Chłopak znikąd. Niepokorni. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 01.2020)

W styczniu poznałam Dziewczynę z ogrodu, czyli pierwszą część cyklu Niepokorni. Dziś napiszę kilka słów o drugiej odsłonie cyklu, o Chłopaku znikąd. Niektórzy może zastanawiają się, że jednak sięgam po książki dla młodzieży. Owszem czytam, ale nie tak często jak kiedyś. Chłopaka znikąd miałam w planach od momentu gdy zamknęłam wcześniejszą książkę Anki Sangusz. Czy druga część również mi się spodobała? Czy nadal byłam zainteresowana tym, co dzieje się z bohaterami tego cyklu? Los z nich zadrwił. Myśleli, że są sobie przeznaczeni. Dziewczyna z ogrodu i chłopak znikąd. Czy zranione serce dziewczyny wybaczy? Czy on jest wart drugiej szansy? Anka Sangusz stawia odważne pytania, miej odwagę sięgnąć po odpowiedzi. Kacper sam podjął decyzję za nich. Nie dał szansy Kamili, by o niego walczyła. Postanowił rozstać się z dziewczyną, którą pokochał całym sercem. Zostawił ją by chronić. Tylko czy porzucona Kama będzie w stanie zrozumieć postępowanie Kacpra? Jej serce rozpadło się na tysiąc kawałków. Widok chłopaka rani, ale nie zdaje sobie sprawy, jak cierpi Kacper. Bohaterowie książek Anki Sangusz zbliżają się do dojrzałości. Już niedługo skończą osiemnaście lat. Jednak tak dziewczyna z ogrodu, jak i chłopak znikąd zmuszeni byli dorosnąć wcześniej niż ich rówieśnicy. Musieli nauczyć brać odpowiedzialność za swoje działania, ale i za innych (zwłaszcza Kacper). Dziewczyna z ogrodu opowiadała nam o rudowłosej Kamili. Chłopak znikąd bardziej skupia się na Kacprze i jego pokręconym życiu. Przyszłość Kacpra powraca w jeszcze mroczniejszych odcieniach, na jaw wychodzą rodzinne grzechy, czy chłopak zdoła ochronić wszystkich, których kocha? Kacper musi pamiętać, że każda decyzja niesie konsekwencje. Niektórych nie da się cofnąć… Kacper nie miał w życiu lekko. W strasznym wypadku stracił matkę, a jego kuzyn zapadł w śpiączkę. Ojciec chłopaka odbywa karę więzienia, ale wcześniej nie potrafił zachowywać się jak mąż i ojciec. Teraz za błędy ojca musi odpowiadać właśnie Kamil. Zbyt dużo tego wszystkiego, jak na barki młodego człowieka, który powinien wieść bardziej nieodpowiedzialne życie. To teraz jest czas na podejmowanie szalonych decyzji, a nie na odpowiedzialne zachowanie, niczym dorosły. Ale życie nie jest sprawiedliwe. Kacper nie może żyć bez Kamili i gdy tylko pojawia się okazja znów zbliża się do dziewczyny. Tego czego od niego chce Kamila wydaje się proste, ale Kacper ma z tym problemy. Chodzi o szczerość. Nastolatek nie zdaje sobie sprawy jak wiele może powiedzieć Kamili. Nie wie ile ona wytrzyma i czy go nie zostawi. A tego by nie zniósł. Ciężar gatunkowy jego sekretów jest wielki, ale po przeanalizowaniu sytuacji Kacper otwiera się powoli przed ukochaną. On ukrywa swoją przeszłość. Ona za wszelką cenę chce ja odkryć. Czy ich uczucie okaże się wystarczająco silne? Czy przetrwa trzęsienie ziemi? Chłopaka znikąd, moim zdaniem, dopadła klątwa drugiego tomu. Dziewczyna z ogrodu była lepszą książką i lepiej się ja czytało. W tej części jest za dużo tulenia, całowania i wyzwania sobie uczuć. Zrobiło się za słodko. Co prawda równoważą ten miód różne zawirowania i problemy, ale jednak. Przyjdzie teraz czekać na trzeci tom, mając nadzieję, że będzie bardziej interesujący. Mimo tego Chłopaka znikąd czyta się bardzo szybko. W sumie to mknie się przez kolejne kartki, a lektura zajmuje bardzo mało czasu. Książka wbrew temu, że jest dla młodzieży niesie z sobą wiele mądrości. Dotyka problemów dorosłych. Bardzo często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że młodzi ludzie też borykają się z podobnymi problemami, i że nie potrafią sobie z nimi radzić w pojedynkę. Warto przeczytać obie książki żeby zrozumieć, że w podobnych sytuacjach bardzo przydaje się druga osoba godna zaufania. Na zakończenie przytoczę słowa mojej wirtualnej przyjaciółki: Nie tylko nastolatki To czytają! Nastolatki z VAT-em też!

Zaufanie, od niego tak wiele się zaczyna i z jego powodu równie dużo kończy. Jednocześnie niezwykle mocne i nadzwyczaj kruche, podobnie jak i miłość. Ona daje siłę, dzięki niej marzenia są barwniejsze, a codzienność nabiera nieznanych do tej pory emocji. Jednak bywa także bolesna, staje się czasem rozczarowaniem i prowadzi do podejmowania błędnych decyzji. Zaufanie i miłość, bez siebie nie maja racji bytu, ale kiedy się uzupełniają pozwalają przenosić góry i patrzeć na świat z nadzieją. Bycie znikąd i poszukiwanie domu jest bolesne, a kiedy wydaje się, że wreszcie wszystko jest na dobrej drodze sekrety burzą nadzieję na lepszą przyszłość. Ale czy tak musi być? Kacper podjął decyzję w swoim i Kamili imieniu, wydawała się najlepsza, lecz czy taka faktycznie jest? Dni, które spędzili razem pozwoliły chłopakowi zapomnieć o tym, co było i być tym takim samym jak jego rówieśnicy. Dlaczego więc odsunął się od kogoś kogo kocha? Wybór jakiego dokonał zranił kogoś mu bliskiego i jego samego, czy skrywane przed wszystkimi tajemnice zatriumfują? Kamila ma prawo pójść własną drogą, lecz nie tak łatwo odwrócić od kogoś kto stał kimś więcej niż tylko człowiekiem pojawiającym się znikąd i uciekającym wciąż od czegoś, co kładzie się cieniem nie tylko na nim. Czasem trzeba zawalczyć o szczęście wbrew przeszłości, teraźniejszości oraz samemu sobie … Los daje, los odbiera, lecz niekiedy można wyrwać mu szansę na przyszłość, o jakiej bano się marzyć. Dorosłym wydaje się, że dostrzegają to, co inni starają się ukryć przed nimi, jednak często na ich oczach rozgrywa się prawdziwy dramat, lecz iluzja normalności jest najlepszym kamuflażem by go ukryć. Anka Sangusz w drugiej części cyklu Niepokorni daje czytelnikom kontynuację opowieści i sporo momentów do refleksji. Jej książka to nie tylko wspaniała lektura dla młodych czytelników, ale podtrzymując swoją wcześniejszą opinię twierdzę, że pozostali znajdą w niej również historię dla siebie. Co więcej nowa perspektywa sprawia, iż jest to książka dla wszystkich, pomimo że starsi bohaterowie są drugoplanowi, to ich osoby na równi z młodszymi są osią akcji. Pisarka pokazuje ile znaczą więzy pomiędzy ludźmi nawet jeśli są one źródłem bólu, jak ważna jest rodzina, ile może dać wsparcie przyjaciół oraz jak trudno powiedzieć o tym, co poraniło człowieka. Nie dają o sobie zapomnieć także postacie z tła, ich osoby kładą się cieniem na pierwszoplanowych oraz ilustrują wpływ przeszłości, o jakiej nie da się zapomnieć, chociaż pragnie się tego z całego serca. Anka Sangusz odsłania przed czytelnikami historie ludzi wchodzących w dorosłość i zmuszonych zmierzyć się z problemami, przerastających tych, którzy powinni być dla nich oparciem, wzorem i przede wszystkim podać pomocną dłoń. Ich poszukiwanie własnego miejsca w świecie, jaki do tej pory zdążył ich rozczarować i pokazać się od jak najgorszej strony, pełne jest pułapek, rozdrapywania starych blizn i robienia dobrej miny do złej gry. „Chłopak znikąd” to przede wszystkim opowieść o młodym mężczyźnie, który uczy się na nowo czym jest zaufanie i miłość oraz wiara drugiego człowieka w niego. Kolejne maski miały chronić wrażliwego chłopca, a stały się murem oddzielającym od tych, którzy dostrzegają w nim kogoś kim jest w rzeczywistości. Autorka jak mało kto umie przekazać emocje buzujące w bohaterach oraz to jak przekładają się na ich wybory, warstwa po warstwie odsłania przed czytającymi ich prawdziwe „ja” oraz źródła tego, co nimi kieruje. Druga część cyklu Niepokorni nie pozwala pozostać obojętnym, lecz wciąga czytelnika w opisywaną historię i sprawia, że staje się kimś więcej niż jedynie biernym obserwatorem.

Na początek zacznę trochę ogólnie. "Chłopak znikąd" według mnie jest z pogranicza literatury młodzieżowej i newadult. Kamila i Kacper oraz pozostali bohaterowie mają po 18 lub prawie 18 lat, planują swoją przyszłość, zaczynają dostrzegać wszystko z szerszej perspektywy. Przewidują, co będzie i co może się stać. Niewątpliwym plusem tych książek jest to, że pierwszy tom był napisany z perspektywy bohaterki, a ten z perspektywy bohatera. Dzięki temu lepiej poznajemy odczucia i przemyślenia Kamili i Kacpra oraz ich odmienne problemy. A teraz skupię się tylko na tym tomie. Na początek mam do Was pytanie, czy bylibyście w stanie wziąć odpowiedzialność za błędy popełnione przez dorosłych? Przez osoby, które teoretycznie powinny być za nas odpowiedzialne? A dlaczego o to pytam? A no dlatego, że ten tom bardzo dużo mówi o odpowiedzialności za drugiego człowieka. Opowiada o błędach popełnionych przez rodziców, których skutki odczuwają dzieci. Właśnie w takiej sytuacji znalazł się Kacper, który bardzo szybko musiał dorosnąć. Nie miał przy sobie najbliższych, w młodym wieku został sam. Teraz ma prawie 18 lat musi troszczyć się o młodszą siostrę oraz chronić swoją ukochaną. Mimo młodego wieku spłaca dług zaciągnięty przez ojca, który sam nie jest w stanie tego zrobić. Wspomnę, że te zadłużenie jest dość nieoczywiste i ma drugie dno. Spłata zobowiązań wiąże się z ogromnym niebezpieczeństwem, a to sprawia, że Kacper musi nie tylko zapewnić swoim dziewczynom bezpieczeństwo, ale musi kierować się rozwagą i załatwić sprawy tak, żeby nie zaważyły negatywnie na przyszłości ich wszystkich. "Chłopak znikąd" skrywa niebezpieczne tajemnice, a te wszystkie niedopowiedzenia i sekrety sprawiają, że relacja z Kamilą jest dość niepewna. Lata spędzone w domu dziecka sprawiają, że bohater ma problem z zaufaniem. Sądzi, że ze wszystkim musi radzić sobie sam. Czy Kamila sprawi, że Kacper zrozumie, że nie jest w tym wszystkim sam? Tego Wam już nie zdradzę. Książkę czyta się bardzo szybko. Znajdziemy w niej wiele zwrotów akcji, a o to w tym chodzi, żeby dużo się działo i bohaterowie nie mieli za łatwo. W książce tej znajdziemy miłość, przyjaźń, lojalność, poświęcenie, determinację w osiągnięciu celu, ale też niebezpieczeństwo. Motyw bursztynów - bardzo pozytywnie zaskakujący, przynajmniej według mnie 😄 Jedynym minusem tej książki jest twarz na okładce, trochę jest za ciemna, ale to właściwie szczegół, bo nie ocenia się książki po okładce :) Czekam już na trzeci tom - myślę, że "Tych dwoje" przybliży nam losy innych bohaterów, których poznaliśmy w pierwszym i drugim tomie. Coś czuję, że będzie się działo, bo to dość charakterne postacie. Polecam Wam tę serię i nie myślcie sobie, że skierowana jest tylko dla nastolatek.

Historia dziewczyny ogrodu i chłopaka znikąd trwa. W tym tomie poznajemy historię z perspektywy Kacpra. Jak już wiadomo po pierwszej części mam on duże problemy. Chce mieć szczęśliwą rodzinę, ale jego życie nie należy do najłatwiejszych. Bierze ogromną odpowiedzialność za błędy dorosłych i mimo swojego młodego wieku musi szybko dojrzeć. Kacper ma u swojego boku dziewczynę, która jest tą wyjątkową. Powieść ma zaledwie 250 stron, mniejszy format niż reszta moich książek i dużą czcionkę, więc czyta się ją szybko i jest dosłownie na parę godzin. Fabuła skupia się na dwójce głównych bohaterów i ich problemach. Trudności, z jakimi się zmagają, nie należą do najprostszych, trzeba dużo nerwów i cierpliwości, aby sobie z nimi poradzić. Brakowało mi wątków pobocznych. Kacper i Kamila spotykają się ze znajomymi, mają swoje życie towarzyskie, ale ciągle skupienie jest na problemach, które oboje mają. Miałam czasami dość tych dwójki, chciałam poznać coś, poza tym z czym się zmagają. Kacper to odpowiedzialny młody chłopak, który zrobi wszystko dla swojej młodszej siostry. Przeżyw wydarzenie, które nim wstrząsnęło i przyniosło traumę. Staje się opiekuńczy nie tylko względem siostry, ale także Kamili. Kamila to szara myszka, nie spodziewała się, że pozna takiego chłopaka, w którym się zakocha. Chce być wsparciem dla ukochanego. Przewidywalność to słowo, które charakteryzuję tę książkę. Spotkałam się już z wieloma takimi historiami, opartymi na podobnych schematach. Dlatego tajemnice i zwroty akcji nie były dla mnie niczym szczególnym. Powieść, którą przeczytałam, zanim zapoznałam się z tą lekturą, była fenomenalna, miłosna historia dwójki młodych ludzi. Podobne klimaty, ale moje wrażenia całkiem inne. Widzę to, że ta książka może się podobać. Sądzę, że gdybym przeczytała ją wtedy, gdy zaczynałam więcej czytać, czyli na przełomie 12-13 lat to byłabym zachwycona. Wtedy takie książki mi się podobały.