Głos serca (okładka  miękka, wyd. 05.2012)

Książki Jodi Picoult traktuję już jako uzależnienie, od którego nie mam ochoty w żadnym razie się uwolnić. Jak zawsze niosą w sobie pozytywną dawkę emocji, szerzej otwierają oczy na prozaiczne życiowe problemy, wybory, którymi kieruje się człowiek, stanowią niezwykły przystanek w zwyczajnej codzienności.
„Głos serca” pisany jest w interesujący sposób. Oczywiście autorka znów opowiada historię na swój sposób, czyli widzianą oczami każdego ze swoich bohaterów. Nie będę opisywała fabuły, niech każdy zainteresowany sam sięgnie po tę książkę. Zaintrygowało mnie to, że posłużyła się ciekawym efektem cofania się w czasie, dzięki temu nie sposób się oderwać od fabuły, bo chce się przekonać, dlaczego doszło do tego, co będzie dalej. Dzięki temu można bardziej zrozumieć intencje bohaterów, co nimi kierowało, dlaczego tak, a nie inaczej postąpili, dlaczego tyle trzeba było zniszczyć – nawet nie do końca świadomie, by zrozumieć, gdzie powinno być to właściwe miejsce, choć nie z pełnym przekonaniem, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto ucierpi, po przeciwnej stronie barykady. Jak w życiu. Prawda często boli.
„Głos serca” to również podróż życia, ucieczka od siebie i przed samym (-ą) sobą. Czy jednak udana ucieczka? Przed sobą przecież trudno jest uciec… Polecam każdemu!

Cudowna książka

Książka ta, jak każda Jodi porusza dogłębnie.Skierowuje nasz umysł na nowe horyzonty myślowe, co znajduje swoje przełożenie odnośnie nowych poglądów dotyczących własnego ja, innych i świata. Ta książka zaś w sposób wyjątkowy uświadamia czytelnikom jacy naprawdę jesteśmy, że jeśli czegoś nie chcemy to jest tego jakiś powód, że jak od czegoś stronimy, to znaczy, że uciekamy przed prawdą. I co najważniejsze, że po upadku, po odnalezieniu siebie potrafimy dalej dla kogoś zmienić się aż tak, że wszystko zaczyna wyglądać jak dawniej. Pozornie?.... Książkę tę w sposób wyjątkowy traktuje jako słodko-gorzką lekturę z pewną ironią do swojego życia... Szczerze jednak polecam. Dla mnie twórczość Jodi stała się już swego rodzaju uzależnieniem i zdrowym nawykiem. Polecam!

Idealny przykład na to, jak często trzeba wiele stracić, żeby docenić wartość tego, co posiadamy i jak bezmyślnie sami niszczymy to, co wcześniej wytrwale budowaliśmy. Główną moją refleksją po przeczytaniu tej książki jest to, że często nie warto walczyć z wiatrakami i trzeba postawić wszystko na jedną kartę.

"Głos serca", to ukazanie tej samej historii oczami pięciu różnych bohaterów. Opowiada o miłości pięknej, szczerej, bezwarunkowej, ale też różnorodnej. Każdy kocha inaczej, na swój sposób. Pięć odcieni miłości. Główną bohaterką jest nieszczęśliwa Jane, która pod wpływem impulsu postanawia wraz z córką, Rebeką uciec od zobojętniałego męża. Razem wyruszają w długą podróż, a drogę wskazują im listy od brata Jane, który czeka na nich na końcu podróży. Powrócą demony przeszłości z którymi każdy będzie musiał się zmierzyć. Nie zdają sobie jednak sprawy, że te w gruncie rzeczy "nieplanowane wakacje" wywrócą życie całej piątki do góry nogami i sprawią, że żadne z nich już nigdy nie będzie takie samo. Jak zareaguje mąż na ucieczkę rodziny? Czy będzie próbował je odnaleźć? Czy Jane dokona właściwego wyboru i w końcu będzie szczęśliwa? Mimo, że wydarzenia opowiadane przez bohaterów nie są opisane chronologicznie, nie miałam najmniejszego problemu z ułożeniem ich w rzeczywistej kolejności. Nie wprowadzało to chaosu, wręcz przeciwnie, uważam, że dodało to wiele uroku książce i sprawiło, że stała się bardziej prawdziwa. Historia Jane mnie wzruszyła. Jest w niej mnóstwo emocji. Zaczynając od tych skrajnych jak obojętność, cierpienie, strata, nienawiść, a kończąc na tych najpiękniejszych jak szacunek, wzajemne wsparcie, ale przede wszystkim ogromna miłość. Bardzo podobały mi się listy wysyłane przez brata Jane, które prowadziły je w piękne, malownicze miejsca i wskazywały drogę do celu. Zakończenie natomiast mnie zasmuciło. Jodi Picoult ukryła w tej historii coś jeszcze. Coś o wiele bardziej złożonego. WYBÓR. I to właśnie od niego zależą losy wszystkich bohaterów. Powiem szczerze, że nawet kilka dni po przeczytaniu książki nadal zastanawiałam się jak ja postąpiłabym na miejscu Jane. Czy posłuchałabym serca czy rozumu? Myślę, że również wśród nas czasami zdarzają się podobne historie. Stajemy wtedy przed bardzo trudnym wyborem. I być może każdy z nich będzie zły...

Jak każda powieść Jodi Picoult ma ona w sobie to interesujące coś, co sprawia, że chce się przeczytać do końca. Autorka pisze o problemach, które mimo upływu czasu się nie dezaktualizują. W jej powieściach pulsuje krew, tętni życie. Brak ciągu chronologicznego w prezentowaniu wydarzeń idealnie odzwierciedla typową dla ludzi niemożność oderwania się od przeszłości i zaprzestania życia tym, co minione. Ukazywanie tych samych wydarzeń z punktu widzenia poszczególnych bohaterów, może dziwne, ale zarazem jakże prawdziwe, jak bardzo fakty, poddane subiektywnej ocenie indywidualnego punktu widzenia mogą być odmienne. "Głos serca" to powieść drogi, zarówno tej, którą trzeba przebyć geograficznie, by odnaleźć własne szczęście, jak i tej odbywanej w głąb siebie, by zrozumieć, czym to szczęście właściwie jest, by móc je zdefiniować. Jaki sens ma wędrówka bohaterów? Co zaoferują im napotkani po drodze ludzie? Jakich dokonają wyborów? Polecam.

Polecam. Jak każda książka Jodi Picoult wciąga od pierwszej strony i nie puszcza do ostatniej :))