Obcy. Przebudzenie. Tom 4 (okładka  twarda, wyd. 11.2021)

Mój idol 😁

Koniecznie,

Rewelacja

Świetne!

Polecam

Mega

Pomimo tego, że od tragicznych wydarzeń na Furii 361 minęło 200 lat, to pamięć o nich przetrwała i nadal żywo maluje się w umysłach wielu; nie tylko pobudzając ich wyobraźnię, ale także prowokując do głębszych przemyśleń oraz… Działań. Naukowcy postanawiają sklonować Ellen Ripley, matkę – nosicielkę obcej formy życia, dzięki której będą mogli uzyskać dostęp do śmiertelnie niebezpiecznej broni. Początkowe etapy eksperymentu przebiegają gładko – Ripley odradza się na nowo, choć wskutek pewnych zabiegów nabiera ponadludzkich, a właściwie ksenomorficznych cech. Obdarzona niezwykłą inteligencją, nadzwyczajną zdolnością rozumowania oraz siłą daleko przewyższającą kobiecą, budzi strach wymieszany z gorączkową fascynacją; organizm Ellen stanowi bowiem kolejny ciekawy okaz, interesujące studium przypadku odbiegające od ogólnie przyjętych norm, jednak idealne do testowania różnorakich możliwości. W tym samym czasie na Aurigę przybywa statek kosmiczny. Na jego pokładzie znajduje się szczególny ładunek - jest nim dwudziestka zahibernowanych osób, których ciała mają posłużyć jako inkubatory dla rozwoju rasy Obcych. Plan szybko zostaje zrealizowany, a pierwsze pomyślne efekty okrzyknięte sukcesem. Nie trwającym niestety długo, ponieważ ksenomorfom udaje się zbiec. Wybucha panika, na statku dochodzi do makabrycznych scen, życie tracą grupy ludzi. Jedynie Ellen Ripley, połączona szczególną więzią z Królową Obcych, może mieć szansę na przetrwanie. Czwarta już, odsłona literackich przygód Ripley w starciu z szalenie niebezpiecznymi mieszkańcami bezkresnego kosmosu, ujrzała światło dzienne kilkanaście lat temu, ale to w tym roku właśnie, przeżywa swoje drugie ODRODZENIE 😉. I co ciekawe, nie jest wcale kontynuacją autorstwa Alana Deana Fostera, a Ann Carol Crispin – autorki tworzącej również w gatunku science fiction. Czy fani Fostera mają się więc czym martwić? Zdecydowanie nie, ponieważ Crispin, co może zaskakiwać, dość mocno trzyma się stylu, w jakim jej poprzednik spisał wcześniejsze trzy części uniwersum. Czy zamierzenie, czy nie – tego roztrząsać dzisiaj nie będziemy – jednak z pewnością to spory plus, ponieważ cykl stanowi spójną całość. Autorka posługuje się piórem równie lekkim i równie przystępnym. Krótkie, konkretne zdania, nieskomplikowane słownictwo (mam głównie na myśli brak naukowego żargonu), poprawnie rozpisane dialogi, przyjemnie zwięzłe opisy tła fabularnego i postaci pobocznych z – uwaga! – nad wyraz plastycznymi scenami horrorowymi. Tak, jeśli miałabym wskazać pole, na którym Pani Cripin dominuje, to zdecydowanie byłaby to umiejętna kreacja obrazów strasznych. Wodze wyobraźni zostały popuszczone. Górował naturalizm, sugestywność przekazu wraz z wizjami prawdziwie mrożącymi krew w żyłach. Nie zliczę, ile raz otrząsałam się z obrzydzenia, ile razy przebiegał mi przez plecy zimny dreszcz. Crispin odwaliła kawał dobrej roboty – momenty, które miały przerażać, w istocie przerażały; te które miały sprawiać, że serce biło szybciej, również to czyniły; chwile napięcia, niepewności, podskórnego lęku, przeczucia graniczącego wręcz z pewnością, że zaraz, tuż za rogiem, kryje się wielkie zło – także te emocje wywoływały. Autorka wykreowała świetny klimat, idealnie oddając poczucie osaczenia i klaustrofobii. A jeśli rozwinąć wątek Ripley, jako matki ksenomorfów, to naprawdę wychodzi nam przyzwoita fabuła. Crispin w ciekawy sposób poruszyła ów motyw, skupiając się nie na jego samym w sobie makabrycznym wydźwięku (choć i ten był gdzieniegdzie obecny), ale na wykorzystaniu oraz opisaniu prawdziwych rodzicielskich więzi, uczuć wyższych, które każda matka żywi względem swojego dziecka, z tą różnicą, że zamiast słodkiego bobasa, w objęciach Ellen umiejscowiona została okropna bestia. I to był strzał w dziesiątkę, bo doskonale dopełniał całości. Historia prócz przerażającego wydźwięku, nabrała także swego rodzaju wielowymiarowości wzbogaconej o pewne refleksje czy dylematy ludzkie. ,,Obcy: Przebudzenie’’ jest więc nadal rozrywką utrzymaną na dobrym poziomie, jednak nieco wybijającą się na tle swoich poprzedniczek. Stanowi bowiem połączenie lekkiego czytadła z prawdziwie przyjemnie - straszną otoczką. Klimatyczna, trzymająca w napięciu, idealna pozycja dla fanów uniwersum.

24 listopada do polskich księgarni trafił czwarty tom z serii o Obcym. Zachęcająca i chyba najciekawsza okładka tetralogii zwiastuje kolejną, nową i mrożącą krew w żyłach historię o PRZEBUDZENIU, oraz niepokojących przybyszach z innej planety. Ta część Obcego została napisana przez A. C. Crispin - autorkę mającą na koncie m.in serię "Starbridge" i kilka książek o Star Trek'u. Fani Fostera nie mają się czego obawiać bo autorka świetnie utrzymała klimat i poziom poprzednich części, a pod koniec opowieści jej pióro stało się nawet mroczniejsze niż jej poprzednika, to wszystko za sprawą wyrazistych opisów. Dodatkową ciekawostką jest fakt, że pewne fragmenty powieści zostały opowiedziane z innej, dość ciekawej perspektywy. Jakiej? Musicie odkryć to sami. Po 200 latach od ostatnich wydarzeń mających miejsce w kolonii karnej, w dalekich zakątkach Układu Słonecznego, Ellen Ripley budzi się na pokładzie pewnej stacji kosmicznej. Jej ostatnie, mgliste wspomnienia dotyczą między innymi makabrycznych wspomnień sprzed lat. Po czasie odkrywa, że jej obecne życie stanowi eksperyment, który zmienił ją i to COŚ, co w sobie nosi. Fabuła książki wiernie oddaje scenariusz filmowy, a więc jeśli w przeszłości oglądaliście filmy Alien, to nie będzie stanowić dla Was zaskoczenia. Nie powinniście się jednak zniechęcać do sięgnięcia po lekturę, gdyż wszystkie cztery części książek są świetnym ich uzupełnieniem. Akcja w nich momentami została rozszerzona o dodatkowe, interesujące wątki. To co najbardziej fascynuje w całej sadze, to oczywiście postać Obcego. Jego przerażający wygląd, zachowanie i cykl życia. To co było dla mnie najważniejsze w tej części to przemiana Ripley, jej wspomnienia, wątki dotyczące jej wewnętrznego konfliktu i walki z samą sobą. W moim odczuciu Obcy:Przebudzenie jest najbardziej krwawą (mocne opisy śmierci) i tajemniczą (eksperymenty medyczne, skutki klonowania) częścią. Gdybym spośród wszystkich wydań miał wybrać to najlepsze z całą pewnością wskazałbym jednak na tom trzeci. Pamiętam, że pochłonąłem tamtą lekturę od razu. Obcy na papierze zdecydowanie mocniej działa na wyobraźnię niż adaptacje filmowe. Bohaterowie są lepiej przedstawieni, a postać Obcego jeszcze bardziej przerażająca. W związku z tym, że w ofercie wydawnictwa Vesper pojawił się box ze wszystkimi częściami, każdy fan serii, który do tej pory wahał się, już teraz powinien nabyć go w promocyjnej cenie. Jest to must have dla wszystkich miłośników s-f.

"Ripley vs Obcy - runda 4" Minęło prawie dwieście lat od krwawych wydarzeń w kolonii karnej na Foirinie 161. W najdalszych zakątkach Układu Słonecznego Ellen Ripley budzi się na pokładzie statku kosmicznego „Auriga”. Jej ostatnie wspomnienie dotyczy jej samobójczej śmierci. A jednak jakimś cudem żyje. Ripley szybko odkrywa, że ​​jej rzekome „zmartwychwstanie” jest wynikiem niesamowitego eksperymentu, który zmienił zarówno ją, jak i noszone przez nią stworzenie. Wkrótce jednak będzie musiała znowu stoczyć bój. Niebawem na "Auridze" ląduje bowiem statek przemytników z dziwnym ładunkiem, który wywołuje zagrożenie na statku i sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli. Aby zwalczyć nieobliczalne zagrożenie ze strony obcych, Ripley łączy siły z bandą zbuntowanych przemytników kosmosu, którzy nie byli świadomi co niebezpiecznego przewożą. Jednak po raz kolejny okaże się, że zagrożenie nie stanowi tylko obcy, ale i sam człowiek. "Obcy: Przebudzenie" część czwarta i wszystko jasne. Ripley zginęła, ale nie zniknęła z tej serii. Obcy zginął, ale też powraca. A nawet powraca jego bardziej zmutowana i niebezpieczna wersja, z którą Ellen będzie musiała się zmierzyć. Niemniej jednak dostrzeże niespodziewanie, że łączy ją z tym dziwnym obcy osobliwa więź. Zresztą nie tylko z nim. Muszę przyznać, że osobiście najmniej lubię tę część ze wszystkich. Jasna sprawa, że na ogół im kolejna część seria, tym ten poziom już nie jest ten sam, a najczęściej jest po prostu wyraźnie niższy. Ale nie przekonuje mnie powracanie do czegoś na siłę, podpierając się głupimi pomysłami. A pomysł na wskrzeszenie Ripley po tym jak sama się zabiła i nie została po niej nawet jedna komórka jest głupi. Okej, może gdzieś znaleziono DNA na szczoteczce, we włosie itp i jakoś się tej jego klona dało zrobić. Ale jakim cudem można zrobić klona z zarodkiem obcego w środku? Głupota. Niemniej jednak jeśli przymknie się na to oko - jak ja to zrobiłem - to poza tym czyta się całkiem w porządku, bo mamy to, co do tej pory, czyli krwawe scenki, przerażający obcy + jego nowa wersja, dreszczyk emocji, no i ten specyficzny mroczny klimacik. Tylko trzeba mieć na uwadze pewną rzecz. Otóż czwarta część odróżnia się już bardziej od poprzedniczek z co najmniej dwóch powodów. (...) Całość recenzji na stronie Świat Bibliofila.

Któż nie zna kultowej serii "Obcy"? 🤔 Chyba każdy, jeśli nawet nie widział filmów, czy nie czytał książek, słyszał gdzieś kiedyś o Alienie. 👽 Przynajmniej mam taką cichą nadzieję. 😉 Bo ja tę serię baaardzo lubię, zarówno w formie wideo, jak i lektury. 🙂 Część czwartą, czyli "Obcy. Przebudzenie", napisała Ann Carol Crispin (poprzednie trzy wyszły bowiem spod "pióra" Alana Deana Fostera). Czy sprawiło to, że książka okazała się gorsza od pozostałych? 🤨 Zaczynając czytać pomyślałam, że tak właśnie może być, ale na szczęście się myliłam. 😊 A.C.Crispin poradziła sobie bardzo dobrze. 👍 Poprowadziła tę historię w ciekawy sposób, tworząc w niej mroczny i mega niepokojący klimat. 😲 Tytułowy Obcy przeraża, sceny walki ludzi z potworami są mocne i działają na wyobraźnię, a niebezpieczny i skrywający wiele tajemnic świat jest opisany przez autorkę w sposób perfekcyjny. 🙂 Lektura 📖 mocno trzyma w napięciu i wciąga tak, że nie można się od niej oderwać. Ja połknęłam ją w całości w jeden wieczór. 😃 To była niesamowita przygoda i super zabawa. Polecam wszystkim wielbicielom sci-fi, fanom Aliena, 👽 ale też i tym, którzy lubią się bać. Nie będziecie zawiedzeni. 🙂 Nie sposób nie wspomnieć tu o wydaniu, które @wydawnictwo_vesper dopracowało pod każdym względem. 🏆 Okładka po prostu wymiata, a ilustracje w środku świetnie oddają klimat historii. Cud - miód! 🖤