Inkub (okładka  twarda)

Najlepsza, wciąga od pierwszej strony, włosy czasem się jeżyły ze strachu, sięgnę jeszcze raz- nigdy tego nie robię. Polecam

„Inkub” to moja druga powieść Autora. Czekała bardzo długo w kolejce do przeczytania i bardzo długo ją czytałam. Ależ jaka to była fenomenalna opowieść. Piekielnie dobra baśń dla dorosłych! Powieść ta owiana jest tajemnicą od samego początku. Tajemnicą zła, które się panoszy po świecie. Nie wiadomo skąd ono się wzięło, gdzie jest jej ujście, po prostu bywa między ludźmi. „Inkub” to dwie, wzajemnie łączące się historie. Miejscem akcji jest malutka wioseczka Jodoziory. W latach 70 XX wieku żyła tam garstka dobrze znających się ludzi. To tam przeprowadza się pewna starowinka – Teresa Oś – która od samego początku wzbudza skrajne emocje wśród ludności. Nikt tak na dobrą sprawę nie chce poznać nowej sąsiadki, bo od samego początku ludzie się jej boją. Z pewnymi wyjątkami. Do tego, wraz z jej pojawieniem w wiosce zaczynają dziać się niewytłumaczalne rzeczy, owiane dziwną zieloną poświatą. W roku 2016 dochodzi do podobnych sytuacji. Młody policjant Vytautas rozpoczyna śledztwo i próbuje wszystko racjonalnie wytłumaczyć. Wszystko sprowadza się do tajemniczej osoby Teresy Oś i tylko świadkowie przeszłych wydarzeń mogą policjantowi pomóc. Pytanie, czy będą chcieli wrócić do mrocznych wspomnień? To ciężkie tomiszcze skrywa w sobie świetnie opowiedzianą historię, która z Czytelnikiem pozostanie na bardzo długi okres. Jest klaustrofobiczny, duszny i mocno napięty złem klimat. Mamy ludzi żyjących w zgodzie z naturą, aż nagle pojawia się zło. Bardzo złe zło, które wysysa życiodajną energię by rosnąć w siłę. Po co, na co – to już Autor pozostawia naszej wyobraźni.

Inkub klasa sama w sobie . Artur Urbanowicz mistrzostwo świata

Polecam trzyma w napięciu

Cudowna książka, nie mogłam się od niej oderwać, a zakończenie....polecam serdecznie

Super książka jeśli ktoś lubi czytać fantasy polecam

Super książka polecam bardzo

Super

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego Inkub to jeden z demonów występujących w rozmaitych legendach, religiach i mitologiach. Przybrawszy wygląd przystojnego mężczyzny, mami i zniewala kobiety podczas snu. Jak nietrudno się domyślić, istota ta opanowuje umysł swojej ofiary i kieruje jej działaniami wedle własnej woli. Książka „Inkub” autorstwa Artura Urbanowicza to ponad siedmiuset stronicowa powieść składająca się z dwóch mrożących krew w żyłach, przenikających się ze sobą historii. Główna opowieść rozgrywa się w 2016 roku, a jej bohaterem jest policjant Vytautas. Druga natomiast, opowiada o wydarzeniach, które miały miejsce, w tym samym miejscu na początku lat 70 tych. Jodoziory to niewielka wieś na terenie powiatu suwalskiego, składająca się z zaledwie kilku gospodarstw. Na początku lat 70. XX wieku tamtejsi mieszkańcy wiedli stabilne i idylliczne życie, oparte na zmieniających się porach roku i związanej z nimi pracy w rolnictwie. Wszystko się jednak zmienia, gdy do wsi wprowadza się stara, samotna kobieta Teresa Oś. Wkrótce w wiosce nie udaje się zebrać plonów, mieszkańcy zapadają na tajemniczą chorobę i powoli popadają w szaleństwo. Czy to możliwe, że mała wieś na Suwalszczyźnie mogła się stać siedliskiem zła? Dwóch policjantów Vitek i Czester, w związku z udziałem w awanturze, zostaje wysłanych do Jodoziory, aby pomóc w ewakuacji jej mieszkańców, w związku z zagrożeniem promieniotwórczym. Na miejscu w opuszczonym domu, odkrywają dwa zmumifikowane ciała, które ulegają zniszczeniu na skutek zawalenia się chaty. Jeszcze tego samego dnia jeden z policjantów, badający sprawę rzekomo nawiedzonego domu w Jodoziorach, z nieznanych przyczyn popełnia samobójstwo. „Inkub” to powieść łącząca w sobie elementy grozy (w tym wypadku folk horror) i kryminału. Mimo iż książka liczy ponad 700 stron, napisana jest w sposób barwny, a pojawiające się w niej opisy są bardzo plastyczne, co ułatwia czytelnikowi wyobrażenie sobie świata, o którym właśnie czyta. „Inkuba” zapamiętam przede wszystkim dzięki jego barwnym, zabawnym i tragicznym bohaterom, jak: Vitek, Mateusz Przekop, Sylwia Jonio, Stanisław i Alicja Karwowscy, Krystyna Bondzio, Cezary Sadowski, Jarosław Żynda i oczywiście Pani Teresa Oś. „Inkub” to powieść mroczna, miejscami klaustrofobiczna. Czytając kolejne rozdziały powieści, miałem wrażenie, jak by to było moje pierwsze spotkanie z literaturą grozy. Czułem, iż ów nastrój niepokoju i świadomości bliskiej obecności zła, towarzyszy mi krok w krok. Czytając różnego rodzaju opinie na temat książki, można odnieść wrażenie, że czytelnicy w większości krytykują jej zakończenie. W mojej ocenie finał historii nie odstaje od reszty powieści. Uważam wręcz, że jest logiczny i pozwala snuć przypuszczenia, że być może kiedyś autor zdecyduje się napisać kolejną książkę kontynuującą wątki znane z „Inkuba”.

Cudowna ksiazka. Niestety zaczelam wlasnie od niej moja przygode z powiesciami pana Urbanowiczem i niemalze zadna z wyjatkiem Paradoksu nie dorownala Inkubowi. Akcja jest ciekawa przez cala ksiazke. Zwrot akcji na koncu rowniez ma miejsce. Ogolnie jesli chodzi o ksiazki tego autora niespodziewany zwrot akcji na koncu jest standardem. Wszystkie jego ksiazki sa cudowne (wiem bo wszystkie przeczytalam) lecz Inkuba stawiam na pierwszym miejscu. Pan Artur to zdecydowanie moj ulubiony autor i z niecierpliwoscia czekam na kolejna powiesc!