Baśniowa opowieść (wydanie ilustrowane) (okładka  twarda)

Piękne ilustracje, wciągająca historia

Przyjemna lektura, którą przyjemnie się czyta. Podobne emocje towarzyszyły mi przy MW czy czytając Oczy Smoka. Jak sama nazwa wskazuje Baśniowa Opowieść. Duża odskocznia od grozy zawartej w historiach, które wyszły spod pióra Króla. Nie mniej wciągająca.

Dawno, dawno temu tak chciałoby się zacząć dzisiejszą recenzję. Król Horroru, Stephen King powraca w wielkim stylu i zadawane od dawna pytania o jego formę, znajdują odpowiedź, że autor To, Bastionu, czy Misery ma się świetnie. Wciąż zaskakuje. Baśniowa opowieść łączy w sobie wiele odniesień do popkultury, klasyki grozy i baśni, ukazując nieznane od czasów Mrocznej Wieży oblicze Pisarza z Maine. Charlie Reade to zwyczajny chłopiec, który nie tylko przeżywa śmierć matki ale również chorobę alkoholową ojca, pogrążonego w cierpieniu po śmierci żony. Chcąc go wyciągnąć z nałogu złożył obietnicę, którą teraz po latach przychodzi mu dotrzymać. Na jego drodze staje szorstki staruszek kochający najbardziej na świecie swoją suczkę, Radar. Chociaż niektórzy twierdzą, że przypomina ona Cujo, to pies i starszy pan nie widzą poza sobą świata. Odkąd nastolatek spotka ich, jego życie zmieni się diametralnie, a on sam zawędruje tam, gdzie nigdy by się nie spodziewał. Stephen King serwuje baśń, mit mający niepokoić i skłonić do refleksji nad współczesnym światem. Cel ten został osiągnięty w stu procentach. Postawiona zostaje kwestia dojrzewania, buntu, stronienia od ludzi tylko po to, by chronić swą tajemnicę. Przede wszystkim jednak zwykłych ludzkich odruchów i pragnień. Po tej części obyczajowej, rodzi się kwestia tyranii i podporządkowania się woli tyrana, który gnębi swój naród. Życia w strachu, nie umiejętności mówienia, słuchania czy oglądania tego, co staje się szarą, bez żadnej nadziei rzeczywistością. Zło ukazane zostaje zarówno w postawach części mieszkańców, jak i samym systemie terroru. Do tego Król dodaje smaczki w anegdotach, licznych nawiązaniach do klasyki grozy. Pojawiają się odwołania do Lovecrafta i jego mitologii przedwiecznych czy Chtulhu, Bradbury'ego czy Draculi Brama Stokera. Wszystko zaś okraszone gawędziarskim stylem od, którego nie sposób się oderwać. Po drodze, jak to u Kinga bywa, pojawi się galeria postaci. Jedni irytują, z innymi solidaryzujemy się ale wobec żadnego z nich nie można przejść obojętnie. Do tego zaś w drugiej połowie powieści klimat zaczyna robić się mroczny, atmosfera gęstnieje, a zagrożenie czycha na każdym kroku. Pośród tych atutów, pojawia się cień. Stanowi go samo zakończenie. Od dawna wiadomo, że Pisarz z Maine nie jest mistrzem finałów. Często koniec jego historii trąci nutką naciąganietych chwytów, dłużyzny i przewidywalności. Tak też jest i w przypadku Baśniowej opowieści. Oczywiście można by się spierać, że baśnie takie są ale gdzieś w duchu oczekiwałem jednak czegoś innego. Czegoś co zaniepokoi i wbije mocno w fotel. Stephen King daje tak bardzo potrzebną nam w niespokojnych czasach nadzieję, tchnie optymizmem i wiarą w lepsze jutro. Baśniowa opowieść nadaje się zarówno dla stałych fanów Króla, jak i tych, co dopiero zaczynają z nim przygodę. Dla wielbicieli fantasy, baśni rodem niecenzurowanych Braci Grimm, jak i niedzielnych czytelników tych gatunków.

Pierwsza część książki, tak do str. nr. 300 jest fajna - pokazuję więź jaka się rodzi między głównymi bohaterami. Potem środek jest... noo nudny, pełno niepotrzebnych opisów krainy. Moim zdaniem można by było sporo ominąć ale tak to już jest u Kinga z tymi opisami. Później znowu robi się fajnie, dużo fajnej.Jest dużo momentów tajemniczości, są wzruszenia. Klasyczna baśń, Autor nawiązuje często do różnych znanych baśni np. o magicznej fasoli. Jest to podróż do świata w który chłopiec nigdy by nie uwierzył. Jest to powieść fantastyczno - przygodowa. Mieszkańcy Baśniowej krainy Empis, do której trafia potrzebują pomocy. Z czasem chłopiec staję się mężczyzną i postanawia chronić swoich nowych przyjaciół. Generalnie książka mi się nawet podobała, mimo że jest zwyczajne za długa... Więc tu mały minusik, zdecydowanie na plus uważam piękną okładkę i Wydanie Ilustrowane - które zakupiłem, naprawdę fajne obrazki ❤️ Jednak King ma taki specyficzny styl pisania... dopiero wchodzę w jego twórczość. Zapraszam na mój Bookstagram/ Instagram - @lukasz_czyta

Mam mieszane uczucia. Niby Stephen King, ale jakiś taki nie on. Niby ciekawie wykreowany baśniowy świat, ale nie do końca mnie przekonał. Najbardziej ujęły mnie zdarzenia w świecie realistycznym (nie bajkowym - dla nas): determinacja głównego bohatera, jego kręgosłup moralny oraz przyjaźń z psem (Radar to wspaniała psica <3). Ciekawym zabiegiem było wiele odnośników do popkultury i dzieł literackich. „Baśniowa opowieść” - bo o niej mowa - trochę mi się dłużyła i mimo tego, że wielokrotnie przemawiała do mojej wyobraźni, to nie jest to mój nr 1 Autora. Ot, młodzieżówka z przesłaniem.

Stephen w formie, chociaż spodziewałem się czegoś w klimacie "Wiatr przez dziurkę od klucza" dostałem trochę mniej. Trochę bohater młody i jak i senior stworzony na wzór "Telefon Pana Harrigana". W połowie może trochę nudzić, ale dostajemy te baśnie klasyczne zamieszane z klimatem H.P. Lovecrafta i tracić może Conan Barbarzyńca, to smak Kinga zostaje dobry. Także tylko 4. Zakończenie wolałbym inne...

Kinga biorę w ciemno, kocham całym sercem wszystko co napisał. Zatem moja opinia jest opinią fanatycznej fanki Króla - czytajcie, bo jest pięknie, bo jest baśniowo, bo jest chłopiec, który dojrzewa i przeżywa przygodę, bo jest zwierzęcy bohater. Można wymieniać w nieskończoność to „bo”. Wydanie ilustrowane ma wspaniałą twardą okładkę. Ilustracje są czarno-białe. Ale wprowadzają w klimat książki.

Tytuł mówi wszystko, naprawdę. Była to piękna, baśniowa powieść. O odkrywaniu siebie i siły ukryte w sobie, w małych dobrych uczynkach, które zawsze wracają do dobroczyńcy. Uwielbiam Kinga i dla mnie to King w szczytowej formie.

Dobra oprawa, całkiem niezła. Jak szylumny tytuł ilustrowana l, to trochę mało tych ilustracji. Warta polecenia w przecenie.

Całe szczęście, że zobaczyłam tę wersję ilustrowaną przed dokonaniem zakupu. Potem plułabym sobie w brodę, że kupiłam bez.