Kraina marzeń (okładka  miękka)

WOW! Dla mnie 5 gwiazdek do za mało ;) Książka ciekawa, z całkowicie nieoczywistym zakończeniem. Polecam.

Dostawa ok

„Kraina marzeń” Nicholasa Sparksa to moje ostatnia książka, którą przeczytałam jeszcze w 2022 roku. Byłam przekonana w stu procentach, że będzie to niezapomniana lektura, a jej czytanie nie będzie nudne, monotonne, niepotrzebne. Od kogoś pokroju Sparksa można już wymagać bardzo wiele- przecież jest to jeden z najsłynniejszych amerykańskich pisarzy, nie bez powodu nazywa się go mistrzem romantycznych historii. Nawet osoby, które nie za bardzo lubią czytać, mogły przecież obejrzeć film oparty na którejś z jego fikcyjnych opowieści. Tym razem jestem zaskoczona, ale w odwrotnym, smutnym tego słowa znaczeniu. Autor napisał bowiem coś, co szalenie się dłużyło, było mdłe, momentami nudne oraz przewidywalne. Często zastanawiałam się, czy ktoś nie pomylił okładek- tak słabego tekstu NIE mógł przecież napisać sławny Nicholas Sparks! Szkoda, że to wszystko jest jednak prawdą… Zgodzę się też z kilkoma innymi czytelnikami. Napisali oni, że najnowsza propozycja pisarza jest ciekawa tylko wtedy, gdy dotrze się do ostatnich pięćdziesięciu stron. Tak, to prawda i tylko dlatego książka ta nie zostanie przeze mnie oceniona jako beznadziejna. „Kraina marzeń” ma nieco ponad 400 stron, podzielona jest na osiem części, zawiera także dość ważny epilog. Fabuła kręci się właściwie wokół dwóch postaci. Pierwsza z osób to niejaki Colby- farmer mieszkający z siostrą, a także muzyk z zamiłowania. Gitara, tworzenie piosenek i śpiewanie w lokalach to sens jego życia. Kocha ona sprawiać ludziom radość, daje mu to wiele satysfakcji. Drugą ważną postacią jest Beverly- kobieta, która nigdy nie miała łatwego życia. Nie warto jednak zbytnio streszczać jej poczynań- kim ona jest i czego doświadcza to zagadki do odkrycia przez każdego czytelnika. Cóż, gdy czytałam tę książkę, miałam wrażenie, że przypadłaby ona do gustu Dorocie Szelągowskiej, naczelnej kreatorki ładnych domów czy mieszkań. Autor za dużo informacji poświęcił farbom, kolorom ścian czy ich gruntowaniu. Nie jest to ciekawe, a odbiorca może zadać sobie pytanie: o co tu chodzi? Wersy mówiące o ciągłym pieczeniu kurczaka czy moczeniu fasoli też nikogo nie przyciągną. Przyznam, że o wiele ciekawiej prezentuje się Colby, który wprowadza odbiorcę w świat muzyki, a także miłości. Kogo pozna bohater? Czy można wierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia? Czy uczucie na odległość ma rację bytu? Na te wszystkie pytania można odszukać odpowiedzi w „Krainie marzeń”. Zresztą, sam tytuł także jest znaczący, nie powstał z byle powodu. Bardzo mi przykro, ale książkę tę mogę uznać za jedno ze słabszych dokonań Nicholasa Sparksa. Przeczytałam do tej pory wszystko, co napisał i chyba jeszcze nigdy nie czułam się tak znudzona i zdegustowana. Owszem, autor porusza w swej powieści pewne ważne kwestie społeczne, o których nie chcę pisać, jednak zrobił to nieco nieudolnie, bardzo przewidywalnie. Powtórzę się, ale za interesujące uznaję ostatnie 50 stron książki. Z całą pewnością mogę polecić inne propozycje gwiazdy amerykańskiej literatury, na przykład „Wybór”, „We dwoje” czy „Anioła stróża”. Szkoda, że nie mogę tak postąpić z „Krainą marzeń”- byłoby to nieuczciwe, choć oczywiście o gustach się nie dyskutuje. Jeśli o mnie chodzi- w sposób nieudany lekturowo kończę ten rok, ale na pewno jeszcze sprawdzę inne powieści Nicholasa Sparksa, jeśli jakieś nam zaserwuje. Błędy zdarzają się nawet najlepszym.

Ja tak mam z Nicholasem Sparksem. Kiedyś uwielbiałam wszystkie jego książki. Pisał takie piękne historie romantyczne, od których nie potrafiłam się oderwać. To właśnie dzięki niemu zakochałam się w romansach. Posiadam wszystkie jego książki, jednak od kilku lat każda kolejna zachwyca mnie coraz mniej. I tak niestety jest też z tą pozycją, którą widzicie na zdjęciu. . „Kraina marzeń” podzielona jest na dwie części. W jednej poznajemy Colbiego, który jest młodym, zapracowanym farmerem. Postanawia on odpocząć od swojej pracy i wyjeżdża na mini wakacje na Florydę. Podczas urlopu poznaje Morgan. Dziewczyna jest córką lekarzy, ukończyła studia i pragnie rozpocząć karierę muzyczną. Pewnego dnia bohaterowie spotykają się na plaży i rodzi się między nimi uczucie. . Druga część książki dotyczy Beverly, która wraz ze swoim synkiem ucieka od męża. Kobieta przemierza ogromny dystans, aby jej partner nie mógł jej odnaleźć. Zatrzymuje się w niewielkiej chatce, gdzie próbuje rozpocząć życie na nowo. Jednak ciągle w głowie ma pełno obaw i trosk. . Przez to, że książka opowiada dwie dość istotne historie po skończonej lekturze czułam ogromny niedosyt do każdej z nich. Między Morgan a Colbiem wszystko działo się szybko, nie czułam tego podłoża emocjonalnego do którego próbował przekonać mnie autor. Ich uczucie dla mnie nie było niczym spektakularnym. Wiecie czasem jak się czyta takie książki o miłości to w głowie pojawia się myśl „ojaaa, jakby chciała coś takiego przeżyć” - a tutaj czegoś takiego nie miałam. Dodatkowo bardziej zainteresowała mnie historia Beverly. I uważam, że gdyby autor poświęcił całą książkę jej, bardziej podkręcił jej historię to zamiast romansu moglibyśmy otrzymać całkiem niezły thriller. . Książkę oczywiście przeczytałam dość szybko, bo to jak jest ona przetłumaczona sprawia, że po prostu się przez nią płynie. Ale niestety nie mogę powiedzieć, że jest to kolejny hit Sparksa. Może ktoś, kto nie zna jego twórczość mógłby powiedzieć, że ta książka jest super. Ale ja mam porównanie do innych tytułów i niestety według mnie wypada bardzo słabo. Niczym mnie nie wzruszył, nie ścisnął mojego serducha. Szkoda.

Jeśli obserwujecie mój profil to zapewne wiecie, że jestem oddaną wielbicielką twórczości pana Sparksa. Jest to chyba jedyny autor, którego sumiennie czytam każdą kolejną książkę, bo najzwyczajniej w świecie każda jego książka mi się podoba. Owszem są może dwa czy trzy tytuły, które podobają mi się mniej. Mam też oczywiście kilka, które wprost ubóstwiam i Kraina Marzeń chyba dołączy do tej listy. Ostatnio dużo ciężej znaleźć mi czas na czytanie, ale i siły (to pewnie przez to niewysypianie się przy małym dziecku - kto by pomyślał 🙈). Jednak Krainę pochłonęłam w zaledwie 3 dni co naprawdę już bardzo dawno nie zdarzyło mi się z żadną książką. Nie mogłam się oderwać. Wyrywałam każdą chwilę by czytać dalej i poznawać dalsze losy bohaterów. Tym razem mamy do czynienia z dwiema różnymi historiami. Książka podzielona jest na części, na zmianę poznajemy historię Colby’ego - 25 letniego muzyka/farmera i Beverly - kobiety uciekającej z dzieckiem przed znęcającym się nad nią mężem. Obydwie historie są mocno wciągające, chociaż zdecydowanie różnią się od siebie zwłaszcza na poziomie emocjonalnym. Historię Beverly dużo mocniej przeżywałam, bałam się o nią i małego Tommiego, trzymałam kciuki, by ich oprawcy nie udało się ich odnależć. Natomiast przy historii Colby’ego i Morgan można sobie odetchnąć, pomarzyć, poczuć wakacyjne flow, zwłaszcza, ze akcja dzieje się na Florydzie. Oczywiście nie jest tak do końca sielankowo. Na dwójkę młodych, zakochanych ludzi czeka za rogiem dość wyboista ścieżka. Zaskakujące jest to, że losy tych bohaterów na koniec splatają się ze sobą w dość nieoczekiwany sposób. Książka godna polecenia na coraz to chłodniejsze wieczory.

Piękna opowieść o miłości, trudnych wyborach i podążaniu za marzeniami. Jak dla mnie trochę mało prawdopodobna, ale czytało się dobrze. Zastanawiałem się w jaki sposób autor połączy dwie różne opowieści w całość i zaskoczyło mnie rozwiązanie

Świetna książka. Nicolas Sparks od zawsze pisał naprawdę niesamowite romanse i ten również jest bardzo dobry. Historia bardzo wciągająca, od której ciężko się oderwać. Jedynym jej minusem jest kolejna nieprzespana noc, ale nie żałuje ;)

Piękna powieść, zaskakująca choć czasem wydaje się czytelnikowi,że wie ci moze b6c dalej, pisana lekko, jak przystało na Sparksa, czyta się jednym tchem i z niecierpliwością kolejnych stron

Kupiłam na prezent dla mamy. Czytałam jedna książkę tego autora i bardzo mi się spodobała. Mam nadzieję że i tak będzie strzałem w dziesiątkę .

Kolejny wspaniały bestseller tego autora, czytując Sparksa zawsze jest gwarancja świetnie napisanej powieści, polecam z całego serca