Przeciw uzbrojonym analfabetom. Opowiastki z dwunastu miesięcy (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

b.dobra. Jestem zadowolony z zakupu.

Polecam tym co krzyczeli "Konstytucja".

Wspaniała książka, świetnie napisana.

Nie

Ta książka skusiła mnie do siebie głównie podtytułem - czyli OPOWIASTKI Z DWUNASTU MIESIĘCY. Lubię opowiastki, krótkie teksty, a Z DWUNASTU MIESIĘCY brzmi nawet trochę baśniowo. PRZECIW UZBROJONYM ANALFABETOM, to jednak nie zbiór baśni, ale raczej wspomnień zmieszanych z historią naszego kraju. Jan Majchrowski (ciekawa postać i syn pisarza Stefana Majchrowskiego) przyjął formę "miesięczną", każdy z rozdziałów tytułuje miesiącem i zaczyna od SIERPNIA, kończy zaś, jak nie trudno zgadnąć - na LIPCU. Płynie przez te miesiące i przypomina w nich o najważniejszych wydarzeniach w naszym kraju, które przypadły na dany okres. Nie jest to jednak wyłącznie pozycja historyczna, bo jest to pozycja pełna osobistych dygresji i tak - uważam, że PRZECIW UZBROJONYM ANALFABETOM, to książka bardzo osobista. To co w niej najbardziej mi się podobało, to własnie te dygresje, te prywatne wspomnienia, ten osobisty charakter tekstów. Przypomina mi miejscami pamiętnik, który choć nie tak obnażający autora, jak to w przypadku pamiętników zamkniętych na kłódeczkę bywa, to jednak odkrywający Jana Majchrowskiego jako człowieka, który ma uczucia i nimi obdarza Polskę, historię, a także dzieła sztuki i kultury. I własnie! Co do tych dzieł kultury, do których Majchrowski się odwołuje w każdym rozdziale - świetna sprawa. Np. przypomina filmy Wajdy, które były robione w smak władzy i które dzisiaj ogląda się z niesmakiem - myślę, że "wczoraj" także ów niesmak budziły. Przywołuje także książki, które wiele dla niego znaczą, jak np. "Człowiek, który był Czwartkiem" (rewelacyjna książka, bardzo polecam - jak wszystko, co G.K. Chesterton napisał). To bardzo interesujące odwołania, które ożywiają całość i dodają książce energii (że tak się wyrażę). To debiut i nie wiedziałam, czy pod względem stylistyczny będzie dobrze, ale jest. Jan Majchrowski przyjemnie buduje zdania, tak trochę na dawne "kopyto". Zagaja do czytelnika, jakby prowadził z nim dialog - to dobry zabieg. Myślę, że jest to książka naprawdę dobra i ciekawa, raczej dla osób, które choć trochę znają historię naszego kraju, ponieważ to nie jest czysta historia - a historia z perspektywy prywatnej, w której się nie opisuje wydarzeń, ale raczej je przeżywa. Interesująca pozycja - zdanie trzeba sobie wyrobić własne, czyli książkę przeczytać. Czy jakoś szczególnie polecam? I tak, i nie. Nie jest to książka obowiązkowa, to raczej ciekawostka, dodatek do innych lektur. "Bo Polska to nie pochodzenie, ale wybór." Wydawnictwo Zysk i S-ka egzemplarz recenzencki