Krwawy wierch. Droga samotnego psa. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Arkady Saulski kontynuuje oto swoją barwną, orientalną, osadzoną w dawnym świecie Japonii opowieść fantasy o losach niezwykłego wojownika w osobie Ducha o imieniu Inu. Kontynuuje za sprawą powieści pt. „Krwawy wierch”, która ukazała się właśnie nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów i na której to stronach znajdziemy przygodę, akcję, magię i wielkie emocje. Zapraszam was do poznania recenzji tej książki. Syn Niebios, czyli władający Nipponem młody Undo, zaprasza do stolicy dayimów z całego kraju, by ci zgodnie z dawną tradycją powierzyli mu na najbliższy rok swoich synów - lub samych siebie, wobec braku potomków. Do miasta przybywa tym samym również Oda Hidotake wraz ze swym synem Nabuhide oraz towarzyszącym im Duchem - Inu. Na miejscu przyjdzie poznać im dworskie intrygi, skomplikowaną politykę i trudną sytuację kraju. Przyjdzie poznać im również zdradę, która okaże się wielkim zagrożeniem dla całego Nipponu. I los sprawi, że to właśnie oni odegrają w tej grze jedną z najważniejszych ról... Niniejsza powieść stanowi sobą kolejną udaną, jakże klimatyczną i porywającą odsłonę tej serii, w której odrywamy przeszłości, kulturę i wierzenia czasów średniowiecznej Japonii. Odkrywamy również dalsze losy doskonale nam znanych już bohaterów, doświadczamy zetknięcia z mroczną magią oraz uczestniczymy w misternie zaplanowanym i zarazem skomplikowanym planie zdrady. I z jednej strony jest to opowieść podobna do pierwszej części cyklu „Droga Samotnego Psa”, ale z drugiej i nieco inne spojrzenie na tę historię, w której to tym razem najważniejszą okazuje się nie sama walka, ale gra kłamstw, pozorów, uczuć. Główna oś wydarzeń skupia się na losach Inu i Nabu, aczkolwiek w pewnej chwili ich ścieżki zostają rozdzielone, dzięki czemu możemy obserwować każdego z nich w innej, trudnej walce. Jednocześnie autor poświęca tu czas i miejsce wydarzeniom z udziałem kilku innych ważnych postaci, które odegrają tu ważną rolę, opowiadając się za dobrem, bądź za złem. I ma ta relacja swoją niezwykłą lekkość, odpowiednie, idealnie regulowane tempo oraz dramatyzm, gdy co jakiś czas jesteśmy tu czymś bardzo zaskakiwani, a i też bohaterowie muszą mierzyć się z niezwykle trudnymi wyzwaniami. Na końcu czeka na nas mocny i zarazem zmieniający wiele na przyszłość, finał. Można cenić tę powieściową serię i ten jej niniejszy cykl za wiele rzeczy - począwszy od intrygującej i barwnej fabuły, poprzez możliwość spotkania charakternych i ciekawie wykreowanych bohaterów, jak i kończąc na fascynującej podróży w czasie, do jakiej zaprasza nas autor. Można również docenić niezwykłą lekkość połączenia przygodowej historii z klasycznym nurtem literackiego fantasy, gdzie to historia, wojna i polityka są równie ważnym, co magia, demony, moc bogów. I dla mnie właśnie ta ostatnia rzecz wydaje się być tu najważniejszą, iż oto po książkę tę może sięgnąć zarówno miłośnik odważnej fantastki, jak i sympatyk historii bazujących na ludzkich losach z poświęceniem, odwagą, honorem i umiejętnością nieulegania pokusom, na czele. Bo przede wszystkim jest to opowieść o ludziach, a dopiero potem o wojnie, polityce i czarach. Nie można nie docenić także znajomości tematu, jaką to wykazuje się Arkady Saulski. I mam tu na myśli tyleż dzieje Japonii, co i chociażby przekonująco ukazane kulturę, obyczaje i prawa tamtego dawnego i obecnego świata, jego wierzenia, czy też wreszcie codzienność życia w wielkich miastach i małych osadach. On po prostu na tym się zna, podobnie jak i na wszelkich kwestiach związanych z walką, czyli uzbrojeniu, posługiwaniu się samurajskim mieczem, taktyce walki. I choć można by w tym względzie pójść na żywioł i dać się porwać wyobraźni, to jednak o wiele bardziej przekonującym i przyjemnym dla nas czytelników jest poznawanie takiej opowieści bazującej na fachowej wiedzy autora, co właśnie ma miejsce w tym przypadku. Tak naprawdę jestem przekonana o tym, że każdy czytelnik znajdzie tu dla siebie coś szczególnie ważnego, interesującego, pięknego. I tym czymś może być gorzki los Inu z jego dramatyczną przeszłością, zakazaną miłością do nauczycielki, codziennością służenia innym, kosztem własnego szczęścia. Może to być przygoda z mieczem w ręku, którą znaczą kolejne walki i stawanie oko w oko ze śmiercią. Wreszcie dla niektórych będzie to wejrzenie w ten azjatycki świat z jego kulturą, tradycją i pięknem ukazanej tu magii natury. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by oczarować się każdym z elementów tej powieści, której dopełniają wspaniałe ilustracje Pawła Zaręby. Słowem podsumowania – powieść Arkadego Saulskiego pt. „Krwawy wierch”, to przykład dobrej, klimatycznej i opartej na solidnej porcji wiedzy, literatury fantasy. Literatury, której dodatkowym smaczkiem jest to, iż opowiada ona o wciąż dla nas zagadkowym świecie dalekiego wschodu. Barwna fabuła, mocne postacie, piękne opisów Nipponu oraz wielkie emocje – to wszystko czeka na was podczas lektury tej książki, do poznania której to gorąco was zachęcam. Polecam.

Cień nad Nipponem. Stęskniliście się za Nipponem? Bo jeśli tak, to od kilku tygodni możecie śmiało rzucić wszystko w kąt i razem z Arkadym Saulskim wrócić do wzorowanej na feudalnej Japonii krainy, którą wielu z Was ma we wdzięcznej pamięci. "Krwawy Wierch" (drugi tom "Drogi Samotnego Psa") zabierze nas do nippońskiej stolicy, Heian-kyo, do której nieudolny Syn Bogów wzywa przywódców klanów z całego kraju. Czy owocem tych działań będzie wzmocnienie centralnej władzy w obliczu coraz wyraźniej majaczącego na zachodzie zagrożenia ze strony Manduków? A może dworskie intrygi wezmą jednak górę i Nippon stanie się jeszcze bardziej podzielony niż kiedykolwiek wcześniej? Bogowie to raczą wiedzieć... My jednak będziemy w tej kwestii po lekturze "Krwawego Wierchu" nieco mądrzejsi. Minęły dwa lata, odkąd Oda Hidotake, zwany Gadem z Owari, wyrżnął klan Sasori i ściągnął na siebie wzrok samego Syna Niebios. Wezwanie do stolicy staje się pierwszym krokiem na drodze, która odmieni losy klanu Oda, albo krwawo zakończy jego historię. W gnieździe żmij, gdzie intrygi są niczym pokarm a zdrada niczym powietrze, nie ma miejsca dla wojowników, których słowa są szczere, a czyny proste. A jednak to właśnie tacy ludzie jako jedyni mają szansę uratować Nippon. Przed najeźdźcami i przed nim samym. W idealnych ogrodach, na ścieżkach na których zasycha już krew zamachowców, dochodzi do spotkań, o których będą kiedyś śpiewali pieśni. Nie wiadomo tylko, czy będą to pieśni o pierwszym spotkaniu przyjaciół, czy śmiertelnych wrogów. Dla przypomnienia: Nippon to barwna i niesamowicie wierna historycznym realiom feudalnej Japonii wariacja na temat jej tradycji, historii, kultury i wszystkiego, co w czasach samurajów i ich feudalnych władców było wartością nadrzędną. To świat, w którym pomimo czyhającej na każdym kroku zdrady honor jest czymś najważniejszym, a słowo każdego daimyo to nie tylko prawo, ale i wyrok śmierci dla wrogów, egzekwowany przez ostre jak brzytwa ostrza samurajskich mieczy, które po wszystkim oczyścić można równie łatwo jak sumienia zdrajców z wyrzutów sumienia. Tymczasem istotne dla tego uniwersum sprawy nie ograniczają się tylko do samego Nipponu. Tuż u jego granic czai się prawdziwe zagrożenie - Mandukowie. Krwiożerczy drapieżnik szczerzący kły, gotów rozszarpać każdego, kto stanie mu na drodze (tak jak kiedyś sąsiadującą z Nipponem, niegdyś potężną, a dziś podbitą już przez Manduków krainę - Zhongguo). Jedynym ratunkiem wydaje się zjednoczenie wobec wspólnego wroga. Wojownicy muszą zapomnieć o krzywdach, zdradach i przelanej krwi. Jeśli się nie uda, prawdziwa rzeź dopiero się zacznie... A jednak Nippon jest podzielony i boleśnie słaby. Przekonamy się o tym w rażący sposób gdy przyjrzymy się nieco bliżej stolicy kraju, Heian-kyo. Rządzi nią nie silny cesarz, lecz zmanierowane dziecko, otoczone przez równie zgnuśniały dwór i chronione przez tragicznie wręcz zdemoralizowane straże. Nippońskie tradycje nie są w stolicy szanowane, wypierają je zhongguoańskie obyczaje, a dwór Syna Bogów przeżarty jest intrygami, powszechną nieufnością i walką o władzę. Nominalne przywództwo Syna Bogów zdaje się podtrzymywać jedynie boski mandat, którego wyrazem są przekazane niegdyś władcy boskie, magiczne regalia. To może być jednak za mało... Tylko bowiem patrzeć, jak cały ten porządek rzeczy rozsypie się niczym domek z kart. Są tacy, którzy dostrzegają tę słabość i pragną ją wykorzystać. Może wszak nadszedł już czas, by Nippon doczekał się władzy nowego Undo? Nadchodzi bowiem niewidziany od dawna czas Krwawego Wierchu - to moment gdy zza świętej góry Nipponu, Kiga-yamy, ukażą się bogowie, którzy raz jeszcze będą mogli zstąpić do świata ludzi. Trzeba ich tylko we właściwy sposób przywołać (na przykład mocą melodii magicznego fletu Raijina). Ktoś, kto tego dokona być może zdobędzie ich łaskę, zwróci boską uwagę na słabość krainy i zyska prawo do mianowania się nowym Synem Bogów w miejsce słabego dziecka, które włada dziś Nipponem. Do stolicy na wezwanie Syna Bogów ściągają przywódcy klanów z całego kraju. Obok znanego nam już Gada z Owari do Heian-kyo przybywa także potężny daimyo z zachodnich krain, Date Masamune. Jednooki, ponury daimyo mógłby być ważnym sprzymierzeńcem tronu, jednak wydaje się, że (jak chyba każdy na cesarskim dworze) ma on swe własne ambicje. Pytanie tylko, jak daleko mogą one sięgać... Tego nie wie nikt poza samym Masamune, chyba jednak nie ma przypadku w tym, że jednooki daimyo (który - ciekawa rzecz - nie rozstaje się z pewnym fletem) przyjechał do stolicy w obstawie znacznych sił... Arkady nawiązuje w powieści co całej masy japońskich wątków historycznych i mitologicznych. Trzeba uczciwie przyznać, że bez nich lektura nie byłaby taka sama, a Nippon nie łapałby chyba za serce w takim stopniu, jak czyni to w tej chwili. "Krwawy Wierch" to wierne odbicie feudalnej historii zagrożonej mongolskim najazdem Japonii.

"Krwawy Wierch" to drugi tom serii Saulskiego o samurajach - Droga Psa. To naprawdę świetna kontynuacja, w której czytelnicy powinni znaleźć to, czego w niej poszukiwali. Ja znalazłam. Poznajemy tu dalsze losy Inu i panicza Nabu oraz kilku innych znanych już postaci. Tym razem wyjeżdżają do stolicy, a tam nie brakuje różnego rodzaju spisków. Są tu intrygi, zdrady, sojusze, krwawe potyczki, walka o władzę. Jeszcze bardziej polubiłam postaci poznane w poprzedniej części i z radością powitałam też nowe. Dobrze śledziło mi się ich przygody, nie wszystkie z równą ciekawością, ale większość wątków szczerze mnie zainteresowała. Klimat jest niesamowity, mam wrażenie, że jeszcze lepiej go odbierałam i czułam niż w przypadku poprzedniego tomu. Czuć tutaj azjatycki vibe, przepychanki między samurajami, mniej i bardziej honorowe walki, ale też przyjaźń i miłość. Ta powieść zapewniła mi masę wrażeń i emocji, świetnie się przy niej bawiłam, przeczytałam ją z dużym zainteresowaniem, przeżywałam to, czego doświadczali bohaterowie, zachwycałam się opisami walk oraz klimatem. Gorąco polecam tę serię, a wszystkim, którzy czytali już pierwszy tom mogę przekazać dobrą wiadomość - ta część jest chyba jeszcze lepsza 😍 łapię się na tym, że coraz mocniej wyczekuję następnej części!

„Krwawy Wierch" Arkadego Saulskiego to bez wątpienia jego najlepsze dzieło, jakie miałem przyjemność czytać. Fabuła tej książki dosłownie wciąga od pierwszych stron, pełna intryg i zwrotów akcji, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Bohaterowie są niezwykle intrygująco napisani i różnorodni, zarówno Ci poznani już przez nas w poprzedniej części, jak i nowi bohaterowie. Bardzo podobała mi się ich szarzyzna, w zależności od punktu widzenia możemy uznać ich cel i metody za dobre lub złe. Należy docenić także mistrzowskie odwzorowanie świata Nipponu przez autora. Klimat tego miejsca przenika przez strony, tworząc niezapomnianą atmosferę. Saulski doskonale balansuje pomiędzy opisami, tworząc realistyczny obraz i pozostawiając wystarczająco miejsca dla wyobraźni czytelnika. Szczerze mówiąc, czułem się jakbym sam był w samym centrum tych intryg. Po bardzo emocjonalnym finale tej części, nie mogę się już doczekać premiery "Szczerbatej Śmierci" i dalszych przygod Inu, Samotnego Psa. Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.