Kogo widzisz w lustrze? Jak się uwolnić od krzywdzących przekonań (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Po poradniki czy książki o rozwoju osobistym sięgam niezwykle rzadko, przynajmniej w porównaniu do ogólnych ilości książek, jakie czytam. Ale czasem sięgam i to nie tylko po te recenzenckie. Zdarzało mi się kupić coś z tego gatunku dla siebie. Nadal mi się zdarza. Nie lubię w tym gatunku wtórności, nie lubię, kiedy książka nic nie wnosi do mojego życia. Oczywiście po samym opisie ciężko jest się tak naprawdę zorientować, czy dana pozycja jest dla nas, ale już jakieś pierwsze odczucia zazwyczaj mamy. Moje przeczucia i opis „Kogo widzisz w lustrze?” mówiły mi, że sporo mogę z tej publikacji wynieść dla siebie. Dlaczego? Ano dlatego, że temat, jaki na tapet wzięła autorka jest bardzo uniwersalny. Bo przecież od małego w każdego z nas wtłaczane są jakieś przekonania. To raz, a dwa, autorka jest profesjonalistką (psychologiem i psychoterapeutką). To nie jest celebrytka, która postanowiła napisać książkę i która twierdzi, że zna się na wszystkim i każdemu w każdej sprawie jej książka pomoże (a i z takimi publikacjami miałam do czynienia, nawet jedną taką, niestety, mam na półce i wydałam na nią pieniądze, czego do tej pory żałuję). Tym, co ostatecznie przekonało mnie do książki był fakt, że jak autorka podaje już w przedmowie, publikacja nie jest zbiorem suchych faktów czy innych mądrości, które możemy znaleźć wszędzie, ale oparta jest na prawdziwych historiach jej pacjentów, ich życiowych opowieściach, wzbogaconych o szczegółową analizę drzemiących w nich przekonań. Bo każdy z nas jakieś ma, a, co chyba jasne, mogą być one bardzo ograniczające, szczególnie jeśli zawierają ograniczające założenia co do nas samych. Trochę zamotałam, ale chyba wiadomo, o co chodzi. Książka jest po prostu o przekonaniach, jakie każdy z nas w sobie nosi. Na początku zostaje wyjaśnione, czym owe przekonania właściwie są, skąd się biorą i jak nad nimi pracować, aby ułatwiały, a nie uprzykrzały nam życie. Autorka przekonuje, moim zdaniem słusznie, że nad przekonaniami zaczynamy pracować, albo w ogóle zauważamy ich istnienie dopiero wtedy, kiedy stają się dla nas niewygodne, gdy zaczynają nas ograniczać, stają się dysfunkcjonalne. Na poparcie tego i innych stwierdzeń podaje oczywiście przykłady z życia. W dalszej części publikacji autorka przedstawia dziesięć prawdziwych historii swoich pacjentów. I ta właśnie część różni tę książkę od klasycznych poradników. Bo czyta się ją dokładnie tak samo jak powieść, przeżywając wraz z bohaterami ich wzloty i upadki, wchodząc w ich buty, doświadczając tych samych emocji. Jednocześnie jesteśmy z boku, zanurzamy się w czyjś świat bez zbędnego wysiłku czy ryzyka, że zostaniemy zranieni. Bo kiedy się takich opowieści słucha lub je czyta, są fascynujące, poruszają, porywają, ciężko się oderwać, tym bardziej, że mamy świadomość, że nie są fikcyjne. Sprawa wygląda inaczej, kiedy to samo przydarza się nam, kiedy się czymś takim żyje. W tym wypadku mogą być trudne do zniesienia i przytłaczające. Opowiadania są różne, na jednego czytelnika będą miały większy wpływ, na innego mniejszy lub nie będą wywierać żadnego wrażenia. To zależy od czytelnika i od tego, na ile zanurzy się w danej opowieści i na ile pozwoli jej zaprowadzić się do własnej historii i założeń. W każdej z historii odnajdziemy ograniczające, często krzywdzące przekonania, a niektóre z nich z łatwością odniesiemy do siebie. Opowiedziane w książce historie są ciekawe, autorka pisze bardzo przystępnie i szybko się tę publikację czyta, tym bardziej, że jest w niej dużo dialogów, więc tempo lektury jeszcze bardziej wzrasta. W ostatnim rozdziale książki znajduje się część praktyczna, w której znajdziemy katalog pytań pomocnych w identyfikacji i krytycznej ocenie własnych przekonań. Ponieważ książka napisana jest zupełnie inaczej niż typowe poradniki, może spodobać się również osobom, które omijają ten gatunek literacki szerokim łukiem. Serdecznie polecam, szczególnie każdemu, kto chce rozliczyć się z ograniczającymi go przekonaniami 💜

Sięgając po książkę Nesibe Özdemir, nie wiedziałam, czego w zasadzie mam się spodziewać. Czy będzie to kolejny poradnik, którego autorka poucza czytelników, jaki powinni przeżyć swoje życie? Tego właśnie trochę się obawiałam, bo dość mamy już książek, których twórcy uznali, że znaleźli uniwersalną receptę na szczęście... a przynajmniej próbują przekonać o tym innych. Okazało się jednak, że tym razem nie muszę się martwić. Autorka jest dyplomowaną psycholożką i psychoterapeutką, która nie tylko od lat pomaga ludziom w kryzysie zdrowia psychicznego, ale też z sukcesami prowadzi własny kanał na YT i dzieli się swoją fachową wiedzą z użytkownikami Instagrama. Ta książka, jak sama przyznaje, powstała z potrzeby serca i chęci podzielenia się z innymi doświadczeniami zdobytymi w trakcie wieloletniej praktyki gabinetowej. W wielu z opisanych historii czytelnicy z łatwością odnajdą cząstkę siebie. To, że książka nie powstała wyłącznie dla zysku, da się wyczuć niemal od razu. Ja pochłonęłam ją w dwa dni. Naprawdę trudno się od niej oderwać. Myślę, że dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że nie jest zbiorem suchych faktów i porad, lecz składają się na nią autentyczne historie z życia pacjentów, których losy szczególnie poruszyły terapeutkę. Każdej z nich poświęcony jest osobny rozdział i każda skupia się na innym problemie. Nesibe pokazuje, w jaki sposób towarzyszyła swoim pacjentom w procesie poznawania siebie, swoich potrzeb, lęków i głęboko skrywanych traum, a także wyjaśnia, jak terapia pomogła im uporać się z dręczącymi problemami lub przynajmniej dostrzec ich przyczyny. Uświadamia też, że u podstaw wielu z nich nie leżały wcale konkretne wydarzenia, lecz ich niewłaściwa interpretacja, która na dalszym etapie wpłynęła na powstanie krzywdzących przekonań. Nad tym zaś zawsze można, a nawet trzeba pracować. Autorka nie poprzestaje na tym, dając zainteresowanym narzędzia do rozpoczęcia samodzielnej pracy nad sobą. Oczywiście nie zastąpią one wizyty u specjalisty, z pewnością jednak mogą stać się przydatną wskazówką dla osób, które chcą lepiej poznać i zrozumieć siebie. Ostatni rozdział zawiera takie właśnie przykładowe pytania i ćwiczenia, z których możemy skorzystać, próbując dotrzeć do sedna tego, co nas trapi.

Kogo widzę, gdy patrzę w lustro? Mogłabym Wam napisać, że silną, pewną siebie kobietę, która spełnia swoje marzenia, realizuje założone cele i ogólnie dobrze ogarnia swoje życie. Ale tak nie jest. Gdy już zdarzy mi się w to lustro spojrzeć, to widzę krytyka, który zamiast dostrzegać to co dobre, skupia się na tym co niedoskonałe. I nie mówię tu o wyglądzie zewnętrznym, choć i on pozostawia wiele do życzenia. Zamiast zauważać i doceniać to co udaje mi się ogarnąć czy osiągnąć, to skupiam się na tym, że coś mi nie wyjdzie, wmawiam sobie, że robię za mało czy nie tak jak powinnam. Bo przecież zawsze wszystko ogarniałam, radziłam sobie ze wszystkim, znajdowałam rozwiązania. Tym razem też powinnam, a jednak nie potrafię rozwiązać niektórych problemów. I w mojej głowie tkwi przekonanie, że muszę. Tu i teraz. I choć z jednej strony wiem, że „jestem dość”, to z drugiej strony jest we mnie silny głos, który mówi „powinnaś więcej”. Nie umiem chyba docenić samej siebie i pewnych rzeczy odpuścić… Kiedyś mój mąż powiedział: „chciałbym, żebyś mogła na siebie spojrzeć moimi oczami. Zrozumiałabyś jak bardzo jesteś w stosunku do siebie wymagająca i krytyczna”. Jak wiele krzywdzących przekonań tkwi w naszych głowach? Wydaje mi się, że z niektórych nie zdajemy sobie nawet sprawy i utrwalamy je przekonani o ich słuszności. Po książkę „Kogo widzisz w lustrze? Jak uwolnić się od krzywdzących przekonań” sięgałam z ciekawością. Skusiłam się na nią przez tytuł, który sam w sobie dał mi do myślenia. A gdy już zaczęłam zatapiać się w lekturze, to tych myśli było tylko więcej. I choć Nesibe Özdemir przedstawia tu historie swoich pacjentów tak różne od mojej historii, to odnajdowałam w nich siebie. Pytania, które autorka stawia na końcu każdego rozdziału pozwalają zastanowić się i zweryfikować swoje przekonania o samych sobie. Autorka pisze, że tu „nie chodzi o fikcyjne historie, a przecież nie zawsze są one prawdziwe. Kryje się w nich bowiem mnóstwo ograniczających i nieprawdziwych przekonań”. Te słowa pojawiły się na początku książki i krążą wciąż w mojej głowie, choć od ich przeczytania minęło już trochę czasu. Czy rzeczywiście wszystko co o sobie myślę jest prawdziwe? A może jednak powinnam być dla siebie bardziej wyrozumiała? Bardziej siebie pokochać i zaakceptować? Dużo pracy przede mną. I choć do różnego rodzaju poradników czy książek psychologicznych podchodzę z pewną rezerwą, to cieszę się, że właśnie ta wpadła mi w ręce dzięki uprzejmości Wydawnictwa Otwartego. Nie znajdziecie tutaj tekstów typu „możesz wszystko”, „wystarczy chcieć” itp., których pełno dookoła. Autorka pokazuje skąd biorą się pewne przekonania, jak wpływają na nasze życie i co możemy zrobić, żeby to zmienić. I nie jest to poradnik teoretyczny. To książka napisana przez życie.

„Kogo widzisz w lustrze?” to poradnik, będący jednocześnie zapisem historii opowiadanych w gabinecie psychologicznym i podręcznikiem pracy nad sobą. Zresztą jak popatrzycie na tytuł oryginalny, to właśnie tak on brzmi: „W co wierzymy, kim jesteśmy. O odwadze do przemyślenia siebie na nowo. Opowieści z psychoterapii.” Poradnik został napisany przez panią psycholog i psychoterapeutkę, prowadzącą własną praktykę w Bad Harzburg w Niemczech, na podstawie jej doświadczeń z terapii. Poradnik został podzielony na piętnaście rozdziałów, z dodatkowym szesnastym zatytułowanym „Twoja kolej!”, w którym znajdziemy gotowe karty pracy. Zresztą pytania, które pomogą nam w pracy nad sobą, znajdują się praktycznie przy każdej z przytoczonych historii. A w wielu historiach możemy znaleźć przekonania wtłoczone nam już w dzieciństwie i teraz dorośli my musimy się z nimi zmierzyć. Dla mnie najciekawszy był rozdział „Słodko-gorzka duma”, w której znajdziemy zapis spotkania autorki z jej superwizorem, czyli terapeutą terapeuty. Znacie to: ktoś was chwali, a wy, mimo że wiecie, że na tę pochwałę zasłużyliście, czujecie się nieswojo? Dlaczego tak do mnie przemówiła siedzącą w roli pacjenta autorka? Bo sama często tak często mam, wydaje mi się, że nie robię niczego takiego specjalnego, żeby trzeba mnie było chwalić i czuję się z tym nieswojo. Wyobraźcie sobie, jak bardzo się zdziwiłam, gdy przeczytałam moje myśli i uczucia wypowiadane przez autorkę! Tak, wiem, nie powinnam się cieszyć, że inni przeżywają to samo co ja, jednak z jakiegoś powodu pomogło mi to zrozumieć, że nie jestem jedyną osobą czującą dyskomfort w takiej sytuacji. Dlaczego polecam ten poradnik? Być może znajdziecie historię, z którą się utożsamiacie, być może nawet nie jedną? Ja pokazałam tylko jedną przykładową, w której się odnalazłam, ale uwierzcie mi, było ich dużo więcej. Może znajdziecie, tak jak ja przykłady rozwiązania problemu, może spróbujecie uciszyć wewnętrznego krytyka, może będziecie próbowali spojrzeć na siebie okiem zewnętrznego obserwatora i zobaczycie całkiem inny obraz, niż kreują wam wasze i wpojone wam przekonania? Pozwólcie, że na koniec zacytuję autorkę „to twoje myśli w twoim ciele. To ty decydujesz, w jakiej mierze mogą być one przyjazne lub surowe.” Oczywiście, pamiętajcie, nieważne jak dobry poradnik, napisany przez autora z wieloma tytułami naukowymi, certyfikatami, ukończonymi kursami i publikacjami w uznanych periodykach, nie zastąpi wizyty w gabinecie psychoterapeutycznym, może nas tylko nakierować na obszary, w których powinniśmy pracować. Ze swojej strony laika, serdecznie polecam.

Przekonania - każdy z nas jakieś ma. Czy to o innych, o świecie, czy na swój własny temat. Wierzymy w nie niezależnie od tego, czy są prawdziwe. Czy zawsze są one słuszne? Niekoniecznie. Skąd się one biorą? Dobre pytanie. Znana psycholożka i psychoterapeutka, Nesibe Özdemir w swojej debiutanckiej książce przedstawia historie swoich pacjentów. Każdy rozdział autorka poświęciła innemu przekonaniu. Rozdziały rozpoczynają się od wywiadu z pacjentami, gdzie zostają przedstawione ich lęki. Następnie autorka analizuje przekonania swoich pacjentów, w zrozumiały sposób tłumaczy, skąd te przekonania u danej osoby się wzięły i podpowiada, w jaki sposób sobie z nimi radzić. Historie przedstawione w książce są przejmujące i zostają w pamięci. Najbardziej poruszyły mnie dwie z nich. Pierwsza dotyczyła mężczyzny, który od 14. roku życia był uzależniony od alkoholu z winy swojego ojca. Czułam ogromny smutek, gdy próbowałam wyobrazić sobie, jak ciężkie było jego życie, gdyż nie miał wsparcia w najważniejszych dla dziecka osobach. Druga z kolei, to historia dziewczynki, której matka powtarzała, że powinna żyć “najlepiej kompletnie bez życia”. Bolesne słowa matka skierowała do córki, gdy ta miała zaledwie pięć lat: “Bądź wdzięczna, że w ogóle jesteś na świecie, chciałam Cię usunąć”. Pewne przekonania są w nas głęboko zakorzenione. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy, skąd one się biorą. Zwykle są wynikiem pewnych sytuacji, które najczęściej miały miejsce jeszcze w dzieciństwie. Dlatego tak ważne jest, aby od początku budować w naszych dzieciach poczucie własnej wartości. Mówić im, jak bardzo je kochamy, podziwiamy, jak są mądre i kochane. Poświęcać im swój czas, nie być rodzicem nieobecnym. Bo czasem wypowiedziane słowa pozostają w człowieku na zawsze. Niezwykle budujące jest to, że niektórym z pacjentów udało się przepracować swoje lęki i traumy i zmienić przekonania, które w pewien sposób je ograniczały. Piękna historia staruszki, która uwolniła się od swoich lęków i na koniec życia zaznała błogiego spokoju. Na końcu książki autorka zamieściła pytania, na które sami możemy odpowiedzieć. Dzięki nim możemy zastanowić się nad sobą i spojrzeć na siebie krytycznym okiem. Można ten rozdział potraktować jako indywidualną psychoterapię :) Książka ta nie jest typowym poradnikiem, jakich wiele na rynku. Dzięki zamieszczonym dialogom, czyta się ją w bardzo przyjemny sposób. Nawet nie zauważyłam, że to już ostatnia strona :)

„Kogo widzisz w lustrze” to poradnik, który uświadomi nam, że czasami patrzymy na siebie zbyt krytycznie. Dowiemy się z niego skąd w nas takie podejście do samego siebie oraz jak zmienić to. Książka powstała w oparciu o rozmowy z pacjentami oraz doświadczenia autorki. Ostatni rozdział to katalog pytań, które pomogą nam w identyfikacji i krytycznej ocenie naszych przekonań. Książka pomorze nam odkryć siebie. Podpowie jak pokochać samego siebie i jak siebie poznać. Jak spostrzegamy własną osobę. Odpowie na pytanie czym jest przekonanie i skąd się bierze dane nasze zdanie czy ocena. Nauczy nas jak pracować nad własnym przekonaniem, które czasami może być toksyczne i wyrządzające wiele szkód. Autorka to psycholożka i psychoterapeutka, która w swojej książce opowiada historię dziesięciu osób, którym udało się jej pomóc. Każda z tych osób myślała o sobie negatywnie i zbyt krytycznie. Każda z tych osób miała problem podobnych do tych co może mieć każdy z nas. Dlatego poradnik nie jest oderwany od rzeczywistości, ale bardzo autentyczny. Problemy w nim opisane są bardzo prawdziwe i dzisiejsze. Książka uczy jak spojrzeć na siebie mniej krytycznie, poczuć empatię do samego siebie. Skłania do zadania sobie pytania czy to co myślimy o sobie jest prawdą? W poradniku znajdziemy nie tylko teorię, ale również pewną formę ćwiczeń od autorki, która podpowiada w swojej książce jak pracować nad swoimi przekonaniami o sobie. Pomorze pokonać lęki związane z np. samotnością, odrzuceniem. Często również przywołuje czasy dzieciństwa i to jak dane osoby były w nim traktowane i jaki to ma wpływ na nich dzisiaj. Poradnik zainteresował mnie nie tylko tytułem, ale również sposobem w jaki autorka chce nam pokazać, że zbyt krytycznie ocenimy się. Książka napisana jest prostym językiem, co w przypadku poradników według mnie jest bardzo ważne. Czytając tego typu książki, często zwracam uwagę na to, czy głoszone rady i wskazówki jak poradzić sobie z danym problem, są oparte na jakiś przykładach czy są tylko teorią, która na dodatek ciężko się czyta. Tutaj jest dość szczegółowy opis problemu z jakim zmagali się pacjenci autorki oraz wyczerpujący opis tego w jaki sposób autorka pomogła im. Myślę, że w tym poradniku każdy z nas może znaleźć cząstkę o sobie co sprawia, że warto po niego sięgnąć. [współpraca reklamowa] Wydawnictwo Otwarte

"Kogo widzisz w lustrze" Nesibe Ozdemir to książka, która pokazuje, jak można uwolnić się od krzywdzących przekonań. Książka ma 15 rozdziałów, które są opowieściami pacjentów i pacjentek i które autorka wykorzystuje, aby szczegółowo przeanalizować ich indywidualne przekonania. Znajdziemy tam m.in. historię kobiety marzącej o księciu z bajki, mężczyźnie, który był uważany za bezwartościowego brata, kobiecie, która nie może mieć dzieci, osobie, która czuje się nikim ... Poprzez takie przykłady z życia wzięte możemy dowiedzieć się więcej o negatywnych przekonaniach, jakie kreują w sobie ludzie i stąd się one biorą. Często znaczenie ma tutaj jakieś wydarzenie, sytuacja z dzieciństwa. Czasami mogą to być słowa wypowiedziane przez bliską nam osobę, te słowa zostają z nami na lata i rzutują na to, jak postrzegamy siebie. "Nieodmiennie mnie zdumiewa, ile krzywdy mogą wyrządzić słowa. A jeszcze bardziej to, że ludzie, którzy je kierują do innych osób, powodując wieloletnie, czasem dożywotne szkody, są tego najczęściej kompletnie nieświadomi." Ta książka nie da nam gotowych rozwiązań ale może być bodźcem do odkrycia własnych przekonań, tych błędnych założeń na swój temat i podjęcia pracy nad nimi. Czytając "Kogo widzisz w lustrze" nie czułam za bardzo, aby był to poradnik. To bardziej przewodnik z tematyką psychologiczną. Co prawda, znajdziemy w tej książce ćwiczenia i są one bardzo ciekawe, ale jest ich za mało i trochę giną wśród treści wspomnianych wcześniej 15 historii. Historii, które są momentami naprawdę przejmujące i zostają w pamięci. Przyznam, że z ulgą podeszłam do tej książki ponieważ sama nie cierpię z powodu krzywdzących przekonań. Jednak to nie znaczy, że lektura nie była dla mnie przydatna. Mam teraz więcej zrozumienia dla innych osób, mogę lepiej oceniać pewne zachowania i radzić sobie z nimi. Z pewnością Ci, którzy mają poważne problemy z przekonaniami będą potrzebować pomocy terapeuty, ale właśnie w takiej sytuacji zapoznanie się z tą książką może odpowiednio takie osoby nastawić i przygotować. Myślę, że "Kogo widzisz w lustrze" to wartościowa książka i polecam ją każdemu, kto interesuje się ludzkim umysłem i chciałby zrozumieć przyczyny pewnych zachowań, kompleksów, lęków. Na swoim przykładzie mogę zapewnić, że po jej przeczytaniu możemy spojrzeć na te sprawy inaczej.

,, Psychoterapia jest procesem. Leczenie jest procesem. A przede wszystkim rozpoznanie, krytyczny ogląd i porzucenie przekonań to proces, który może- ale nie musi- trwać nawet całe życie". Na początku książki dowiemy się co to jest przekonanie i z czego się bierze. To już chyba dwudziesty przeczytany przeze mnie poradnik, który ukazuje jak wiele błędów rodzice popełniają w wychowaniu swoich pociech. Cokolwiek jest tutaj poruszone, autorka daje nam tego przykłady. To historie o których słyszała z ust ludzi, którzy się u niej leczą. Służą nam, by pokazać w którym momencie i w jakiej rzeczy robimy duży błąd. Dodam jeszcze, że będąc rodzicem warto czytać poradniki, gdyż z powodu naszej niewiedzy i błahej sprawy, nasze dzieci zaczną się wycofywać z życia społecznego. Przestaną w siebie wierzyć i zaczną widzieć tylko własne niedociągnięcia. Trzeba pamiętać, że nasze małe jeszcze dziecko nie rozumie sarkazmów, czy też żartów. Kiedy zatem zrobi coś źle, to nie wolno mu mówić, że ,,daj, ty tego nie potrafisz, robisz to źle". W takim wypadku, kiedy słyszy to wielokrotnie, nabiera przekonania o braku swoich umiejętności. To jest dla niego bardzo krzywdzące i nie powinno mieć miejsca, bo ono nigdy nie uwierzy, że będzie potrafiło cokolwiek zrobić. Jednak jeśli zamiast tego powiemy ,,poczekaj, pokarzę ci jak robić to prawidłowo. Wierzę, że ci się uda". Czyż nie brzmi to lepiej? Dziecko czuje wtedy, że będzie potrafiło to zrobić, gdyż my go tego nauczymy. I z takimi myślami dorośnie, by próbować w życiu osiągać to na czym mu zależy. Autorka w delikatny sposób małymi kroczkami rozpocznie przemianę czytającego. Wydaje mi się, że lekki styl, którym się posługuje jest naprawdę zrozumiały dla osoby nawet w wieku nastoletnim. Ona nie tylko zakreśla problem złych przekonań, nie tylko podaje ich przykłady i nakazuje się do nich stosować. Niemal podstępem całą kurację przeprowadza również na osobie, która to czyta. Przyznaję, że nawet moja wiara we własne możliwości stanęła na wyższym poziomie. Już nie wierzę słowom, że coś jest nie dla mnie, bo nie jestem wystarczająco w czymś dobra. Teraz wiem, że zawsze mam prawo spróbować. Jeśli mi coś nie wyjdzie, to postaram się to poprawić i spróbować jeszcze raz. Polecam do przeczytania. Każdy z nas zasługuje na to, by powiedzieć, że jestem wystarczający!

Poradniki…jestem do nich dość sceptycznie nastawiona. Dlaczego? Ano, dlatego że ciężko jest mi uwierzyć w złote rady, przepisy na życie czy wskazówki dotyczące różnych dziedzin od osób, które kompletnie nie znają swoich odbiorców. Ktoś mógłby powiedzieć: „Zatem nie sięgaj po coś, co nie jest dedykowane dla ciebie”. Jest w tym trochę racji, aczkolwiek zaraz obok sceptycyzmu zapala się czerwona lampka i myśl: „nie krytykuj, nie oceniaj, oprzyj się na doświadczeniu eksperta i weź z tego coś dla siebie”. Z taką właśnie myślą wyruszyłam w drogę z Nesibe Özdemir psycholożką i terapeutką, która napisała znakomitą książkę o intrygującym tytule: „Kogo widzisz w lustrze? Jak się uwolnić od krzywdzących przekonań”. Wystarczyło kilka wersów, abym stwierdziła że to książka dla mnie i o mnie! Książka w której chcę się zanurzyć i podjąć pracę nad sobą. Pracę, która będzie cholernie trudna, ale szalenie ważna. Pracę, która przyniesie ogrom korzyści nie tylko dla mnie, ale również dla mojego otoczenia. Żyjemy w szalonych czasach pędu i permanentnego stresu. Często zapominamy o sobie i swoich potrzebach. Uczymy nasze dzieci empatii, a czy odczuwamy ją w stosunku do samych siebie? Czy obdarzamy taką samą czułością i wyrozumiałością siebie jak naszych bliskich? Czy jesteśmy swoimi własnymi przyjaciółmi? Zatroszcz się o siebie, sięgnij po tę książkę i odmień swoje życie. Nie na chwilę, na zawsze! „Kogo widzisz w lustrze” – to zbiór autentycznych historii, w których z pewnością każdy odnajdzie cząstkę siebie. Czytając losy pacjentów Nesibe wczuwasz się w ich sytuację, analizujesz problem i finalnie znajdujesz przysłowiowy złoty środek dla siebie. Stajesz się obserwatorem czyjegoś życia, w którym dostrzegasz własne przekonania. Zauważasz, że zbyt często patrzysz na siebie krytycznym okiem zamiast widzieć siebie tak jak widzą nas nasi bliscy. Książka poza masą ciekawych i przydatnych treści napisanych prostym i zrozumiałym językiem zawiera również ćwiczenia w formie pytań. Pytania pozwolą nam zajrzeć w głąb siebie i poznać nas samych od tzw. podszewki. „To, w co wierzymy, dyktuje nam nasze myśli. Czynimy to, w co wierzymy. Czujemy to, w co wierzymy. Jesteśmy tym, w co wierzymy. Powinieneś więc świadomie zdecydować, w jakiego siebie uwierzysz.” Polecam!

Poradniki…jestem do nich dość sceptycznie nastawiona. Dlaczego? Ano, dlatego że ciężko jest mi uwierzyć w złote rady, przepisy na życie czy wskazówki dotyczące różnych dziedzin od osób, które kompletnie nie znają swoich odbiorców. Ktoś mógłby powiedzieć: „Zatem nie sięgaj po coś, co nie jest dedykowane dla ciebie”. Jest w tym trochę racji, aczkolwiek zaraz obok sceptycyzmu zapala się czerwona lampka i myśl: „nie krytykuj, nie oceniaj, oprzyj się na doświadczeniu eksperta i weź z tego coś dla siebie”. Z taką właśnie myślą wyruszyłam w drogę z Nesibe Özdemir psycholożką i terapeutką, która napisała znakomitą książkę o intrygującym tytule: „Kogo widzisz w lustrze? Jak się uwolnić od krzywdzących przekonań”. Wystarczyło kilka wersów, abym stwierdziła że to książka dla mnie i o mnie! Książka w której chcę się zanurzyć i podjąć pracę nad sobą. Pracę, która będzie cholernie trudna, ale szalenie ważna. Pracę, która przyniesie ogrom korzyści nie tylko dla mnie, ale również dla mojego otoczenia. Żyjemy w szalonych czasach pędu i permanentnego stresu. Często zapominamy o sobie i swoich potrzebach. Uczymy nasze dzieci empatii, a czy odczuwamy ją w stosunku do samych siebie? Czy obdarzamy taką samą czułością i wyrozumiałością siebie jak naszych bliskich? Czy jesteśmy swoimi własnymi przyjaciółmi? Zatroszcz się o siebie, sięgnij po tę książkę i odmień swoje życie. Nie na chwilę, na zawsze! „Kogo widzisz w lustrze” – to zbiór autentycznych historii, w których z pewnością każdy odnajdzie cząstkę siebie. Czytając losy pacjentów Nesibe wczuwasz się w ich sytuację, analizujesz problem i finalnie znajdujesz przysłowiowy złoty środek dla siebie. Stajesz się obserwatorem czyjegoś życia, w którym dostrzegasz własne przekonania. Zauważasz, że zbyt często patrzysz na siebie krytycznym okiem zamiast widzieć siebie tak jak widzą nas nasi bliscy. Książka poza masą ciekawych i przydatnych treści napisanych prostym i zrozumiałym językiem zawiera również ćwiczenia w formie pytań. Pytania pozwolą nam zajrzeć w głąb siebie i poznać nas samych od tzw. podszewki. „To, w co wierzymy, dyktuje nam nasze myśli. Czynimy to, w co wierzymy. Czujemy to, w co wierzymy. Jesteśmy tym, w co wierzymy. Powinieneś więc świadomie zdecydować, w jakiego siebie uwierzysz.” Polecam!