Houellebecq (okładka  twarda)

Lubię ludzi, którzy wyróżniają się z tłumu. Z pewnością cynik, nihilista, skandalista, erotoman i mizogin Michael Houellebecq zalicza się do tego grona. Należy przyznać, że znakomicie diagnozuje społeczeństwo ,, nędzę epoki". Potrafi przewidzieć zmiany geopolityczne, znany jest z przenikliwości. Uwypukla ułomności ludzkie. Dualizm naszej natury. Doskonale zna prawa rynku literackiego - wie, jak się,, sprzedać ". I chociaż z pewnością nie odpowiada każdemu jego dość specyficzny sposób bycia, skłonność do autoironii, szydzenie ze społeczeństwa, weredyzm - może fascynować.Nie da się ukryć, że Denis Demonpion nie jest zachwycony tym powieściopisarzem, to wyłania się z treści. ., Michael Houellebecq z tą swoją wieczną stylówką anemicznego królewiątka konsekwentnie tworzył sobie wizerunek zmęczonego, wyświechtanego dandysa. A jednocześnie zawsze w nim było pragnienie dominacji,zajmowania pierwszego miejsca." To nowe wydanie biografii. Poprawione, poszerzone o kolejne informacje. Autor stara się dokładnie ukazać fenomen i życiorys awanturnika, wejść w jego psyche. Pisze o dzieciństwie Houellebecq'a pochodzeniu, podejściu do religii, ciała, dojrzewaniu, uwielbieniu dla caberneta, skandalach z nim związanych,przewinieniach,przyjaciołach,kochankach,relacjach międzyludzkich, poglądach, hulaszczym życiu, potknięciach, prowokacjach, podróżach, uzależnieniach, inspiracjach, odcięciu od większości rodziny, zmianie statusu społecznego, zostaniu pisarzem - wypadkowych podjęcia się tego rzemiosła. Demonpion dociera do jego bliskich, w których oczach Houellebecq jaki się jako egocentryk i jednocześnie osoba niezwykle wrażliwa. Całość czyta się sprawnie, ze swadą.Autor wykazuje, jak wiele bohaterowie gorzkich jak piołun książek, które czyta się właściwie jak jedną(, gdyż Houellebecq zazwyczaj drąży te same literackie tematy) ma wspólnego z postacią tego frustrata. Przypomina o Nagrodzie Goncourtów, podejściu Houellebecq'a do Europy, wzrostu potęgi islamu, seksualnej nędzy Zachodu,  znajomościach francuza, niepowetowanych stratach, dręczących wspomnieniach. Ilość materiału źródłowego robi spore wrażenie.Biografia pozwala usystematyzować wiedzę.Zobaczyć w tej personie więcej, niż tylko to, co sam wykreował na przestrzeni lat.,, Kiedy pisarz znajduje żyłę złota eksploatuje ją, aż do końca."

Lubię ludzi, którzy wyróżniają się z tłumu. Z pewnością cynik, nihilista, skandalista, erotoman i mizogin Michael Houellebecq zalicza się do tego grona. Należy przyznać, że znakomicie diagnozuje społeczeństwo ,, nędzę epoki". Potrafi przewidzieć zmiany geopolityczne, znany jest z przenikliwości. Uwypukla ułomności ludzkie. Dualizm naszej natury. Doskonale zna prawa rynku literackiego - wie, jak się,, sprzedać ". I chociaż z pewnością nie odpowiada każdemu jego dość specyficzny sposób bycia, skłonność do autoironii, szydzenie ze społeczeństwa, weredyzm - może fascynować.Nie da się ukryć, że Denis Demonpion nie jest zachwycony tym powieściopisarzem, to wyłania się z treści. ., Michael Houellebecq z tą swoją wieczną stylówką anemicznego królewiątka konsekwentnie tworzył sobie wizerunek zmęczonego, wyświechtanego dandysa. A jednocześnie zawsze w nim było pragnienie dominacji,zajmowania pierwszego miejsca." To nowe wydanie biografii. Poprawione, poszerzone o kolejne informacje. Autor stara się dokładnie ukazać fenomen i życiorys awanturnika, wejść w jego psyche. Pisze o dzieciństwie Houellebecq'a pochodzeniu, podejściu do religii, ciała, dojrzewaniu, uwielbieniu dla caberneta, skandalach z nim związanych,przewinieniach,przyjaciołach,kochankach,relacjach międzyludzkich, poglądach, hulaszczym życiu, potknięciach, prowokacjach, podróżach, uzależnieniach, inspiracjach, odcięciu od większości rodziny, zmianie statusu społecznego, zostaniu pisarzem - wypadkowych podjęcia się tego rzemiosła. Demonpion dociera do jego bliskich, w których oczach Houellebecq jaki się jako egocentryk i jednocześnie osoba niezwykle wrażliwa. Całość czyta się sprawnie, ze swadą.Autor wykazuje, jak wiele bohaterowie gorzkich jak piołun książek, które czyta się właściwie jak jedną(, gdyż Houellebecq zazwyczaj drąży te same literackie tematy) ma wspólnego z postacią tego frustrata. Przypomina o Nagrodzie Goncourtów, podejściu Houellebecq'a do Europy, wzrostu potęgi islamu, seksualnej nędzy Zachodu,  znajomościach francuza, niepowetowanych stratach, dręczących wspomnieniach. Ilość materiału źródłowego robi spore wrażenie.Biografia pozwala usystematyzować wiedzę.Zobaczyć w tej personie więcej, niż tylko to, co sam wykreował na przestrzeni lat.,, Kiedy pisarz znajduje żyłę złota eksploatuje ją, aż do końca."