Lady Almina i prawdziwe Downton Abbey. Utracone dziedzictwo zamku Highclere (okładka  miękka, wyd. 09.2019)

Największą zaletą tej książki jest to że poznajemy życie Earl i jego żony Alminy od 1895 roku. To czas gdy 19 - letnia dziewczyna poślubiła hrabiego. Poznajemy ich życie w czasie przemian, ich możliwości, rozwój kraju na przełomie lat to wszystko jest super opisane. Dzięki fortunie Alminy, dowiadujemy się jakie zmiany zaszły w zamku Highclere chociażby zbudowanie łazienek. Pokojówki nie musiały już nosić wazonów z ciepłą wodą do sypialni, gdzie przed kominkiem była wanna, teraz były łazienki, zmiany w salonikach, sypialniach to wszystko było rozkwitem za czasów Alminy. Obecną Hrabina opowiada również o czasach wojny. Każdy z nas z historii, z filmów wyobraża sobie jak wygląda front, ale mało kto wie jak wyglądało życie tych co zostali w domach. Kobiety majetne chciały pomagać i np w w zamku Highclere powstał szpital i od połowy września 1914 roku zaczęli przybywać pacjenci. Almina kochała pomagać i miała bardzo duży wpływ na medycynę. Uważała że lepiej i szybciej rany zagoja się jeśli będzie odpowiednia profilaktyka, jeśli będzie ładny widok, miejsce na rekonwalescencję oraz pielęgniarki, które nie będą brzydkie. Do tego pojedyncze pokoje, posiłki podawane przez lokaja, aby ranni czuli się jak goście w wiejskiej rezydencji, a nie chorzy. Fajnie opisane są również zależności kontaktu pomiędzy Almina a dziećmi wynikającą z tego jaka jest ich pozycja. Zwłaszcza słowa, że dzieci póki są w pokojach dziecięcych nie mają praw. Dzieci i ryby głosu nie mają. Tak było kiedyś. Zależności pomiędzy osobami różnych stanowisk to też jest ważne. Ta książka to nie jest biografia, ale bardzo dokładnie pokazuje jak mogło wyglądać życie Alminy. Są często podane kwoty, menu, stroje, wszystkie informacje zostały zebrane przez aktualną hrabine Carnarvon. Wyszukiwała ona notki prasowe z tamtych lat, pamiętniki, zapiski, paragony itd, itd. Pod tym względem naprawdę dobra robota. Książka jest pełna ciekawostek z czasów przed, w trakcie i po wojnie. Mimo że się ją długo czyta, to dla nowinek warto.

Kilka pierwszych rozdziałów opowiada o zamku. Interesujący obraz pracy i funkcjonowania mieszkańców posiadłości. Dalej jest opis, jak to dzielni żołnierze walczyli w Pierwszej Wojnie - historia i przebieg walk i udziału w zmaganiach wojennych, na ich tle pojawia się sposób prowadzenia szpitala wojennego przez lady Alminę i w posiadłości i w Londynie. Na koniec zarys historii posiadłości w okresie międzywojennym. Przydały by się jakieś fotografie - ludzi i ew. zamku.

Bardzo ciekawa pozycja dla fanów serialu " Downton Abbey". Opis historii Alminy bardzo barwny i napisany ciekawym językiem jednak mi zabrakło zdjęć osób, miejsc pojawiających się w książce. Mimo to, polecam!

Super, fajnie poznać losy prawdziwej hrabiny "Downton Abbey"

Książka Fiony Carnarvon to wielka gratka dla miłośników serialu „Downton Abbey”. Autorka, należąca do rodziny obecnych właścicieli zamku Highclere w hrabstwie Hampshire, z wielką pasją opisuje historię prawdziwego miejsca, które niejednokrotnie stawało się inspiracją dla różnych artystów. „Downton Abbey” to brytyjski serial, który podbił serca milionów widzów na całym świecie. Jego akcja rozgrywa się angielskim zamku, który zamieszkują przedstawiciele kilku pokoleń. Fabuła ukazuje nie tylko losy arystokratów, ale i służby. Te dwa światy wzajemnie się przenikają, chociaż „pod schodami” w pocie czoła harują również ludzie, którzy nigdy nie widzieli swoich pracodawców. Prawdziwe Downton Abbey w rzeczywistości nie istnieje. To fikcyjne miejsce, w istnienie którego wielu fanów uwierzyło przede wszystkim dzięki temu, że serial nakręcono w rzeczywistym zamku Highclere, który od stuleci należy do rodziny Carnarvon. Wśród przedstawicieli tego rodu odnajdujemy ekscentrycznego George'a Edwarda Herberta (jeszcze kilku imion), znanego podróżnika i egiptologa, który zasłynął głównie odkryciem w 1922 roku grobowca Tutanchamona. Niestety, wkrótce potem lord Carnarvon zmarł w dziwnych okolicznościach, co przyczyniło się do powstania słynnej legendy o klątwie. Jednak centralną postacią książki autorstwa hrabiny Carnarvon nie jest osławiony odkrywca, ale jego żona, tytułowa lady Almina. To również postać nietuzinkowa, chociaż pozostająca w cieniu swego małżonka. Była ona nieślubną córką bankiera z rodziny Rotszyldów, który nigdy nie związał się oficjalnie ze swoją kochanką, ale zadbał o to by wraz z dzieckiem żyła ona w luksusowych warunkach. Ślub z arystokratą był dla Alminy losem na loterii, w przeciwieństwie do rodu Carnarvonów, którego przedstawiciele uważali go za mezalians. Lady Almina szybko jednak udowodniła światu, że jest kobietą nie tylko piękną, ale i mądrą, inteligentną, odważną, doskonale zarządzającą majątkiem i zajmująca się wychowywaniem dzieci w czasie długich podróży małżonka. Podczas pierwszej wojny światowej młoda hrabina zasłynęła także działalnością charytatywną – zorganizowała w zamku wielki szpital dla rannych żołnierzy, w którym pracowała ciężko jako pielęgniarka. A to tylko niektóre zasługi tej niezwykłej kobiety... Książka nie jest jedynie opowieścią o lady Alminie. To także fascynująca historia zamku, w którym przez kilka wieków mieszkało wielu interesujących i intrygujących ludzi. Nie brak wśród nich wszelkiej maści dziwaków, ale i osób zasłużonych dla historii Anglii. Bardzo ciekawe jest tło społeczno-obyczajowe. Poznajemy nie tylko arystokratów, ale i zwykłych ludzi, bez których świat właścicieli Highclere nie mógłby istnieć. To lokaje, kamerdynerzy, kucharki i ich pomocnice, pomywaczki, pokojówki, ogrodnicy, stajenni... Ich środowisko jest także oparte na hierarchii, którą rządzi nie tylko wewnętrzny porządek, ale i system konwenansów. Te reguły ulegają zmianom dopiero po Wielkiej Wojnie, która przewartościowuje i obala dotychczasowe wartości... Całość czyta się jednym tchem, niczym najlepszą powieść, co udowadnia, że życie pisze najlepsze scenariusze. BEATA IGIELSKA