Donna (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Niech każdy kto kiedyś powiedział że kobiety są słabe przeczyta całą trylogię. Rosa pokazała że każda kobieta może wyhodować własne cohones. Dziękuję Monice Madej za napisanie tak świetnej trylogi. Tommaso pokazuje natomiast że nie ważne jak mamy postawiony mur wokół serca to wystarczy spojrzeć na ukochane osoby wokół siebie. Nie ma słów które mogłyby opisać to co czuje po przeczytaniu Donny po wypłakałam się i dość solidnie. Zaczynając czytać 1 tom nastawiałem się na taką typową mafię ale kiedy sięgnąłem po drugi oraz trzeci tom zrozumiałem jedno. Kobiety są silne nawet kiedy nas facetów zabraknie. Boli mnie jedynie zakończenie tej książki ale jakby to powiedziała Rosa. Nie będzie żadnego długo i szczęśliwie. Dziękuję że mogłem przeczytać tak fantastyczną książkę i oby autorka dalej pisała takie cudeńka.

Polecam przeczytać super

Rewelacyjna polecam

Ok

"...w życiu cza­sem są po­trzeb­ne zmia­ny i od­waż­ne de­cy­zje. Może nie za­wsze oka­zu­ją się dla nas łatwe i ko­rzyst­ne, ale trze­ba pró­bo­wać". "Gdy zbyt długo walczysz z demonami, musisz uważać, żeby nie stać się jednym z nich. A jeśli się już nim staniesz, to masz dwie opcje. Albo będziesz największym spośród nich, albo więksi od ciebie pożrą cię żywcem. Wybór należy tylko do ciebie". W famiglii nastają nowe rządy. Władzę po mężu przejmuje trzydziestoczteroletnia Rosa Coletti. Kobieta nie miała wyboru i musiała stanąć na czele organizacji po tym, jak wypadek jej rodziny zmienił życie wszystkich o sto osiemdziesiąt stopni. Donna nie będzie miała żadnych skrupułów aby osiągnąć swój cel i wymierzyć karę tym, którzy postanowili zagrozić jej rodzinie. Będzie musiała umiejętnie lawirować pomiędzy ludźmi wybierając kto może być wrogiem a kto prawdziwym przyjacielem, pamiętając, że często ludzie przybierają maski, żeby zmylić innych. Bo pamiętajcie, że osoba z pozoru biedna i poszkodowana może tak naprawdę być podła i knuć jedynie jak skorzystać na cudzej empatii. Inne osoby, które zaś będą wydawały się naprawdę silne i odporne na to co się wokół nich dzieje mogą wcale takie nie być... "Cza­sa­mi boimy się oka­zać sła­bość i przy­znać przed sobą, że mamy dość, więc jak przy­znać się do tego przed kimś? Zda­rza się tak, że sku­mu­lo­wa­ne emo­cje wy­bu­cha­ją w naj­mniej ocze­ki­wa­nym mo­men­cie. Wy­bu­cha­ją i spra­wia­ją, że two­rzą się bo­le­sne rany. Nie takie na ciele". "Donna" czyli 3-ci tom wieńczący serię Famiglia autorstwa Moniki Madej. Książka, która jest niezwykle wartościowa, gdyż zawiera w sobie prawdziwą mądrość i refleksje. Książka, która pokazuje, że nigdy nie przewidzimy tak naprawdę co nas w życiu spotka i musimy być przygotowani na to, że w życiu pojawiać się będą zarówno słodkie jak i gorzkie chwile. Musimy przyznać, że jest to jedna z naprawdę niewielu książek podczas czytania której miałyśmy zaznaczoną tak liczną ilość cytatów, że naprawdę ciężko było się zdecydować, które zamieścić w naszej opinii...🫣 W najnowszej książce autorki nie znajdziecie licznych pikantnych scen czy też rzezi i ogromnego rozlewu krwi. Znajdziecie natomiast historię kobiety, która po stracie ukochanych osób musiała codziennie wstawać i znajdować w sobie siłę aby walczyć o tych, którzy jej jeszcze pozostali ale także i o to by móc pomścić tych, których straciła, choć łatwe to nie było... Monika Madej zabiera Was do świata gdzie bohaterowie muszą zmie­rzyć się z wie­lo­ma prze­ciw­no­ścia­mi. Pokaże Wam, że człowiek tak naprawdę docenia to co ma dopiero w momencie gdy to straci. "Do­pó­ki bo­ga­ty nie stra­ci ma­jąt­ku, nie do­ce­nia pie­nię­dzy. Do­pó­ki zdro­wy nie za­cho­ru­je, nie do­ce­nia tego, że może cie­szyć się peł­nią sił. Do­pó­ki czło­wiek nie stra­ci dru­gie­go czło­wie­ka, nie do­ce­nia tego, jak wiel­ką prze­strzeń w życiu ten ktoś wy­peł­niał i jak wiel­ką pust­kę od­czu­wa się po stra­cie. Nie­ste­ty ży­je­my w takim świe­cie, gdzie do­ce­nia­nie cze­go­kol­wiek nie jest modne, a kiedy już chce­my to do­ce­nić, to naj­zwy­czaj­niej w świe­cie znika. Nisz­czy­my wszyst­ko i wszyst­kich do­oko­ła. Czę­sto z wła­snej głu­po­ty. Czę­sto z nie­na­wi­ści. Przy­czy­ny są różne, ale sku­tek za­wsze ten sam". Historia przedstawiona z perspektyw kilku różnych bohaterów pozwoli na lepsze wczucie się w fabułę która została świetnie przemyślana dzięki czemu do samego końca nie byliście w stanie przewidzieć zakończenia... A tak apropo niego... Radzimy zaopatrzyć się w melissę, chusteczki oraz pozamykać wszystkie okna bo będziecie chcieli wyrzucić czytnik/książkę za okno... Autorka spowoduje, że książka zapadnie Wam przez nie w pamięci tak głęboko, że ciężko będzie ją z niej wyrzucić przy czym niektórzy będą klnąć w niebo głosy tak jak i my... Czy zatem polecamy? Ależ oczywiście! Ale tylko z cysterną zaparzonej melissy no chyba, że jesteście odporni na pewne sytuacje w przeciwnym razie sami będzie mieli ochotę wpaść do autorki na "herbatkę"...🫣

"Odgarniam włosy za ucho i oplatam się ramionami jak małe dziecko, które czasami czuje się bardzo zagubione w tym wielkim i okropnym świecie". Zakończenie poprzedniego tomu wywołało pełno emocji, a nawet długo nie mogłam się otrząsnąć z tego co tam się wydarzyło. Wyczekiwałam kolejnego tomu i obawiałam się kontynuacji. Monika ma świetne pióro i jej książki na długo zostają w pamięci. Wiedziałam, że Monika ma jeszcze asy w rękawie i bałam się, w którym momencie spadnie na mnie bomba. Nic mnie nie przygotowało na takie emocje — Do tej pory próbuje pozbierać swoje myśli, ale jest bardzo ciężko. Myślałam, że niczym mnie nie zaskoczy, a jednak stało się inaczej. Już po kilku stronach wiedziałam, że ta historia roztrzaska moje serce. I tak się stało. W pewnym momencie moje serce pękło na pół, aby potem zostało sklejone... Jest tu tak wiele emocji! Chwilami to, aż musiałam łapać oddech. Emocjonalny rollercoaster, przy którym trzeba zapiąć pasy! Historia o tym jak ważna jest więź rodzinna i jak jedna chwila może zburzyć spokój, szczęście. Historia o tym jak życie jest kruche i krótkie. Piękna historia o miłości i o tym jak przyjaźń potrafi wystawić pomocną dłoń. Pojawiły się dialogi, które mnie rozbawiły do łez — Śmiałam się, aż bolał mnie brzuch. Jednak pojawiły się też chwile, które wywołały łzy, a jedna chwila rozwaliła mnie emocjonalnie. Wielkie gratulacje dla Moniki, bo stworzyła mafijny świat, w którym pokazała, że mafia nie jest na pierwszym planie, tylko miłość, rodzina, przyjaźń i walka o szczęście. Monika opisała historię, przez którą się płynie, a po skończeniu książki chce się więcej i więcej. Czuję niedosyt! I kilka ostatnich stron... WOW! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Świetna, niezwykła historia o bohaterach, którzy zapragnęli miłości! Nastał ciężki czas dla bohaterów, a Rosa musi zmierzyć się nie tylko z demonami, ale i z wrogiem. Strata boli. Pojawiły się ciemne chmury, które nie zwiastują, że będzie dobrze. Intrygi. Kłamstwa. Tajemnice, które mogą nieźle namieszać. Zapnijcie pasy, bo tutaj naprawdę się dużo dzieje. Chwilami siedziałam jak na szpilkach i obawiałam się kolejnych stron. Nie mogłam się oderwać, aż do samego końca. Im bliżej byłam końca, tym miałam więcej emocji. Podoba mi się, to jak Monika wykreowała postacie — Z wadami i zaletami. W tym tomie mogłam przeczytać różne perspektywy i najbardziej intrygowała mnie perspektywa Rosy. Widać tez to jak Rosa się zmieniła. Trzymałam mocno kciuki za happy end. Jednak jak wiadomo, nie zawsze jest happy end. Historia o miłości, rodzinie, przyjaźni i o tym jak czas leci w szybkim tempie. Historia, w której odnalazłam wiele emocji i pokochałam całym sercem tę historię. Okładka podoba mi się i idealnie pasuje do tej historii. Książka na długo zostanie w mojej pamięci i nie mogę się doczekać kolejnych książek Moniki. Gorąco polecam!

„Blizny na mojej duszy. Bitewne blizny sprawiają, że już nigdy nie spojrzę na świat w tak samo ciepły sposób, jak robiłam to jeszcze kilka lat temu.” „Świat mafii nie zna litości. Skrzywdzony człowiek nie ma serca, co - jak widać na dzisiejszym przykładzie - możne zdarzyć się nawet dla najbardziej uczuciowej osoby stąpającej po ziemi.” Zemsta bywa potężną siłą napędową, ale jest coś silniejsze od niej, chęć ochrony rodzinny, a gdy połączy się te dwie rzeczy, nic nie jest w stanie nas zatrzymać. I właśnie to napędzało Rose. Złość zranionej kobiety nie ma sobie równych, a Rosa pokazała, że jest idealna do zadania, jakie musi wykonać. Po śmierci swojego męża zajęła jego miejsce i stanęła na czele rodziny jako donna. Zamierzała odnaleźć tę, która zagroziła jej rodzinie i odebrała ukochanego i dzieci. Kiedyś była ciepła, teraz przepełniała ją złość, ból i smutek, mimo że znała prawdę, wykańczało ją patrzenie na cierpienie bliskich. Robiła wszystko by odzyskać rodzinę. To była jedna walka, którą nie zamierzała przegrać. Ale oprócz tego będzie musiała zawalczyć o siebie, a to bywa bardzo ciężkie. Niestety nie każdy może mieć swój happy end…
 „Życie nie jest usłane samymi płatkami róż. Są też ciernie, które wbijają się głęboko w człowieka i pozostawiają sączącą się ranę na zawsze. Tak jest ze mną.” Nie potrafię pisać tej recenzji, nie mając zaszklonych oczów, po prostu się nie da. Od pierwszej chwili, gdy spotkałam się z Tommasem i Rosą, czyli od pierwszej części serii #famiglia pokochałam ich tak jak styl pisania i humor Moniki. Podbiła moje serce i bardzo czekałam na ten finał, ale nie spodziewałam się, że skończy się on tak, jak się skończył. W poprzednich częściach były emocje, ale nie takie jak w tej. Tutaj każde słowo, zdanie, strona są przesiąknięte nimi i przelewają się na nas. Bo nie da się nie czuć i nie przeżywać tego, co tam się dzieje. Moje gardło ściskało się z nadmiaru emocji, a oczy co chwila zachodziły łzami, ale to zakończenie i epilog pokonały mnie całkowicie, sprawiając, że nie mogłam przestać płakać i rozbiło moje serce na miliony kawałków. Słuchanie playlisty do niej sprawia, że kolejne łzy spływają po moich policzkach. Mimo że znajdą się tu chwilę humoru i radości to nie pokonują one bólu, smutku i łez, które się czuje i wylewa przy niej. Mój uśmiech bardzo szybko zmieniał się w rozpacz. Monia ja nie muszę Ci grozić, bo Ty bardzo dobrze wiesz, co mi zrobiłaś tym zakończeniem, ale też wiem, że takie właśnie jest życie, a Ty kochana przekazałaś nam to w najbardziej okrutny i brutalny sposób. I mimo tego wszystkiego, co przeżywałam, to stwierdzam, że było warto. Bo rodzina Coletti jest jedyna w swoim rodzaju tak jak Monika Madej. Pokochacie ich wszystkich tak jak ja. Gorąco wam polecam.

"Donna" Monika Madej Wydawnictwo Niezwykłe to trzeci tom cyklu Famiglia. To jedna z tych książek,na którą nie mogłam się doczekać . Poprzednia część zostawiła mnie ze złamanym sercem ,nie wiedząc czego tym razem mogę się spodziewać. Autorka wciągnęła mnie w wir wydarzeń, które niejednokrotnie wywołały u mnie szybsze bicie serca ,a zakończenie rozwaliło mnie totalnie ... Ta seria podbiła moje czytelnicze serce i mam do niej ogromny sentyment i będę do niej wracać ,tak często jak pozwoli mi na to czas . "Stworzył ogromną rodzinę, która pomimo braku więzów krwi stanie za sobą w każdej sytuacji." Rosa Coletti musi otrząsnąć się z bolesnej straty . W świecie mafii nie ma miejsca i czasu na żałobę . Kobieta musi wstać z kolan i zarządzać imperium,które stworzył jej ukochany mąż . Jako głowa rodziny będzie mieć nie lada wyzwanie ,wszak kobieta w mafii nie jest postrzegana za autorytet. Bezwzględność i podjęte przez Rose decyzje zmieniają jej pozycję. Mając wokół siebie oddanych żołnierzy i rodzinę zawalczy o bezpieczeństwo i dokona zemsty . Czy jej się to uda ? Czy demony przeszłości nie będą zbyt potężne ? Jakie kroki i decyzje będą musiały zostać podjęte ? Czy kobieta wygra walkę z czasem ? "Każdy człowiek musi zmierzyć się z wieloma przeciwnościami tylko po to, aby później potrafić docenić bogactwa, jakie otrzyma od niebios. Dopóki bogaty nie straci majątku,nie docenia pieniędzy. Dopóki zdrowy nie zachoruje, nie docenia tego, że może cieszyć się pełnią sił. Dopóki człowiek nie straci drugiego człowieka, nie docenia tego, jak wielką przestrzeń w życiu ten ktoś wypełniał i jak wielką pustkę odczuwa się po stracie." "Donna" to znakomite zakończenie cyklu. Choć muszę przyznać ,że takiego finału się nie spodziewałam . Ale jak wiemy nie wszystko w życiu jest kolorowe . Autorka wciągnęła mnie w wir wydarzeń, które wywołały we mnie mnóstwo emocji. W tej książce oprócz doskonałej fabuły dostajemy coś jeszcze. Autorka pokazuje,że rodzina to najważniejsza wartość w życiu, pomimo problemów i trosk to w niej jest największa siła. Dodatkowo książka zmusza do refleksji i mam nadzieję ,że niejeden czytelnik po przeczytaniu zdecyduje się na walkę o siebie. Często upadamy ,dajemy się zniszczyć ,poniżyć itd. tylko po to ,aby wstać i powiedzieć stanowczo "NIE" . Nie bójmy się zmian ,walki o siebie i swoje szczęście. Gorąco polecam Wam tą pozycję jak i całą serię . Musicie mi uwierzyć na słowo ,że Rodzina Colettich stanie się Waszą rodziną.

Wypadek Tommasa i trojaczków był szokiem dla wszystkich i traumatycznym przeżyciem dla wielu. Przed Rosą trudne chwile, jednak nie ma czasu na zamknięcie się we własnym bólu, musi działać. Teraz to ona staje na czele, zostaje głową mafii, przestaje być tylko Rosą, a staje się Donną. Wie, że to nie będzie łatwe, jednak nie zamierza się poddać. Chce odnaleźć sprawcę, dowiedzieć się kto zdradził i wymierzyć odpowiednią karę. Na szczęście nie jest sama, ma wokół siebie ludzi, na których zawsze może liczyć, którzy staną za nią murem nie zależnie od tego, co będzie się działo. Czy Rosa da radę? Czy stanie się prawdziwą Donną? Czy odnajdzie zdrajcę? Jak zakończy się jej historia? Poprzednie dwa tomy bardzo mi się podobały, dlatego nie będę ukrywać, że się ucieszyłam, kiedy autorka do mnie napisała z propozycją objęcia książki pt.: „Donna” patronatem medialnym. Jak wypadł tom trzeci, który jednocześnie jest zakończeniem serii? Moim zdaniem świetnie. Jest dość cienka, ma tylko trochę ponad 200 stron, a autorka zmieściła tam tyle emocji, że byłam zaskoczona. Szczególności zakończenie powodowało, że ciężko było powstrzymać łzy. Historia w książce była ciekawa, wciągająca, pełna emocji. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły zaskoczyć. Według mnie to historia o tym, jak wiele potrafi znieść kobieta dla swoich bliskich, jak bardzo potrafi się zmienić, kiedy ktoś im zagraża, jak bardzo jest niebezpieczna, kiedy jest ku temu potrzeba. Tak jak w poprzednich tomach, tak i w tym znalazłam mroczny, brutalny świat mafijny, a jednocześnie rodzinne ciepło, przyjaźń, miłość. Książkę czytamy z perspektywy kilku bohaterów, co wiele wnosi. Osobiście bardzo lubię takie rozwiązania, pozwalają więcej zrozumieć, spojrzeć na punkt widzenia więcej niż jednej osoby. Jeśli chodzi o bohaterów, to zauważyłam zmiany, szczególnie w Rosie. No ale ona tak naprawdę musiała się zmienić, stać się twarda, nieustępliwa, bezwzględna. „Donna” to książka, w której znalazłam świetną historię kończącą serię Famiglia. Ze swojej strony z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

" Po wielu walkach w Famiglii w końcu nastaje spokój. Rosa może odetchnąć z ulgą, ale... Nie każda historia kończy się happy endem " Donna to trzeci tom serii Famiglia i zarazem ostatni. To jakie emocje fundowała nam autorka w poprzednich częściach przyprawiało o zawał serca. Ale to jak zakończyła tą serię przeszło moje najśmielsze oczekiwania. I choć nie jedno serce pęknie podczas czytania (tak moje też pękło) to śmiało mogę powiedzieć, że lepszego zakończenia nie mogła nam stworzyć. Doskonale pokazują tym, że życie nie jest idealne, a żyli długo i szczęśliwie jest przereklamowane. Seria Famiglia przedstawiam losy Tommasa i Rosy. Zaczynając od niefortunnego poznania tej dwójki, przez rodzące się uczucie między nimi do miłości, aż po grób i jeszcze dłużej. W ostatniej części to Rosa staje na czele rodziny mafijnej. Czy uda się jej przechytrzyć wroga, gdy u boku zabraknie tej najważniejszej osoby? Jednak zemsta to potężne uczucie, chęć dorwania osób odpowiedzialnych za wszystkie krzywdy jest silniejsza niż cokolwiek innego. Kobietę w tym trudnym czasie wspierają najbliżsi współpracownicy jej męża. Pomagają jej nie tylko w dokonaniu zemsty, ale także w chwilach zwątpienia. Czy Rosa odnajdzie winnych tragedi jaką spotkała jej rodzinę? Czy stanie się potężną Donną przed, którą każdy będzie czuł respekt i szacunek? Wow! To jak autorka poprowadziła fabułę jest poprostu Wow! Od pierwszej strony mamy rollercoaster emocji, a nutka tajemniczości tylko podsyca naszą ciekawość. Jestem pod wielkim wrażeniem jak autorka dopracowała najmniejszy szczegół tej historii. Tajemnice jakie zaczynają wypływać zaskoczą nie jedną osobę. Mogłoby się wydawać, że gdy wszystkie karty i tajemnice zostaną odsłonięte w rodzinie Coletti nareszcie zapanuje upragniony spokój. Ale autorka nie byłaby sobą, gdyby czegoś nie wywinęła. Także drogi czytelniku przygotuj się na mocne pier.... uderzenie na sam koniec. Ja nie mogłam się pozbierać. Zdecydowanie ta książka zostanie na długo w mojej pamięci. Zachęcam was do poznania historii Rosy i Tommasa.