My kobiety z ADHD. Atypowe. Neuroróżnorodne. Wspaniałe (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Trudno Ci się skupić?
Masz problemy z zarządzaniem czasem?
Denerwuje Cię to, że zaczynasz kilka aktywności jednocześnie i żadnej nie kończysz?

Może właśnie zauważasz u siebie objawy ADHD albo otrzymałaś diagnozę. A może twoja siostra, córka, mama albo przyjaciółka uczą się, jak żyć w nowej rzeczywistości. Ta książka pozwoli ci poznać kobiety z ADHD, które nie chcą zadawać sobie pytania: „co jest ze mną nie tak?”, tylko chcą żyć na sto procent. Bo każda jest tego warta.

Kilkanaście kobiet opowiedziało o wyzwaniach, które wiążą się z otrzymaną diagnozą. To historie o tym, jak ADHD wpływa na hormony i odwrotnie, na podejmowane działania i role społeczne, na relacje i własny obraz. Każda z tych kobiet musiała poznać samą siebie na nowo, aby móc się polubić i w pełni zaakceptować.

Psycholożka, studentka, trenerka, prawniczka, przedsiębiorczyni, dietetyczka, mama.

Różne historie.

Ta sama diagnoza.

ADHD.

"Po diagnozie czułam ogromną radość, bo dostałam potwierdzenie tego, że rzeczywiście jestem inna. Wcześniej moja inność sprawiała, że czułam się bardzo samotna, a kiedy w końcu zaakceptowałam siebie, mogłam zacząć się tą innością cieszyć. Kari Goldyn

Kochałam planować, uwielbiałam kupować planery i zakreślacze, tylko nigdy nie wychodziła mi realizacja tych zamierzeń, mimo że przeczytałam masę książek o produktywności i zarządzaniu sobą w czasie. Ciągle zastanawiałam się nad tym, dlaczego nie mogę być człowiekiem, który zdobędzie wiedzę i po prostu ją zastosuje. Czułam się jakaś zepsuta, nie taka jak trzeba. Wtedy właśnie bardzo pomogła mi diagnoza. Hania Es

Nikt nie brał pod uwagę tego, jak się czuję, ale też ci sami ludzie nie chcieli słuchać mojej mamy, która była zaangażowana w moje wychowanie i widziała, że z czymś się męczę. Bo przecież nie jest normalne, że dziecko siedzi kilka godzin nad pracą domową, nie mogąc napisać jednego zdania. Hela Dziekońska

Jestem w procesie psychoterapii od dziesięciu lat, a mimo to cały czas czegoś mi brakowało i nie potrafiłam dojść do tego, co jest ze mną nie tak. Nie dość, że miałam ciągły ścisk w brzuchu, mnóstwo somatycznych objawów, to jeszcze nie potrafiłam zrobić ze swoim życiem tego, co naprawdę chciałam. "
Kasia Biernat-Stanaszek

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.