Czarodziejka z ulicy Reymonta (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Jak wszystko pani Magdaleny, jest pomysł, jest wykonanie. Czytelnik znajdzie się w świecie wykreowanym ale czytelnym. W napięciu czekam na ciąg dalszy.

Dla młodzieży;))) trochę naiwna jak na dorosłego czytelnika ;)

Czyta się jednym tchem. Żałuję, że tak szybko się skończyła.

Serdecznie polecam

Powiem Wam, że generalnie nie przepadam za zbiorami opowiadań. Są zbyt krótkie i zbyt oderwane od siebie, bym mogła się w nie porządnie wkręcić, poznać i polubić bohaterów, czy chociażby wczuć w klimat. Wyjątki są dwa. Albo jeśli opowiadania są dodatkiem do jakiejś serii, którą dobrze znam (“Ropuszki” Anety Jadowskiej), albo jeśli są to Koźlaczki. Nie wiem dlaczego, ale w opowiadania o Koźlaczkach wkręciłam się od razu - chyba to po prostu magia pióra pani Anety ✒️ Ten przydługi wstęp niejako wyjaśnia mój problem z “Czarodziejką z ulicy Reymonta”. Te opowiadania byłyby absolutnie doskonałym dodatkiem do pełnej serii o Lady. Taka seria jednak (niestety!) nie istnieje, przez co czytając opowiadania czułam się jak wrzucona w sam środek świata, który powinnam znać, ale o którym tak naprawdę nie wiem nic. Jak działa magia, kto nią włada, czy ludzie i magiczni żyją obok siebie, jakiego typu demony mogą się pojawić, no i kim jest główna bohaterka i za co mam ją polubić, skoro nic o niej nie wiem? ☹️ Pierwsze opowiadanie średnio mi się spodobało - może właśnie przez to, że zanim ogarnęłam o co chodzi i kto jest kim, dotarłam do jego końca. Drugie było lepsze, chociaż akcja została bardzo nierówno rozłożona i “działo się” dopiero w końcówce, czyli przez jakieś plus minus pięć stron. Ale było przyjemne i pomysłowe. Trzecie z kolei podobało mi się najbardziej - może dlatego, że było najdłuższe, a przez to najbardziej dopracowane? Albo dlatego, że trochę już poznałam ten świat? W każdym razie świetnie się przy nim bawiłam, przez co moja ocena książki znacząco wzrosła! Wydaje mi się jednak, że dzięki “Czarodziejce…” przekonałam się ostatecznie, by nie sięgać po zbiory opowiadań fantasy, które nie są połączone z żadną znaną mi serią. Za mało cieszę się wtedy historią, a za bardzo irytuję faktem, że nic nie wiem, nie ogarniam i nie czuję żadnych emocji ☹️ Nie chcę, żeby ta recenzja miała negatywny wydźwięk, bo ostatecznie bawiłam się przy "Czarodziejce..." całkiem nieźle - ale nie aż tak dobrze, jak bym chciała...

„(…) gdybyśmy nie wpadali w żadne kłopoty, toby znaczyło, że jesteśmy bardzo marnymi studentami”. Bohaterką książki jest czarodziejka Natasza Ladowska "Lady", która nie mogła doczekać się momentu, w którym rozpocznie studia na najlepszej, magicznej uczelni w kraju. Nie spodziewała się tylko, że poza stawieniem czoła takim wyzwaniom, jak nauczenie się na pamięć nazwisk wszystkich największych magów w historii, parę razy przyjdzie jej też walczyć o życie. W trzech opowieściach z uniwersum Polanii studenci wydziału magicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego muszą uporać się z problemem tajemniczej anomalii w niewielkiej wiosce, odkryć, dlaczego jeden z czarowników z roku zaczyna podejrzanie się zachowywać oraz dowiedzieć się, jakie sekrety skrywa wiekowy czarodziej z gór świętokrzyskich. Mnie opis zaciekawił, a Was? To historia dla czytelników lubiących m.in.: mroczne tajemnice, magię, demony, czarownice i czarodziejki, zaklęcia, artefakty, iluzje i żywioły. Czyta się ją szybko, bo trochę się dzieje w tych trzech zamkniętych historiach, które w dużym skrócie opisują sześcioletnią naukę na Wydziale Magicznym. To zapowiedź trylogii, zatem nawet nie próbuję wyobrazić sobie, co będą zawierały dwa kolejne tomy. Jedno jest pewne… będzie dużo magii. Autorce idealnie udało się współczesnego studenta umiejscowić w nadprzyrodzonej rzeczywistości. Pierwsza historia podobała mi się dodatkowo dlatego, że autorka przemyciła w nim wartościową rzecz – nie należy nikogo skreślać, nie warto nastawiać się negatywnie do nikogo, bo z kilku żyjących gdzieś obok siebie studentów (Lady, Agniesia, Złomirek, Grześ i Alek), jeden wyjazd sprawił, że powstała grupa przyjaciół, która zawsze i wszędzie może na siebie liczyć. Brakowało mi magii Krakowa, Uniwersytetu Jagiellońskiego i samej nauki – tego oczekiwałam po przeczytaniu opisu. Nie mogę jednak jednoznacznie powiedzieć, że książka mnie rozczarowała. Bohaterowie – różni. Każdy może wybrać bohatera, który dla niego będzie naj. W głównej bohaterce podobało mi się to, że nie jest „chodzącym ideałem”. Ma duże umiejętności magiczne, walczy z zaburzeniem mowy – jąkaniem, z dodatkowymi kilogramami i wstydzi się blizn, które szpecą jej twarz, a jednocześnie widać w każdej z opisanych historii jej przemianę. Ciekawa postać, ale nie ona jest moim numerem 1. Dodatkowy plus dla autorki za umiejscowienie akcji. Kraków – kocham, a nieopodal Chęcin mieszkam. Nie mogę doczekać się 2 tomu serii, który mam nadzieję niebawem trafi w moje ręce. Szare, ciemne wieczory sprzyjają wzięciu do rąk tej historii. Polecam. [ współpraca @Wydawnictwosqn ]

Q: Wolicie długie czy krótkie recenzje? Czy może lubicie tylko parę słów i wyłącznie ładne zdjęcie? Ja lubię długie i wyczerpujące recenzje, z których mogę się dużo dowiedzieć. I dziś przychodzę do was z taką jednak dłuższą recenzję, bo jest to łączona recenzja obu tomów. Współpraca recenzencka wydawnictwo sqn 1 tom to 3 opowiadania z uniwersum Polanii. Studenci wydziału magicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego muszą rozwiązać problemem tajemniczej anomalii w małej wiosce. Odgadnąć, dlaczego jeden z czarowników z roku zaczyna bardzo dziwnie się zachowywać oraz dowiedzieć się, jakie sekrety skrywa stary czarodziej z gór świętokrzyskich. Mamy tutaj Urban fantasy z bardzo różnymi bohaterami jednak główną bohaterką jest Natasza "Lady" Ladowska z nią przeżywamy przygody, patrzymy, jak się zmienia. Z bohaterów poznajemy też Agnieszkę, Dobromira i Grzesia. Każde z nich ma inną osobowość i moc. Miałam trochę problem z tym pierwszym tomem, bo nie mogłam wgryźć się w tę historię. Widać także, że jest to dopiero pierwszy tom większej serii. Mamy dużo bohaterów i mało czasu, żeby ich poznać. Często myliłam te postaci i nie wiedziałam, kto już jest kim. Co do fabuły to z tym było super, fajnie prowadzone wątki. Czytałam już kilka książki autorki i już styl był mi znany i bardzo fajnie mi się to czytało i zdecydowanie szybko. Jednak to ten drugi tom "czarodziejka z ulicy Grodzkiej" podobał mi się dużo bardziej. Mamy tutaj tych samych bohaterów i to samo "podwórko". Uniwersytet i akademik, już to poznaliśmy, a jednak o ich perypetiach tutaj czytało się to dużo lepiej. W tej części mamy motyw kryminalny skupiający się najpierw na zaginięciu, później samobójstwie aż przechodzimy do zabójstwa i ogromnego niebezpieczeństwa. Wszystko zaczyna się od zagadkowego zaginięcia Olgi - dziewczyny, którą poznaliśmy już wcześniej. Nikt nie interesuje się tym, że uczniowie znikają. Gdy bohaterowie zaczynają układać puzzle tej zagadki, okazuje się to być bardzo niebezpieczne. Książka była na tyle angażująca, że pochłonęłam ją na raz. Dynamika była całkiem inna, bohaterów też poznaliśmy lepiej i widzimy, że bardziej się ze sobą zżyli. Widzę też w tym potencjał na fajną serię, bo jeszcze dużo wątków jest do poruszenia, a także fajnie by było gdyby o tej grupce przyjaciół można było powiedzieć coś jeszcze więcej. Pierwszy tom był dla mnie 4/5⭐️, drugi jednak już 5/5 ⭐️ i mam nadzieję, że następny będzie jeszcze lepszy.

Bardzo cenię sobie książki polskich autorów, 👍 a moje podekscytowanie jest jeszcze większe, gdy mam możliwość przeczytania polskiego fantasy, 🤩 dlatego gdy natknęłam się na "Czarodziejkę z ulicy Reymonta" Magdaleny Kubasiewicz, po prostu musiałam poznać tę historię. 📚 Opis fabuły zrobił swoje, bo chyba żaden szanujący się fan Harry'ego Pottera (czyli ja! 😃) nie przeszedłby koło czegoś takiego obojętnie. No ale do sedna❗️😊 Natasza "Lady" Ladowska to czarodziejka, studentka najlepszej magicznej uczelni w Polsce. 🏰 Dziewczyna wraz z grupką przyjaciół musi stawić czoła trzem niesamowitym przygodom. 🤩 Rozwikłać tajemnicę pewnej anomalii, która ma miejsce w małej wiosce, 😯 dowiedzieć się, co jest powodem dziwnego zachowania jednego z czarowników z roku 🧐 i odkryć skrzętnie skrywane przez starego czarodzieja z gór świętokrzyskich sekrety. 🤫 Książka podzielona jest na trzy części, a każda z nich zawiera oddzielne opowiadanie. ✨️ Każda historia traktuje o czymś innym, nie zmieniają się tylko główni bohaterowie, którymi są studenci wydziału magicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. 👩‍🎓👨‍🎓 Opowiadania są dość krótkie, mają ciekawą fabułę, jest w nich wiele magii oraz wciągających wydarzeń. W tym miejscu muszę przyznać, że rozwiązanie kilku wątków było dość przewidywalne, co i tak nie przeszkodziło mi w dobrej zabawie podczas lektury. 😃 To, co rozczarowało mnie w tej historii, to na pewno zbyt mało akcji dziejących się na magicznej uczelni. 😔 Sięgając po tę książkę byłam na taki klimat nastawiona, ale najwyraźniej autorka miała inny zamysł w tej kwestii. 🤷‍♀️ Czy "Czarodziejka z ulicy Reymonta", czyli pierwszy tom z uniwersum Polanii, jest godny polecenia❓️🤔 Uważam, że tak. Jeśli książki fantasy to Wasza bajka, lubicie magię i tajemnice, a krótsze historie to coś, co czyta Wam się wygodniej niż tak zwane "cegiełki", to zdecydowanie sięgnięcie po tę lekturę❗️😊

Książka fantastyczna polskiej autorki Magdaleny Kubasiewicz "Czarodziejka z ulicy Raymonta", składa się z trzech opowiadań, które ułożone są chronologicznie, w pewien sposób łączą się ze sobą, jednak można czytać je również osobno. W pierwszym opowiadaniu poznajemy całą grupę studentów Uniwersytetu Magicznego w Krakowie, którzy wyruszają w podróż, mającą być zaliczeniem jednych z zajęć. Jak się okazuje, lekkomyślność ich profesora sprawi, że studenci staną przed śmiertelnym zagrożeniem. W drugim opowiadaniu główną postacią jest Dobromir, zwany przez znajomych jako Złomir. Akcja rozgrywa się w wakacje. Dobromir właśnie odziedziczył dom po zdziwaczałym dziadku. W starej posiadłości znajduje intrygujące księgi... Ciekawość Dobromira doprowadzi do intrygujących zdarzeń. W trzecim opowiadaniu Lady czyli Natasza trafia na praktyki, które wieńczą jej studia, do znanego i silnego artefaktmistrza, który skrywa wiele tajemnic. Naiwność Lady i brak szczerości ze strony profesora może zagrozić nie tylko przyszłej karierze Nataszy, lecz przede wszystkim życiu. Wszystkie trzy składają się na spójną historię, która trzyma w napięciu i jednocześnie niejednokrotnie bawi czytelnika. Jeśli chodzi o bohaterów, przyznam, że najbardziej przypadł mi do gustu Dobromir. ❤️ Jest chyba na razie najbardziej złożoną postacią. Jego elokwencja, mrukliwy sposób bycia i to, że nie boi się pomóc przyjaciołom w potrzebie sprawiło, że skradł moje serce i z chęcią poczytam o nim jeszcze więcej. Natasza zwana Lady, jawi się jako główna postać całości, jednak najmniej przypadła mi do gustu. Nie wiem do końca co w tej bohaterce jest, ale niezmiennie mnie irytowała. 😂 Z ciekawością sięgnę po kolejną część "Czarodziejka z ulicy Grodzkiej", a pierwszą część polecam wszystkim, którzy kochają czarodziejów i magię. 🥰😁

Cześć wszystkim! Dzisiaj swoją recenzją zabieram Was do Krakowa, a dokładniej na ulicę Reymonta - i nie tylko. Współpraca reklamowa @wydawnictwosqn 💙 „Czarodziejka z ulicy Reymonta” to trzy opowiadania o przygodach czwórki studentów Wydziału Magicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Każde z nich cechuje się wartką akcją, która wciąga od pierwszej strony. Bardzo podoba mi się tutaj kreacja bohaterów. Każdy jest na swój sposób inny, nie tylko pod względem wyglądu fizycznego ale i predyspozycji magicznych. Wszystko jest tak świetnie skonstruowane, że możemy zobaczyć, jak idealnie cała czwórka się dopełnia. Jednakże „nie od razu Kraków zbudowano” i w pierwszym opowiadaniu, zanim ktokolwiek z nich pomyślał o przyjaźni, zostali rzuceni na głęboką wodę, a niebezpieczeństwo [połączyło] zmusiło ich do wspólnego działania. Styl autorki jest lekki, przyjemny i bardzo wciągający. Jeśli ktoś z Was czytał już coś spod pióra Pani Magdaleny, ten wie, o czym mówię. Bardzo podobało mi się to, że oprócz Krakowa dostaliśmy na deser Chęciny. Autorka zręcznie buduje klimat danych miejsc, przez co miałam wrażenie, jakbym przeniosła się w czasie i była tam wraz z bohaterami. Jedyną wadą, jaką mogłabym wskazać, był fakt, że książka była taka krótka. Jednakże mam nadzieję, że niedługo dostaniemy jakąś informację, czy będzie więcej opowiadań o dalszych losach bohaterów. Jak dla mnie jest to pozycja idealna na majówkę. Lekka i przyjemna, do poczytania w domu na łóżku, na balkonie czy w ogrodzie. Będzie odpowiednia na zastój czytelniczy, ale nada się też, gdy macie ochotę na wszystko naraz i nie potraficie zdecydować, co czytać. A ma tylko 306 stron, więc jest świetną lekturą na jedno popołudnie! Oceniam: 5/5🥃 - Marcela 🐝