Czarny portret (okładka  miękka, wyd. 06.2024)

Z niekłamaną przyjemnością zagłębiałam się zarówno w samo rozwiązywanie zagadki kryminalnej, jak i w filozoficzno egzystencjalne rozważania bohaterów. Bohaterów, którzy są nieidealni, często pogubieni w swojej codzienności, przygniatani przeszłością… ale stają się niezwykle profesjonalni wtedy, gdy powinni. Dla mnie znaczy to, że są świetnie i wiarygodnie wykreowani. Wzbudzają emocje i intrygują osobowościowo. Bardzo lubię sposób, w jaki autorka ciekawi słowami, a nie tylko czynami bohaterów. I sama tymi słowami zachwyca, bo kultura i dbałość o styl w jakim pisze Łapińska, jest nie tylko wyższą sztuką władania językiem polskim, ale i panowania nad powieścią. Poza tym uwielbiam książki, które prowokują do rozmyślań, dyskusji… i wibrują długo po przeczytaniu gdzieś tam pod skórą, nie dając o sobie zapomnieć. I taki właśnie jest „Czarny portret”, którego już sam tytuł, jak to u autorki bywa, można interpretować nie tylko dosłownie…a jak jeszcze? Bardzo, bardzo zachęcam, by samemu się przekonać. Mówiąc krótko: jeśli cenisz jakość podszytą emocjami - czytaj Łapińską!!

Julia Łapińska już na dobre zadomowiła się w czołówce najlepszych autorek kryminałów. Najnowsza propozycja autorki jest trzecim już zaproszeniem do towarzyszenia byłemu fotoreporterowi wojennemu w rozwikłaniu zawiłej kryminalnej zagadki. Zagadki, której rozwiązywanie w pełni zaabsorbuje naszą czytelniczą uwagę, sprawiając, że nasze emocje sięgną zenitu. Doskonale wykreowana fabuła, która świadczy o twórczym geniuszu Pani Julii daje się we znaki każdemu, kto sięgnie po „Czarny portret”. Jeśli czytaliście „Czerwone jezioro” i „Dzikie psy” to ochoczo zatopicie się w poznawaniu historii zapisanej na kartach najnowszego kryminału Julii Łapińskiej. Kryminału z górnej półki, który napisany został z dbałością o każdy detal, tak aby każdy czytelnik podczas lektury poczuł zew detektywistycznej natury, która w nim drzemie. Teraz wraz z Kubą Krallem biorąc udział w rozwiązywaniu tajemniczej, morderczej intrygi możemy na własnej skórze poczuć emocje, które z każdą przekładaną stroną będą nabierać na sile. A to jest dowodem na to, że autorka stworzyła mocną historię, wpadającą w pamięć i w naszą psychikę. „Czarny portret” to zaproszenie do rozwiązania zagadki tajemniczego morderstwa, do którego doszło w luksusowym hotelu w Kołobrzegu. Kuba Krall ma za zadanie wykonać dokumentację z pobytu seniorów nad morzem. Okazuje się, że Zygmunt Gretkowski, konserwator obrazów ginie bez śladu. Jak się okazuje mężczyzna ostatnio pracował nad książka, w której opisywał swój pobyt w ośrodku nazistowskiej organizacji Lebensborn, która działała w Połczynie-Zdroju. Gdy na tarasie hotelu zostają ujawnione zwłoki Gretkowskiego do sprawy wkracza Kuba Krall. Jaki związek śmierć Zygmunta ma z jego pracą nad tą książką? Komu nacisnął na odcisk? Jakie fakty chciał w niej ukazać? Jeśli Wasza ciekawość chce znaleźć odpowiedzi na te pytania, to koniecznie sięgnijcie po "Czarny portret”. Jeśli zapytacie mnie, czy ta książka zasługuje na miano NIK – Najlepszej Interesującej Książki, to bez wahania odpowiem – TAK. Kuba Krall chcąc rozwiązać tę zagadkę, połączy swoje siły z policjantką Ingą Rojczyk. Więź, która buduje się między bohaterami w pełni absorbuje naszą uwagę. Razem natrafią na ślad organizacji, która uprowadzała polskie dzieci, aby poddać je germanizacji. Organizacja ta „zmuszała” kobiety do rodzenia dzieci, które miały służyć ideologii Adolfa Hitlera. Co ważne kryminał ten nie jest zwykłą historią z zagadką. Jest doskonałym ukazaniem prawdy z czasów II wojny światowej. Julia Łapińska umiejętnie wplata fakty, których nie można przemilczeć. Warto dodać, że Julia Łapińska umiejętnie łączy wydarzenia historyczne z fikcją literacką. Dzięki temu do naszych rąk trafia kryminał, zawierający nie tylko zagadkę do rozwiązania, lecz ukazuje nam również historię. To sprawia, że nie tylko bierzemy udział w śledztwie. Możemy również poznać prawdę o wydarzeniach z II wojny światowej. Bez wątpienia „Czarny portret” to ambitny kryminał, napisany doskonałym językiem, stylem dopracowanym do perfekcji, który trafia do naszej wyobraźni i pamięci, sprawiając, że historia ta nie ulatuje z odłożeniem książki na półkę. Ona żyje w nas, w naszej świadomości. To wartość dodana płynąca z lektury najnowszego kryminału Julii Łapińskiej. Kryminału, który polecam wytrawnym miłośnikom gatunku. Julia Łapińska tą, jak i wcześniejszymi książkami dowiodła, że jest jednym z największych odkryć polskiej literatury. Dbałość autorki o historię, o czytelnika, który otrzymuje ekscytującą historię, sprawiają, że jej twórczość spotyka się z uznaniem czytelników. Czyt-NIK należy do tej grupy. Dlatego też z uznaniem i słowami pełnego podziwu wobec kunsztu autorki do tworzenia wyrazistych historii, zachęcam każdego z Was do sięgnięcia po książki jej autorstwa. Trzecie spotkanie z Kubą Krallem było dla mnie ekscytującą czytelniczą przygodą. Książka „Czarny portret” ukazała się nakładem Wydawnictwa Agora

To już trzecie spotkanie z Krallem i Rojczyk. Tym razem cała historia zaczyna się w Kołobrzegu podczas pobytu seniorów w luksusowym hotelu nad samym morzem. Pobyt został opłacony przez tajemniczego darczyńcę, jednak już pierwszej nocy dochodzi do zaginięcia jednego z uczestników tej grupy. Wkrótce zostaje on znaleziony martwy na tarasie hotelu. Okazuje się, że ofiara to Zygmunt Gretkowski, znany i ceniony konserwator obrazów, który ostatnio pracował nad książką. Ujawnia w niej swoje lata pobytu w nazistowskim ośrodku Lebensborn, znajdującym się kiedyś w Połczynie-Zdroju. Na kartach książki zaczynają wychodzić na jaw wszystkie okropne wydarzenia które miały tam miejsce w czasie II wojny światowej i w okresie powojennym. Oprócz miejscowej Policji do sprawy zostaje zaangażowana Inga Rojczyk, która w hotelu spotyka Kralla.On też został tutaj zaproszony jako fotograf dokumentujący pobyt seniorów podczas tego wyjazdu. Sprawa jest bardzo skomplikowana tym bardziej, że dochodzi do śmierci małżonki Gretkowskiego, a na miejsce dociera jego pasierbica by pomóc Indze i Kubie w dotarciu do prawdy. Kolejny raz Julia Łapińska pokazała jak ważna jest historia, a wstrząsające wydarzenia nie zostają zapomniane pomimo upływu czasu. Za grzechy przeszłości każdy powinien być rozliczony, tym bardziej jeśli dokonywało się rzeczy okrutnych. Czarny portret przedstawia wiele moralnych rozterek u naszych głównych bohaterów, ale też w odniesieniu do tego jak podchodzić do okrucieństwa, którego dopuszcza się bliska nam osoba. Czy staramy się ją wtedy usprawiedliwić, czy jednak powinna odpowiedzieć za to co zrobiła? Wstyd i zemsta to odwieczna para w zbrodni. Bardzo polubiłam styl i język autorki i kolejny raz udało się jej genialnie połączyć fikcję literacką z prawdziwymi wydarzeniami. Całej tej książce autentyczności dodaje fakt, że miejsca, o których pisze Łapińska w Czarnym portrecie do dziś można odwiedzać w Połczynie-Zdroju. Mieszczą się tam uzdrowiska i sanatoria, z których do dziś korzystają pensjonariusze. Przyznam szczerze, że sama odwiedziłam Lebensborn(obecna nazwa to Borkowo ) i stojąc przed budynkiem potrafiłam sobie wyobrazić, jak wiele złego wydarzyło się w tym miejscu. Kiedy szłam drogą wśród łąk i pól towarzyszył mi śpiew ptaków i delikatny szum wiatru, a ja cały czas w głowie miałam obraz młodego chłopca wiszącego na końskiej lonży i kobiet, które miały rodzić tam dzieci czystej rasy. Twórczość Julii Łapińskiej zasługuje na naszą uwagę i ogromne brawa, bo ona potrafi zrobić coś takiego, że po odłożeniu książki na półkę jeszcze długo o niej myślimy.Czy to właśnie za sprawą autentyczności tych wszystkich wydarzeń?Z pewnością! Sądzę też, że bardzo duże znaczenie ma sposób "podania" nam tej historii. Styl, warsztat, kunszt i wszystko co się wiąże z genialnie stworzonym kryminałem znajdziecie moi drodzy w książkach Julii Łapińskiej. Sięgajcie po nie i czytajcie, a sami przekonacie się, że zachwyty nad twórczością tej pisarki nie są przesadzone.

Nie znałam twórczości autorki oraz poprzednich części z cyklu, ale uważam, że również można zacząć od trzeciej części. Zawsze można sięgnąć po poprzednie tomy w międzyczasie i nadrobić zaległości czy też bliżej poznać bohaterów. Grupa seniorów wyjeżdża na wycieczkę do Kołobrzegu, którą funduje tajemniczy sponsor, o którym nikt z uczestników nic nie wie. Kuba Krall ma przygotować relację z pobytu uczestników nad morzem. Nieoczekiwanie najstarszy z uczestników wycieczki, Zygmunt Gretkowski, znika i umiera w niejasnych okolicznościach. Sprawa wydaje się być dziwna i zagadkowa. Do Kołobrzegu zmierza małżonka Zygmunta, która również w drodze nad morze, zostaje pozbawiona życia. Czyżby jakieś fatum wisiało nad rodziną? A może łączyła ich jakaś tajemnica, która nigdy nie miała ujrzeć światła dziennego? Zygmunt w przeszłości był znanym i cenionym konserwatorem obrazów i wiele widział i wiedział. Przeszłość chodziła za nim i nie dawała spokoju. Mężczyzna w ostatnich latach życia pracował nad książką, która dokumentowała jego pobyt w ośrodku nazistowskiej organizacji Lebensborn działającym przed laty w Połczynie-Zdroju. Na jaw mogą wyjść szokujące ustalenia i informacje. I wiele osób chciałoby, aby przeszłość została nadal utajniona i nie ujrzała światła dziennego. Widać komuś bardzo zależało na tym, aby dzieło Zygmunta nadal pozostało schowane w szufladzie. Tajemniczą śmiercią mężczyzna zajmuje się policjantka Inga Rojczyk. Przy udziale i współpracy z Kubą dokonuje szokujących ustaleń, a trop wiedzie do czasów II wojny światowej, gdy naziści rządzili światem. Mordy, germanizowanie dzieci, rodzenie dzieci dla niemieckich rodzin, kradzieże i grabieże dzieł sztuki to tylko nieliczne z przewinień faszystów. Do jakich ustaleń dojdą Inga z Kubą i jak skończy się ich przygoda? Czy będą w niebezpieczeństwie i czy ich dawna zażyłość wpłynie na ich obecne relacje i wspólną pracę? Czy mężczyzna będzie na tyle odporny, aby poradzić sobie z nałogiem? Co łączy sponsora wycieczki z Zygmuntem Gretkowskim i dlaczego się teraz ujawnił? Czarny portret to opowieść, w której prawda łączy się z fikcją literacką. Fabuła jest przedstawiona na dwóch płaszczyznach czasowych, obecnie i w czasie II wojny światowej. Dzisiaj są odkrywane konsekwencje działań, które miały miejsce wiele lat wcześniej. Warto się wsłuchać uważnie w głos przeszłości, aby skutecznie rozwiązać intrygujące zagadki. Styl pisania autorki prosty i czytelny, czyta się przyjemnie i z zaciekawieniem. Fabuła rozbudowana, pojawia się kilka wątków, które trzeba połączyć wspólnym elementem w jedną całość. Dla wnikliwych i uważnych. Nastrój stonowany, chwilami niespokojny i przerażający, ale nie może być inny, gdy dotyka się tak trudnych spraw. Warto nazwisko autorki zapamiętać i wyczekiwać kolejnych tomów z tego cyklu, bo zapewne się jeszcze pojawią. A przynajmniej wiele na to wskazuje. Warto tę lekturę mieć w domowej biblioteczce. Zachęcam do sięgnięcia po nią!

Bardzo zgrabny i niepowtarzalny kryminał mi się trafił. Cudownie się go czytało. Kuba Krall, były fotoreporter wojenny, podejmuje się udokumentowania sponsorowanej przez anonimowego darczyńcę luksusowej wycieczki emerytów do Kołobrzegu. Sielanka szybko zostaje przerwana gdy jeden z seniorów znika. Zaginiony Zygmunt Gretowski to znany były konserwator sztuki. Kolejne etapy śledztwa prowadzą do wstrząsających wydarzeń z okresu drugiej wojny światowej. Co łączy zaginięcie konserwatora z ośrodkiem żołnierek Hitlera oraz germanizacją polskich dzieci? W jaki sposób ekspresjoniści wpłynęli na zdarzenia w kołobrzeskim hotelu? Można napisać kryminał bez przekleństw, krwawych scen i brutalności, który przykuję do fotela i nie pozwoli się odłożyć? Można. Uwielbiam pudełkowe kryminały gdzie czasy współczesne przeplatają się z dawnymi a fakty historyczne są ważnym ich elementem. Pani Julia tak sprytnie wszystko połączyła i ubrała w taki styl, że wręcz spija się kolejne akapity. Nie wiadomo, która historia jest ciekawsza, czy ta współczesna czy ta wojenna. Widać, że Pani Julia ma szeroką wiedzę i lubi się przygotować do tematu. Nie mogę za dużo napisać o tym kryminale, bo za dużo zdradzę i zepsuję Wam cała zabawę. Powiem tylko, że analizowałam szczegółowo poszczególnych bohaterów, przyglądałam się zdarzeniom, próbowałam łączyć fakty, aby odkryć mordercę, ale mi się nie udało. Finał mnie zaskoczył i zaszokował. Książka cały czasu utrzymuję napięcie, bo nie wiadomo czy morderca nie uderzy ponownie, nie wiadomo gdzie się kryje, ale czuć, że blisko. Akcja jest zwinnie, inteligentnie i logicznie poprowadzona. Nie ma tutaj żadnych tzw. dziur, niedokończonych wątków, wszystko jest spójne. Mocno zaintrygowała mnie postać Ingi. Nie znam Kuby z poprzednich części, ale tutaj był troszkę pasywny, stanowił raczej tło rudowłosej policjantki. Gwarantuję, że tą książkę można „pożreć” w jeden noc. Ja jednak postanowiłam się trochę nacieszyć lekturą i ją sobie dozowałam, choć było to trudne. Tak spodobał mi się „Czarny portret”, że szybko biegnę dokupić wcześniejsze tomy i z wielką przyjemnością rzucam się w kolejne dochodzenia Kuby Kralla. Zapewniam Was, że Łapińska to znaczące nazwisko pośród autorów kryminałów i kto go jeszcze nie znam powinien czym prędzej to zmienić. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Agora. Sprawiliście mi wielką frajdę. Dziękuję.

Pani Julia Łapińska z przytupem wkroczyła na polski rynek wydawniczy za sprawą swojej debiutanckiej powieści "Czerwone jezioro", która zwyciężyła w Konkursie na Powieść Sensacyjną Wydawnictwa Agora. Autorka nie spoczęła na laurach i stworzyła cykl o Kubie Krallu, który liczy już 3 części. Każda kolejna powieść Pani Julii pokazuje, że autorka jest w świetnej formie. "Gwałtowna śmierć zostawia między ludźmi sporo niewyjaśnionych spraw. Całe życie oszczędzamy bliskim wielu prawd o sobie, bo nie chcemy ich ranić, a potem jest za późno". Kołobrzeg to właśnie tutaj grupa seniorów ma spędzić tydzień w luksusowym hotelu. Anonimowy darczyńca zafundował wycieczkę ludziom z Ziem Odzyskanych, więc grzechem byłoby nie skorzystać. Pierwsza noc jest katastrofalna w skutkach. Jeden z najstarszych rezydentów hotelu Zygmunt Gretkowski, konserwator obrazów znika. Okazuje się, że zaginiony pisał książkę o swoim pobycie w Lebensborn w Połczyn-Zdroju. Przypadek sprawia, że w samym centrum wydarzeń w luksusowym hotelu jest również Kuba Krall i to właśnie on i jego przyjaciółka, a zarazem policjantka Inga Rojczyk postanawiają odkryć sekrety Gretkowskiego. Czeka ich powrót do przeszłości. Czasy II wojny światowej i okres powojenny kryją mnóstwo tajemnic. Kuba razem z Ingą natrafiają na aferę związaną ze sztuką zdegenerowaną, do tego dochodzi wątek organizacji Lebensborn, gdzie kobiety rodziły dzieci dla partii i wodza, porywano i germanizowano dzieci z Polski i innych krajów okupowanych. Kuba ma okazję odwrócić swoje myśli od demonów przeszłości i swojego nałogu. Walczy, ale póki co jest na straconej pozycji. Bez fachowego wsparcia raczej nie ma szans. Dwie przestrzenie czasowe to jest to, co najbardziej uwielbiam w książkach. Pani Julia Łapińska w sposób kapitalny wplotła wydarzenia z czasów II wojny światowej w czasy obecne. Pięknie połączyła przeszłość z teraźniejszością. Trzy najważniejsze wątki, które zawarła w swojej powieści: nazistowskie ośrodki Lebensborn, grabież dzieł sztuki i Ziemie Odzyskane pasują tutaj idealnie. Wstyd i zemsta to bodźce, które mogą prowadzić do tragedii. Ale czy dokonując zemsty, można liczyć na spokój? Okazuje się, że dramatyczne historie z przeszłości mają wpływ na teraźniejszość. To była uczta literacka na wysokim poziomie, ciekawa fabuła i zaskakujący finał to wszystko sprawia, że ciężko się oderwać od tej książki.

„Czarny portret” to kryminał, który jest historycznym researchem, który świetnie wykonała autorka w swojej książce, która jest fikcja literacką. Bardzo dobrze przygotowała zarys historyczny i te wątki wykorzystał w fabule książki. Znajdziecie tu temat nazistowskich Lebensbornów, tak zwanej sztuki zdegenerowanej oraz Ziem Odzyskanych. Ale oprócz tego autorka po części zbierała materiał do swojego reportażu, gdzie przyjechała do Połczyna, gdzie rozgrywa się część akcji. Dlatego czytając tę książkę tak świetnie odnajdujemy się w fabule. Czułam, że przemęczyłam tę drogę razem z autorką kryminału. A teraz wróćmy na chwilę do fabuły. W książce znajdziemy tajemniczego sponsora, grupę seniorów, morderstwo w luksusowym hotelu w Kołobrzegu, Kubę Kralla, byłego fotoreportera wojennego, który ma wykonać dokumentację z pobytu seniorów nad morzem i oczywiście ona - niezastąpiona policjantka Inga Rojczyk. Na jaw wychodzi mnóstwo wstrząsających wydarzeń z II wojny światowej i okresu powojennego, które momentami mnie zmroziły. Zawsze w książkach, gdy pojawiają się te wątki, budzą sporo emocji w moim odbiorze. Mam do nich pewniem szacunek i obawę, abyśmy nigdy nie musieli mierzyć się z tym horrorem co nasi przodkowie. Kiedy do hotelu przyjeżdża Inga, aby rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci jednego z seniorów, nie wiem że na miejscu spotyka ją szereg niespodzianek. Będzie musiała wszystko ze sobą połączyć u znaleźć rozwiązanie tej zawiłej zagadki. Nie spodziewałam się takiego obrotu spraw w tej historii. Jest to trzeci tom serii „Kuba Krall”, co prawda nie czytałam dwóch poprzednich tomów - gdzie po tej lekturze ogromnie tego żałuję i na 100 % sięgnę po poprzednie tomy, to historie opisane przez autorkę są odrębnymi powieściami. Łączą tylko bohaterów: Ingę i Kubę, to duet, który za każdym razem ma do rozważania świetną zagadkę kryminalną. I oczywiście świetny styl autorki, który bardzo przypadł mi do gustu.

"Są takie osoby, których nie spodziewasz się już nigdy w życiu zobaczyć, a jednak cały czas przeczuwasz, że znów staną na twojej drodze.Trochę się nawet tego obawiasz". I o tym właśnie jest Czarny portret... o demonach przeszłości, ciemnych sprawkach, zemście i próbach zatuszowania tego, co wstydliwe. Kuba Krall wraz z Ingą Rojczyk i grupą dziarskich seniorów przebywają w Kołobrzegu. Sympatyczna wycieczka kończy się wraz ze śmiercią jednego z seniorów. Zygmunt Gretkowski umiera na tarasie luksusowego hotelu, a my wkraczamy w niezwykłą historię sięgającą roku 1944, kiedy to w Połczynie-Zdroju działał Lebensborn - jeden z największych w Trzeciej Rzeszy. Bardzo lubię fabuły, w których przeszłe wydarzenia rezonują na teraźniejszość. Autorka zgrabnie łączy fikcję literacką z historycznymi faktami, nie przytłaczając przy tym nudnymi, akademickimi wywodami. Historia jest nie tylko nietuzinkowa, ale i wiarygodna i spójna. Fajnie poprowadzony jest wątek obyczajowy dotyczący Ingi i Kuby. Podoba mi się przyjacielska więź, jaka między nimi jest i to delikatne iskrzenie, które autorka z jakieś powodu wciąż trzyma w ryzach. Niemniej, depresyjność Kuby jest fajnie równoważona przez bardziej żywiołową Ingę. Uwielbiam styl autorki - bardzo dopracowany, stonowany, bez wulgaryzmów, a jednocześnie nie brakuje mu eleganckiej ekspresji. Słowem: dopieszczone i dopracowane to wszystko, że aż nie chce się rozstawać z książką. Julia Łapińska stworzyła kolejną wspaniałą opowieść, która dobrze wpisuje się w typ cosy crime - brak tu plastycznych scen przemocy, brutalności czy makabry, a jednocześnie powieść wywołuje określone emocje i trzyma w napięciu. Kiedyś zachwyciłam się Czerwonym jeziorem, potem zawładnęły mną Dzikie psy. Czarny portret powtórzył mityczny efekt wow!? Takie powieści uwielbiam i mam nadzieję, że to nie ostatnie spotkanie z Kubą.

“Czarny portret” Julii Łapińskiej zalicza się do historii kryminalnych, w których równocześnie ze współczesną zagadką kryminalną, spoglądamy wstecz, do czasów II wojny światowej, które obrazują to, co wydarzyło się naprawdę. Jest to trzeci tom serii z Kubą Krallem i Ingą Rojczyk, który oczywiście równie dobrze da się traktować jako powieść osobną. Tym razem autorka zabiera nas nad morze, w towarzystwie emerytów, którzy dobrze się bawią na sponsorowanym wyjeździe. No, prawie wszyscy, bo jeden z nich pada martwy, a za moment jego sporo młodsza żona znika. I choć początkowo intryga zawiązywana jest powoli, to jednak skrupulatnie i już za chwilę wciąga nas w wir zdarzeń, choć też nie toczy się tempem mocno dynamicznym. Bo jest to historia, w której musimy mieć czas na chwilę refleksji - choćby nad wpływem przeszłości na teraźniejszość, przeżyć dziadków, na to co przeżywamy teraz. Na docenienia uroków życia, póki jeszcze jest czas, na siłę do walki z problemami. Dzięki osadzeniu historii w środowisku emerytów właśnie tak wydźwięk jest wyraźny, choć ogólnie historia specjalnie wesoła się nie wydaje - opowiada przecież o zbrodniach z czasów II wojny światowej - i tej popełnianej na dziełach sztuki, i tej popełnianej na dzieciach. Wszystko to podane jest w dosyć surowym, lekko reporterskim stylu, co nadaje bardzo charakterystycznej nuty dla Julii Łapińskiej. Ciekawa intryga, nieszablonowe postacie i uczucie, że autorka bardzo skrupulatnie się do opowiedzenia tej historii przygotowała sprawiają, że może nie na samym początku, ale wraz z biegiem lektury z pewnością z czasem się tę prozę solidnie doceni. A z ciekawostek - czyżby sam finał historii zapowiadał miejsce akcji tomu czwartego? Ja już czekam!

"Czarny portret" to kolejna wyrazista, ekspresyjna, rewelacyjna i nietuzinkowa historia @julia.lapinska.pisarka, którą miałam okazję przeczytać ! Przemawiają do Was książki, gdzie są dwie linie czasowe? Wszystko mi się tutaj podobało! Wątek kryminalny, wątek obyczajowy, a dokładniej powoli rozwijająca się relacja Ingi i Kuby, jak również historia z przeszłości, która dotyczy nazistowskiej organizacji Lebensborn działającej już przed wojną w Połczynie - Zdroju. To historia napisana z wielką drobiazgowością i dbałością o realia i szczegóły! Będąca idealnym mariażem prawdy historycznej i fikcji literackiej. Udana kompilacja wątków związanych z morderstwem, zaginięciem, sztuką oraz historią mającą miejsce kilkadziesiąt lat wcześniej. Autorka posługuje się elegancką polszczyzną, trafia w punkt ze swoimi celnymi ripostami, jest raczej oszczędna w słowach niż wylewna. To proza plastyczna i obrazowa. Bohaterowie z krwi i kości, z całym wachlarzem emocji, traum, wahań i nałogów. Kradzieże polskich dzieci, germanizowanie, adopcja tychże dzieci przez niemieckie rodziny, zmienianie im tożsamości, nadawanie nowych aktów urodzenia, wpajanie matkom rodzącym dzieci na cześć i chwałę Fuhrera idei nazizmu, ale także wątek sztuki zdegenerowanej, czasem zwanej też zwyrodniałą czy wynaturzoną, czyli dzieł, które oskarżono o żydostwo, anarchizm i bolszewizm oraz dekadencję i miały zostać w ten sposób potępione! Słyszeliście kiedyś o epigenetyce? O dziedziczeniu lęków naszych przodków? Bardzo mnie to zainteresowało! Wątki historyczne zawsze kuszą, a już opowiedziane w taki sposób jak to robi autorka przyprawiając je motywem zemsty i wstydu, czynią z tej książki naprawdę udany i rasowy kryminał! 8,5/10 polecam