Biały wróbel (okładka  miękka, wyd. 07.2018)

Arleta jest bohaterką, która mimo swojej irytującej czasem upartości, wzbudziła moją sympatię. Po raz pierwszy spotkałam się z sytuacją, gdy jakikolwiek bohater okazał się być Hybrydą, a już w ogóle pierwszy raz miałam do czynienia z powieścią, której akcja chwilami toczy się w domu samego Szatana. Bohaterowie drugoplanowi jakich tu spotykamy, to również ciekawe osobowości. Tak zwane Żywiołaki, których moce opierają się na, nazwijmy to, "rządzeniu" różnymi żywiołami. Są to żywioły: ziemi, powietrza oraz wody. Arleta jako Hybryda Lodu, ma w swoim posiadaniu moce zarówno powietrza jak i wody. Jeśli chodzi o fabułę powieści, to jest ona naprawdę intrygująca. Jak wspomniałam wcześniej, pierwszy raz spotkałam się z tym, by akcja jakiejkolwiek książki toczyła się również w Królestwie Podziemia. Myślę, że jest to coś świeżego, co każdemu miłośnikowi fantastyki młodzieżowej przypadnie do gustu. Jedyną rzeczą, jaką spotkamy tutaj i spotkamy WSZĘDZIE, jest walka dobra ze złem. Ale nie myślcie sobie, że to będzie dokładnie to samo. Autorka wpadła na tak genialny pomysł, że trochę zakręciła tutaj losami bohaterów, aż wyszło coś, czego totalnie się nie spodziewałam i co mnie naprawdę poruszyło. Podczas czytania całkowicie zapomniałam, że trzymam w rękach książkę polskiej autorki. Polskiej autorki, która pisze tak dobrze, że mogłabym ją pomylić z którąś autorką zagranicznych bestsellerów. Choć chwilami coś nie do końca mi grało, to jednak jest to powieść, która zdecydowanie zasługuje na rozgłos. Coś nowego, coś świeżego, co z pewnością spodoba się każdemu fanowi tego gatunku. Wiem, że się powtarzam, ale nie umiem znaleźć innych słów. Ta książka jest po prostu bardzo dobra i mam przeogromną nadzieję, że będzie mi dane przeczytać coś jeszcze autorstwa pani Kusz.

Arletcie od dawna towarzyszył Strach. Zawsze był obecny w jej życiu. Ślizgała się po nim wzrokiem nie widząc go, ale on był. Był przy niej, gdy ogień strawił całe jej dotychczasowe życie. Pochłonął dom, bliskich, których kochała, a także część jej samej. Osamotniona i zrozpaczona dostaje kolejną szansę na normalne ludzie życie. Trafia do francuskiej gotyckiej rezydencji do dalekich krewnych, gdzie na nowo uczy się żyć. Kuzynki stają się jej najbliższymi przyjaciółkami i chociaż wciąż odczuwa ból po stracie, zaczyna normalnie żyć na swój sposób. Jednak nie dane jest jej spokojne ludzkie życie. Kiedy przychodzi czas, dziewczyna poznaje legendę o Żywiołach. Odkrywa prawdę o swoim pochodzeniu i misji, którą musi wypełnić. Arleta jest ostatnią Hybrydą Lodu. Musi zrobić wszystko, by opanować swoje moce, nie wpaść w ręce Szatana, dla którego jest cenna niczym drogocenna perła i ratować się przed potępieniem, a także dobrze wybrać stronę w toczącej się wojnie. A do tego poznaje swój własny Strach, który jest dla niej już nie tylko przekleństwem. Musicie przyznać, że okładka książki jest zachwycająca. To właśnie ona przede wszystkim mnie zachęciła do przeczytania historii. Taka subtelna.. Do końca nie wiedziałam czego się po niej spodziewać, ale wciągnęłam się już od samego początku. Opis pożaru, był taki zupełnie inny niż można było się spodziewać. Wszystko sprowadziło się do jednego- Strachu. Później, bywały momenty, że trochę coś mnie irytowało, ale tylko chwilę, bo później znowu porywały mnie cudowne opisy i niezwykłe miejsca. Autorka posiada niesamowicie barwny język i lekki styl, przez co powieść czyta się bardzo przyjemnie, a kolejne strony tylko podsycają ciekawość.

Zazwyczaj nie czytam jednej książki dwukrotnie, jednak w tym przypadku stało się inaczej. Po raz pierwszy zetknęłam się z dziełem Gabrieli Kusz, gdy publikowała je na pewnym portalu internetowym. Mając w pamięci, że wtedy tekst przypadł mi do gustu, postanowiłam przeczytać jego wydaną wersję. I mogę przyznać z pełną świadomością, że decyzji tej nie żałuję. W ostatnich latach literatura z nurtu fantasy dla młodzieży przeżywa swój renesans. Bez trudu możemy wyszukać na półkach księgarni książki opowiadające o nastolatkach posiadających nadprzyrodzone moce, obcujących ze stworzeniami nie z tego świata. Coś dla siebie znajdzie zarówno fan wampirów, wilkołaków oraz magii. Czy możliwym jest stworzenie czegoś choć trochę oryginalnego, kiedy konkurencja jest tak wielka? Gabriela Kusz pokazuje, że tak. Powieść „Biały wróbel” przybliża nam losy Arlette – młodej dziewczyny, która w swoim nastoletnim życiu zdążyła już przeżyć ogromną tragedię: kilka lat wcześniej straciła podczas pożaru całą rodzinę. Kiedy wydaje się, że nastolatka odnalazła się w nowym życiu, otoczona dostatkiem, a także miłością nowej opiekunki – Camille oraz jej córki Odette, podczas swojego przyjęcia urodzinowego poznaje chłopaka, za sprawą którego zepchnięty na bok strach z jej koszmarów wraca w całkowicie realnej formie. Zmuszona do walki o bezpieczeństwo własne i najbliższych, Arlette poznaje świat, o którego istnieniu nie miała wcześniej pojęcia. Odkrywa także prawdę o sobie, swojej utraconej rodzinie i Strachu, który od lat nawiedzał ją w snach. Gabriela Kusz z powodzeniem stworzyła historię opowiadającą o poznawaniu siebie, o przezwyciężaniu determinującego dużą część życia strachu, ubierając całość w szaty horroru paranormalnego utrzymanego w gotyckich klimatach. Do ostatnich wersów towarzyszy nam nuta tajemnicy, niedopowiedzenia i dreszczyk emocji. Obserwujemy walkę sił dobra i zła, gdzie nie zawsze białe jest białym, a czarne czarnym. Często te kolory mieszają się ze sobą w odcieniach szarości. „Zaparło mi dech w piersiach. Nie byłam w stanie choćby drgnąć. Czułam się, jakbym zamroziła swoim chłodem samą siebie, własne serce i krew. Właśnie dowiedziałam się, kim jest osoba, która podarowała mi pozytywkę. Wiedziałam już, kim jest osoba, która napisała do mnie ten list. Wiedziałam, kim jest Feu. Mój Ogień. Mój Strach. Przyszedł po mnie…” Bohaterowie zostali całkiem dobrze wykreowani. Każdy z nich posiada własny, odrębny charakter, sposób bycia, czy mówienia. Ich zachowania i wybory w większości przypadków są logiczne. Co prawda, w początkowych rozdziałach nie przypadła mi do gustu główna bohaterka. Wydawała mi się trochę na siłę oziębła, irytowała mnie swoim sposobem bycia, na szczęście dałam jej szansę i wraz z rozwojem fabuły zaobserwowałam zmianę, jaka w niej zaszła. Nouel Sciverit – uwielbiam tego chłopaka, choć przez chwilę jego motywacje wydawały się niejasne. Tajemniczy, niebezpieczny, stojący po złej stronie, przy tym magnetyczny i posiadający również inną twarz. Tym, co najbardziej spodobało mi się w sposobie kreacji bohaterów był fakt, że wraz z rozwojem fabuły, przechodzili oni metamorfozę, byli zdolni do odkupienia. Autorka nie potraktowała po macoszemu także postaci drugoplanowych. Spośród nich najbardziej wyróżniali się: Willy, Mateo, czy Weronika. Styl pisania Gabrieli Kusz jest lekki i przyjemny. Potrafi malować słowem, z kart powieści wypływa cała gama uczuć i wrażeń, więc łatwo dać się pochłonąć. „Z chłodnego otępienia brutalnie wyrwał mnie wrzask tysięcy gardeł, który wybudził mnie z długoletniej śpiączki. Demoniczne krzyki trwały bez chwili wytchnienia. Ci, którzy krzyczeli, nie musieli zaczerpywać tchu. Otworzyłam oczy. Wokół mnie kłębił się dym i płonął srebrny, metaliczny ogień, zupełnie niepodobny do ziemskiego. Nagły podmuch wiatru zdusił płomienie i zapadła ciemność, otulając mnie swoim aksamitem." Fabuła powieści jest przemyślana i dopracowana. Akcja ma odpowiednie tempo. Pojawiają się zwroty akcji, które nie zawsze można było wcześniej przewidzieć. Autorka wykazała się bogatą wyobraźnią, tworząc cały świat przedstawiony. Wspomniałam wcześniej, że „Biały wróbel” cechuje się oryginalnością, choć schemat samej walki Boga z Szatanem przewija się w tekstach od zarania dziejów, jeszcze nie spotkałam się z postacią Hybrydy Lodu, czy Świętego Oblicza. Podobało mi się też przedstawienie ptaków jako alegorii ludzi. Nawiązania do Biblii i mitologii pojawiały się w tekście dość licznie. Dzięki temu, że były udane sprawiły, że całość czytało się jeszcze lepiej. Na zakończenie dodam, że „Biały wróbel” był dla mnie miłym zaskoczeniem. Zazwyczaj odczuwam obawy przed sięgnięciem po debiut polskiego autora, szczególnie jeśli jest to fantastyka młodzieżowa, na szczęście tym razem trafiłam na coś, co mogę z czystym sumieniem polecić.

Lubię czytać literaturę fantastyczną gdyż tam przeważnie dobro walczy ze złem. Dobro jest białe i nieskazitelne a zło czarne i pełne zbrodni w większości opisów różnych autorów. Muszę przyznać że nie czytałam fantastyki z pod pióra polskiego pisarza i to w dużej mierze skłoniło mnie do sięgnięcia po tę pozycję. A poza ciekawością, okładka w pewnym stopniu też ma w tym swój udział. Zwróciła moją uwagę do tego stopnia, że w dniu dzisiejszym możecie pokrótce się z nią zapoznać. Hybryda Lodu to postać fikcyjna o której nie dane mi było jeszcze czytać w innych publikacjach. Mimo że jej odpowiedniczka Arleta momentami mnie irytowała to jako całokształt jest to dobrze nakreślona postać której historia wciąga. Arletę poznajemy na jej osiemnastych urodzinach kiedy to powoli zaczyna dostrzegać tajemnicze wydarzenia rozgrywające się obok niej. Poznanie tajemniczego chłopaka jest początkiem nowego życia, do którego podświadomie się przygotowywała. Jej sposób bycia i postrzegania świata nabiera dla niej nowego sensu. I choć wszystko na początku będzie przerażające i pełne sprzeczności, z czasem nabierze innego, większego i głębszego sensu. Poza Arletą mamy w książce jeszcze inne ciekawe postacie które stanowią dopełnienie naszej bohaterki. Podczas lektury okazuje się że nie wszystkie tzw. Dobre charaktery są w gruncie rzeczy dobre i godne naśladowania, podobnie jak te złe z których w odpowiednim momencie będziemy mogli brać przykład do naśladowania. Taka sytuacja jest niewątpliwym plusem, gdyż historia robi się nie jednoznaczna a bohaterowie mniej przewidywalni. Cała historia zdecydowanie przypadnie do gustu młodszej części odbiorców, zważywszy że opowiada ona o nastolatkach. Momentami odnosiłam wrażenie, że troszkę za długie są opisy a za mało dialogu i akcji, ale to moje indywidualne upodobanie do bardziej wartkiej akcji. Podobnie zresztą w niektórych momentach zbyt łatwo szło naszej bohaterce przez co w historię wkradała się nieścisłość. Nie zdradzę wam wielkiego sekretu gdy powiem, że głównym ukochanym okazał się sam demon ognia, który przysporzył wielu cierpień naszej bohaterce. A w głównej walce dobra ze złem, w walce o całe społeczeństwo każda z postaci będzie musiała podjąć decyzję czy opowiedzieć się po stronie Szatana czy po stronie Gabriela. I by przekonać się jaki wpływ na sam wynik ostatecznej walki miała sama Hybryda będziecie musieli sami do niej zajrzeć. Samo zakończenie nie jest jednoznaczne przez co autorka zostawiła sobie dość szeroko otwartą furtkę do kolejnej części. Jako takiego happy endu też nie było, więc raczej w przyszłości powinno powstać rozwinięcie. Szczerze to jestem ciekawa bardziej dalszych losów "Świętego Oblicza", gdyż ta postać wśród tego zgromadzenia podobała mi się najbardziej. Gdybym miała ją ocenić punktowo to przyznałabym jej mocnych sześć punktów. Czas spędzony w jej towarzystwie uważam za interesujący i dziękuje wydawnictwu Novae Res za możliwość jej przeczytania. Życzę wam miłej lektury i do zobaczenia za niedługo... 1. P O L E C A N E K O B I E T O M : DEMONY- Grzech Pierworodny Lisa Desrochers 2. P O L E C A N E K O B I E T O M : Dziewięć żyć Chloe King- Wybrana Liz Braswell 3. P O L E C A N E K O B I E T O M : 7 Grzechów Głównych_NIECZYSTOŚĆ Robin 4. P O L E C A N E K O B I E T O M : ŁZA Lauren Kate 5. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Nowoczesna Czarodziejka" Debora Geary 6. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Karmazynowa korona" Cinda Williams Chima ( seria Siedmiu Królestw) 7. Lauren Kate, cykl "Upadli" 8. L. H. Zelman " Tożsamość Anioła" i inne... 9. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Cień żywiołu" Leigh Fallon 10. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Wodospad" Lauren Kate 11. P O L E C A N E K O B I E T O M : ATRAMENT I KREW RACHEL CAINE

Arleta właśnie kończy osiemnaście lat. Przyjęcie połączone z wystawnym pokazem mody jej opiekunki jest niezwykłym wydarzeniem nie tylko w Paryżu, gdzie przyszło zamieszkać dziewczynie po tragicznej śmierci jej rodziców i siostry. Od czterech lat otoczona murami pałacu i opieką Camille blokowała traumatyczne przeżycia. Nawet najmniejsza krztyna ognia z przeszłości nie dosięgała wspomnień dziewczyny, jednak noc jej urodzin wszystko zmieniła, a odwiedziny pewnego chłopaka o pięknych oczach i ciemnych włosach zapoczątkuje ciąg zdarzeń, który zrzuci wszelkie zasłony tajemnic w życiu dziewczyny. Kim jest Feu? Nie tylko na to pytanie Arleta będzie chciała poznać odpowiedź, wszak jej pochodzenie i zdolności mogą okazać się równie niebezpieczne co nieznajomy. Pełna emocji, tajemnic i humoru opowieść o trudnych wyborach, sile, jaką może mieć nad nami strach i wartościach, takich jak rodzina, przyjaciele i uczucie ponad przysięgi, podziały i czas. Idealnie sprawdzi się na wieczór i początek przygody z fantastyką, której elementy przedstawiono przystępnie, dzięki czemu nie odstraszą. Lekkie pióro, pełne magii i niepewności opisy i nietuzinkowi bohaterowie. Chcecie się przekonać co stanie się, gdy zakocha się Demon ognia, zwykła dziewczyna odnajdzie swą moc, a zaślepiony miłością Żywiołak postanowi okraść Szatana? To powieść dla was.