Ciche wody (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Właśnie przeczytałam kryminał z czasów królowej Bony pt. "Ciche wody", świetny, polecam wszystkim, którzy kochają powieści historyczne🥰 teraz czekam z niecierpliwością na "Nocne ognie"😊

Świetna ksiązka, naprawdę polecam. Dobry kryminał , fajna akcja, ciekawa i interesująca. Dla mnie super.

Opowieść P.K. Adams wciągnęła mnie bardzo ;) Polecam. Ksiazka warta uwagi :)

JEST CIEKAWIE NAPISANA KSIĄŻKA M

„Ciche wody”, to dramat historyczny z mroczną tajemnicą, który dla osób lubiących historię, jest niezwykłą gratką. Znakomity kryminał retro osadzony w XVI – wiecznej Polsce, napisany przez polską autorkę Patrycję Podrazik występującej pod pseudonimem P.K. Adams. Już na pierwszy rzut oka widać ogromne zaangażowanie autorki w tę historię. Całość opisana z ogromną starannością, dbałością o szczegóły. Zwyczaje, potrawy, komnaty zamkowe, stroje, wszystko to posłużyło do zobrazowania ówczesnego dworu, jedynie, czego mi zabrakło, to języka tamtych czasów. Historia opowiedziana z punktu widzenia młodej wdowy, Włoszki, która towarzyszy Bonie, jako dama dworu i opiekunka dziewcząt z otoczenia królowej, dla której to zadanie, jest nie lada wyzwaniem, bo młode kobiety są skłonne do zabawy i flirtów. Gdy podczas Bożego Narodzenia ginie jeden z dworzan, na prośbę Bony Caterina postanawia zbadać sprawę. Prowadzi śledztwo, które wiedzie ją od lochów pełnych szczurów, aż do kuchennych magazynów zamku, a w którym pomaga jej Sebastian Konarski, młodszy sekretarz króla Zygmunta. Wkrótce zostaje zamordowany kolejny dworzanin. Szokujące morderstwa wstrząsają dworem, podejrzenia padają, spiski polityczne rosną, plotki krążą, podejrzany zostaje aresztowany, ale Caterina jest coraz bardziej przekonana, że uwięziony człowiek jest niewinny. Ma własne pomysły. Wszystkie tropy wiodą do najbliższego kręgu królowej Bony, która jest solą w oku doradców króla nie tylko ze względu na wdrażane przez nią reformy rolne, ale także z powodu jej wtrącania się w politykę królestwa. Autorka pokazuje, jak wiele sprzeczności było w naturze królowej, ognistej i niespokojnej, a jednak opiekuńczej. Obdarzonej błyskotliwą inteligencją, bystrością umysłu, lecz także ograniczonej uporem i porywczością. Caterina staje się głównym śledczym w zagadkowych zbrodniach, które wkrótce osiągają mrożący krew w żyłach punkt kulminacyjny w trzymającej w napięciu, gotyckiej konwencji. Dla wielu czytelników, którzy mogą odgadnąć, „kto” po drodze, konkluzja daje satysfakcję wokół „jak” i „dlaczego”, jednocześnie stawiając nowe i dręczące pytania moralne. P.K. Adams zręcznie przeplata historię tamtych czasów, mroczną zagadką morderstw, które intrygują czytelnika. W tej powieści dominuje głównie kobiece spojrzenie, które jest przesiąknięte moralnością i troskami społecznymi epoki. Contessa Caterina jest atrakcyjną postacią, a jej rozwijająca się przyjaźń z Konarskim jest również ważną częścią tej historii. Główna bohaterka, to spostrzegawcza kobieta, która uczestniczy we flirtach i towarzyskich zabawach swoich podopiecznych i uważa, że niczego nie przegapiła. I to jest jej tragedia. Inteligencja i dociekliwość Cateriny odzwierciedlają najlepsze cechy królowej, której służy, i czynią z niej silną bohaterkę, za którą czytelnik podąża w kręte czeluści średniowiecznego więzienia. Intrygi na dworze to świetna rozrywka, a autorka umiejętnie włączyła do fabuły swoją wiedzę o kulturze. Narracja poprowadzona jest w pierwszej osobie, z tonem często graniczącym z melancholią, nawiązując do tragedii, która wkrótce wyjdzie na jaw. Poprzez Caterinę czytelnik dowiaduje się o pasjonującym klimacie politycznym tamtego okresu, poznaje świetnie opisane postaci, między innymi kobieciarza dyplomatę Jana Dantyszka. Książka porusza wiele ciekawych tematów, w tym religijną niezgodę, którą podsycał Marcin Luter i jego edykty. Książka ilustruje liczne ograniczenia ról kobiet w tej epoce w Polsce, co sprawia, że odwaga i chęć przekraczania tych barier jest ekscytująca. Jak wyjaśnia P.K. Adams, rola kobiety w krajach takich jak Polska i Litwa była bardzo ograniczona poza domem. Nawet jeśli były one arystokratkami, ich obowiązki skupiały się jedynie na rodzeniu dzieci, odgrywaniu gospodyni na ucztach i bankietach oraz nadzorowaniu personelu domowego. Szczególnie intrygujący jest kontrast między obyczajami dworu polskiego a księstwem Bari we Włoszech, w którym wychowała się główna bohaterka. Sporo faktów historycznych jest przekręconych. W posłowiu autorka wyjaśnia, dlaczego nagięła znane fakty z przeszłości. Twierdzi, że zmiany były konieczne, aby akcja toczyła się wartko i żeby uniknąć dłuższych przerw czasowych, które mogłyby obniżyć wartość dramatyczną utworu. Autorka ma lekkie pióro, jednocześnie zapewnia, że czytelnik dowiaduje się wystarczająco dużo o polskim dworze i wydarzeniach w szerszym europejskim kontekście reformacji, aby nadać sens tej historii. P.K. Adams plastycznie maluje krakowskich dworzan wraz z ich strojami i klubami; wspomina o zaproszonych przez królową włoskich artystach, polskich pisarzach i uczonych, w tym o słynnym fizyku Mikołaju Koperniku. Pokazuje, jak wielki wpływ na polską sztukę i architekturę wywarła włoska architektura za czasów Bony Sforzy. Gorąco polecam miłośnikom epoki XVI wieku. Idealny kryminał retro, dla pasjonujących się historią i mających ochotę na interesującą intrygę kryminalną.

XVI wiek, dwór królowej Bony, Boże Narodzenie. Świętowanie przerywa brutalne morderstwo dworzanina. Kto stoi za zbrodnią i na jakim tle została popełniona? Czy ktokolwiek na dworze może czuć się bezpieczny? Warto zacząć od tego, że powieść wywarła pozytywne wrażenie. Jest lekka, miła, przyjemna – idealna jako odstresowująca lektura na popołudnie/wieczór. A że książka jest dosyć cienka (302 strony), możecie spokojnie dowiedzieć się, kim jest morderca w trakcie jednej czytelniczej „sesji”. Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo – wydarzenia relacjonuje Caterina Sanseverino, młoda kobieta opiekująca się dziewczętami należącymi do orszaku królowej. Na jej barkach spoczywa dbanie o dobre imię dwórek i pilnowanie, by nie zboczyły na złą drogę. Czy jej się to uda i dlaczego to takie ważne – to kolejne pytania, na które dostaniecie odpowiedź w trakcie lektury. Nie ma sensu oceniać historycznego tła, gdyż nie jest ono w przypadku „Cichych wód” na tyle istotne, by chwalić bądź ganić autorkę za jego dobre/złe odwzorowanie. Najważniejszym elementem w powieści tego gatunku jest sama intryga. Z jednej strony łatwo od początku wyczuć, kto może być wplątany w morderstwo, jednakże motyw zabójstwa zdecydowanie stanowi zaskoczenie do samego końca. Możecie zastanawiać się, co ma tytuł powieści do jej treści – uwierzcie na słowo, że autorka trafiła w sedno, a sens tego zabiegu rozjaśni się w trakcie czytania. Gdyby wskazać jakieś wady powieści, jedną z nich byłaby długość – była za krótka! W tym przypadku to taka wada-nie wada, gdyż ubolewanie nad krótkością lektury wiąże się z tym, że chciałoby się pozostać w świecie powieści na dłużej. Inny minus – bardzo subiektywny – to rozwiązanie głównego wątku (a konkretnie losy winowajcy). Podsumowując – powieść godna polecenia dla fanów kryminałów historycznych, zwłaszcza że „Ciche wody” dzieją się w naszych polskich realiach, a to na rynku książkowym, jak na razie, dosyć niespotykane.

Bardzo czekałam na tę książkę. Połączenie kryminału i powieści historycznej to miód na moje serce. Przynajmniej w teorii. Jak wyszło w praktyce? Dobrze, jednak mam pewne "ale". Mamy czasy króla Zygmunta Starego i królowej Bony. I trupa. Nawet nie jednego. Na prośbę królowej jedna z jej dwórek rozpoczyna śledztwo. Sam pomysł na fabułę był intrygujący. Czytaliście kiedyś kryminał, którego akcja dzieje się w tych czasach? Ja nie. Dlatego byłam bardzo ciekawa, co autorka będzie miała mi do zaoferowania, w jaki sposób połączy ze sobą powieść historyczną i kryminał. Ale mam bardzo mieszane uczucia po lekturze. Tło historyczne i sama intryga moim zdaniem się bronią. I to całkiem nieźle. Czuć klimat tamtych czasów. Przeniosłam się w miejscu. Z przeniesieniem w czasie już było trochę gorzej. A przynajmniej do momentu, gdy bohaterowie zaczynają ze sobą rozmawiać. Dialogi były dla mnie zbyt współczesne. I taki sam problem mam z główną bohaterką. Ona nie jest zła, ale trochę zbyt nowoczesna dla mnie jak na tamte czasy. Nie jestem pewna, czy kobiety miały wtedy taką swobodę działania. Mogę się mylić, to tylko moja opinia. To nie była zła książka, czytało się ją szybko i przyjemnie, ale nie wszystko dla mnie zagrało. Gdyby jeszcze trochę popracować nad kreacją bohaterów - byłoby idealnie. Moim zdaniem. Na plus na pewno trzeba zaliczyć tło historyczne, ono ma naprawdę wysoki poziom, autorka umiejętnie przeplata prawdę i fikcję. Tak samo dobry jest sam wątek kryminalny. Uważam, że jego potencjał został wykorzystany. Tylko ta nieszczęsna Caterina... Jednak nie skreślam tego cyklu. Jestem ciekawa, co jeszcze mnie w nim czeka.

Jest to pierwszy tom cyklu kryminałów historycznych. Po raz pierwszy miałam przyjemność czytać taki gatunek. Przyznam się szczerze, że nigdy nie przepadałam za powieściami historycznymi, nigdy mnie zbytnio nie interesowały, były nużące, długie i męczące. 👑"Ciche wody" to zupełnie inna książka, pełna zwrotów akcji, intrygująca, wciągająca od pierwszych stron. 👑Bardzo ciekawa fabuła, niejednokrotnie nie miałam pojęcia, co się zaraz zdarzy, śledziłam losy bohaterów z zapartym tchem i niepokojem o to co może się zaraz wydarzyć! 👑Co do języka nie ma obaw, bardzo przyjemny, choć jest usytuowany w czasie gdy mówiono zupełnie inną polszczyzną, to czytelnik nie będzie miał problemu z niezrozumiałym słownictwem. 👸Rok 1519 dwór królowej Bony w Krakowie. Boże Narodzenie okres radosny, rodzinny. Świętowanie przerywa brutalne morderstwo. Kto stoi za zbrodnią? Kilka dni później, w noc sylwestrową, dochodzi do kolejnej brutalnej zbrodni. Na pierwszy rzut oka nic nie łączy ofiar. Na dworze nie dzieje się dobrze. Szaleją plotki, domysły, podejrzenia. Sprawca nadal pozostaje na wolności. Czy ktokolwiek na dworze może czuć się bezpieczny? Serdecznie polecam. Jeśli jesteś znużony już kryminałami, są dla Ciebie zbyt szablonowe, nie zaskakują niczym. O to przychodzi ta książka, która niesie ze sobą powiew świeżości. Warto mieć ją na swojej półce! A ja z niecierpliwością wyczekuje drugiego tomu!

Świetny kryminał historyczny polskiej autorki Patrycji Podrazik występującej pod pseudonimem P.K.Adams. Jest rok 1519, zaledwie dwa lata wcześniej na Wawel przybyła Bona Sforza ze swoim orszakiem. Młodziutkie dwórki królowej nadzoruje niewiele od nich starsza hrabina Caterina Sanseverino, która jest narratorką tej opowieści i główną bohaterką. Trwa uczta świąteczna, gdy do króla dociera wiadomość o brutalnym morderstwie w jednym z zamkowych korytarzy. Nikt nic nie widział, nikt nic nie wie, śledztwo utknęło w martwym punkcie. W sylwestrową noc ktoś morduje doradcę królowej w jego biurze, niedaleko komnat królowej. Kto morduje i dlaczego? Na dwór pada blady strach. Życie dworskie pełne jest intryg, plotek i sekretów, ale ofiar pozornie nic z sobą nie łączy. Królowa i Caterina bacznie przyglądają się śledztwu. Gdy zaginie posłaniec królowej akcja nabiera tempa... Może jeszcze nie zginął? Czy uda się go odnaleźć żywego? Mimo, że podejrzewałam, kto mógł zabijać to motywów zbrodni nie domyśliłam się. Czytało się bardzo przyjemnie, nie ma przestojów akcji, fabuła ciekawa i na dokładkę poznajemy trochę realiów z tamtej epoki. Jest też oczywiście wątek miłosny, który dodaje smaczku tej opowieści. Będę czekała niecierpliwie na drugi tom. Polecam, warto przeczytać 👍☺️

Jeżeli książka jest napisana przez wykształconą po kierunku osobę, rozgrywa się w ciekawych czasach historycznych, do tego ma (fikcyjny) wątek kryminalny to ja chcę to przeczytać!! No i? No i spore rozczarowanie przyszło już po kilku stronach. Słuchajcie, ta książka ma wszystko, co powinno stanowić o ciekawej lekturze bo i zagadka kryminalna, i barwne czasy Jagiellonów, i ciekawi bohaterowie. I co? No i nie chce się wierzyć, że jest tak słabo. Powieść toczy się na Wawelu, w okresie świąt Bożego Narodzenia roku 1519. Dochodzi tam do morderstw a w sprawę ustalenia ich sprawcy angażują się Catherine Sanseverino, nadzorująca dworki królowej oraz Sebastian Konarski, młodszy sekretarz króla. Co na plus? Po pierwsze, fajnie opisane tło historyczne. Spacery po Wawelu, posiłki, stroje, protokół. Potrafi być klimatycznie. Nie sposób nie zauważyć, że autorka ma dużą wiedzę i do książki się przygotowała. Po drugie, dobre tłumaczenie Aliny Siewior-Kuś. Książkę płynnie i lekko się czyta. Co na minus? Całość wypada płytko, nijak, nie dane mi było się zaangażować, emocji nie wzbudziło. Coś tu nie poszło… Ot, taka lektura na dwa wieczory, która nic nie wniosła, miejscami nużyła, do której nigdy nie wrócę, a i drugą częścią nie jestem w najmniejszy sposób zainteresowana.