Just For Today (CD)

Just For Today to album Ronniego Earla, wydany w 2013 roku. Just For Today zawiera m.in. utwory: „The Big Train”, „Miracle”, „Ain't Nobody's Business”, „Robert Nighthawk Stomp” i inne. 

Prawie całkowicie instrumentalna płyta bluesowa jednego z najbardziej uznanych gitarzystów naszych czasów. Z The Broadcasters, jego zespołem od ponad 25 lat, ostatnie wydawnictwo „na żywo” Ronniego pokazuje, że jest jednym z najbardziej uduchowionych gitarzystów bluesowo-soulowo-jazzowych. Gra z urzekającą intensywnością i głęboką duszą oraz ma legion fanów, którzy czekają na każde nowe wydawnictwo. Ronnie jest dwukrotnym zdobywcą nagrody Blues jako Gitarzysta Roku. 

Ronnie Earl jest według wielu opinii najlepszym gitarzystą jaki kiedykolwiek pojawił się w muzyce rockowej. Urodził się 10 marca 1953 roku w Nowym Jorku. Z pochodzenia jest Węgrem (właściwe nazwisko - Horvath, ojciec - Akos, matka - Mutcika). Jako dziecko uczył się grać na fortepianie. Interesował się muzyką jazzową, głównie twórczością John'a Coltrane'a, Sonny'ego Rollins'a, West'a Montgomery'ego i Charles'a Mingus'a. Wiele wolnych chwil spędzał w różnych klubach jazzowych, głownie w "Village Vanguard". W 1974 roku przeniósł się do Bostonu, by podjąć studia na jednym z bostońskich uniwersytetów. W 1975 roku przypadkowo znalazł się w jednym z bostońskich klubów bluesowych, na koncercie Muddy'ego Waters'a. Koncert ten zafascynował go do tego stopnia, że od tej chwili zaczął słuchać wyłącznie płyt bluesowych (głownie B.B. King'a, Alberta King'a, Magic'a Sam'a, Otis'a Rush'a, Buddy'ego Guy'a oraz T-Bone'a Walker'a).

Postanowił, że będzie grał bluesa, zaczął więc intensywnie ćwiczyć grę na gitarze.W 1977 roku założył swój pierwszy zespół - Guitar Johnny& The Rythm Rockers. W latach 80-tych Ronnie Earl był już członkiem wysoko cenionego w USA big-bandu blusowo-jazzowego Roomful of Blues, gdzie w 1979 roku zastąpił samego Duke'a Robillard'a. W zespole tym występował przez 8 lat, stając się jego pierwszoplanową postacią. Roomful of Blues z Ronnie Earl'em w składzie zagrał niezliczone ilości koncertów (wg. niektórych źródeł do 300 rocznie) oraz nagrał 6 płyt.

W 1987 roku Ronnie Earl opuścił szeregi Roomful of Blues i poświęcił się karierze solowej. Założył własny zespół - Ronnie Earl & The Broadcasters. Okres od 1993 do 1997 roku jest bezsprzecznie najlepszym okresem w karierze Ronnie'go Earl'a. Zdobył w tym czasie kilka prestiżowych nagród: w corocznej ankiecie pisma "Down Beat" płyta "Grateful Hearts: Blues & Ballads" została uznana za "Album roku", dwukrotnie uhonorowano go bardzo liczącą się nagrodą W.C. Handy'ego (tzw. "Bluesowy Oskar") dla najlepszego bluesowego gitarzysty roku (1997 i 1998) 

Tracklista :

1. The Big Train (5:26)
2. Blues For Celie (9:32)
3. Miracle (4:37)
4. Heart Of Glass (6:58)
5. Rush Hour Guitar – Nicholas Tabarias (3:08)
6. Vernice's Boogie (3:32)
7. Blues For Hubert Sumlin (8:30)
8. Equinox Composed By – John Coltrane (8:12)
9. Ain't Nobody's Business Songwriter – Everett Robbins, Porter Grainger (9:09)
10. Robert Nighthawk Stomp (3:52)
11. Jukein' (4:45)
12. I'd Rather Go Blind Songwriter – Bill Foster*, Ellington Jordan Vocals – Diane Blue (6:08)
13. Pastorale (6:06)

Skład zespołu : 
Bass – Jim Mouradian*
Drums – Lorne Entress
Guitar – Ronnie Earl
Organ [Hammond B-3] – Dave Limina
Piano – Dave Limina
Producer – Ronnie Earl
Songwriter – Dave Limina (tracks: 1, 6, 11), Mouradian* (tracks: 1), Entress* (tracks: 1, 11), Ronnie Earl (tracks: 1 to 5, 7, 10, 11, 13)

Trifold cardsleeve. Made in Canada.
© & ℗ 2013 Stony Plain Recording Co. Ltd.