Gdy gwiazdy ciemnieją (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Przeczytałam w 1 dzień!

Rewelacja!

„Gdy gwiazdy ciemnieją” autorstwa Pauli McLain to czternasta premiera czerwca, która już za mną. Ta książka debiutowała nakładem @wydawnictwomando w dniu 29 czerwca 2022 roku i jest pierwszą książką autorki do której sięgnęłam. Na marginesie zaznaczę, że mam z Wydawcą bardzo dobre doświadczenia😊. W ubiegłym roku Wydawnictwo Mando wydało książkę Mirosławy Karety „Najkrótsza noc” (recenzja na klik), która mnie niezwykle zaciekawiła i w wielu momentach rozbawiła, mimo poważnych tematów podjętych na jej stronicach. Sięgając do „Gdy gwiazdy ciemnieją” podskórnie wspomniałam moje wcześniejsze odczucia i zaczęłam oczekiwać co najmniej takiego samego efektu WOW jak w przypadku książki Karety😉. „Myślałam dziś o przebaczeniu (…) tylu ludziom trudno zrozumieć, czym ono jest, łączą je z winą. Wstydzą się rzeczy, na które nigdy nie mieli żadnego wpływu. Moim zdaniem wcale nie musimy harować jak wół, żeby zasłużyć na przebaczenie. Ono już jest wokół nas, jak deszcz. Musimy je tylko do siebie dopuścić.” -„Gdy gwiazdy ciemnieją” Paula McLain. Anna Louise Hart detektyw specjalizująca się w odnajdywaniu dzieci. Pasjonująca się swoją pracą. Wraca do rodzinnego Mendocino, w którym spędziła kilka lat w rodzinie zastępczej. Wraca z przymusu, wraca odrzucona przez męża potrzebującego czasu. Oboje go potrzebują po traumatycznych przeżyciach. Anna nie zaznaje jednak spokoju. Trafia w gorący okres poszukiwania kilkunastoletniej Cameron Curtis, córki znanej gwiazdy filmowej, która dodatkowo boryka się ze zdradą męża. Anna postanawia pomóc miejscowemu stróżowi prawa, Willy’emu – jej koledze z dzieciństwa. Śledztwo przywołuje smutne wspomnienia, traumy z dzieciństwa, śmierć matki, odebranie rodzeństwa, śmierć koleżanki Jenny, relacje z rodzicami zastępczymi. Jej głowa jest pełna trudnych wspomnień, a jednocześnie ciężko pracuje. Tym ciężej im młodych zaginionych dziewcząt jest więcej. Jest i Polly, jest i Shannan…. Obłędna lektura ! Tym bardziej, im dociera do mnie świadomość, że wiele treści znajdujących się w powieści ma osobiste podłoże w przeżyciach autorki. Ogromny szacunek dla Pauli McLain za siłę do podzielenia się z doświadczeniami życia w domu dziecka, za odwagę do przyznania się bycia ofiarą molestowania seksualnego, za przedstawienie wielu rzeczywistych wątków, które naprawdę się wydarzyły. Fikcja pomieszana została z gatunkiem true crime, kiedy McLain opisała rzeczywiste wydarzenia związane z uprowadzeniem Polly Kallas z jej pokoju, z nożem przy szyi, w obecności dwóch koleżanek. To forma uprowadzenia, z którą po raz pierwszy się spotkałam. Tak intymna, we własnym domu. Wręcz druzgocąca. Sposób na bohaterkę bardzo interesujący, nietuzinkowy. Anna o pięknych imionach i nazwisku. Żona Brandona, matka dwójki dzieci. Policjantka. Jest dla mnie bardzo dobrze rozpisaną postacią. Rozumiem jej ból po stracie. Rozumiem jej rozpacz po odrzuceniu przez męża. Rozumiem jej końcową nadzieję i chęć, by wszystko uporządkować, by przestać się ukrywać w Mendocino, by wrócić do swego prawdziwego życia. „Nigdy nie byłam w stanie zdystansować się od tych ofiar. Dzieci, którym próbuję pomóc. Sprawy, które prowadzę, przesłaniają mi wszystko inne.” -„Gdy gwiazdy ciemnieją” Paula McLain. To fakt, jak przeczytałam w innej opinii, że autorka dotknęła bardzo czułych strun w sercach czytelników i czytelniczek. Dotknęła tematu niezawinionych śmierci, okaleczeń, molestowań seksualnych względem dzieci. To pomysł na fabułę powodujący liczne negatywne i silne emocje, przyczyniający się do czytania książki w napięciu. I mimo, że z tą tematyką spotykam się po raz któryś, lektura „Gdy gwiazdy ciemnieją” zapadła mi w pamięć ze względu na rzetelny sposób zobrazowania i śledczych, i ofiar, i rodzin ofiar. Autorka nie pokusiła się o wytłumaczenie sprawcy, o pokazanie jego ludzkiego oblicza, jakby oddawała hołd tym fikcyjnym i prawdziwym – w przypadku Polly – ofiarom. Zwracając uwagę czytelnika, że nie sprawca i jego traumy są tu ważne, że ważne są te niewinne dzieci, oddarte z życia, oddarte z niewinności. I to bardzo cenię w tej powieści. Ten rys psychologiczny ofiary. Ten rys psychologiczny Anny. Dobrze czytało się mi się powieść również ze względu na postaci poboczne. Postać Tally, postać Willa, czy rodziny ofiar począwszy od Emily i Troya, po Lidię, Drew i pozostałych. To cała kawalkada postaci, która z jednej strony trochę zagmatwała w fabule i uczyniła ją bardzo przewlekłą, z drugiej jednak miała służyć zapewne ukazaniu ogromu czynności, którzy wykonują śledczy, by dochodzenie zakończyło się sukcesem. Nie przekonała mnie najbardziej postać Emily. Wydała mi się w tej swej minimalnej uważności na dziecko wręcz nieludzka. Pewne sprawy doszły do niej o dużo za późno, zbyt późno. Wydaje mi się, że rola w odkryciu tych kart z przeszłości Cameron powierzona Anny była lekko przesadzona. Coś na zasadzie wszyscy coś zauważali, ale nikt niczym się nie zainteresował. Widocznie ten mechanizm miał tu był przedstawiony. Nawet jeśli nie do końca mnie przekonał.

„Gdy gwiazdy ciemnieją” to dla mnie nowość. Nigdy wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z twórczością Pauli Mc Lain i tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać. Bardzo intensywna kampania reklamowa odrobinę mnie odstraszała, ale z drugiej strony mocno działała na moją wyobraźnię. Byłam ciekawa tej historii i formy, w jakiej jest opowiedziana. Jak więc ją oceniam? Mroczna, magnetyzująca, niepokojąca, doskonale skonstruowana i bardzo emocjonalna! To tak w skrócie. Klimatem przypomina mi książki jednej z polskich autorek, której twórczość bardzo sobie cenię. Ten fakt na pewno pomógł mi wciągnąć się w fabułę i odkryć tajemnice, jakie w sobie skrywa. Krok po kroku, strona po stronie doceniałam jej walory. Teraz z czystym sumieniem mogę napisać, że w ogólnym rozrachunku książka wypadła bardzo dobrze i śmiało mogę Wam ją polecić! Anna Hart to kobieta, która poświęciła swoje życie pracy. Przez lata rozwikłała wiele tajemniczych morderstw i porwań. Poznała najciemniejszą stronę ludzkiej natury i robiła wszystko, by z nią walczyć. W momencie, gdy na własnej skórze doświadczyła tragedii, podjęła decyzję o powrocie w rodzinne strony, w których wychowała się w rodzinie zastępczej. Zamiast leczyć swoje rany, włącza się w śledztwo i poszukiwania zaginionej nastolatki. Ta sprawa przypomina wydarzenia z przeszłości, które wciąż wstrząsają Anną i miejscową społecznością. Jestem pod ogromnym wrażeniem kreacji głównej bohaterki. Muszę przyznać, że autorka stworzyła naprawdę realną postać, której losy śledzimy z zapartym tchem, a musicie wiedzieć, że życie jej nie oszczędzało. Osobiste tragedie, cierpienie, ból i wyrzuty sumienia, to demony, które rozgościły się w życiu Anny i mocno wyczerpały ją emocjonalnie. Mimo to kobieta stara się rozwikłać zagadkowe zniknięcie młodej dziewczyny, choć wie, że uczestnictwo w tym śledztwie, to nieunikniony powrót do przeszłości. Anna jako narratorka doskonale potrafi przelać na czytelnika swoje uczucia i towarzyszące jej emocje. Prowadzi czytelnika za rękę i odkrywa przed nim swoje życie zawodowe i prywatne. Wciąga w mroczną przeszłość, by po chwili wrócić do brutalnej rzeczywistości. Jest to bez wątpienia postać bardzo charakterystyczna, która na długo zapada w pamięć i z którą chętnie wkracza się w mrok, by poznać jej historię i zrozumieć ból i smutek, jakim obdarowała ją autorka. To mroczny i niepokojący thriller, przesiąknięty małomiasteczkowym klimatem. Choć akcja nie pędzi tu w zawrotnym tempie, to trudno oderwać się od książki lub stracić nią zainteresowanie. Toczące się na kartach powieści wydarzenia są tak skonstruowane, by stopniowo budować napięcie i rozbudzać całą gamę emocji. Na pewno na odbiór książki wpływa też fakt, że jej fabuła jest inspirowana serią tajemniczych zaginięć młodych dziewczyn, a nic tak nie podsyca zainteresowania, jak połączenie fikcji literackiej i rzeczywistości. Jestem przekonana, że ta lektura spełni oczekiwania wielu wielbicieli gatunku! Liczę na to, że Was przekonałam.

"(...) żałuję, że gumowym czerwonym przyciskiem pilota nie można wyłączyć wszystkiego, w środku i na zewnątrz. Chaosu i rozpaczy, i bezsensownej śmierci." Anna Hart znana jest ze swojej pracy i pełnego zaangażowania w działania związane z przestępstwami seksualnymi i uprowadzeniami dzieci. W momencie osobistej tragedii wraca w rodzinne strony. Na miejscu nie zaznaje jednak ukojenia. Kobieta podejmuje kolejne śledztwo związane z zaginięciem nastolatki. W toku postępowania odzywa się bolesna przeszłość Anny. Autorka buduje klimat na domysłach i przypuszczeniach. Od początku podrzuca koraliki, które czytelnik musi sukcesywnie nawlekać na nitkę by powstał naszyjnik złożony z prawdy. Nic nie jest od razu podane na tacy. Bardzo cenię taki zabieg. Lubię wraz z bohaterami odkrywać kolejne sekrety, istotne szczegóły i przede wszystkim to co siedzi w ich głowach. Aktualne śledztwo miesza się ze wspomnieniami głównej bohaterki. Jest swego rodzaju powrotem do przeszłości. Kobieta zdaje się utożsamiać z zaginioną, rozumieć ją. Przejawia dużą emocjonalność, a jednocześnie zdeterminowanie w działaniu. Za wszelką cenę dąży do pozytywnego finału śledztwa. Niestety mam z tą książką mały problem. Jestem lekko rozczarowana rozwinięciem. Pierwsze kilkadziesiąt stron wprowadziło tajemniczy klimat, nakierowany na zagadkę kryminalną, ale także na tłumione przez bohaterkę emocje. Byłam mocno zaintrygowana i z dużą dozą uważności śledziłam kolejne wydarzenia. Niestety w pewnym momencie zwyczajnie poczułam znużenie. Mam wrażenie jakby część tej historii mi uleciała, nie była na tyle istotna aby zakotwiczyć się w niej na dłużej. Mimo bardzo ciekawego wątku przewodniego coś nie do końca zagrało. Wydaje mi się, że po prostu fabuła jest zbyt przeciągnięta. Autorka starała się tak szeroko i szczegółowo wniknąć w temat, że zagubiły się pozostałe składowe tej powieści, przez co dużo straciła ona na dynamice. Z pewnością wielu taka konstrukcja przypadnie do gustu jednak ja jej nie kupuję. Na szczęście, po tym dość długim rozbiegu, mniej więcej w 2/3 książki akcja znów nabrała tempa. W końcu poszczególne klocki zaczęły wpadać na właściwe miejsce. Na jaw wychodziły kolejnej fakty, zarówno z obecnego śledztwa, jak i z przeszłości bohaterów. Zakończenie mogę ocenić już bardzo wysoko. Rozwiewa wszelkie wątpliwości i wieńczy powieść, która w ogólnym rozrachunku przeraża swoją autentycznością. Jak Autorka sama wspomina, pisząc tę powieść zawarła w niej własne bolesne doświadczenia, a także wzorowała się na innych prawdziwych wydarzeniach. Takie połączenie fikcji oraz faktu dało bardzo emocjonalny obraz ludzkich traum i cierpienia. "Gdy gwiazdy ciemnieją" to dobry thriller, ale jednocześnie dość trudny w odbiorze.

"Marzenia to odwaga - mówię. - Czasami mamy tylko je." Przychodzą takie chwile, czy dni, że masz wszystkiego dosyć, świat Cię przytłacza i chcesz rzucić swoje dotychczasowe życie, na rzecz czegoś nowego, może lepszego niż było dotychczas. Szukasz swojej drogi i wybaczenia, bo nie jesteś w stanie poradzić sobie z problemami, które życie Ci postawiło na drodze. Z tym zmaga się główna bohaterka Anna Hart, która boryka się z przeszłością i teraźniejszością, jest przytłoczona własnym życiem i pracą, której poświęca się do reszty. Uciekając od męża i syna, chcę uleczyć się z traumy i przeżyć, które ją spotkały. Ucieczka ma być jej ostatnim punktem do uleczenia się i zrozumienia siebie, ale czy jej się to uda... . Świetny thriller psychologiczny, poruszający wiele trudnych wątków związanych z dziećmi, dotkniętymi przez los i skrzywdzonymi przez bliskich sobie ludzi. Jeszcze nie czytając książki, doczytałam się na okładce, że jest to najbardziej osobista książka autorki, jaką napisała. Nie powiem, że ten szczegół zainteresował mnie najbardziej. Czytając ją, przez cały ten czas, zastanawiałam się o co, konkretnie może chodzić, doszukiwałam się pewnych znaków zdradzających tajemnicę pisarki. Wszystkie moje domysły rozwiała sama autorka, dołączając kilka słów wyjaśnienia na końcu książki. Wyjaśnia ona w nich, dlaczego ta konkretna powieść, jest tak dla niej bliska i była trudna do napisania. Zdradzę Wam tylko, że fabuła osadzona była naprawdę w Kalifornii w miejscowości Mendocino i większość miejsc opisanych w książce istnieje naprawdę, niektóre zdarzenia także miały miejsce. . Nie jest to zwykły thriller, w którym miejsce i zdarzenia są fikcyjne, otóż w pewnej części książka ta jest oparta na faktach. Inspiracją do stworzenia wątku o zaginionych dziewczynach, była dla autorki historia Polly Klaas. Która została uprowadzona z własnego domu przez mężczyznę na oczach swoich koleżanek. Całe to zdarzenie autorka opisała w książce oraz cały proces poszukiwań Policji, rodziców i wielkiego zaangażowania społeczeństwa w tę sprawę. Wstrzasającą i wręcz niewyobrażalna zbrodnia, która poruszyła wszystkich. . Szczerze, bardzo Wam polecam tę książkę, jest to coś nowego, co do tej pory czytałam. Książka trudna, bo wiele tutaj emocji autorki zostało przelanych na papier. Tak jak pisarka wspomniała, że ta powieść była jej obsesją, czuła, że musi ją napisać, cała ta historia siedziało gdzieś głęboko w niej.

W mroku nie czają się potwory, tylko ludzie. Coraz częściej w ręce czytelników trafiają powieści, których tematem przewodnim są porwania, zaginięcia czy też molestowanie dzieci. To temat niezwykle bolesny i wzbudzający ogrom emocji. Biorąc do ręki najnowszą powieść Pauli McLain wiedziałam, że muszę przygotować się na rozdzierającą serce historię, tym bardziej, że jest to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Nieustępliwa w swoich poszukiwaniach, zawsze doprowadzająca sprawy do końca, Anna Hart rozwikłania dziesiątki tajemniczych morderstw. Dzisiaj zmaga się z własną tragedią. By ulżyć cierpieniu wyjeżdża na wieś, gdzie wychowywała się w rodzinie zastępczej. Na miejscu trafia na  sprawę tajemniczego zniknięcia nastolatki. Wydarzenie to sprawia, że Anna powraca pamięcią do przeszłości. Nie zastanawiając się nawet przez moment, kobieta podejmuje własne śledztwo i za wszelką cenę chce schwytać porywacza. By tego dokonać, będzie musiała powrócić w odmęty nastraszniejszego okresu swojego dzieciństwa. Mam pewien problem z tą książką. Już na samym początku wiedziałam, że będzie ciężko. Przekręcając kolejne strony, powoli odkrywając mroczne fakty nie czułam tego napięcia, które zawsze towarzyszy mi podczas czytania thrillerów, których tamtem przewodnim są zaginięcia. Z pewnością nie jest to łatwa historia, temat porwań czy zaginięć to zawsze bolesne przeżycie nawet wtedy, gdy czytając wiemy, że jest to fikcja. Mnie niestety ta książka nie porwała na tyle, bym mogła określić ją mianem bestsellera. Nie potrafiłam wgryźć się w fabułę, śledztwo prowadzone przez Anne i Willa, w moim odczuciu zbyt mozolnie, nie wywołało we mnie żadnych emocji, niepokoju czy strachu. Po przeczytaniu kilku rozdziałów, odkładając książkę na półkę, nie czułam potrzeby by szybko do niej powrócić, i śledzić kolejne etapy śledztwa. Za pewne będę w mniejszości, bo widzę, że książka zbiera same pozytywne opinie. Nie uważam, że książka jest słaba czy źle napisana. Wręcz przeciwnie, to dobrze skonstruowany thriller i wiem, że wiele osób, które zdecydują się po nią sięgnąć otrzymają to, czego będą oczekiwali. Ja jestem zwolenniczką kryminałów, tym samym od dobrego thrillera oczekuję napięcia i dreszczyku emocji, tutaj tego zabrakło.

Niepokojąco przerażająca, tkwiąca boleśnie pod skórą niczym wyczuwalna pod palcami zadra, która stanowi dotkliwy emocjonalnie ślad przeszłości, porażająca dogłębnie ponurym wydźwiękiem. Do cna nasączona gęstym mrokiem, który skapuje na duszę, rozdział po rozdziale. „Gdy gwiazdy ciemnieją” to książka, której przewróceniu ostatniej strony towarzyszy głucha cisza niedowierzania spleciona z gwałtownym szokiem, które rozbrzmiewają w głowie odbiorcy wraz z szumem obijających się o siebie myśli. To trzymający w napięciu i wzbudzający dreszcze mariaż okoliczności, które wydarzyły się w rzeczywistości, pozostawiły swoje piętno na oddychającym człowieku, oraz nie mniej poruszającej fikcji literackiej, tworzący fabułę wielowarstwową, oddającą z zaakcentowaną traumatycznością utkane zakamarki ludzkiej duszy, odzwierciedlone z pietyzmem autentyzmu i wiarygodności. „Gdy gwiazdy ciemnieją” to niewątpliwie precyzyjnie nakreślony thriller psychologiczny, wzbogacony całkiem wyraźną nutą powieści kryminalnej, posiadający wszystkie aspekty dobrego zmieszania tych dwóch gatunków. Jednak to meandry naznaczonych krzywdą umysłów rażą czytelnika po oczach budzącą emocje czeluścią nienamacalnie okaleczonych świadomości, decydujących o każdym następnym życiowym wyborze – mimowolnie i bez zastanowienia. Ta historia wczepia się w pamięć także portretami psychologicznymi bohaterów, które naszkicowano z wyczuwalnym szacunkiem płynącym spod pióra autorki, w otulający sposób, który nieczęsto dostrzegalny jest na kartach książek – dopiero po przeczytaniu ostatniego zdania rozwiewa się mgła tego tajemniczego zabiegu, a treść zyskuje nowy, jeszcze mocniej oddziałujący na zmysły wymiar. Obnażająca zacienione w dziennym świetle demony prowokowane wspomnieniami z okresu najbardziej kształtującego ludzkie oblicze. Wykazująca męczącą, trudną do zniesienia winę oblepiającą brudem, która doprowadza stopniowo do obłędu i zagubienia. Klimatycznie osnuta w ciemnym, powodującym ciarki lesie, o specyficznej, wręcz ponurej w wymowie narracji – pozycja stanowiąca z całą pewnością trudne doświadczenie, ale potrzebne i uświadamiające, konieczne do poznania.

Anna Hart przeżyła osobistą tragedię. Musi się zmierzyć z własnym bólem. Na co dzień mierzy się z bólem innych ludzi, zajmując się poszukiwaniem zaginionych dzieci. Chcąc uporać się z traumą, przyjeżdża do miasteczka, które kiedyś było jej domem. Tu wychowywała się w rodzinie zastępczej. Spacerowała po lesie i uczyła się, jak się w nim poruszać i przetrwać. Zamiast spokoju trafia jednak w sam środek chaosu. Bez śladu zaginęła nastolatka. Sprawę prowadzi miejscowy policjant, dawny przyjaciel Anny. Ta oferuje mu swoją pomoc. Wkrótce okazuje się, że to nie jedyne zaginięcie w okolicy. Do Anny i Willa wracają wspomnienia. Ich szkolna koleżanka również zaginęła przed laty. Jej sprawa zakończyła się tragicznie. Czy sprawa Cameron skończy się podobnie? "Gdy gwiazdy ciemnieją" to bardzo poruszająca lektura. Bardzo osobista dla autorki. Poruszająca niezwykle trudne wątki, molestowania dzieci, uprowadzeń, straty. Książka jest przesiąknięta bólem, który wylewa się z każdej strony. Podobnie jak mrok i strach. Paula McLain w swojej powieści łączy fikcje z prawdziwymi przypadkami zaginięć. Inspirację stanowiła sprawa zaginięcia dwunastoletniej Polly Klaas, która została uprowadzona ze swojego domu w październiku 1993 roku. Akcja książki również rozgrywa się w 1993 roku. Nie ma powszechnego internetu, telefonów komórkowych, wielkich baz danych z DNA i odciskami palców. Ogłoszenia o zaginięciu są rozsyłane tradycyjną pocztą. Bardzo podobało mi się prowadzenie wątku Anny. Wiemy, że spotkała ją tragedia, ale autorka niezwykle powoli odkrywa przed czytelnikiem, co się faktycznie stało i dlaczego Anna wyjechała. Postać Hart jest rewelacyjnie skonstruowana. Autorka w dużej mierze skupiła się na jej profilu psychologicznym. Dzięki retrospekcjom wiemy, co ją kształtowało, z jakim bagażem doświadczeń mierzy się od dziecka, dlaczego jest przepełniona bólem. To głównie postać Anny sprawiała, że nie chciałam książki odkładać. Chciałam poznać jej sekrety, dowiedzieć się co się wydarzyło w jej życiu. "Gdy gwiazdy ciemnieją" to jedna z tych książek, które na dłużej pozostaną w pamięci.

Thriller ,,Gdy gwiazdy ciemnieją", którego autorką jest Paula McLain premierę miał pod koniec czerwca tego roku. Anna Hart jest detektywem i w swojej pracy zajmuje się głównie poszukiwaniem porwanych oraz zaginionych dzieci. Nie wszystkie poszukiwania okazywały się sukcesem. Po osobistej tragedii Anna wyjeżdża do miasteczka Mendoncino, w którym wychowała się w rodzinie zastępczej. W miasteczku i okolicach trwają poszukiwania zaginionej nastolatki. Sprawa nie daje spokoju Annie i przypomina jej o zaginięciu koleżanki z lat szkolnych. Oprócz wspomnianego zaginięcia nastolatki, w okolicy doszło do dwóch podobnych zaginięć. Trwa żmudna praca śledczych i pojawiają się nowe fakty. Czy śledczy mają do czynienia z seryjnym porywaczem ? Ciekawa narracja pierwszoosobowa z perspektywy Anny, a akcja toczy się w roku 1993 oraz pojawiają się retrospekcje z życia Anny. Fabuła inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami oraz własnym doświadczeniem i przeżyciami autorki. Dzięki takim zabiegom czuć dużą autentyczność tej historii oraz świetny klimat lat minionych, gdzie wszystkie nowinki techniczne oraz Internet w Stanach Zjednoczonych dopiero rozwiały się. Nie istniało za wiele baz danych, a liczne porwania oraz inne przestępstwa dały impuls do tworzenia ich i przyspieszyły powstanie ogólnokrajowych rozwiązań oraz procedur. Nie jest to łatwa powieść. Wymagająca od czytelnika skupienia. Akcja nie pędzi tu w zawrotnym tempie, a napięcie jest stopniowo budowane. Oprócz odkrywania mrocznych tajemnic dotyczących porwań, poznajemy nie mniej trudną historię z życia Anny. Trauma i wydarzenia, od których chciała uciec, wzbudzają wiele kolejnych skrajnych emocji. Ponadto powieść umiejscowiona w małej społeczności, w której każdy o każdym wszystko wie. Całość czytało mi się bardzo dobrze, ale wiedziałem wcześniej, że może nie być łatwo. Jednak mi ,,Gdy gwiazdy ciemnieją" oraz historie i przesłanie, które zawiera przypadły do gustu, ale zapewne każdy inaczej to odbierze.