Maminsynek (okładka  miękka, wyd. 03.2021)

Fantastyczna przygoda. Polecam zwłaszcza gdy smutek puka do drzwi.Ta książka daje tak dużą dawkę humoru i pozytywnego myślenia, że cały smutek zniknie szybciej niż się pojawił.uwaga!nie jest jednak oderwana od rzeczywistości!!!! Świetna-jak zresztą kaźda książka Pani Nataszy -dziękuję!!!

Zabawna a jednocześnie przerażająca książką o mężczyznach trzymających się zbyt mocno maminej spódnicy i matkach nie potrafiących odciąć pępowiny. Podziwiam bohaterkę za determinację by związać się z takim facetem, ja na jej miejscu uciekałabym gdzie pieprz rośnie.

Książka.. Z ciekawym rozpoczęciem i jeszcze bardziej szokującym zakończeniem. Idealna na wakacje i nie tylko.. Szybko się czyta a , gdy już jest się w połowie nie chce się skończyć. Polecam ta jak i inne książki Nataszy Sochy. 🙂

Fajna książka, pełna humoru i zwrotów akcji polecam

Polecam

Fajne

Warto

Amelia pragnęła miłości, szukała tego idealnego i perfekcyjnego kandydata. W końcu go znalazła i miała nadzieje, że to będzie ten jedyny. Chciała każdą chwilę spędzać razem, wspólne wyjścia do kina, restauracji, wyjazdy na urlop oraz święta. Jednak zupełnie nie miała pojęcia jak uporać się z tym, że to nie ona jest dla niego najważniejsza. W życiu Leandra pierwsze skrzypce gra jego mama. To z nią ma bardzo bliską relację a wręcz niezdrową. Bez siebie nie wyobrażają sobie życia. To mama broniła go przed kolegami, to mama całowała mu stópki, kiedy chorował, to ona najlepiej o niego dbała i wiedziała, co będzie dla niego najlepsze, i to ona odstraszała wszystkie jego partnerki. Czy Amelia wymyśli sposób jak odciągnąć Leandra od matki? Czy taki związek będzie miał w ogóle sens? Czy główny bohater zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak? To była moja ostatnia książka przeczytana w ubiegłym roku, a zarazem już kolejna książka autorki. Przyznam, że po takim tytule oczekiwałam czegoś naprawdę zabawnego. Owszem były momenty, które wywoływały uśmiech na mojej twarzy, ale to głównie dzięki postaci Amelii i innych partnerek głównego bohatera. Sama postać Leandra wydała mi się taka bardzo poważna i sztywna. Owszem wszystko wina rodzicielki, jednak zabrakło mi u niego takiej chęci zabawy, czy przeżycia przygody. To, że nie miał własnego zdania, oraz że wszystko konsultował z matką to do tego nie mam pretensji, bo to w końcu maminsynek. Amelia to postać, którą najbardziej polubiłam. Prowadzi własną firmę ogrodniczą i jak każda z nas chce być kochana. Gdy w końcu udaje jej się znaleźć ideał to na jej drodze staje jego matka. Czy główna bohaterka ma w ogóle szanse na szczęśliwy związek u boku Leandra i jego mamy? Całą książkę ratuje to, że dziewczyna jest zdeterminowana by przekonać do siebie zarówno jego, jak i jego matkę. Plan na książkę świetny, tak jak pisałam wyżej naprawdę mogło być bardzo zabawnie i mogła wyjść z tego rewelacyjna komedia. Pomysł może i dobry jednak odnoszę wrażenie, że nie został w pełni wykorzystany. Mimo to książkę czytało się szybko. Jeszcze dam szanse autorce, ale temu że mam jeszcze, co najmniej trzy książki na swoim regale, które czekają na przeczytanie właśnie jej autorstwa. Może okażą się lepsze.

„Pióro” tej autorki znam doskonale i wiem, że chociaż porusza w swoich książkach często bardzo trudne i poważne tematy to robi to z gracją dobrego humoru. Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej narratorem jest mężczyzna Leander (tytułowy Maminsynek), drugiej natomiast kobieta imieniem Amelia. Autorka bardzo humorystycznie, aczkolwiek z mocnym akcentem ironicznym przedstawia uzależnienie emocjonalne dorosłego syna (38 lat) od nadopiekuńczej matki, która w każdej kobiecie widzi potencjalne zagrożenie dla tego uzależnienia. Ślepo zakochany mężczyzna nie zauważa krat złotej klatki, za którymi został zamknięty, bo przecież mamusia to dla niego „ósmy cud świata”. To jedyna kobieta, która go naprawdę rozumie, która pragnie tylko jego szczęścia i która dogadza ma nie tylko kulinarnie wmawiając, że gotowanie dla niego to szczyt jej marzeń. Matka, kiedy chce jest silna i opanowana, ale kiedy okoliczności nie są po jej myśli rozczula go swoją bezradnością. Niestety, ale wciąż tacy mężczyźni istnieją. Duzi chłopcy, którzy boją się samodzielności i odpowiedzialności, ale nie zdają sobie sprawy z tego, że jak kobieta czegoś (lub kogoś) zapragnie, to zburzy każdy mur stojący na jej drodze do szczęścia. Mur mamusinego uzależnienia również. Czy taka właśnie jest Amelia? Kobieta, która bez względu na wszystko zakochała się w przystojnym maminsynku? Autorka pokazuje, że sposobem można zdobyć nawet to, co jest nie do zdobycia. W bardzo dosadny, ale również groteskowy sposób przedstawia „walkę” kobiet o ukochanego mężczyznę. Czytając tę książkę, zastanawiałam się co kieruje takimi matkami? Miłość czy egoizm? Polecam tę lekturę dla czystego relaksu, dla rozluźnienia myśli i poprawienia sobie humoru.

Maminsynek był dla mnie powieścią intrygującą i ciekawą i ciągle chciałam wiedzieć co będzie dalej. Historia dotyczy Leandra, tytułowego Maminsynka i połączonej z nim pępowiną matki. Nie obędzie się bez kilku kobiet w nim zakochanych, aż wreszcie poznajemy tą, która zapragnie być z nim mimo trójkąta serwowanego przez mężczyznę. Amelia jest zakochana, zdeterminowana, cierpliwa i za to ją podziwiałam. Sama pewnie nie byłabym zdolna do takich poświęceń w imię miłości 😅 Podczas czytania nie raz wybuchnęłam śmiechem, nie raz czułam złość, irytację i dosłownie miałam ochotę potrząsnąć głównymi bohaterami. Matka cykada - cały czas mnie to bawi 🤣 Polecam książkę kobietom i mężczyznom chcącym sprawdzić czy w ich otoczeniu znajduje się taki maminsynek, ale również wszystkim tym, którzy chcą się dobrze bawić przy lekturze.