Małe wielkie rzeczy (okładka  miękka)

Wiele razy zastanawiałam się czy naprawdę jestem tolerancyjna. Ta książka znów zmusiła mnie do zadania sobie tego pytania. Często tylko nam się wydaje, że jesteśmy tolerancyjni, bo nie spotkała nas sytuacja konfrontacji z naszymi uprzedzeniami. Książka daje do myślenia i skłania do refleksji jeszcze długo po przeczytaniu.

Szczerze mówiąc, nie mogłam się już doczekać, aż przeczytam tą książkę. Nie muszę wspominać, że cenię autorkę za to jak pisze i za tematy, które porusza. Jak tylko zobaczyłam, że nowa powieść będzie miała swoją premierę postanowiłam jak najszybciej ją przeczytać i oto jest! 'Kiedy Christina trzymała mnie za rękę, a pani Mina ściskała dłoń mamy, narastała chwila - mgnienie oka, jedno uderzenie serc - gdy wykształcenie, pieniądze i kolor skóry się nie liczyły. Wszyscy byli równi, a jedna kobieta zwyczajnie pomagała drugiej' Poznajemy troje głównych bohaterów: Ruth - czarnoskóra pielęgniarka, Kennedy - obrońca z urzędu i Turk - biały supremacjonista. Historia opowiadana jest z trzech różnych perspektyw jednak dotyczy jednego: po śmierci chłopca, syna Turka i Brit o niedopełnienie obowiązków i morderstwo zostaje oskarżona Ruth, której broni Kennedy. Dlaczego właśnie ona została oskarżona? Dlaczego nie pociągnięto do odpowiedzialności całego szpitala lub przynajmniej całej zmiany, która akurat była na oddziale? 'w miłości nie chodzi o to, na co patrzymy, tylko kto patrzy' Ciężko jest mi odpowiedzieć na powyższe pytania. Zawsze lub przynajmniej w większości sytuacji szukamy kozła ofiarnego. Kogoś, kto poniesie odpowiedzialność za niefortunne zdarzenie. Zazwyczaj kogoś, kto jest od nas inny. Może nieśmiała koleżanka, chuligan, mężczyzna, który właśnie wyszedł z więzienia? A może ktoś, kto różni się od nas kolorem skóry? Murzyn? 'ale widzę to tak: gdyby tamten czarnuch nie usiadł wtedy za kierownicą, mój brat nie byłby martwy.' Rasizm to ciężki temat. Jodi pokazała go w świetny sposób. Otworzyła mi oczy na wiele sytuacji, wiele spraw. Nigdy nie zastanawiałam się czy jestem rasistką. Co więcej, wydawało mi się, że nią nie jestem. Odpowiadając jednak na pytania, które autorka zadawała bohaterom w trakcie rozprawy sądowej wcale nie jestem siebie taka pewna. Turk i Brit, rodzice małego Davisa są skrajnymi rasistami. Wraz ze swoją grupą biją do nieprzytomności gejów, znęcają się nad Żydami i Murzynami. Właśnie przez te uprzedzenia i przez wartości, które wyznają do sądu poszła kobieta, która przez 20 lat była wzorową pielęgniarką. Czy była winna? Na to pytanie nie odpowiem, bo zdradziłabym zakończenie. Uważam jednak, że to rasizm doprowadził do sytuacji, w której wszyscy się znaleźli. 'Nie sposób zakładać, że rasa jednak nie odgrywała roli, skoro u sedna sprawy mamy jedyną czarną pielęgniarkę na oddziale, ojca rasistę i niefortunną decyzję administratorki szpitala.' Autorka po raz kolejny w fenomenalny sposób przedstawia wydarzenia z przeszłości przeplatające się z teraźniejszością. W jednej chwili dowiadujemy się jak wydarzenia sprzed kilku lat wpłynęły na bohaterów i ukształtowały ich jako dorosłych ludzi. 'Z prawnego punktu widzenia nadal jestem świadoma, że dyskusja o rasie to dla Ruth ślepy zaułek, jednakże trudno mi się z tym pogodzić moralnie.' Nie ukrywam, że był moment, w którym pociekły mi łzy. Szczerze współczułam Ruth, którą polubiłam. Cała historia prowadzi do wielu przemyśleń, nasuwa się wiele pytań podczas lektury. Uważam, że jest to historia, którą każdy powinien poznać. Co więcej, każdy powinien pomyśleć jakie są jego własne przemyślenia na opisany temat. Autorka połączyła wydarzenia ze świata rzeczywistego z fikcyjną historią i fikcyjnymi bohaterami. Dzięki temu możemy poznać trochę historii w przyjemny sposób. Pomaga także końcowa notka od autorki, w której wyjaśnia co nią kierowało, kiedy tworzyła całą historię. Polecam, nic więcej nie trzeba tutaj dodawać! 'Czy warto zabiegać o prawo głosu, jeśli stawką jest nasza wolność? Jeżeli wyrok jak topór wisi nam nad głową? To sprzeczne ze wszystkim, czego mnie uczono, ze wszystkim, w co wierzyłam.'

Książka polecona mi przez nauczycielkę angielskiego w moim liceum - której bardzo dziękuję za zachęcenie mnie do przeczytania tego dzieła. Powieść ta otwiera oczy na prawdziwy rasizm w dzisiejszym świecie, który bardzo często, jak się okazuje, jest ukryty, niebezpośredni. Książkę czyta się bardzo przyjemnie i jest to bardzo dobra pozycja na start, jeśli ktoś chciałby zaznajomić się w twórczością tej wspaniałej autorki. Uważam, że ta pozycja mogłaby spokojnie być omawiana w szkołach średnich na lekcjach języka polskiego, jako pozycja zagraniczna o bardzo głębokim przesłaniu. Serdecznie polecam!

Jodi i tym razem nie zawiodła, kazda ksiazka jest na swoj sposob INTERESUJACA. Ale problem zawarty w "Malych wielkich rzeczach" jest uniwersalny i ponadczasowy. Tak dotkliwie potrafi przeniknac czytelnika,ze w pewnym momencie tracisz poczucie co jest prawdziwe a co nie, znając twórczosc autorki juz wiem czego moge sie spodziewac jednak nigdy J. P. nie przekracza granice "zdrowej" wyobrazni i chociaz jestes swiadomy,ze cos jest niemozliwe jakas malutka czastka wierzy, ze tekst napisany jest prawdziwy.

Książka napisana w porywający sposób, bardzo dobrze się ją czyta. Pełna jest emocji, wzruszeń, przemyśleń i refleksji. Po przeczytaniu książki inaczej patrzę na różnice kulturowe i jeszcze bardziej dostrzegam ten problem. Poleca każdemu!

Piękna i wzruszająca powieść o silnej kobiecie której los nie szczędził przykrości i niesprawiedliwości.Przy tej lekturze zarówno płakałam ze złości jak i ze wzruszenia.Polecam gorąco wszystkie książki Jodi Picoult.

Genialna książka. Pierwsza jaką przeczytałam Jodi Picout, ale wbija w fotel. Temat wydaje mi się bardzo na czasie. Pozwala zajrzeć w głąb siebie i zastanowić się nad sprawami, o których nie myślimy na co dzień

Przeczytałam tę książkę niemal jednym tchem!!! Rewelacja - porusza temat, który jest teraz wszechobecny - uprzedzenia, odmienność, rasizm, nienawiść... Najlepiej przeczytać tę książkę samemu!

Świetnie opowiedziana historia, wbrew pozorom nie jest o rasizmie ale o zwykłej, ludzkiej potrzebie miłości, wsparcia i szczerości w związkach bo bez tego rodzą się problemy i nieszczęścia.

Odważny temat, narracja ciekawa i choć długo się rozkręca tempo tej książki, to warto ją przeczytać. O walce o równość, zaufanie, tolerancję, godność. Polecam.