Boginie (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

Nastawiona byłam na dobrą lekturę i się nie zawiodłam. Po „Pacjentce”, która bardzo mi się podobała, wiązałam z kolejną książką tego autora duże nadzieje. Ponownie autor fantastycznie opowiada historię, trzymając czytelnika w napięciu, naprowadzając na różne tropy tak, że ciężko podejrzewać jedną konkretną osobę od samego początku. Czytając kolejne rozdziały miałam co chwilę kogoś innego na tapecie. „To on, to na pewno on.”; „O nie, to chyba jednak tamten” i tak cały czas. Musiałam się pogłowić, a lubię, gdy przy thrillerze mam tak mieszane uczucia co do głównego podejrzanego. W niektórych książkach mam wrażenie że wiadomo od samego początku. I wtedy taka książka zwyczajnie mnie szybko nudzi. Tu się nie nudziłam, a i chciałam jak najszybciej dotrzeć do końca by dowiedzieć się kto za wszystkim stoi. Muszę przyznać, że pod koniec miałam już swoje podejrzenia (które okazały się trafne w pewnym stopniu), ale nie tego się spodziewałam, więc dodatkowy plus za to, że naprawdę do końca ciężko rozgryźć bohaterów. Boginie to elitarna, niewielka grupa studentek, które zrzesza profesor Edward Fosca, wykładający na Uniwersytecie Cambridge. Do tego stowarzyszenia należą naprawdę piękne, mądre i dobrze usytuowana młode dziewczyny. Profesor zaś jest przystojnym, charyzmatycznym, podziwianym przez studentów wykładowcą, na którego zajęciach wszystkie krzesła są zajęte. Gdy ginie Tara, jedna ze studentek, jedna z Bogiń, na uczelnie powracała była studentka – Mariana. Jest ona ciotką Zoe – przyjaciółki Tary. To ona właśnie, na własną rękę, próbuje rozwikłać zagadkę, kto jest mordercą. Sama jest terapeutka grupową, więc wykorzystuje swoje umiejętności by rozgryźć profesora Fosce, którego uważa za mordercę. Krótko po jej przybyciu ginie kolejna z Bogiń, więc Mariana rozpoczyna, wręcz obsesyjne śledztwo. Czy uda jej się dowieść, że to Edward Fosca jest mordercą? A może jednak nie ma racji, być może mordercą jest ktoś inny? Portier Moris? A może Fred, który pomaga jej w śledztwie i jednocześnie próbuje jej udowodnić, że kiedyś zostanie jego żoną? A może to jedna z Bogiń morduje swoje koleżanki? W czasie gdy Mariana przebywa na terenie Cambridge światło pada na różne postacie. Winny może być każdy, bo każdy ma jakiś związek ze sprawą. Zdecydowanie jeden z lepszych thrillerów psychologicznych jakie czytałam. Szczerze polecam.

Po pierwszej książce Autora, “Pacjentce”, która niesamowicie mnie zawiodła i po której czułam się oszukana, zwyczajnie ciężko było mi nie mieć obaw przed lekturą. Niestety, wszystkie niepokoje, jakie miałam w sobie względem tej książki się sprawdziły. Dwa słowa, które jako pierwsze przyszły mi do głowy po skończeniu książki to chaos i dezorganizacja. Być może Autor w głowie miał to zaplanowane całkiem sprawnie i znośnie, ale przy przelewaniu na papier ewidentnie coś się nie udało. Zaczęło się od bardzo nierównego tempa - przez trzy czwarte książki niby dzieje się dużo, a tak naprawdę niewiele. Ostatnie strony wydawały mi się niedopracowane, pisane na szybko i na wariata. Może delajn gonił i trzeba było coś wymyśleć? Fabuły zbytnio nie chcę streszczać, bo sam opis książki wiele zdradził. Chociaż zupełnie nie rozumiem przekonania Mariany o tym, że wspomniany w opisie profesor Fosca jest mordercą. Ta obsesja zbudziła się w bohaterce w mojej opinii zbyt szybko, zbyt dynamicznie. Przykro mówić, ale również motyw dokonanych zbrodni stał się dla mnie jasny gdzieś po dziewięćdziesięciu stronach i muszę przyznać, że czytałam “Boginie” mając nikłą nadzieję, że się pomylę.Autor przedstawił to niezwykle czytelnie, uwypuklając zachowania bliskiej Marianie osoby. Swoją drogą, czy tylko dla mnie Mariana była strasznie irytująca, a przy tym nijaka? Szczerze mówiąc, nie było mi jej żal - ta żałoba po Sebastianie była taka...wymizerowana. Trochę nie rozumiem umieszczenia wątku Henry’ego w tej historii. Nie wnosił on w mojej opinii nic do głównej nici fabularnej (a mógłby zostać całkiem ciekawie rozpisany w innej książce - jako przykład tego, jak zaburzenia psychiczne wpływają na postrzeganie człowieka, i jak zwykłe przywiązanie do człowieka może przerodzić się w stalking i igranie z ogniem). Po raz kolejny - tak jak było to w “Pacjentce”, bohater, który nie radzi sobie z własnymi demonami, pomaga innym. Dobrze o tyle, że Mariana chociaż przerwała terapię grupową, którą prowadziła, na czas swojego samozwańczego śledztwa. Tak naprawdę jedyne, co mi się podobało w tej książce, to elementy związane ze starożytną grecką mitologią. Chciałam dobrze,dać Michaelidesowi drugą szansę. Nie wyszło i niewiele na to poradzę.

To książka, przez którą się płynie - bardzo przyjemna i ciekawa, jednak miała kilka minusów. Według mnie nieco słabsza od „Pacjentki”, ale nadal warta przeczytania. Doceniam wątki psychologiczne oraz te związane ze starożytną Grecją i ciekawe zakończenie.

https://zahorkruksowana.pl/2022/02/11/boginie-alex-michaelides-recenzja/ „Boginie” są kolejną powieścią Alexa Michaelidesa po bestsellerowej „Pacjentce”. Jak tylko przeczytałam, że będzie jego nowa powieść wiedziałam, że znajdzie się w mojej biblioteczce. Liczyłam, że będzie tak dobra jak jej poprzedniczka. Oczywiście nie pomyliłam się. Mariana Andros jest terapeutką grupową. Pomaga innym zmierzyć się z ich własnymi problemami, z ich „demonami”. Jest to po części terapia dla niej samej. Niedawno straciła męża Sebastiana, który utonął podczas ich wspólnych wakacji na greckiej wyspie Naksos. Co więcej, Mariana zaczyna zdawać sobie sprawę, że jeden z jej pacjentów Henry zaczyna ją prześladować. Życie Mariany wywraca się do góry nogami po telefonie jej siostrzenicy. Zoe jest studentką Uniwersytetu Cambridge, gdzie znaleziono zwłoki jej przyjaciółki Tary. Mariana postanawia pomóc dziewczynie i rusza do Cambridge. Przyjeżdża do miejsca, gdzie poznała swojego męża i w którym spędzili najpiękniejsze chwile. Teraz, w miasteczku akademickim grasuje morderca. Jednym z podejrzanych jest profesor Edward Fosca. Wkrótce ginie kolejna osoba. Mariana zaczyna bawić się w detektywa, za wszelką cenę chce złapać mordercę. Staje się to wręcz jej obsesją. Czy Edward Fosca jest rzeczywiście mordercą? A może jest nim Henry, który przybył do Cambridge za swoją terapeutką? „Pacjentka” jest genialnym thrillerem psychologicznym. „Czuć” w niej własne doświadczenia autora, doświadczenia, które przelał na papier. Jak można przeczytać w jego biogramie, Alex studiował psychoterapię i przez dwa lata pracował na oddziale psychiatrycznym. Czytelnicy mogą się tylko cieszyć, że zdecydował się po raz kolejny na taki krok, czyli na napisanie tak rewelacyjnej powieści. Książka jest świetna, czyta się ją niesamowicie szybko. Każda kolejna strona pochłania coraz bardziej czytelnika. Historia, którą opowiada autor trzyma w napięciu do ostatniej strony, a zakończenie zwala dosłownie z nóg. Czytelnik może wczuć się w atmosferę panującą na uniwersytecie, a także w problemy i tajemnice bohaterów. Alex pochodzi z Cypru. Jak sam wspomina w jednym ze swoich wywiadów greckie mity można „spotkać” wszędzie na Cyprze. Już będąc trzynastoletnim chłopcem Alex zapoznał się z nimi, z kulturą grecką, a zwłaszcza z historią Alkestis. Alkestis była żoną tesalskiego króla Admeta. Zgodziła się umrzeć za swojego męża, przedłużając mu tym samym życie. Michaelides uważa, że grecka mitologia potrafi przemówić do każdego. Oczywiście, jego zainteresowanie mitami i greckimi tragediami widać w „Boginiach”. Już sam tytuł książki przywołuje na myśl Grecję. Również jego bohaterowie są związani z tym pięknym krajem. Profesor Edward Fosca, który wykłada grecką tragedię, jest niczym grecki bóg dla swoich studentek. Niektóre nawet utworzyły pewne tajne stowarzyszenie zwane Boginiami. Sala zaś podczas jego wykładów pękała w szwach. Główna bohaterka Mariana urodziła się i wychowywała w Grecji. Jeśli ktoś szuka książki z niesamowitym i zaskakującym zakończeniem, to ta książka jest dla niego. Mam nadzieję, że będzie kolejna powieść tego autora. Boginie polecam!!!

Wiele niepotrzebnych elementów, które nie pchały fabuły do przodu oraz postaci, które nic nie wnosiły do historii. Ogólnie dosyć logiczny koniec, dyskretnie wplatane wskazówki, dzięki którym można było się domyślić finału. Szybko się czyta, nie jest to książka ani zbyt dobra ani zbyt zła. Idealna na jakiś leniwy wieczór.

Po ,,Pacjentce" nie mogłam się doczekać kolejnej książki, ale troszkę się zawiodłam - o ile cała fabuła była bardzo w porządku, podobało mi się też delikatne nawiązanie to poprzedniej historii, to zakończenie totalnie mnie rozczarowało i nie zszokowalo - niby miało być zaskoczenie, ale jakoś średnio to do mnie trafiło.

Zaskakujące zakończenie. Oczywiście podejrzewałam , że kto inny zabił. Czytelnik ma zawsze swoje typy i podejrzenia, na które trochę kieruje autor, by potem dac sie calkowicie zaskoczyć i dlatego tak lubie tego typu powieści. Czyta sie lekko i szybko.

"Boginie" to historia rozgrywająca się w środowisku akademickim, wokół greckich tragedii. Dana powieść również nieco przebiega jak klasyczna tragedia, suspens jest niezwykle dobrze skonstruowany. Nie można jej na pewno odmówić elementu zaskoczenia.

Cóż, książka przeczytana w 1 dzień . Czuję niedosyt. Oczekiwania miałam większe, choć autor zaskoczył mnie na sam koniec, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Ogólnie polecam. U mnie w rankingu ma 4/5. Pozdrawiam

Spodziewałam się ksiazki tak dobrej jak „Pacjentka” niestety rozczarowanie ogromne! Nieskładne zdania powtarzające się w kółko teksty prosta historia żadnych emocji w czasie czytania byle dotrwać do końca. Szkoda czasu.