Ból (okładka  miękka, wyd. 05.2023)

Przyznam szczerze, że już od bardzo dawna nie miałam okazji przeczytać tak dobrej książki, jednocześnie zawierającej w sobie tak wiele bólu. Główna bohaterka powieści Iris całe życie doświadcza naprawdę wiele. Iris cierpi zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Ból fizyczny jest skutkiem zamachu, natomiast ból psychiczny ma głębokie podłoże. Sądzę, że przez lata bardzo mocno nawarstwiało się to w jej głowie. Począwszy od trudnego dzieciństwa, jej relacji z Ejtanem, udziału w zamachu, a skończywszy na jej relacji z dziećmi i mężem. W chwili gdy ją poznajemy, jej życie pozornie wydaje się być dobre, jednak pewne niewidoczne mury zaczynają się kruszyć. Przypadkowe spotkanie jej pierwszej miłości, powoduje szereg zmian. Nie do końca jest jasne, w jakim kierunku dąży Iris. Na pierwszy rzut oka, na głównym planie znajduje się jej relacja z jej młodzieńczą miłością - Ejtanem. Jednak sądzę, że jest to jedynie impuls do przepracowania obaw i lęków jakie posiada. Kiedy kilkadziesiąt lat temu Ejtan porzucił Iris, było to dla niej zbyt bolesne. Była Ona w stanie zrobić dla Niego wszystko, mimo młodego wieku, jej uczucia i zaangażowanie były niezwykle dojrzałe. Była obecna przy wielu najtrudniejszych momentach Ejtana, po to by ostatecznie On ją porzucił. Ejtan był dla niej całym wszechświatem, natomiast Ona była dla Niego przypomnieniem o najgorszych momentach. Shalev w wybitny sposób ukazuje wewnętrzne rozdarcie Iris. Bohaterka dojrzewa na naszych oczach. Mierzy się ze swoimi traumami, staje twarzą w twarz z lękiem przed porzuceniem, ma także realne problemy rodzinne. Przedstawiony obraz izraelskiej rodziny pokazuje nieco inne realia życiowe, dzieci Iris odbywają służbę wojskową, Ona sama jest ofiarą zamachu, dla przeciętnego czytelnika jest to więc kulturowa wycieczka.

Za mną dość dziwna przygoda z literackim Bólem i izraelską autorką wielokrotnie nagradzaną i docenianą. Dlaczego dziwna? Bo jeszcze nigdy dotąd nie doświadczyłam tak intensywnego zachwytu, po którym nastąpił ogromny spadek w dół. Opowieść o ranach miłości, które może wyleczyć wyłącznie ten, kto je zadał, o miłosnym kryzysie i przebudzeniu z wieloletniego letargu przypomina typowy dramat rodzinny. Poza tytułowym bólem mamy tu wszystkiego po trochu. Motyw przewodni odnalezienia starej miłości na którym autorka zbudowała całą pierwszą połowę powieści niespodziewanie ewoluuje. Gdy na scenę wkracza epizod dotyczący uwikłania córki w sektę, wątek miłości i bólu zostaje natychmiastowo ucięty. To nie jedyna kwestią, która mi nie zagrała, bo równie trudno było mi utożsamić się z główną bohaterką. Iris w jednej chwili traci głowę dla dawnej miłości, lecz dzięki walce o córkę nieco odzyskuje w moich oczach swój nadszarpnięty wizerunek. Zakończenie urwane, pozostawiającą wiele sferze domysłów, niezbyt oczekiwałam takiego finału, ale literatura rządzi się swoimi prawami... Tutaj sprawdza się zasada - im dalej, tym gorzej. Zachwycić może niezwykły styl, powieść wypełniają obfitość uczuciowych doznań, drobnych gestów, każde uczucie zostaje tu nazwane i zyskuje nowe brzmienie, wiele przemyśleń w niej zawartych jest niezwykle cenne. Jednak po tak nagradzanej powieści oczekiwałabym nieco więcej.

🏜️🏘️ ,,Jeśli się kogoś kocha, odczuwa się jego ból". (fragment powieści) ° Codzienne życie Iris zakłóca nagły powrót silnego bólu, który towarzyszył jej jeszcze na długo po tym, jak została ranna podczas ataku terrorystycznego przed dziesięcioma laty. Gdy udając się po pomoc spotyka swoją dawną miłość, jej życie wywraca się do góry nogami. Musi zdecydować czy zaryzykuje wszystko dla perspektywy ponownego szczęścia, zadając przy tym ból swoim najbliższym. ⏳🌥️ ,,Ból" to klimatyczna, napisana pięknym językiem historia o kobiecie, przed którą pojawia się szansa powrotu do dawnego ukochanego. To również portret rodziny zniszczonej przez tragiczne wydarzenie oraz fakt, że nie została ona zbudowana na uczciwych fundamentach. Akcja książki toczy się bardzo spokojnie, a tym, czego jest w niej najwięcej, są przemyślenia głównej bohaterki na temat miłości, rodziny i wpływu przeszłości na teraźniejszość. Kierunek, jaki obrała autorka przy zakończeniu tej historii, był zgody z moimi oczekiwaniami, ale odczuwam lekki niedosyt, bo mam wrażenie, jakby ktoś wyrwał mi z książki kilka ostatnich stron. Choć szczerze mówiąc nie polubiłam żadnej z głównych postaci, było coś naprawdę magnetycznego w tej historii, co sprawiało, że chciałam czytać ją dalej. 💛✨

Nie tak dobra, jako pozostałe książki Autorki, jednak to w dalszym ciągu wspaniała literatura. Zeruya Shalev potrafi w niezwykły sposób opisywać ludzkie emocje, budując z nich jednocześnie jakiś rodzaj napięcia, trudny czasem do określenia, ulotny wręcz, a jednak Jej książki zawsze "zostają z czytelnikiem". Językowo jak zwykle majstersztyk (brawa dla Tłumaczki).