzona fabuła i koniec końców przyspieszone zakończenie sprawiły, że nie byłam w pełni zadowolona. Tak czy inaczej polecam. Dobrze się bawiłam.

Daję książce 10, ale jest to niemożliwe, więc daję ze spokojem serca 5. Po prostu zakochałam się w niej! Luc może wydawać się niektórym postacią irytująca, ale osobiście pokochałam go, jak własne dziecko. Ma on na początku bardzo niską samoocenę i zachowuje się dość dziwnie, jak na swój wiek, ale w czasie książki i dzięki Oliverowi. Jeśli mam być szczera, kiedy zostało mi 10 rozdziałów do końca, zaczęłam płakać, gdyż nie chciałam się z nią rozstać, a po jej zakończeniu czułam swego rodzaju pustkę. Książka naprawdę dobrze napisana i każdy najmniejszy wątek jest naprawdę dobrze przemyślany- nic tam nie jest "przez przypadek".

" materiał na chłopaka" to można powiedzieć typowa WATTPADOWA historia o dwóch mężczyznach. Jeden z nich uważa, że jest nikim i nic nie potrafi i w ogóle jest najgorszy. Czyli wiecie czego można się spodziewać. W dodatku ma często myśli erotyczne co mi się osobiście nie spodobało. Natomiast druga główna postać jest kompletnie inna. Fabuła na końcu jest trochę specyficzna ale też bym nie szarżowała. Mogę jednak przyznać, że wywołała we mnie emocje więc nie jest najgorzej.

Całościowo daje 3 gwiazdki, nie tego spodziewałam się po tej książce. Główny bohater będący narratorem jest strasznie irytującym zakompleksionym człowiekiem który umniejsza swojej wartości. Książka byłaby znacznie ciekawsza gdyby narracja była dwuosobowa i moznabyloby poznać myśli drugiego z bohaterów. Zakończenie z happy endem ale bardzo szybkie i mam wrażenie że powinny tam być jeszcze chociaż 2 strony.

Książka dosyć przeciętna i przewidywalna. Często miałam wrażenie, że bohaterowie są niezbyt dobrze przemyślanymi postaciami pod względem psychicznym i emocjonalnym. Ciężko mi wyobrazić sobie obrażanie się z powodów z których oni kłócili się w książce.

Książki nie czytałam jeszcze ale wydaje się ona bardzo ciekawa sam opis zachęcił mnie bo jestem fanką "red, white & royal blue" a ta książka wydaje mi się podobna. Mam nadzieję, że książka mi się spodoba ponieważ zdania o niej są różne.